Φίλοι μου
Σας γράφω ότι ο γιός μου Βαγγέλης
μετά από μεγάλους αγώνες με τον καρκίνο
την περασμένη Παρασκευή 8 Οκτωβρίου
νικήθηκε και παρέδωσε τα όπλα
Νάσται όλοι καλά
Ντένης
Σοκ για μένα αυτό το μήνυμα. Πέταξα στην άκρη ότι σκεφτόμουνα και χρειάστηκα χρόνο για να συνέλθω. "Αυτά είναι προβλήματα", σκέφτηκα. "Όλα τα άλλα ξεπερνιούνται".
Μετά, δεν έβρισκα τα γράμματα. Είχαν εξαφανιστεί όλα απ' το πληκτρολόγιό μου. Κι αυτά που πήγα να πιάσω, δεν έγραφαν αυτό που ακριβώς ήθελα.
Αν ήμασταν κοντά, θα του έσφιγγα το χέρι και θα του έκανα μια σιωπηλή αγκαλιά.
Τώρα...
Ήξερα ότι ο γιος του κυρίου Ντένη έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, απείχε ο ίδιος ιντερνετικά ευγενέστατα... μα να βρει και τη δύναμη να στείλει σε όλους μας αυτό το μήνυμα, δείχνει μεγάλη ευγένεια ψυχής. Πού την βρήκε;
Μέσα στον πόνο του, η ενημέρωση, οι ευχές...
ΚΟΥΡΑΓΙΟ, Ντένη μου, σε σένα και στην οικογένειά σου! Φίλοι κολλητοί δεν ήμασταν, μα "πονάει" σε όλους τους γονείς μια τέτοια είδηση. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς...
"Καλό Ταξίδι" στον Βαγγέλη σας. Άλλος έκρινε πως πρέπει να Φύγει νωρίς...
Μα, που πήγαν τα γράμματα;
Φέρ' τε γράμματα να γράψω λόγια...
Ποιος μου τα "έκλεψε";...
Αυτά που μ' άφησαν, δεν μ' αρέσουν!
4 σχόλια:
...έτσι είναι, Κατερίνα μου!
Εκεί που λες "άντε και σε νίκησα ζωή... ακόμα μία μέρα, κι άλλη μία νύχτα..." όσο ΘΕΛΕΙ σε πάει!
Τόσο καιρό,
μια αγωνία, μια τραγωδία... οι λεπτομέρειες δεν βοηθούν σε τίποτα...
(έβαλε και μια αναφορά γύρω από το θλιβερό γεγονός, ο Ε. Κήρυκας)...
τί να λέει κανείς για μια δημιουργική ζωή που χάθηκε πρόωρα!
Μία μετά τα μεσάνυχτα... κι εμάς δεν μας παίρνει ύπνος...
Συλλυπητήρια στον Ντένη και σε όλους που αγαπούσαν τον γιο του, στείλαμε και ξαναστέλνουμε...
είναι κρίμα χίλες φορές κι άλλο τόσο...
Ζωή σε όλους, ας ευχηθούμε,
ποιος γνωρίζει τί ξημερώνει;
Σε φιλώ,
Γιώτα
αστοριανή,
ΝΥ
Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για το γονιό, Κατερίνα, απ' το να χάνει το παιδί του...
Τι να πω... δύναμη και κουράγιο στο Ντένη κι ας δεχτεί τη "σιωπηλή αγκαλιά" μας.
Και το Μαράκι, παλεύει...Ήταν πολύ άσχημα, "έφυγε" και ο γλάρος Ιωνάθαν, ο φίλος της, και επηρεάστηκε ψυχολογικά...
Φαίνεται όμως οτι σταθεροποιείται η κατάστασή της...
Καλημέρα από ΝΖ...
Γιώτα, Στράτο, Αρτάνις, είναι μερικά σχόλια που δεν μπορώ να τα απαντήσω. Είναι και ανάλογα την δική μου ψυχολογία.
Δύναμη και κουράγιο εύχομαι σε όλον τον κόσμο! Κανένας άνθρωπος δεν χαίρεται με τον πόνο του άλλου, κανένας δεν μπορεί να μπει και στην θέση του "πονεμένου", κανένας δεν μπορεί και να του πάρει τον πόνο, παρά μόνο ο χρόνος που τον κοιμίζει και κάθεται (σ' επιφυλακή όμως)στη γωνιά.
Και στο Μαράκι μας εύχομαι δύναμη, τόσο εύκολο να το λες!...
Υπάρχει τόσος πόνος αρτάνις μου, στον κόσμο, δίπλα μας, ακόμα και στα σπίτια μας. Δυστυχώς, έτσι είναι η ζωή. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω απ' το να παλεύουμε γι' αυτή με υπομονή, κουράγιο και ελπίδα, κι όπου μας βγάλει.
Δημοσίευση σχολίου