Ποιος θυμάται τον Αλφόνς - Κώστας Ακρίβος

Ποιος θυμάται τον Αλφόνς - Κώστας Ακρίβος - Μεταίχμιο

Με αφορμή αυτό το βιβλίο και την παρακάτω παράγραφο του συγγραφέα Κώστα Ακρίβου, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να πω τα δικά μου παράπονα. Όλα κι όλα! Δεν έχω πρόβλημα, ούτε με τους πετυχημένους συγγραφείς, ούτε με τους δοξασμένους, ούτε μ' αυτούς που αξίζουν, ούτε ακόμα και μ' αυτούς που δεν αξίζουν!
Πόσο μάλλον με τον Κώστα Ακρίβο, που του βγάζω το καπέλο για την έρευνά του και την ιδέα του ν' ασχοληθεί με την ζωή και τον θάνατο του Αλφόνς και πολύ περισσότερο να εκδόσει το βιβλίο, ώστε να μάθει κάποια πράγματα περισσότερα ο κόσμος γι' αυτή την τόσο ιδιαίτερη σημαντική προσωπικότητα που πέρασε απ' τα μέρη μας και γενικότερα απ' την Ελλάδα.

Διευκρινίζω, για να μη σταθεί κανένας στη σκέψη πως ζήλεψα τον Κώστα Ακρίβο ή οποιονδήποτε άλλον συγγραφέα που είχε την τύχη σ' αυτή τη ζωή, να του έχουν τις πόρτες ανοιχτές οι εκδοτικοί οίκοι. Απλά, βρίσκω την ευκαιρία να γράψω τις σκέψεις μου. Τέτοιες ευκαιρίες δεν τις συναντάς συχνά, πολύ περισσότερο μέσα σε βιβλία!

Ομολογώ πως με σόκαρε η ειλικρίνειά του συγγραφέα! Αυτό το βιβλίο, πέρα απ' την έρευνα για τη ζωή του Αλφόνς, πέρα απ' τις τόσες αποκαλύψεις και ανακαλύψεις που κατάφερε με την έρευνά του ο Κώστας Ακρίβος, αυτό το βιβλίο μας δείχνει και τα ημερολόγια δυο συγγραφέων (γιατί και ο Αλφόνς ήταν μέγας συγγραφέας!)που είναι και πολύ εκ βαθέων ... και απ' τους δυο!

Λέει λοιπόν ο συγγραφέας:
Σελ.297-298 "Ενώ εγώ... Εγώ είχα χίλιους δυο λόγους που με εμπόδιζαν να καθίσω και να γράψω βιβλίο για τον Αλφόνς: επαγγελματικές ασχολίες, προσωπικές και οικογενειακές σκοτούρες, το καθημερινό πηγαινέλα στο σχολείο, διάφορες κοινωνικές υποχρεώσεις (άλλες αναγκαστικές, άλλες όχι και τόσο) παραγγελίες από εφημερίδες και περιοδικά...
Πού να βρω χρόνο να γράψω βιβλίο για τον Αλφόνς; Πώς να βρω το κουράγιο όλο εκείνο το υλικό για τη ζωή του, το τακτοποιημένο κατά θέματα στους φακέλους, να το κάνω μυθιστόρημα; Καταλάβαινα πως δεν είχα τα κότσια να ξεκινήσω κάτι τέτοιο. Επομένως, ας μην έκαναν όνειρα ούτε οι υποψήφιοι εκδότες "μου" ούτε η Φρίντα."
κ.λ.π.

Εδώ τσίμπησα. Ναι,στους εκδοτικούς οίκους που κάνουν όνειρα αντί των συγγραφέων!
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί ποτέ! Είχα μείνει στα όνειρά που κάνουν οι συγγραφείς γι' αυτούς! Ήξερα ότι "στίβουν" στην κυρολεξία τους συγγραφείς για να γράψουν μέσα σε ορισμένα χρονικά περιθώρια νέο βιβλίο, βάση συμβολαίων ή συμφωνιών, ή τους τρέχουν, μπορούν δεν μπορούν, θέλουν δε θέλουν, το αντέχουν ή όχι, στις βιβλιοπαρουσιάσεις, μα να ονειρεύονται οι ίδιοι οι εκδοτικοί οίκοι για το βιβλίο που "θα" γράψουν οι συγγραφείς τους, αυτό μου έκανε κάπως... Είναι σα να πεινάς, να υπάρχει παντού γύρω σου ψωμί, κι εσύ να περιμένεις να οργώσει ο φίλος σου, να φυτέψει, να φυτρώσει, να θερίσει, να αλέσει το στάρι, να ζυμώσει, να φουρνίσει, για να φας ψωμί!
Και καλά ο Κώστας Ακρίβος άξιζε να τον περιμένεις, (γιατί το έχει αποδείξει και καλά έκανε το "Μεταίχμιο" και ονειρευόταν γι' αυτόν, δεν υπάρχει καλύτερο), μα είναι μια τακτική που την ακολουθούν οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι και για όλους τους συγγραφείς που στεγάζουν και θέλουν να προωθήσουν κι αυτό δε μ' αρέσει καθόλου.
Ε, μα, ύστερα κλείνουν οι εκδοτικοί οίκοι, αντί να γεμίσει ο τόπος απ' αυτούς! Λες και σ' όλη την Ελλάδα, ακόμα και εκτός Ελλάδος, γράφουν μόνο δέκα, άντε πενήντα ταλαντούχοι άνθρωποι! Έλεος!

Στεγάζουν έναν αριθμό συγγραφέων και περιμένουν πότε θα γράψουν το επόμενο βιβλίο!
Το βρίσκω τρελό! Σαν την αγελάδα που σώνει και καλά πρέπει να βγάλει γάλα!...
Και καλά! Ο Ακρίβος βρήκε τόσα ντουκουμέντα, ήξερε και να τα δέσει ο άνθρωπος, παραδέχτηκε κι ότι δεν είχε και χρόνο και κότσια, και τσουπ, βγήκε το βιβλίο! Τι γίνεται όμως με τόσους άλλους συγγραφείς που στα δέκα βιβλία τους αξίζουν τα μισά; Γιατί σώνει και καλά, κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι να "πρέπει" να γράψουν; Δεν κατάλαβα γιατί δε δίνουν ευκαιρίες και σε περισσότερους συγγραφείς; Μπορεί ένας συγγραφέας να γράφει κάθε μέρα, μα μόνο ένα βιβλίο του να είναι αριστούργημα! Δεν πάει να πει ότι θα είναι και όλα! Ούτε θα πει, πως άνθρωποι που έγραψαν και δεν τους άνοιξαν τις πύλες τους οι εκδοτικοί οίκοι, δεν έγραψαν κι εκείνοι κάτι καλό!

Δώστε τους ντε, την ευκαιρία! Ανοίξ' τε τις πόρτες σας σε περισσότερο κόσμο και μην αγχώνετε τους συγγραφείς που ήδη επιπλέουν, να σκέφτονται ποιο θα είναι το επόμενο βιβλίο! Τους "πνίγετε" έτσι.Η φαντασία, το ταλέντο, το καλό, δεν είναι κρεατομηχανή! Κάτι σαν τα πολλά τραγούδια του σήμερα που δε μένουν. Έτσι και πολλά βιβλία καταλήγουν στην πολτοποίηση ή στα αζήτητα.

Άλλο. Το μεράκι είναι μεράκι, Κώστα, οπότε μη συζητάς για υποχρεώσεις! Εσύ τουλάχιστον έχεις πολλά εξασφαλισμένα. Ρώτα και κάτι άλλους, (μέσα κι εγώ - γιατί όχι; και πόσοι άλλοι πέρασαν απ' τα χνάρια μου - και όχι μόνο) που γράφουν, εκδίδουν μόνοι τους, κι αν μπορούν... και πόσοι άλλοι αναστενάζουν τα συρτάρια τους σε όλη την Ελλάδα και εκτός αυτής!

Άλλο. Κάποτε έγραψα ένα βιβλίο το "Γράμμα στη μάννα με δύο ν". Ήταν σε μορφή ημερολογίου. Τότε δεν ήξερα ούτε τι πάει να πει "συγγραφέας". Νόμιζα ότι σπουδάζουν, όσοι γράφουν βιβλία.
Να μην τα πολυλογώ, μια φίλη με παρέσυρε και έστειλα τα χειρόγραφα σε πολλούς εκδοτικούς οίκους. Δεν θα πω για τη στεναχώρια απ' τις αρνητικές απαντήσεις. Θα πω μόνο πως τότε πληγώθηκα πολύ, γιατί ρωτώντας τους το "γιατί;" μου απαντούσαν πως "δεν είναι στη μόδα τα μυθιστορήματα..." Τώρα που βλέπω πως τα μυθιστορήματα είναι πολύ στην μόδα, πάλι πληγώνομαι, ενώ θα έπρεπε να χαρώ πολύ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ανακαλύπτω πως πάνε να γίνουν "μόδα", επειδή προέκυψε στους επαγγελματίες συγγραφείς τους και όχι γιατί έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους σε όλα τα είδη γραφής.

Δεν είναι όμως έτσι τα βιβλία. Δεν πάνε με τη μόδα, ούτε με το τι λανσάρει εύκολα το κέφι του κάθε επώνυμου συγγραφέα. Για μένα μετράει τι έχει να πει το κάθε βιβλίο και πόσο αγγίζει, άσχετα με το αν είναι ημερολόγιο, γράμμα, μυθιστόρημα, διήγημα, έρευνα, θέατρο, ποίημα με στίχο, ελεύθερο κ.λ.π.
Νιώθω πως οι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα έχουν μεγάλη ευθύνη για την κακή πορεία του βιβλίου. Ναι, είναι γι' αυτούς προϊόν και πρέπει να βγάλουν τα λεφτά τους, μα... ας ανοίξουν και λίγο τον ορίζοντα!

Σκέψου, Κώστα, να διορθώνεις πέντε χρόνια το μάννα και να κλαις! Εκεί σε θέλω, να δεις "κότσια"! Και να δουλεύεις σε δυο δουλειές και να είσαι γυναίκα με δυο μικρά παιδιά, να μην έχεις υπολογιστή, να μην ξέρεις υπολογιστή, να μαθαίνεις, να σβήνεις αρχεία από άγνοια, να αντιγράφεις σκηνές και να κλαις...κ.λ.π. και να σου λένε "κάν' το μυθιστόρημα, να το ξαναδούμε..."
Και να μπερδεύεις πια τον λόγο που κλαις... Για την μάννα, για την απουσία της, γιατί σου απέρριψαν το βιβλίο ή την ίδια τη ζωή σου;
Και ν' αρέσει αυτό το βιβλίο, γιατί τους αγγίζει (άσχετα αν εσύ η ίδια τώρα το απορρίπτεις και αν προλάβαινες θα το ξαναέγραφες πάλι απ' την αρχή και αλλιώς...) ακόμα και είκοσι χρόνια μετά και μην το ξεχνούν άγνωστοι άνθρωποι! Και να το ψάχνουν και να μην υπάρχει πουθενά, γιατί ποτέ δεν υπήρξε, γιατί δεν του έδωσαν την ευκαιρία να υπάρξει και να το κρίνει ο κόσμος.
... Και να το κάνεις μόνος σου δυο εκδόσεις, με δάνειο και να το χαρίζεις στον κόσμο, γιατί αυτές οι σελίδες δεν πουλιούνται, ούτε πληρώνονται, να σου χαριστεί η τρίτη έκδοση(Γειά σου Λευτέρη Καπώνη!Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις,δεν πειράζει που δεν πέτυχες τις εκδόσεις, πετυχαίνεις αλλού, Καλή σου ώρα!), να σου το ζητάει ο κόσμος, κι αν έχεις λεφτά και κέφια... να του δίνεις φωτοτυπίες...

Παράπονα, αγαπημένοι Εκδοτικοί Οίκοι! Τι να σας κάνω; Έχω κι άλλα, αλλά δεν θα τα πω απόψε.Ελευθερία έχουμε, όλα τα δίκια δικά σας, μα υπάρχουν και τα δικά μας! Θα ήθελα να υπάρχει στο γκουγκλ και μια σελίδα για συγγραφείς και για βιβλία που απορρίφθηκαν από εκδοτικούς οίκους και από ποιους!Ευχαρίστως θα τα διαφήμιζα και θα τα στήριζα και μάλιστα τζάμπα, όπως κάνω για όλα τα άλλα βιβλία, χωρίς κίνητρα, χωρίς προθέσεις, μόνο και μόνο γιατί ξέρω πόσο "στοιχίζει" το όνειρο του κάθε συγγραφέα!

Να, τη, ξεσπάθωσε η Κατερίνα Δε.Στα.Πα!

Ού, Ακρίβο τι μού' κανες! Μού 'δωσες πολλή γερή μπαλιά!Έπρεπε να την πιάσω, γιατί τώρα έχω να στηρίξω πολλούς άσημους συγγραφείς και ποιητές, που έτυχε να γνωρίσω στη ζωή μου. Τα χνάρια ήταν μια ευκαιρία να δω πως το πρόβλημα είναι γενικό κι όχι μόνο δικό μου. Οι Εκδοτικοί οίκοι έχουν σταθερά τις πόρτες κλειστές, κι ας λένε στείλ' τε τα χειρόγραφά σας... κ.λ.π.

Να μην πω για ιδέες έτοιμες που φτάνουν τόσο απλά στα χέρια τους, για πνευματικά δικαιώματα που δε μπορείς να βρεις άκρη, για ελπίδες ανθρώπων που σβήνουν άδικα, ενώ αξίζουν και τόσα άλλα.


Τα είπα;Δε νομίζω. Έχει μεγάλο βάθος αυτή η πληγή. Δεν τελειώνει.

ΦΥΣΙΚΑ, ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΩΘΥΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ, ούτε το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ! ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΜΈΣΩ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ, που ΟΜΟΛΟΓΩ, δύσκολα την κάνει ένας συγγραφέας! ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ!

Καληνύχτα, Αλφόνς! Πήγε 3:03! Αύριο πάλι! Απόψε "ξέφυγα" πολύ.

Υγ. Ξημερώματα Σαββάτου, 3:53, δεν τα πιστεύω τα όσα είχα γράψει!Απόψεις μου είπα, δεν ντρέπομαι, συμβαίνουν, στον αέρα λοιπόν κι αυτή η παλιά ανάρτηση! Κι όσο για τα λάθη, όποιος έχει χρόνο, διορθώνει! Να μην κάνω ότι έκανε ο Αλφόνς!