Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Η «σιωπή» των διανοούμενων - Της Εύας Στάμου

Η «σιωπή» των διανοούμενων


intellectualΤης Εύας Στάμου

Ακούμε πραγματικά τους διανοούμενους όταν μιλάνε; Αναζητούμε τα άρθρα και τα βιβλία τους, ή απλά περιμένουμε να μας καθοδηγήσουν σε περιόδους κρίσης;
Ποιος είναι ο κοινωνικός ρόλος του διανοούμενου σήμερα; Γιατί δεν βλέπουμε περισσότερους επιστήμονες, συγγραφείς, ή πανεπιστημιακούς στην τηλεόραση; Είναι άραγε η δυσκολία πρόσβασης των πνευματικών ανθρώπων στα ΜΜΕ εντελώς τυχαία;
Ο όρος «διανοούμενος» είναι πολύσημος και ευμετάβλητος. Οι πρόσφατες συζητήσεις για τον κοινωνικό ρόλο και τις ευθύνες των ανθρώπων του πνεύματος δημιουργούν την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των γνωρισμάτων που καθιστούν κάποιον διανοούμενο σήμερα. Σε ποιους ακριβώς αναφερόμαστε όταν επικαλούμαστε την βοήθεια των διανοούμενων ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση; Έχουμε την τάση να τοποθετούμε άκριτα στην ίδια συνομοταξία όλους τους ανθρώπους που αφιερώνονται στην πνευματική εργασία -πανεπιστημιακούς, συγγραφείς, καλλιτέχνες, ερευνητές- σαν να επρόκειτο για ανθρώπους ίδιας παιδείας και ειδίκευσης, κοινής κοινωνικής ή οικονομικής τάξης, όμοιων θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων, και μίας νοοτροπίας. Αυτή η ομαδοποίηση όλων των διανοούμενων σε μία κατηγορία, ενισχύει με τη σειρά της την αντίληψη ότι όλοι τους οφείλουν να τηρούν μία κοινή στάση και να μοιράζονται τις ίδιες απόψεις.

Οι διανοούμενοι τού σήμερα, όμως, δεν είναι ούτε μπορούν να είναι οι διανοούμενοι του χθες. Στο παρελθόν η τυπική εικόνα του διανοούμενου ήταν ενός άνδρα, μέσης ή προχωρημένης ηλικίας, πανεπιστημιακής μόρφωσης και αστικής καταγωγής. Η εικόνα αυτή έχει αλλάξει. Οι χώροι όπου γίνεται η κυκλοφορία και η ζύμωση των ιδεών έχουν -οικειοθελώς ή μη- ανοίξει τις πύλες τους σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, με αποτέλεσμα να έχουν σε μεγάλο βαθμό μεταβληθεί τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του πανεπιστημιακού, του αρθρογράφου, του κοινωνικού σχολιαστή. Αν μη τι άλλο, υπάρχουν περισσότερες γυναίκες που παρεμβαίνουν ενεργά στην πνευματική ζωή, όχι μόνο προσφέροντας τη δική τους σκοπιά σε παγιωμένα θέματα, αλλά και θέτοντας προς συζήτηση διαφορετικά ερωτήματα. Ο κριτικός λόγος, που άλλοτε θεωρείτο αποκλειστικό προνόμιο των λεγόμενων ‘πνευματικών ανδρών’, διαχέεται και μεταδίδεται με τρόπους -όπως το facebook και τα blogs- που εξασφαλίζουν αμεσότητα και εύκολη επικοινωνία με ένα ευρύ κοινό, γεγονός όμως που υπονομεύει περαιτέρω την παραδοσιακή διάκριση μεταξύ ιδεολογικού ‘πομπού’ και ‘αποδέκτη’, στην οποία στηρίζεται η μέχρι σήμερα αντίληψη για τον ‘καθοδηγητικό’ ρόλο των διανοούμενων. Το φύλο, η ηλικία, η κοινωνική τάξη, οι προσωπικές εμπειρίες, και οι ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες ζει και εργάζεται ο καθένας συνθέτουν την ξεχωριστή ταυτότητα τόσο τού ίδιου, όσο και του έργου του.

Η σύγχρονη πολυμορφία των διανοουμένων κάνει επιτακτικότερη την ανάγκη διάκρισης μεταξύ τους. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι κάποιος είναι ταλαντούχος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης ή συγγραφέας δεν τον καθιστά αυτόματα αυθεντία σε θέματα κοινωνικής πολιτικής, όπως ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ή οι συμπεριφορές κακοποίησης όπως ο βιασμός. Οι καταλληλότεροι για να αναλύσουν τα παραπάνω ζητήματα είναι οι κοινωνιολόγοι, οι νομικοί, οι επιστήμονες της ψυχικής υγείας. Το να ρωτάμε την άποψη ενός καλλιτέχνη επί παντός επιστητού, ώστε να μπορούμε στην συνέχεια, αν διαφωνούμε μαζί του, να καταφερθούμε εναντίον όλων των διανοούμενων, είναι ένα ατόπημα που βλάπτει την κουλτούρα και παραπλανά το ευρύ κοινό ως προς τη θέση, τον ρόλο και το ήθος των διανοούμενων γενικότερα. Η ιδιότητα του πανεπιστημιακού δεν καθιστά κάθε καθηγητή ειδικό, π.χ., στον κινηματογράφο, όπως και η ιδιότητα του ζωγράφου δεν καθιστά κάποιον ειδικό σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής και κοινωνικού δικαίου.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι διανοούμενοι γίνονται στόχοι λαϊκιστικής κριτικής που ισχυρίζεται ότι ‘είναι όλοι αργόσχολοι, εγωκεντρικοί, σνομπ, που δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα του λαού’. Η νοοτροπία αυτή τοποθετεί τους διανοούμενους εκτός κοινωνικού συνόλου, και αρνείται να δει ότι και οι εργάτες του πνεύματος είναι μέρος της κοινωνίας στην οποία ζουν, και επηρεάζονται και αυτοί από τις όποιες μεταβολές. Έτσι, μερίδα του τύπου αρέσκεται να κατηγορεί τους διανοούμενους για ελιτισμό και αδιαφορία για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, και απαιτεί την μαχητική τους παρέμβαση, θεωρώντας ότι αυτό θα συντελέσει αυτόματα σε κάποια σημαντική αλλαγή. Αντίστροφα, μια άλλη μερίδα του τύπου στοχοποιεί όσους ανθρώπους του πνεύματος ανακατεύονται στην πολιτική ή συνδέουν το όνομά τους με συγκεκριμένα κόμματα, υποστηρίζοντας ότι η αρμόζουσα θέση του διανοούμενου είναι αυτή του αμέτοχου, αμερόληπτου, ψύχραιμου παρατηρητή.

Αν τελικά υπάρχει κάποιος ρόλος για κάθε διανοούμενο, πιστεύω ότι δεν είναι να ηγείται: είναι να παρεμβαίνει στα κοινά με το λόγο του, παράγοντας έργο πρωτότυπο, βασισμένο στην κοινωνική, επιστημονική, ιστορική, ή φιλολογική έρευνα, δουλεμένο με τον προσωπικό στοχασμό του. Ο κριτικός λόγος των διανοητών μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ένα φαινόμενο από διαφορετικές οπτικές, να προάγει την συζήτηση για θέματα που μας απασχολούν, να συνεισφέρει στην διαμόρφωση κοινωνικών προτύπων και συμπεριφορών – αλλά όχι να επινοήσει αυτόματα μαγικές λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα.

Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον να ξέραμε αν οι υποστηρικτές τόσο της άποψης ότι ο διανοητής οφείλει να παρεμβαίνει στα κοινά όσο και της άποψης ότι πρέπει να παραμένει ιδιωτικός κι απόκοσμος στοχαστής, γνωρίζουν το έργο των διανοούμενων που επικρίνουν, ή αν απλώς, στην πρώτη περίπτωση, περιμένουν την σωτήρια επέμβαση τους σε περιόδους κρίσης, και στη δεύτερη, ακυρώνουν την παρουσία τους με την πλήρη αδιαφορία για το έργο τους. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι ο αυξανόμενος συντηρητισμός της κοινωνίας, με στόχο γενικώς κι αορίστως τους ανθρώπους του πνεύματος, και κύριο θύμα τον απροκατάληπτο κι ενημερωμένο διάλογο, που να ξεφεύγει από τα τετριμμένα μιντιακά αναμασήματα.

Η συμβολή των πνευματικών ανθρώπων δεν τελειώνει στον αποσπασματικό λόγο μιας συνέντευξης ή μιας εισήγησης. Όποιοι νοιάζονται να μάθουν τι έχει να πει ένας συγγραφέας, το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να διαβάσουν το έργο του. Δεδομένου μάλιστα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται η πνευματική εργασία στη χώρα μας, θα ήταν παράλογο να περιμένουμε από τους ίδιους τους διανοούμενους να μπορούν να εξασφαλίζουν την ευρεία διάδοση του έργου τους. Άλλωστε η ίδια η γλώσσα που επικρατεί στα περισσότερα ΜΜΕ ακυρώνει αυτόματα τον ήπιο, ψύχραιμο λόγο του διανοητή, που επιζητά την αλήθεια στη συνομιλία του, κι όχι να κατοχυρώσει την αυθεντία του.

Νομίζω ότι ο Γιάννης Ψυχάρης είχε τοποθετηθεί σωστά όταν στην επιστολή του προς τη γαλλική εφημερίδα Temps (1898), σημείωνε ότι: «ο πολιτικός είναι πάντα δέσμιος του προγράμματός του. Ενώ οι διανοούμενοι δεν έχουν πρόγραμμα. Αποφασίζουν αποκλειστικά με βάση το στοχασμό και τη κριτική. Ο συγγραφέας που μελετά τις καταστάσεις και τους χαρακτήρες, ο επιστήμονας που ανασυνθέτει και ερμηνεύει, διαθέτουν –από αυτό και μόνο– πολύ πιο ευαίσθητους αισθητήρες» (μτφρ. Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου).

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Κότσια! Μεγάλη κουβέντα!

Κότσια. Τι είναι;

Τελευταία, αφού δεν προλαβαίνω να πάω στους γιατρούς να κάνω ένα σέρβις, όλο και ενημερώνομαι για κάτι απ' το ίντερνετ! Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η ενημέρωση!
Τέλος πάντων, κάποια πράγματα ανήκουν στην κατηγορία "προσωπικά δεδομένα", δεν το συζητάμε!
Ωστόσο, για τα κότσια μου, θα σας πω! Δεν ντρέπομαι γι' αυτά, γιατί τα απόκτησα σαν δώρο απ' τα χνάρια, κάτι σαν αποζημίωση για το τρέξιμο, το περπάτημα, την ορθοστασία και για να καταλάβουν και μερικοί φίλοι που με βλέπουν, γιατί κυκλοφορώ με σαγιονάρες το καλοκαίρι και τώρα με τσόκαρα (σαν τσόκαρο που είμαι...)
Μέχρι τώρα ήξερα πως η ζωή θέλει κότσια, σε θέλει όρθιο να παλεύεις, κάθε ώρα και στιγμή και ήξερα αυτή την έκφραση αλλιώς... Τώρα έμαθα πως ένα κοκαλάκι που πετάχτηκε ξαφνικά στα πόδια μου και πονάει πολύ, λέγεται "κότσι", (ζήλεψε και το άλλο πόδι και πάνε να γίνουν δύο, για να κάνουν παρέα φαίνεται)το σκεφτόμουνα εδώ και μέρες, να το ψάξω κι αυτό στον γκούγκλη και απόψε το βρήκα!
Μόνο που διαφωνώ με τον κύριο καθηγητή! Δεν λέει πουθενά για κούραση, παρά μόνο για ψηλοτάκουνα ή στενά παππούτσια! Δεν παίζω κύριε καθηγητά! Ούτε ψηλοτάκουνα φόραγα, ούτε στενά παππούτσια!
Όλα τα 'χε η Μαριορή, τα κότσια των ποδιών με μάραναν!
Ξυπόλητη στα γεράματα κύριε καθηγητά μου! Αυτό θα γίνει! Τα κρατάω εγώ τα ενθύμιά μου, αρκεί να μην με πονάνε! Άκου εγχείρηση! Αφού απ' αυτό δεν πεθαίνεις, φτηνά την γλυτώσαμε! Με τα άλλα τι κάνουμε, που λένε "τρέξ' τε επειγόντως στον γιατρό" και τα λέμε..."περιμέν' τε!"

Θυμήθηκα μια εποχή που δούλευα, πριν βγω στην σύνταξη, που υπολόγιζα να πάρω τρεις μέρες άδεια γιατρού, για κάποιες σοβαρές δουλειές της οικογένειας, συγκεκριμένες ημερομηνίες. Έτυχε όμως να αρρωστήσω νωρίτερα και βρέθηκα με βροχοπνευμονία στον γιατρό και του ζητούσα μόνο φάρμακα, γιατί την άδεια γιατρού που δικαιούμουνα την είχα προγραμματίσει.
Θυμάμαι που ο γιατρός με μάλωσε, μου έδωσε αναγκαστική άδεια και μου είπε τότε:
"Δυστυχώς, Κατερίνα, δεν αρρωσταίνουμε με πρόγραμμα..."
Δίκιο είχε,τότε.
Όλο και τον θυμάμαι τώρα τελευταία... αλλά το πρόγραμμα, πρόγραμμα!Πάντα θα προέχουν άλλα! Έχω ζαλίσει και τον προστάτη μου, τον Άγιο Εφραίμ!
"Βόηθα με λίγο ακόμα!" του λέω κάθε μέρα. "Κράτα με λίγο ακόμα όρθια, πριν πιάσω κρεβάτι!..."
Και με κρατάει...και τρέχω στους δρόμους με τον δίσκο, με το τσόκαρο το ορθοπεδικό και που ΚΑΙ μ' αυτό πονΑω!
Κακό πράγμα να πονάς!
Αμ, τα πενήντα Κατερίνα μου, δεν έρχονται μόνα τους! Τι νόμιζες;

Υγ. Αυτά και το φχαριστήθηκα που είπα κάτι απ' τον πόνο μου, στα χνάρια μου!

Νύχτες του Στράτου Δουκάκη

Συνηθίζω, όταν μπορώ, να μην αφήνω πολλά πράγματα για αύριο. Έτσι, "παπαγαλίζω" νωρίτερα...

Όταν φύσαγε δυνατός νοτιάς, θυμάμαι, έφερνε στο παραθύρι μου σταγόνες θάλασσας και ψίθυρους κυμάτων. Εικόνες ταξιδιών από άγνωστους τόπους και όνειρα που έσταζαν, θαρρούσες, ουρανό και θάλασσα. Ατέλειωτες φάνταζαν εκείνες οι χειμωνιάτικες νύχτες κι οι ώρες πεισματάρες· δεν πέρναγαν. Κι από κάτω τα βράχια να υπομένουν καρτερικά τα μανιασμένα κύματα που, ανελέητα, σκέπαζαν την ατέρμονη μοναξιά τους. Τ’ άστρα κρυμμένα πίσω απ’ τα σύννεφα έκαναν τη νύχτα πιο σκοτεινή. Μωρό εγώ τότε, μ’ έπιανε ένας απρόσμενος κι ανεπιθύμητος φόβος που δεν μ’ άφηνε να κλείσω μάτι. Έβαζα απαλά το χέρι πάνω στο φυλαχτό μου κι αναζητούσα με προσευχές, μέσα στη νύχτα, να σφιχτοδέσει τους ανέμους ο Θεός και να καλμάρει την αντάρα της θάλασσας.


Περισσότερα στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, στο άρθρο με τίτλο:
Εκείνες τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες

κάνοντας κλικ εδώ:

του Στράτου Δουκάκη


Blog: http://mithymnaios.blogspot.com

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Κι εσύ να λείπεις - Γιάννης Ρίτσος

Κι εσύ να λείπεις

Το ποιήμα αυτό του Γιάννη Ρίτσου το έστειλε ο αδελφικός μου φίλος
Σπύρος Γκάρος από την Νυρεμβέργη στην μνήμη του λατρευτού μου γιού Βαγγέλη
Τον ευχαριστώ πάρα πολύ
Ντένης Κονταρίνης


Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά
διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια
του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο
να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν
στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένα να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου
ν' αντέχουν πιότερα από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα σφηνωμένη
στην καρδιά σου να μη λιώνει
Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο
θα 'χει λιώσει.
Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα
που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα
σ' όλο το κόσμο...

Κλεμμένα

Στον "αγέννητο"

Νόμιζα θά 'ρθεις...
Θυμάμαι τότε που αχνοφάνηκες...
Κοίταξα την εικόνα μου στον καθρέφτη
μέσα στο ασανσέρ... Άλλαζε...
Έφτασα στο ισόγειο ένας άλλος...
Πιο ώριμος και δυνατός...
Χάθηκες μια μέρα στο αίμα...
Δεν ήρθες ποτέ...
Είναι στιγμές που σε νοιώθω στο στήθος
να ακουμπάει η σάρκα σου στη δική μου
όπως ξαπλώνω ανάσκελα -γλυκό βάρος-
και το μικρό σου χέρι να κρατιέται
απ' το δικό μου...
Δεν ήρθες ποτέ γιατί ποτέ δεν έζησες...
Δεν θά 'ρθεις ποτέ γιατί δεν έχεις μάνα...

Αργοναύτης
Βόλος 30-01-08

Έκλεψα τον αγέννητο. Το ζεϊμπέκικο και όλα τα άλλα τα άφησα εκεί, στον Σπύρο, να τα διαβάσετε μόνοι σας.

ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ

























ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ

Καλό Ταξίδι, Καίτη!



Καλό Ταξίδι, Καίτη!

Υγ. Μα, γιατί όλοι Φεύγουν;

Ξύπνα, ντε!



κι ας μην έχεις ακόμα κοιμηθεί!

Από μένα, για μένα, με αγάπη, ΕΓΩ!

Όλο δικό μου! Το χρειάζομαι!

Ξύπνα λουλούδι του δάσους! Πολύ "κοιμήθηκες"!

Ο ΘΥΜΟΣ - ΟΙ ΘΥΜΟΙ



Ξημέρωσε Κυριακή, κι ενώ είχα τόσα άλλα θέματα να ανεβάσω, άλλα μου βγήκαν.
Διαπίστωσα ότι είμαι πολύ θυμωμένη. Έτσι έψαξα για την λέξη "θυμός".
Εδώ λέει αυτά:

Ετυμολογία

θυμός < αρχαία ελληνική θυμός Ουσιαστικό θυμός αρσενικό * ισχυρό συναίσθημα δυσαρέσκειας ή και εχθρότητας απέναντι σε κάποιον ή κάτι που μας επηρεάζει αρνητικά και μπορεί να προκαλέσει έντονες και καμιά φορά βίαιες αντιδράσεις και άλλα

Κι εδώ


λέει τις επιπτώσεις που έχει ο θυμός στην υγεία και μου απαγορεύει και να το αντιγράψω!

Πάμε, για να ηρεμήσω.
Τι με θύμωσε;
Με θύμωσε η τηλεόραση.
Είχα κάτι μήνες να δω, σήμερα είδα πολύ και μου έπεσε πολύ βαριά.

Με θύμωσε η πολιτική και οι πολιτικοί.
Εδώ δεν έχει εξηγήσεις. Βλέπε μνημόνιο, εκλογές, πείνα και δυστυχία, συν απαγόρευση του καπνίσματος!"Απαγορεύεται" σου λέει. "Κάνει κακό στην υγεία σου! Κάτσε σπίτι σου και κάπνισε όσο θέλεις Ή... πνίξου!"

Με θύμωσε το πραγματικό "πνίξιμο" ενός συμπολίτη μου.
Αυτή την υγεία που φέρνει η κατάθλιψη, δεν την σκέφτηκε ο προθυπουργός μας;
Μόνο το τσιγάρο τον πείραξε;

Με θύμωσε η πολλή ψευτιά που κυκλοφορεί στα πέριξ. (Γενική είναι.)

Με θύμωσε η κακία κάποιων ανθρώπων σε ιδιαίτερες συζητήσεις μας. Τόση χαρά και ικανοποίηση για την δυστυχία του άλλου, δεν την φανταζόμουνα! Λες και ζούσα σε άλλον πλανήτη!
Μα, είχαν ένα χαμόγελο, ΝΑ!

Πολλά με θύμωσαν αυτή τη βδομάδα, κι εύχομαι να μη ξανάρθει άλλη σαν κι αυτή!

Α! Με θύμωσε προ καιρού και το Φέισμπουκ που διέγραψε την γεμάτη σελίδα μου (5000άτομα + 700 που περιμένανε στην ουρά, παρακαλώ), γιατί λέει πρόσβαλλα με άσεμνο υλικό ή κακόβουλα σχόλια ή παρενόχλησα, ΠΟΙΟΣ; ΕΓΩ!

Ποιος προσβάλλει ποιον, τελικά, δεν ξέρω!

Δε μ' αρέσει όμως ο θυμός και φεύγω απ' αυτόν, το γρηγορότερο!

Αχ, ζωή! Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δεν θα το μάθεις!

Μάνα μου, Ελλάς!



Μάνα μου, Ελλάς!

Λιναρόσπορος (παραγγελιά)

Εδώ ο λιναρόσπορος, καλή μου! Συγγνώμη για την καθυστέρηση!

Bάλτε λινάρι στην κουζίνα σας

Tζούλυ Aποστολάτου

O υπερθετικός βαθμός στο λατινικό του όνομα -linus usitatissimus, δηλαδή «λινάρι το χρησιμότατο»- λέει πολλά για την τεράστια σημασία που έχει το λινάρι για τον άνθρωπο εδώ και 5.000 χρόνια. Tο φυτό με το «πιο μπλε λουλούδι της φύσης» παραδοσιακά μάς προσφέρει την πρώτη ύλη για την παρασκευή λαδιού, πολύτιμων κλωστικών ινών, ζωοτροφών, διχτυών, βαφών, χαρτιού και σαπουνιού. Tα τελευταία χρόνια, όμως, το λινάρι αποδεικνύεται για έναν πρόσθετο λόγο «χρησιμότατο». Kαθώς οι επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν τα ω-3 λιπαρά οξέα στην υγεία μας, γιατροί και διατροφολόγοι εκδηλώνουν ζωηρό ενδιαφέρον για τη θρεπτική και θεραπευτική αξία του και μας προτρέπουν όχι απλώς να το εντάξουμε στη διατροφή μας, αλλά να το θεωρήσουμε απαραίτητο συστατικό της.





Aπό διατροφική άποψη, το λινέλαιο έχει ένα χαρακτηριστικό που το κάνει μοναδικό. Mε εξαίρεση το ελαιόλαδο (που περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά, αλλά καθόλου ω λιπαρά οξέα), τα περισσότερα έλαια είναι πλούσια σε ω-6 και κάποια από αυτά (έλαιο ελαιοκράμβης, κανναβέλαιο, έλαια ξηρών καρπών) περιέχουν και κάποια ω-3. Aντίθετα, το λινέλαιο, που αποτελείται κατά 55% από α-λινολενικό οξύ, ένα πολυακόρεστο λιπαρό οξύ που ανήκει στην ομάδα των ω-3 λιπαρών οξέων, και ο λιναρόσπορος αποτελούν την πιο πλούσια φυτική πηγή των δυσεύρετων στη φύση ω-3, ενώ παράλληλα διαθέτουν μόνο ίχνη από ω-6. Aυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την υγεία μας, καθώς έχει αποδειχτεί ότι το πλεόνασμα των ω-6 προκαλεί οξειδωτικές και φλεγμονώδεις αντιδράσεις σε όλο σχεδόν τον οργανισμό. Όλες οι σοβαρές χρόνιες αρρώστιες, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος, η αρθρίτιδα, το Aλτσχάιμερ και ενδεχομένως ο διαβήτης, επιδεινώνονται από τέτοιες φλεγμονώδεις αντιδράσεις. H εξισορρόπηση των ω-3 στον οργανισμό μας, λοιπόν, μας προστατεύει από όλα αυτά. Eπιπλέον, οι σπόροι του λιναριού και το λάδι τους είναι πλούσιες φυσικές πηγές των αντιοξειδωτικών ουσιών λίγκνανς, οι οποίες απαντώνται στο λινάρι σε συγκέντρωση 80 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στα παχιά ψάρια (σολομό, πέστροφα, ρέγκα, τόνο, σαρδέλες, σκουμπρί), στο σπανάκι και στην αντράκλα. Kαι αυτά τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν την καρδιά, μετριάζουν τα συμπτώματα φλεγμονωδών νόσων και πιθανώς προστατεύουν από το διαβήτη. Tο λινάρι περιέχει, επίσης, και ορισμένα φυτοοιστρογόνα, που λειτουργούν προληπτικά απέναντι στον καρκίνο ή καθυστερούν την εξέλιξή του, μειώνουν τη χοληστερίνη και ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Aκόμα, το λινάρι είναι πλούσιο σε ασβέστιο, βιταμίνη E και πρωτεΐνες. Έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, ενώ δεν περιέχει γλουτένη, με αποτέλεσμα το αλεύρι που παράγεται από αυτό να είναι πιο εύπεπτο και ιδιαίτερα κατάλληλο για άτομα με γαστρεντερικά προβλήματα. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε φυτικές ίνες, προστατεύει τον οργανισμό από τη δυσκοιλιότητα και δρα προληπτικά για τις κακοήθειες του εντέρου. Παράλληλα, η κατανάλωσή του ανακουφίζει από το άσθμα, τους πόνους της περιόδου, τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης και το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Tέλος, πρόσφατες έρευνες παρουσιάζουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα ως προς τη θεραπευτική του δράση σε ψυχιατρικά και νευρολογικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη και η διπολική διαταραχή.




Yπάρχουν 2 κατηγορίες παραγώγων λιναριού που προορίζονται για τη διατροφή: το λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης και ο λιναρόσπορος.

Λινέλαιο : Για την κουζίνα υπάρχει αποκλειστικά το λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης, ενώ το λινέλαιο θερμής έκθλιψης -που είναι ένα από τα αρχαιότερα έλαια- χρησιμοποιείται μόνο ως διαλύτης και σταθεροποιητής βαφών στη ζωγραφική και στην επιπλοποιία. Tο λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης είναι ένα λάδι που οξειδώνεται πολύ εύκολα στις υψηλές θερμοκρασίες, γι’ αυτό δεν χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα, παρά μόνο ωμό. Έχει ημερομηνία λήξης, πρέπει να φυλάσσεται σε χαμηλή θερμοκρασία και να διατίθεται σε σκουρόχρωμα αδιαφανή μπουκάλια, ώστε να μην οξειδώνεται από το ηλιακό φως. Eίναι ένα ελαφρύ έλαιο με απαλή και ευχάριστη γεύση, που θυμίζει τη γεύση των ξηρών καρπών. Για να έχουμε όλα τα οφέλη αυτού του ιδιαίτερου ελαίου, μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα μέρος του ελαιόλαδου που βάζουμε στις σαλάτες μας με λινέλαιο ή να το προσθέτουμε στα σάντουιτς.

Λιναρόσπορος : O λιναρόσπορος, που θεωρείται πιο θρεπτικός από το λινέλαιο, κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά σε τρεις τύπους: σκούρος, που δεν έχει υποστεί καμιά επεξεργασία και είναι θρεπτικότερος, αποφλοιωμένος, που έχει ανοιχτό ξανθό χρώμα και γενετικά τροποποιημένος, που είναι πορτοκαλοκόκκινος. Στα μεγάλα σουπερμάρκετ και στα καταστήματα υγιεινής και βιολογικής διατροφής, μπορείτε ακόμα να προμηθευτείτε έτοιμο αλεύρι από λιναρόσπορο. Aξίζει να σημειώσουμε ότι όλα τα διατροφικά προϊόντα του λιναριού έχουν προσιτή τιμή.


Θρεπτική αξία ανά 100 γρ.(λινέλαιο ή λιναρόσπορος)

Θερμίδες : 450
Πρωτεΐνες : 26 γρ.
Λιπαρά : 35 γρ.
Ω-3 λιπαρά : 21 γρ.
Yδατάνθρακες : 32,5 γρ.
Φυτικές ίνες : 17 γρ.
Mαγνήσιο : 38 mg
Aσβέστιο : 210 mg
Φυλλικό οξύ : 278 μg

Tip: Mειώστε την «κακή» χοληστερίνη κατά 10% μέσα σε ένα μήνα, προσθέτοντας 5 κουταλιές της σούπας αλεσμένο λιναρόσπορο στην καθημερινή σας διατροφή.


Zωικές πηγές ω-3
100 γρ. γρ. ω-3
Σκουμπρί 2,5
Τόνος 1,5
Σολομός 1,4
Σαρδέλα 1


Φυτικές πηγές
1 κουταλιά ω-3 γρ. ω-3
Λιναρόσπορος 2,8
Λινέλαιο 7,5





Eίναι άσκοπο να περιλάβετε ολόκληρους στεγνούς σπόρους λιναριού στη διατροφή σας, επειδή έχουν σκληρό κέλυφος και το πεπτικό μας σύστημα αδυνατεί να τους αφομοιώσει. Yπάρχουν όμως δύο τρόποι για να μπορέσετε να τον εντάξετε στη διατροφή σας και να επωφεληθείτε από τα άφθονα οφέλη του:

• Μουλιάστε αποβραδίς τους σπόρους σε νερό, έτσι ώστε το κέλυφός τους να μαλακώσει, και ανακατέψτε τους με δημητριακά πρωινού, νιφάδες βρόμης, γιαούρτι ή φάτε τους σκέτους με λίγο μέλι. Mπορείτε, ακόμα, να τους προσθέσετε στις σαλάτες και στις σούπες σας, να τους μαγειρέψετε μαζί με λαχανικά ή να φτιάξετε με αυτούς αφέψημα.

• Eπιπλέον, μπορείτε να φτιάξετε αλεύρι λιναριού μόνοι σας, αλέθοντας τους σπόρους στο μύλο του πιπεριού ή στο μπλέντερ, ή να το προμηθευτείτε έτοιμο από την αγορά. Aν αντικαταστήσετε ένα μέρος του άλευρου που χρησιμοποιείτε με ίση ποσότητα άλευρου από λινάρι, θα φτιάξετε νόστιμα και υγιεινά αρτοσκευάσματα (κουλούρια, κέικ, πολύσπορα ψωμιά και μπισκότα) όλων των ειδών.


Συνταγή
Πέστο με λιναρόσπορο (Για 1 κιλό ζυμαρικά)
Xρόνος παρασκευής 20 λεπτά

Tο πέστο που θα φτιάξετε διατηρείται μία εβδομάδα στο ψυγείο ή ένα μήνα στον καταψύκτη. Σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου. Το ανακατεύετε με τα μακαρόνια και 3/4 της κούπας από το νερό όπου έβρασαν τα ζυμαρικά.

Yλικά
1/2 κούπα καρύδια | 3 κουταλιές λιναρόσπορο | 4 κούπες φύλλα μαϊντανού | 2 σκελίδες σκόρδο | 1 κουταλιά έξτρα παρθένο ελαιόλαδο | 1/3 της κούπας τριμμένη παρμεζάνα | 3/4 κουταλάκι χοντρό αλάτι | 1/4 κουταλάκι πιπέρι

Eκτέλεση
• Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200ο C. Kαβουρδίζετε τα καρύδια για 5 λεπτά περίπου. • Σε ένα μπλέντερ, βάζετε τα καρύδια και τους λιναρόσπορους και τα δουλεύετε για 1 λεπτό περίπου, μέχρι να θρυμματιστούν. • Προσθέτετε το μαϊντανό, το σκόρδο, το ελαιόλαδο, την παρμεζάνα, αλάτι και πιπέρι. Aνακατεύετε όλα τα υλικά μαζί, μέχρι να γίνουν αφράτος πουρές.

Πλησιάζουν οι εκλογές

Άντε να τελειώνουμε!
Κουράστηκα να βλέπω πρόσωπα σκυθρωπά, φοβισμένα και δειλά, για το τι μέτρα θα έρθουν μετά τις εκλογές.
Βαρέθηκα να με θυμούνται άνθρωποι που δεν ήξεραν καν πως υπάρχω, γιατί ζητούν από μένα την ψήφο μου!
Σιχάθηκα να βλέπω ανθρώπους με τσαντάκια, καρτούλες, ονόματα που τρέχουν σαν τρελοί στους δρόμους να μαζέψουν ψήφους για τον ΤΑΔΕ φίλο τους πολιτικό.

Αρνιέμαι να προσβάλλουν την νοημοσύνη μου, λέγοντάς μου τι να ψηφίσω!Έλεος!

Λυπάμαι τόσο τους ίδιους που τρέχουν, όσο και τους πολιτικούς (από όποιο συνδυασμό κι αν είναι), που χάνουν την προσωπικότητά τους, επιτρέποντας στον οποιονδήποτε άνθρωπο ψηφοφόρο φίλο τους να ζητιανεύει ψήφους, χωρίς να μπορεί να πείσει, απλά φαίνεται πόσο ώφελος θα έχει ο ίδιος, αν βγει ο άνθρωπός τους!

Όχι, κύριοι! Δεν είμαι πρόβατο! Κανένας μας δεν είναι πρόβατο! Δεν είπα σε κανέναν σας "Ναι", γιατί δεν μ' αρέσει να κοροϊδεύω και γιατί, ειδικά σ' αυτές τις εκλογές, μετράει η προσωπικότητα και το έργο, αγαπημένοι μου, κύριοι και κυρίες.

Δεν έχω ιδέα απ' αυτές τις εκλογές. Ούτε θέλω να μάθω. Το λέω σε όλους μέχρι τώρα, το γράφω κι εδώ:
"Εκείνη την ώρα πίσω απ' την κάλπη θα δω ονόματα, θα θυμηθώ χαραχτήρες, θα ζυγίσω έργα, παρελθόν και παρόν και βάση αυτών θα ψηφίσω το μέλλον του τόπου μου."
Δεν έχει ευκαιρίες για άλλα "θα", κυρίες και κύριοι!
Μας τελείωσαν!

Το δίχτυ



Το δίχτυ

...μονάχος βρες την άκρη της κλωστής, κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι..

Με την ευχή, να είμαστε τυχεροί "να ξεκινάμε πάλι" σε όλα τα προβλήματα της ζωής!

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Θέλει δύναμη να έχεις τα "κότσια"




Θέλει δύναμη να έχεις τα "κότσια" να ζεις, πόσο μάλλον να πεθάνεις!

Η κακιά είδηση πάγωσε την πόλη του Βόλου και της Νέας Ιωνίας.

Ακούμε και για άλλους ανθρώπους που επιλέγουν να Φύγουν απ' αυτή τη ζωή, γιατί δεν την μπορούν, δεν τους αρέσει, δεν την αντέχουν έτσι όπως βαδίζει, μα είναι μακρυά μας και φτάνει στ' αυτιά μας, απλά σαν είδηση. Όταν όμως αυτό συμβαίνει στην πόλη σου, στην γειτονιά σου, στο σπίτι σου ή το έχεις σκεφτεί και ο ίδιος κάποια στιγμή, θέλοντας να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα, (αλλά σου λείπει το πιστόλι...) ακούγοντας αυτή την είδηση, όπως και να το κάνεις, παγώνεις!

Μα, βρήκε τη δύναμη να Φύγει; Αυτή η λύση ήταν πιο εύκολη;
Υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ' τη ζωή;
Είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε στα χέρια μας!
Όπως και να είναι, την έχουμε!
Κουτσή, στραβή, με πολλά "αχ" και "βαχ", την έχουμε!
Το "Άλλο", δεν το ξέρουμε. Συνήθως το φοβόμαστε.

Είμαι πολύ σοκαρισμένη από χθες. Δεν είναι παραμύθι. Είναι αλήθεια. Ένας άνθρωπος που γνώριζα, έστω και τόσο λίγο, βρήκε τη δύναμη να επιλέξει τον θάνατο, αντί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής. Ήταν πολύ αποφασισμένος γι' αυτό. Το δείχνουν οι κινήσεις του.
Είχε φτάσει σε αδιέξοδο.

Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι φτάνουμε πολλές φορές ή είμαστε μέσα σ' αυτό το αδιέξοδο. Είναι εκείνες οι στιγμές που το μυαλό κολλάει, που νιώθεις ότι δεν πατάς στη γη, δεν υπάρχει χώρος, χρόνος, τόπος, ούτε άνθρωπος για σένα.

Νομίζω πως όλοι μας το έχουμε περάσει. Ειδικά τον τελευταίο καιρό με τα οικονομικά μέτρα κ.λ.π. όλος ο κόσμος είναι μελαγχολικός και κλεισμένος στο καβούκι του και στο σπίτι του.
Τρελαίνομαι στην σκέψη ότι η αυτοκτονία θα μπορούσε να είναι Η ΛΥΣΗ!
Τρελαίνομαι στην σκέψη ότι αμέτρητος αριθμός ανθρώπων θα μπορούσε να καταλήξει εκεί!
Υπάρχουν άνθρωποι που Φεύγουν απ' τη ζωή, χωρίς να το θέλουν, κι άνθρωποι που, ναι μεν, δεν την αντέχουν, αλλά βρίσκουν και την δύναμη να Φύγουν!

Τα οικονομικά χρέη!
Ποιος δεν έχει;
Εδώ η ίδια η χώρα μας είναι καταχρεωμένη!

Άλλα προβλήματα;
Πολλά. Υπάρχει τόση ποικιλία στα προβλήματα. Ποτέ δεν τελειώνουν.

Μα, πώς το μπόρεσε;Πόσο μπορεί να θόλωσε το μυαλό;

"Μην το λες", μου είπε ένας ταξιτζής. "Είχα έναν γνωστό που έτσι έλεγε ο ίδιος για τους άλλους και στο τέλος αυτοκτόνησε κι αυτός!"

Ταρακουνήθηκα. Ναι, πολλές φορές έχω λυγίσει. Πολλές φορές έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά και είπα στη ζωή: "παραδίνομαι, παρατούμαι, δεν αξίζεις τον κόπο, είσαι άδικη!" μα, αυτό συμβαίνει γιατί με νικάει η αδυναμία μου και όχι η δύναμή μου!

Γιατί, νομίζω πως για να πεθάνεις, θέλει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

ΚΙ ΑΝ φτάσεις ΕΚΕΙ και την έχεις, τότε, ΣΙΓΟΥΡΑ μπορούσες και ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, απλά, δεν το έβλεπες, δεν βρέθηκε κάποιος άνθρωπος δίπλα σου την κατάλληλη στιγμή.

Όχι, αυτές τις μέρες, δεν σκέφτομαι τόσο την οικογένειά του, όσο εκείνον! Μόνο εκείνον!Προσπαθώ να μπω στις σκέψεις του, στην δύναμη που έκρυβε μέσα του και δεν την ήξερε.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, Γιώργο!
ΑΔΙΚΟ να ξεπληρώσεις τα χρέη σου ή τα οποιαδήποτε άλλα προβλήματα με τη ζωή σου!
ΑΔΙΚΟ! Την πούλησες πολύ φτηνά!
49 χρονών!

Η οικογένειά σου με την λύση που έδωσες εσύ, θα βρεθεί σε πολλά αδιέξοδα. Σκέφτομαι τα παιδιά σου (κυρίως αυτά), την γυναίκα σου, τους γονείς σου, τους συγγενείς σου,όλους. Ανεμοστρόβιλος ο πόνος τους,σε συνέχεια τα δικά σου αδιέξοδα.
Όμως... κάποια στιγμή θα βρεθούν οι λύσεις, μα ΕΣΥ, δε θα ζεις πια, Γιώργο!

Γιατί; Ποια χρέη άξιζαν να πληρωθούν με τη ζωή σου;
ΠΟΙΑ;

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΑΞΙΖΕ η βόλτα μου, εκεί!

Είχα πολύ καιρό να πάω στα αγαπημένα μου σχολεία. Ξεκίνησα απ' το 6ο Λύκειο κι έμεινα ώρα. Μια τα αστεία του Νίκου Κατσιαούνη, μια η Κέρκυρα και μια η ανακάλυψη του Διονύση με τον Θρασύβουλο και την αγωνία των παιδιών για τις Παννελλαδικές, ξημέρωσε!

Έκλεψα μόνο τα βιντεάκια και τον κόπο αυτού του παιδιού, για να πετύχει το όνειρό του! Τον συγχαίρω θερμά κι από δω, κι εύχομαι σε όλα τα παιδιά δύναμη, κουράγιο, επιμονή και υπομονή, για να πετύχουν τα όνειρά τους!
Εύχομαι μόνο, τα πτυχία να μην γίνονται κορνίζες πια, ώστε να μην πηγαίνουν χαμένες τόσες προσπάθειες των παιδιών, όπως και των γονιών.(γιατί αυτά τα δυο, μαζί πάνε...)



ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, Στράτο!



Σήμερα στον πρωινό μου περίπατο, πήρα τις πλαγές του Υμηττού και σε θυμήθηκα... παντού είχαν φυτρώσει κυκλάμινα!
Μάζεψα ένα ματσάκι και στο στέλνω!

--
Stratos Doukakis

Blog: http://mithymnaios.blogspot.com

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και την ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ




"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" απ' τα πολύ... έγκατα της ψυχής μου, την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ και ιδιαίτερα την Γλυκερία Υδραίου, για την μεγάλη τιμή να φιλοξενήσουν στις σελίδες τους, στιγμές απ' την εκδήλωση στα χνάρια που είναι και συνάμα σημαντικές και δυνατές στιγμές της ζωής μου.

Δημοσιεύτηκαν την στιγμή που μάλλον ... τις χρειαζόμουνα...
Συγκινημένη.
Ευχαριστώ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΕ, Γλυκερία, φωτογράφε, όλους εκεί και κυρίως όλους όσους στήριξαν αυτές τις δυο προσπάθειές μου!
Θα ήθελα να υπάρξουν κι άλλες...
Θα δείξει.
Ας είμαστε καλά!

Νίκος Καράς ΣΩΟΥ


Κάθε Δευτέρα & Τρίτη 5-7 μμ
και Σάββατο 8-10 μμ



Ακούστε μουσική καί τραγούδια πού εσείς
αγαπήσατε, αγαπάτε, αλλά καί θα αγαπήσετε.
Συνεντεύξεις. Κουβεντούλα με τούς Ακροατές.
Ανέκδοτα καί Παράξενα Άρθρα
από όλο τον Κόσμο καί πολλά άλλα...
ΓΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ
718-707-3120 (21-22-23-24-25)

Θίασος του Νίκου Καρρά

http://www.thiasos.us/THENIKOSKARASSHOW6.htm









ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ!

Εκδηλώσεις που δεν ήθελα να χάσω

Ζαγοριανά Καράβια στην Π. Ηλεκτρική (βιβλίο Μανώλη Γκαγκάκη)

ΘΕΣΣΑΛΙΑ 10-10-2010 σελ. 23

Τιμητική εκδήλωση για το Νίκο Μπαζιάνα από την Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών στο Δημαρχείο Βόλου ΘΕΣΣΑΛΙΑ 10-10-2010 σελ. 2 Εκδηλώσεις

Αυτά παθαίνεις όταν ανακαλύπτεις κατόπιν εορτής, ότι τα έχασες!

Και να θες να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, δεν μπορείς, γιατί είναι αόρατος!

Είναι αυτά τα προσωπικά εμπόδια της ζωής, που δε σου δίνουν την ευκαιρία να δεις τι γίνεται γύρω σου... και γίνονται τόσες καλές και πολλές εκδηλώσεις!

Δεν πειράζει!Να γίνονται, κι ας τις χάνω!

Πουρί - Ζαγορά

Πουρί: Αγώνας επιβιώσης στην άκρη του Πηλίου

Ζαγορά: Σε σταυροδρόμι το κεφαλοχώρι με τον "Καλλικράτη"

ΘΕΣΣΑΛΙΑ 10/10/2010 σελ. 24 -25

Ποιος θυμάται τον Αλφόνς - Κώστας Ακρίβος

Συνέντευξη του Βολιώτη συγγραφέα στον Δημήτρη Ράλλη με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο

Κώστας Ακρίβος:

Χάρη στον Αλφόνς πήρα ένα γερό μάθημα αθωότητας και αξιοπρέπειας

θα την βρείτε εδώ, στην Θεσσαλία.
3/10/2010 (ΕΚΔΟΣΕΙΣ 3)

Μήθυμνα

Απερίγραπτα όμορφη!

Ένα φωτογραφικό ταξίδι στη Μήθυμνα. Απολαύστε το μ’ ένα κλικ εδώ:

http://tripwow.tripadvisor.com/tripwow/ta-00ac-047e-c117?lm
--
Stratos Doukakis

Blog: http://mithymnaios.blogspot.com

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Μήνυμα ΣΟΣ

Είναι απ' τα μηνύματα και το θεωρώ σημαντικό να το ανεβάσω στο μπλογκ μου:

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΥΤΑΚΙΑ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΩΝ!

Πλένετέ τα πρώτα !!!

Είναι πολύ σοβαρό!
Αυτό το περιστατικό συνέβη πρόσφατα (ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ) στο Βόρειο Τέξας.
Μια γυναίκα πήγε για βαρκάδα μια Κυριακή, παίρνοντας μαζί της μερικά αλουμινένια κουτάκια με αναψυκτικά, τα οποία έβαλε μέσα στο ψυγειάκι του σκάφους. Τη Δευτέρα διεκομίσθη στο νοσοκομείο και εισήχθη στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Την Τετάρτη απεβίωσε.

Η νεκροψία κατέδειξε ότι πέθανε από λεπτοσπείρωση. Η πηγή της εντοπίστηκε στο κουτάκι του αναψυκτικού από το οποίο είχε πιει απευθείας, χωρίς να χρησιμοποιήσει ποτήρι. Δοκιμές απεκάλυψαν ότι η αλουμινένια συσκευασία του αναψυκτικού ήταν μολυσμένη από. ούρα αρουραίου, που προκάλεσαν τη λεπτοσπείρωση.

Τα ούρα αρουραίου περιέχουν τοξικές και άλλες θανατηφόρες ουσίες. Είναι επιτακτικό το να πλένετε καλά το άνω μέρος όλων των αλουμινένιων συσκευασιών αναψυκτικών, πριν πιείτε από αυτά. Τα κουτάκια αυτά συνήθως αποθηκεύονται σε αποθήκες και στη συνέχεια μεταφέρονται και παραδίδονται στα καταστήματα λιανικής πώλησης χωρίς να έχουν καθαριστεί.

Μία μελέτη στο
NYCU απέδειξε ότι το άνω μέρος όλων των κουτιών αλουμινίου από αναψυκτικά είναι περισσότερο μολυσμένο ακόμη και από τις δημόσιες τουαλέτες (!), όντας γεμάτο από μικρόβια και βακτηρίδια. Γι' αυτό, λοιπόν, πλένετε τα αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών με άφθονο νερό πριν τα βάλετε στο στόμα σας, για να αποφύγετε οτιδήποτε μοιραίο.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στον Γιάννη Δαλιανίδη


ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στον Γιάννη Δαλιανίδη που δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ για τις ταινίες του!

Καλό Ταξίδι στον Κώστα Καφάση



ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στον Κώστα Καφάση. Θα τον θυμόμαστε...

Εις διπλούν

Συχνά με ρωτάνε γιατί δεν είμαι σταθερή σε ένα μπλογκ, γιατί δεν έχω βάση, γιατί, γιατί.
Κατά καιρούς έχω πει πως μ' αρέσει να πηγαίνω σε καθαρές σελίδες, όπως και στα ημερολόγια. Δεν μ' αρέσει να σβήνω τα παλιά, (αυτά με πάνε μπροστά,τα αγαπάω, τα εκτιμάω και τα σέβομαι, γιατί υπήρξαν και είναι στιγμές μου), με κουράζουν οι σταθερές διακοσμήσεις (εδώ στο μαγαζί και τίποτα δεν αφήνω στην ίδια θέση), γι' αυτό, μη με παρεξηγείτε.

Κράτησα βάση εδώ και μήνες "τα χνάρια", πρώτα γιατί δεν ήθελα να πειράξω διακοσμητικά αυτό το μπλογκ και δεύτερον γιατί ήθελα "τα χνάρια" μου να ενώσουν ανθρώπους. Μακρινοί φίλοι έμαθαν τους Βολιώτες, Βολιώτες έμαθαν τους μακρινούς. Πελάτες μου έμαθαν τους πάντες.
Εκεί υπήρχε ελεύθερος χώρος (εδώ κοντεύει να γεμίσει - κι εκεί, κοντά είναι)και χωρέσανε χίλιοι καλοί.
Νομίζω πως έστησα μια γέφυρα, νοητή για σας, μα εμένα όταν με ρωτάνε:
"Τι κάνει η αστοριανή, τι κάνει ο δάσκαλός σου, τι κάνει η κόρη σου" και τόσοι άλλοι, σημαίνει πολλά.

Στο Φέισμπουκ μου είχε γράψει ένας "φίλος" πως εκεί "τρως ότι σου σερβίρουν οι χιλιάδες φίλοι και χάνεσαι και στα μπλογκ ψάχνουν για να σε βρουν, γιατί εσένα θέλουν!"

Δίκιο είχε. Κι εμένα με ψάχνουν πολύ και η πυξίδα μου τους μπερδεύει.Λυπάμαι που δεν έχω τον χρόνο, τις γνώσεις και την υπομονή να την κάνω πιο εύκολη. Τα χνάρια τα βρίσκουν εύκολα οι αρχάριοι και όσοι θέλουν απ' τους πεπειραμένους. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που μ' ενδιέφερε το τι φαίνεται στους άλλους, π.χ. μετρητές, σχόλια, αναγνώστες, κ.λ.π. Δεν με ξεγελάει, ούτε με ενθουσιάζει τίποτα πια απ' αυτά, γιατί πολλά τα θεωρώ ψεύτικα.
Ξεκίνησα τα μπλογκ από ανάγκη εκτόνωσης και επικοινωνίας, η επικοινωνία με έπνιξε και με εγκλώβησε, μα η ανάγκη θα παραμένει πάντα, γιατί παραμένω άνθρωπος με τα δικά μου προβλήματα, ενδιαφέροντα και ανάγκες.
Γι' αυτό, μη ψάχνετε για ιντερνετικές βάσεις, (τις βάσεις τις έχω στη ζωή μου)
παρά μόνο για το θέμα που σας ενδιαφέρει. Ποτέ δεν γράφω ανώνυμα, πάντα υπογράφω όπου σχολιάζω και όπου στεγάζομαι οπότε... μην μπερδεύεστε!
Το να μάθετε πως πέρασα τη μέρα μου, πως νιώθω τώρα που βρέχει δυνατά, και άλλα προσωπικά, νομίζω πως δεν θα χάσετε και τίποτα αν δεν τα βρείτε!
Υπάρχουν τόσα άλλα προβλήματα γύρω μας!
Ωστόσο, όσο χωράει εδώ ακόμα και ότι αφορά "τα χνάρια" και είναι ανακοινώσιμο, θα φροντίζω να το ανεβάζω εδώ και στα χνάρια, για να σας διευκολύνω.
Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Αναρτήθηκε από Κατερίνα Δε.Στα.Πα; στις 1:35 π.μ.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Εκ Βαθέων μου...




Αυτές τις μέρες (χθες και σήμερα), για κάποιον λόγο, θυμήθηκα πολλές φορές την Ιουστίνη και τον μπαμπά της. Σήμερα μάλιστα βρέθηκα τυχαία, σε ένα εκκλησάκι του Αγίου Κυπριανού, ο οποίος με το παλιό ημερολόγιο γιορτάζει αύριο.Έτσι έμαθα πως γιόρταζε η Ιουστίνη μας στις 2 Οκτωβρίου κι εμένα μου ξέφυγε! Μόλις γύρισα απ' το μαγαζί πήγα να της ευχηθώ (πραγματικά κατόπιν εορτής) και εκεί έμαθα τα νέα του μπαμπά της. Πήγε και γύρισε κιόλας Ελλάδα!

Χάρηκα τόσο πολύ που ο "πατερούλης" πήγε κοντά στο "κοριτσάκι" του, όπως γράφει και η ίδια η Ιουστίνη, χάρηκα και συγκινήθηκα τόσο πολύ που το "κοριτσάκι" του πραγματοποίησε το όνειρό του, να επισκεφθεί τους καταρράκτες του Νιαγάρα, που δε φαντάζεστε!Το να "κλέψω" δυο φωτογραφίες απ' "το όνειρο" ήταν το λιγότερο! Εκείνο που ήθελα να "κλέψω" πραγματικά ήταν η μορφή αυτού του ιερέα που απ' την πρώτη στιγμή που μας τον σύστησε η Ιουστίνη, με ενέπνευσε πολύ ώς ιερέας.

Η πρώτη μου σκέψη μόλις τον είδα (και παραμένει, δεν το έχω πει όμως στην Ιουστίνη, ποτέ, απόψε το μαρτυράω) ήταν:
"Ναι, σ' αυτόν τον ιερέα, θα μπορούσα, κάποτε, να εξομολογηθώ!"

Κι απόψε, μόλις είδα την πρώτη φωτογραφία, είπα πάλι το ίδιο! Κι άλλες φορές, πολλές!
Δεν ξέρω γιατί η μορφή του μου το βγάζει έντονα αυτό! Έχω γνωρίσει αρκετούς ιερείς, αυτό το "κλικ", δεν μου έχει προκύψει με κανέναν. Δεν είναι μόνο η ηλικία του. Είναι αυτό το "Άλλο"... (Δεν έχω λέξη).

Κάποτε θα το έγραφα αυτό κι εδώ. Είναι στα πολύ "εκ βαθέων μου" κι όχι γιατί αγαπάω την Ιουστίνη και είναι ο μπαμπάς της! Το ότι είναι μπαμπάς της με χαροποιεί ακόμα πιο πολύ! Λυπήθηκα πραγματικά πολύ που Έφυγε η σύντροφος της ζωής του! Εύχομαι ο Θεός να του δίνει δύναμη, υγεία και ευτυχία μέσα απ' την μονάκριβη κόρη του και την οικογένειά της!

Αυτά! Πολύχρονη και Ευτυχισμένη, Ιουστίνη μου! Πολλά είπα στον αέρα. Κρατάω κι ένα μυστικό, σαν εκείνα που τα ρίχνεις σε μπουκάλι στη θάλασσα και δεν ξέρεις που θα τα βγάλει το κύμα...

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

"ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ" στον Βαγγέλη

Γύρισα σπίτι αργούτσικα, με χάλια διάθεση, (ίσως βοηθάει και ο καιρός που βρέχει συνέχεια, τα προβλήματα, όλα), άνοιξα να δω τα μηνύματά μου και Ώ, Θεέ, να μη τύχει σε άνθρωπο να γράψει τέτοιο μήνυμα!

Φίλοι μου
Σας γράφω ότι ο γιός μου Βαγγέλης
μετά από μεγάλους αγώνες με τον καρκίνο
την περασμένη Παρασκευή 8 Οκτωβρίου
νικήθηκε και παρέδωσε τα όπλα
Νάσται όλοι καλά
Ντένης


Σοκ για μένα αυτό το μήνυμα. Πέταξα στην άκρη ότι σκεφτόμουνα και χρειάστηκα χρόνο για να συνέλθω. "Αυτά είναι προβλήματα", σκέφτηκα. "Όλα τα άλλα ξεπερνιούνται".

Μετά, δεν έβρισκα τα γράμματα. Είχαν εξαφανιστεί όλα απ' το πληκτρολόγιό μου. Κι αυτά που πήγα να πιάσω, δεν έγραφαν αυτό που ακριβώς ήθελα.

Αν ήμασταν κοντά, θα του έσφιγγα το χέρι και θα του έκανα μια σιωπηλή αγκαλιά.
Τώρα...

Ήξερα ότι ο γιος του κυρίου Ντένη έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, απείχε ο ίδιος ιντερνετικά ευγενέστατα... μα να βρει και τη δύναμη να στείλει σε όλους μας αυτό το μήνυμα, δείχνει μεγάλη ευγένεια ψυχής. Πού την βρήκε;

Μέσα στον πόνο του, η ενημέρωση, οι ευχές...

ΚΟΥΡΑΓΙΟ, Ντένη μου, σε σένα και στην οικογένειά σου! Φίλοι κολλητοί δεν ήμασταν, μα "πονάει" σε όλους τους γονείς μια τέτοια είδηση. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς...

"Καλό Ταξίδι" στον Βαγγέλη σας. Άλλος έκρινε πως πρέπει να Φύγει νωρίς...

Μα, που πήγαν τα γράμματα;
Φέρ' τε γράμματα να γράψω λόγια...
Ποιος μου τα "έκλεψε";...
Αυτά που μ' άφησαν, δεν μ' αρέσουν!

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

!!!!!!!!!

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είδα ότι τελευταία τα έχω πολλά, ξαφνιάστηκα και είπα να τους κάνω ειδική ανάρτηση!

Ε, μα!

...................................................................................

κι αυτά για το "μουλάρωμα" της ζωής μου!

Βρε, ντε, τίποτα αυτή! Δεν τσουλάει, δεν τσουλάει!

Ύστερα μου λέτε για τα γραμμένα και τα άγραφτα...

Υγ. Όποιος αμφιβάλλει για το πεπρωμένο, τιμωρία στην γωνία!

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Νέα Εφημερίδα "Τύπος Πειραιώς"

Νέα εφημερίδα "Τύπος Πειραιώς"

Όταν μία εφημερίδα «γεννιέται» μέσα από τον κόσμο του Internet, και μάλιστα από έναν δημοσιογράφο που εκτός από «εφημεριδάς» τυγχάνει και blogger, είναι κάπως δύσκολο γι’ αυτό τον άνθρωπο του Τύπου, να περιφρονήσει το Διαδίκτυο. Δεν είναι δυνατόν, να προσπεράσει ανερυθρίαστα το bloggάκι του προς χάριν του χαρτιού και του εφήμερου. Και το blogg και η εφημερίδα έχουν τη χάρη τους. Το blogg επειδή σου προσφέρει την πλήρη ελευθερία για να γράψεις ό,τι θέλεις και η εφημερίδα επειδή είναι η πιό ιερή έκφραση για έναν δημοσιογράφο, που σέβεται τη δουλειά του, τους αναγνώστες και κυρίως τις έννοιες Άνθρωπος και Δίκαιο.
Μια τέτοια εφημερίδα προσπάθησα να δημιουργήσω και πιστεύω ότι αυτή η απόπειρα δεν θα πάει χαμένη. Μαζί με τον έμπειρο τεχνικό Αλέξανδρο Κόντο, πήραμε την απόφαση και ο καθένας από το μετερίζι του, έβαλε κόπο και χρήμα, για να έχουμε το ποθητό αποτέλεσμα.
Η εφημερίδα εκδίδεται στον Πειραιά, είναι μηνιαία, απευθύνεται στον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, ακούει στο όνομα «Τύπος Πειραιώς», διαθέτει 32 σελίδες και ο «τοκετός» θα συμβεί τη Δευτέρα το βράδυ.
Όμως απόψε, βγαίνει στο Internet, έτσι για να την διαβάσουν πρώτα, οι φίλες και οι φίλοι που τόσα χρόνια συντρόφευε ο ένας τον άλλον διαδικτυακώς. Πριν αναρτήσω τις 32 σελίδες του «Τύπου Πειραιώς», θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, σε όσους φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, πολιτικούς και άλλους παράγοντες της δημόσιας ζωής, μού συμπαραστάθηκαν ηθικά, έστω και με έναν καλό λόγο. Τους ευχαριστώ πολύ! Και θέλω να γνωρίζουν ότι οι σελίδες τής εφημερίδας θα είναι γι' αυτούς πάντα ανοιχτές.
Παντελής Ξανθίδης.