Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Διαμαρτυρία για το κάπνισμα στον Βόλο









Είμαι πολλά χρόνια καπνίστρια. Κοντά στα εικοσιπέντε. Δεν το συζητάω ότι το τσιγάρο κάνει μεγάλο κακό στον εαυτό μου και στους γύρω μου, όμως... το να είμαι δακτυλοδεικτούμενη γι' αυτό, δεν το αντέχω.
Όπως δεν αντέχω να στέκομαι τιμωρία έξω στο δρόμο για ένα τσιγάρο, όπως δεν αντέχω να πετάω έξω απ' το μαγαζί μου όποιον θέλει να καπνίσει πίνοντας το καφεδάκι του.
Πήγα στην διαμαρτυρία των καταστηματαρχών του Βόλου, συμφωνώ με όλα όσα είπαν οι ομιλητές, κύριοι:
Αποστόλης Αθανασός, Πρόεδρος Καταστηματαρχών Κέντρων Εστίασης
Κώστας Κόγιας, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Περιπτεριούχων Καπνοπωλών Ελλάδος και Γραμματέας της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών
Γεώργιος Λεμονής, μέλος του Συλλόγου
Εύχομαι μια πιο επιεικής λύση για όλους. Την καλύτερη για τους αντικαπνιστές, όχι όμως και την αύξηση των ταμείων των Δήμων μέσω των καπνιστών και κλείνοντας μαγαζιά! Αυτή είναι η πιο εύκολη λύση. Το μόνο εύκολο σήμερα είναι να βρεις επαναστάτη καπνιστή. Άλλα είναι τα δύσκολα...
Αφήνω να μιλήσουν οι ειδικοί κι εγώ θα σχολιάσω τα παρασκήνια.













Η κυρία ήταν μια απλή καπνίστρια που ζήτησε τον λόγο. Την χάρηκα!


Ήταν ένας τουρίστας που '"έκλεψε" τις ματιές!










Στα γραφεία της περιφέρειας, στον τέταρτο όροφο. Με τα πόδια... Στη γραμμή.








Στις σκάλες έπεσε το γιέλιο της αρκούδας... όταν όλοι οι καπνιστές παραδεχόμασταν τα στραβά του καπνίσματος και αφήναμε αυτούς που είχαν καλύτερα πνευμόνια να μας προσπεράσουν...




















Κοιτάζοντας την θέα από ψηλά... Θυμήθηκα τις στιγμές του παρελθόντος που μπουλντόζες γκρέμιζαν όλο το τετράγωνο, για να γίνει η Πλατεία Πανεπιστημίου...


Απόδειξη ότι εγώ με τέσσερις άλλες κυρίες κατεβήκαμε με το ασανσέρ, το οποίο κόλλησε και μας έκανε βόλτες... Ευτυχώς μας άφησε στο υπόγειο! Οι γυναίκες γελούσαν, μα εγώ έπαθα την πλάκα μου, έχοντας τέταρτη λαχτάρα σε ασανσέρ.





Οι έχοντες κότσια και χρόνο πήγαν ως το Δημαρχείο, να συνεχίσουν την διαμαρτυρία. Εγώ, μέχρι απέξω!

Δεν υπάρχουν σχόλια: