Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Κι άλλες συγγνώμες

Έχω τόσα να κάνω στο ίντερνετ, ούτε επαγγελματίας να ήμουνα!
Θέλω δέκα ζωές!
Έχω ένα δωμάτιο, τσίρκο! Άδικα προσπαθώ τόσες μέρες να βάλω μια τάξη. Χαρτιά, εφημερίδες, βιβλία, στίβες ολόκληρες! Τα παίρνω από δω, τα πάω από κει! Τύφλα να 'χουν οι ρακοσυλλέκτες, και κάποια γεμάτα γραφεία από χαρτί, όπως δικηγόρων, συμβολαιογράφων, συγγραφέων κ.λ.π.!
Τέλος πάντων, ας πούμε ότι τα έβαλα σε μια τάξη, πάλι, θα τα ρίξω και λίγο αλάτι, ως κακιά νοικοκυρά και θα τ' αφήσω ως την επόμενη φορά που θα με πιάσει νέα κρίση τάξης πραγμάτων! Δε γίνεται κι αλλιώς!

Εκεί που σκάλιζα λοιπόν, βρήκα κάποιους κλειστούς φακέλους που παραλήπτη είχαν εμένα. Μαθημένη η οικογένεια να τα στοιβιάζει στο δωμάτιο της κόρης μου, εκεί που στεγάζομαι στα ξενύχτια μου (που λείπει και εδώ και έντεκα χρόνια κι έχω κάνει κατοχή), δεν τα είδα!

Τα είδα απόψε, κάτω από πολλές αδιάβαστες εφημερίδες. Κλειστοί φάκελοι ακόμα, παρόλο που ο ταχυδρόμος τους έφερε νωρίς, μα είναι σημαντικοί και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο!

Ζητάω μια "συγγνώμη", πολλές, όσες με παίρνει... και προχωράω, για να κερδίζω χρόνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: