Είχα πολύ καιρό να πάω στα αγαπημένα μου σχολεία. Ξεκίνησα απ' το 6ο Λύκειο κι έμεινα ώρα. Μια τα αστεία του Νίκου Κατσιαούνη, μια η Κέρκυρα και μια η ανακάλυψη του Διονύση με τον Θρασύβουλο και την αγωνία των παιδιών για τις Παννελλαδικές, ξημέρωσε!
Έκλεψα μόνο τα βιντεάκια και τον κόπο αυτού του παιδιού, για να πετύχει το όνειρό του! Τον συγχαίρω θερμά κι από δω, κι εύχομαι σε όλα τα παιδιά δύναμη, κουράγιο, επιμονή και υπομονή, για να πετύχουν τα όνειρά τους!
Εύχομαι μόνο, τα πτυχία να μην γίνονται κορνίζες πια, ώστε να μην πηγαίνουν χαμένες τόσες προσπάθειες των παιδιών, όπως και των γονιών.(γιατί αυτά τα δυο, μαζί πάνε...)
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου