Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Τα λόγια είναι περιττά...



Αν δεν γράψεις κάτι στην ώρα του... καλύτερα να τ' αφήσεις!
Μόνο ο Στράτος θα το σκεφτότανε αυτό! Κανένας άλλος!
Ο τελευταίος των "ρομαντικών"! Του το ξαναείπα.
Σκέφτηκε το αρχείο μου!
... Κάτι το οποίο κι εγώ ακόμα, το είχα ξεχάσει...


Το εμπιστεύτηκα εδώ και χρόνια στον υπολογιστή και στο ίντερνετ, στον "αέρα", Στράτο μου!Ότι μείνει!
Μάλλον το κατάλαβες, γι' αυτό το έστειλες!
Το είχα εκτυπώσει στο βιλιοπωλείο, Στράτο μου! Μην ανησυχείς! Κάτι τέτοια, δεν είναι και πολλά... Τα ΚΡΑΤΑΩ!

"Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" από "βάθος", Στράτο μου! Κι αυτό θα πει: από "Ψυχή"! Όχι καρδιά, γιατί αυτή αρρωσταίνει, σαπίζει, ενώ η ψυχή... ΠΕΤΑΕΙ!
Μα, να μπεις σε τέτοιον κόπο;
Για μένα;
Αν ήξερες πόσο καιρό αναβάλλω το να πάω στο ταχυδρομείο, τότε μόνο θα καταλάβαινες πόσο έχω εκτιμήσει την κίνησή σου αυτή!

ΝΑ ΕΙΣΑΙ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ, φίλε μου, εσύ και η οικογένειά σου!
ΚΑΛΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ, ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ, κ.λ.π. (Γνωστά. Τα ξέρεις!)

Και πού είσαι;
Να παραμείνεις ρομαντικός! Μην αλλάξεις!ΠΟΤΕ!



7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...τυπικός, ευαίσθητος,...ίσως πολύ ευαίσθητος,
ο Στράτος, Κατερίνα μου
γιατί είναι Ανθρωπος σωστός... μαζί και η φίλτατη Αλεξάνδρα του...
Αυτά, δεν τα ξεχνώ κι εγώ, γι΄αυτό τους θεωρώ Φίλους μας...

Όμως για τα δύο επόμενα κείμενά σου...
το πρώτο, το ξέρω μα καλά κάνεις και διευκρινίζεις τη θέση σου για να καταλάβουν ότι ο χαρακτήρας κάποιου που αναθρέφει όνειρα... με ψυχική αντοχή... δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει... κι εσύ Υπάρχεις, Φίλη μου...
άσε τον κάθε ...άσχετο... - κι υπάρχουν πολλοί σε κάθε κοινωνικό επίπεδο-
θυμάσαι που σου έγραψα ότι πρέπει να έχεις αντοχή και γερό στομάχι, όταν μου πρωτοείπες για τα θυρανοίξια...
Α! Κατερίνα μου, πρέπει να μεγαλώσεις λίγο! ειδικά τούτους τους ...καιρούς...
...όσο για το δεύτερο κείμενο, δεν το πολυκατάλαβα!
σε φιλώ,
με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή (...βαπτιστική του Στράτου)...
ΝΥ

Τα χνάρια είπε...

Γιώτα μου, τον Στράτο γνώρισα πρώτα και μετά εσένα! Δεν το ξεχνάω! Αν δεν σου άνοιγε ο Στράτος το μπλογκ, ίσως να μη σε είχαμε μάθει ΑΚΟΜΑ, εδώ στην Ελλάδα!
Όσο μπορούμε αλληλοβοηθιέμαστε, Γιώτα μου! Όσο μπορεί ο καθένας!
Εσείς ξέρετε καλά, πώς κατέχετε θέσεις στην ψυχή μου! Δεν χρειάζεται να το ξαναλέω.

Όσο για τον κύριο, αφορμή βρήκα για να μου βγουν τα μαζεμένα... Απλά, δεν περίμενα να μου πει αυτό και να πιστεύει πως πράγματι δεν ήθελα να τον καλέσω!
Αν είναι δυνατόν! Έχω ΤΟΣΟ ΨΗΛΑ, όλον τον κόσμο, ειδικά κάποιους ανθρώπους σαν κι αυτόν, που έπαθα πλάκα! Δεν το περίμενα, μα την αλήθεια!

Όσο για τ' άλλο, καλύτερα που δεν το κατάλαβες!
Είναι περίπλοκο, γι' αυτό και έκλεισα τα σχόλια.

Έννιωσα ότι πρέπει να εξηγήσω κάποια πράγματα, γιατί κάποιοι νόμιζαν ότι κερδίζω πολλά!

Άκουσα κι ένα "Πόσα έβγαλες!"
Αμ, πώς;!

Το θέμα είναι πως ο κόσμος, αν δεν του πεις, δεν μπορεί να ξέρει!

Έχουν χαθεί στο μέτρημα... οι άνθρωποι!Παντού δίνουν λεφτά, σου λέει...

Και πριν την εκδήλωση με ρωτάγανε: "Τι στοιχίζει;"

Τους απαντούσα: "Την παρουσία σας!" και με κοίταζαν με το στόμα ανοιχτό!

Άσε για το μπλογκ!

Άντε, φιλάκια, Γιώτα μου και Καλή μας Μέρα! Βγήκα πολύ εκτός πάλι απόψε!
Σ' ευχαριστώ που κάνεις τον κόπο και χασομεράς, έρχεσαι και μου γράφεις!
Εγώ, αύριο ελπίζω να περάσω! Ναι;

Τα χνάρια είπε...

έννοιωσα, αφού έχει δύο ν!

Μηθυμναίος είπε...

Τελικά, βρε Κατερίνα, εσύ δεν πιάνεσαι...
Μα καλά "Τα Χνάρια" είναι καφενείο ή περίπτερο και κρέμασες τις εφημερίδες έτσι να μας πάρει χαμπάρι ο κόσμος... (πλάκα κάνω).

Θα ήθελα μόνο να σου πω δυο πράγματα: Θα σ' αγαπάω για την ψυχάρα σου και ναι θα μείνω για πάντα ρομαντικός! Για πάντα...

Εγώ σ' ευχαριστώ από καρδιάς για το Youtube!!!

Τα χνάρια είπε...

Όλες τις ειδικότητες και τα επαγγέλματα τα συνδιάζω, Στράτο μου!Δεν ντρέπομαι για κανένα χνάρι της ζωής μου και το ξέρεις!
Αφού είμαι και περιπτερού, να μη μου βγει;
Κι εγώ θα σ' αγαπάω φιλαράκι μου! Κι επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις, το τραγούδι αυτό που σου χάρισα, το κρατούσα σα φυλαχτό για την κόρη μου, αλλά... με πρόλαβες!
Μπορεί κάποτε στο μέλλον, Στράτο μου, να είμαστε μαζί και να μας το τραγουδήσει, και να μου πεις ότι σε "άγγιξε". Εμένα βέβαια, σαν μαμά, με κάνει να συγκινούμαι ακόμα και στην ανάμνηση.
Για να δεις, τι σου χάρισα, μόνο!
Φιλιά, Στράτο και Καλή της ώρα, μόλις χτύπησε τηλέφωνο!
Εγώ "Σ' ευχαριστώ", για όλα!

Μηθυμναίος είπε...

Αχ, αυτές οι κόρες που μας τρελαίνουν!!!

Εμένα να δεις...

Τα χνάρια είπε...

Ε, μα, Στράτο μου, αδυναμίες είν' αυτές!
Να τα χαιρόμαστε τα παιδιά μας, κορίτσια και αγόρια, όχι μόνο εμείς, αλλά όλος ο κόσμος!
Γερά κι ευτυχισμένα να είναι!
Φιλιά, Καλό βράδυ!