Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Αυτά που μένουν...











Απ' την εποχή που με φώναζαν "Καίτη" για να μην μπερδευόμαστε με την συμμαθήτρια Κατερίνα Σ.
Νουνός ο δάσκαλος στο Δημοτικό.
Κατάλαβε από μόνος του πως δεν είχα πρόβλημα με το όνομα... από τότε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: