Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Η εκδήλωση πλησιάζει



Για να μη ξεχνιόμαστε η εκδήλωση για τον Παυσανία Γκάλιο, πλησιάζει!
Ποιος είναι αυτός;
Έλα μου, ντε! Καιρός να μάθουμε! Για να τον τιμάνε κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι, κάποιο λόγο θα έχουν!

Περισσότερα εδώ:

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Συμπαράσταση στον Χ

Ο Χ (δε θα λέω ονόματα μερικές φορές, για ευνόητους λόγους) είναι ένα πολύ καλό παιδί.
Όμορφος, δυο μέτρα άντρας. Τον γνώρισα περισσότερο στο μαγαζί, αν και μου ήταν αρκετά γνωστός, παλιότερα.
Πολλές φορές τον συμβούλευα να μην πίνει, αλλά ο Χ έδειχνε να μη μ' ακούει.
Στεναχωριόμουνα πολύ γι' αυτόν. Δεν μπορούσα να τον βλέπω να αυτοκαταστρέφεται.
"Πέρασα πολλά, Κατερίνα. Δεν ξέρεις, γι' αυτό μιλάς" με αποστόμωνε.
"Ποιος δεν πέρασε, Χ; Όλοι μας. Εγώ απλά, σου λέω: "Κρατήσου!" Μη σε παίρνει άλλο από κάτω. Είναι κρίμα!"

Γενικά, στεναχωριέμαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους να πίνουν πολύ. Έχω κάνει συζητήσεις και συζητήσεις ένα χρόνο τώρα, μα από κάποιους δεν βλέπω φως. Κάποιους μάλιστα τους έχασα κι από πελάτες, γιατί στο βάθος με ντρέπονταν...

Εδώ και μερικές μέρες ο Χ ερχόταν βράδυ και έπαιρνε καφεδάκι. "Δεν θα έχει λεφτά", σκέφτηκα και έκανα το κορόιδο στην σκέψη να τον κεράσω εγώ κρασί. Όχι για το κρασί, αλλά γιατί δεν ήθελα να τον βλέπω να πίνει αλκοόλ.

Χθες, πήρε πάλι καφεδάκι. Το χάρηκα. Δεν έδειξα όμως, τίποτα. Έδειξα πως ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Ήταν χαμογελαστός και νηφάλιος. Δεν ασχολήθηκα όμως ιδιαίτερα μαζί του, γιατί είχα δουλειά και γιατί δεν ήθελα να τονίσω μια σωστή διαφορά στις συνήθειές του.

Κάποια στιγμή ακούω την παρέα δίπλα του να τον φωνάζει:
"Έλα, βρε Χ! Έλα! Τι μας το παίζεις σκληρός και ακατάδεχτος; Έλα, σε κερνάμε εμείς!"

Ο Χ. τους είχε γυρισμένη πλάτη, έτσι ήταν η θέση του. Τους απάντησε χωρίς να γυρίσει το κεφάλι, στεναχωρημένος.

"Σας είπα παιδιά, ότι έχω δυο μέρες που το έκοψα. Δεν θέλω. Σας Ευχαριστώ!"

Όταν άκουσα τα λόγια αυτά του Χ , κι όταν είδα τις απεγνωσμένες προσπάθειες που έκανε για να μη λυγίσει (κι αυτό το συμπέρανα απ' την γυρισμένη πλάτη...), παράτησα τις δουλειές μου και έτρεξα χαρούμενη κοντά του.

... Μίλησα με τον Χ, του είπα τα "μπράβο μου", του είπα ότι θα είμαι δίπλα του σ' αυτόν τον δύσκολο αγώνα, του είπα και μερικά πράγματα που ξέρω και έμαθα και μέσα απ' τη ζωή και μέσα απ' το ίντερνετ.

Το κλειδί στον αλκοολικό είναι η κίνησή του να αδειάζει το ποτήρι. Το τι θα έχει μέσα αυτό, από ένα σημείο και μετά, δεν τον νοιάζει! Η αρχή είναι δύσκολη. Γι' αυτό τον κέρασα πορτοκαλάδα κι ένα μπουκάλι νερό. Του είπα να το γεμίζει συχνά, χωρίς να κολώνει και να ντρέπεται τους γύρω του.

Ο Χ. με κοίταζε με ελπίδα, μ' άκουγε ... και άρχισε το πείραμα.

...μετά, πήγα και μίλησα στην παρέα. Τους εξήγησα πέντε πράγματα και τους είπα να τον βοηθήσουν.

Εκείνοι έδειχναν να μην καταλαβαίνουν, γιατί κάποια στιγμή είδα ότι τον ξαναφώναζαν τον Χ, ενώ εκείνος έπινε νερό, αφού είχε τελειώσει η πορτοκαλάδα.

...Τότε, παράτησα πάλι την κουζίνα μου, πήγα πήρα τον Χ και τον επέμενα να καθίσει δίπλα τους άνετα, έχοντας το δικό του το ποτό, κι ας ήταν άσπρο! Δεν υπήρχε λόγος να χάνει την παρέα ή τους φίλους του. Έπρεπε να δοκιμαστεί σ' αυτό, τώρα που ήμουνα κι εγώ παρούσα και μπορούσα να τον βοηθήσω.

"Μα, ένα ποτηράκι, δεν πειράζει", επέμενε ο ένας που ξέρει να πίνει το κρασί και όχι εκείνο να τον πίνει.
Τότε, ανέλαβα να εξηγήσω κάποια πράγματα σ' αυτόν και στην παρέα του.
"Πρέπει να σεβαστείτε το πρόβλημα του Χ και αν τον έχετε φίλο, να προσπαθήσετε να τον βοηθήσετε, τώρα, που το πήρε απόφαση!" τους είπα. "Όταν ένας άνθρωπος δε μπορεί να ελέγξει τον αριθμό των ποτηριών, πρέπει να το κόβει μαχαίρι. Μόνο αυτή είναι η λύση. Καταλάβετέ το και προσπαθείστε να τον βοηθήσετε! Αλλιώς, δε θέλετε πράγματι το καλό του! "

Τους είπα πολλά και ευτυχώς με κατάλαβαν και μου είπαν ότι θα τον βοηθήσουν. (Μου το υποσχέθηκαν και μετά που μίλησα με όλους ιδιαιτέρως.)

Ο Χ. κάθισε αρκετή ώρα στην παρέα τους, στην αρχή δύσκολα, μετά είδα ότι άνετα και χωρίς ντροπές γέμιζε το ποτηράκι του με νερό και το χάρηκα ιδιαιτέρως!

Έφυγε νωρίτερα απ' τους άλλους για το σπίτι. Κι αυτό το χάρηκα. Έδειχνε πως θέλει να δώσει μόνος του και χωρίς πειρασμούς την μάχη του.

Βγήκα έξω να τον ξεπροβοδίσω και να του πω κι άλλα δικά μου, κυρίως στο ότι όσο μπορώ, θα είμαι δίπλα του, ακόμα και εκτός μαγαζιού.
Χάρηκε...

"Πες μου, Χ, τι ήταν αυτό που σ' έκανε να το αποφασίσεις;"
"Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν μ' άρεσε..." μου είπε. "Είναι και η μάνα μου που στεναχωριέται και δε θέλει να με βλέπει έτσι..." μου είπε.

Χάρηκα! Χάρηκα που ο Χ έφτασε στον πάτο και το πήρε απόφαση να σηκωθεί. Οι αιτίες στην απόφασή του είναι πολύ δυνατή ώθηση για να το πετύχει!

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να το πετύχει, γιατί του αξίζει μια καλύτερη ζωή! Τον λύγισε η ζωή με απανωτά προβλήματα, λύγισε, είναι και θέμα παρέας, έπεσε πολύ ψυχολογικά, είδε όμως σύντομα πως το αλκοόλ εξευτελίζει, δεν του άρεσε και πήρε πολύ νωρίς την σωστή απόφαση!

Μακάρι, Θε μου, να τα καταφέρει!

Ο Χ δεν είναι η μόνη περίπτωση που μου έτυχε να επέμβω με λόγια και με πειράματα. Δεν κατάφερα όμως τίποτα, γιατί κανένας απ' τους άλλους δεν το είχε αποφασίσει από μόνος του! Εκεί είναι η μεγάλη διαφορά.

Μακάρι ο Χ να τα καταφέρει και να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους άλλους!

Υγ. Να σημειώσω όμως, πως θα μπορούσε και ο Δήμος, αντί να ενδιαφέρεται μόνο για τα ζώα, να ενδιαφερθεί λίγο περισσότερο και πιο ουσιαστικά για τους ανθρώπους (που όλο και πληθαίνουν στην περιοχή μας) που κοιμούνται στους δρόμους κρατώντας στο χέρι ένα μπουκάλι μπύρας ή κρασιού και κινδυνεύει η ζωή τους ανά πάσα στιγμή.

Και Υγ. άλλο, είπα στον Χ πως κι εγώ είμαι εξαρτημένη απ' το τσιγάρο και μόλις το πάρω απόφαση, θα με βοηθήσει κι εκείνος να το κόψω, γιατί εκείνος δεν καπνίζει και είπε: "Ναι!"

Κοίταξα στη γωνία και δυστυχώς είδα πως ακόμα δεν έρχεται!
Αχ! Κατερίνα! Δάσκαλε που δίδασκες....

Αρνητικά συναισθήματα

Άλλο λέει είναι η θλίψη και άλλο η κατάθλιψη

Εμπειρίες, συμπτώματα και τακτικές
αντιμετώπισης της κατάθλιψης
.
www.psyche.gr/depression.htm

του Νικήτα Καυκιού

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα στις 06/11/05


Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην
φυσιολογική θλίψη και την κατάθλιψη;

- Αρνητικά αισθήματα θλίψης, στενοχώριας και απογοήτευσης είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους. Αισθανόμαστε απογοήτευση μετά από μια αποτυχία ή θλίψη μετά από ένα χωρισμό ή μια απώλεια. Τα αρνητικά αυτά αισθήματα είναι φυσιολογικά και δεν επηρεάζουν σημαντικά τη δυνατότητά μας να ανταποκρινόμαστε στις καθημερινές μας υποχρεώσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι είναι και χρήσιμα στο βαθμό που μας βοηθούν να γνωρίσουμε καλύτερα κάποιες αδυναμίες του χαρακτήρα μας. Η θλίψη μας σκληραγωγεί και μας εκπαιδεύει ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε δυναμικά τις αντιξοότητες που μπορεί να προκύψουν αργότερα στη ζωή μας. Η αυτογνωσία που προκύπτει μέσα από τις αρνητικές εμπειρίες μας βοηθά να κάνουμε προσπάθειες να αλλάξουμε τον εαυτό μας ώστε να αποφεύγουμε στο μέλλον τις αρνητικές συνέπειες των ανώριμων συμπεριφορών.
- Όταν η θλίψη αντί να μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου γίνεται πιο έντονη και διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες εμποδίζοντας τις φυσιολογικές δραστηριότητες της ομαλής ζωής όπως είναι η δουλειά, η διατροφή, ο ύπνος και οι στενές μας σχέσεις τότε είναι πιθανόν να υποφέρουμε από κατάθλιψη και να χρειαζόμαστε τη βοήθεια κάποιου ειδικού για να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό που χαρακτηρίζει την κατάθλιψη δεν είναι η παρουσία των αρνητικών αισθημάτων αλλά η μεγάλη ένταση και η μακρά τους διάρκεια.

Ποια είναι τα συμπτώματα της Κατάθλιψης;

- Συνεχόμενη θλίψη

- Απώλεια ενέργειας και εξάντληση

- Περισσότερη ή λιγότερη όρεξη για φαγητό

- Περισσότερος ή λιγότερος ύπνος

- Τάσεις απομόνωσης, κοινωνική απόσυρση

- Άγχος, ανησυχία, αναποφασιστικότητα

- Απογοήτευση, αδιαφορία

- Απώλεια του ενδιαφέροντος για την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου ή για την ερωτική επαφή.

- Αισθήματα ενοχής, αυτομεμψίας και αναξιότητας

- Κακή διάθεση, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σχεδόν κάθε ημέρα

- Μείωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες

- Ανησυχία και απαισιοδοξία για το μέλλον.

- Μερικές φορές σκέψεις σχετικά με το θάνατο και την αυτοκτονία

Γιατί νιώθω τόσο αδύναμος;

Το πρόβλημα είναι ότι όταν υποφέρουμε από κατάθλιψη αισθανόμαστε ότι τίποτε δεν μπορεί να μας παρηγορήσει. Ακόμη και όταν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ανεβάσει τη διάθεσή μας, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Η γνώση από μόνη της δεν μπορεί να μας ελευθερώσει. Ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε. Οι συμβουλές που μας δίνουν τα αγαπημένα μας άτομα είναι περιττές και μάταιες. Ακόμη και όταν συμφωνούμε μαζί τους ότι όλα όσα μας προτείνουν θα μπορούσαν πράγματι να μας φτιάξουν τη διάθεση νιώθουμε ότι μας είναι αδύνατον να κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Αυτό που νιώθουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η αδυναμία μας να επιθυμήσουμε κάτι, να εμπνευσθούμε από κάτι, να ενδιαφερθούμε για κάτι. Σαν να έχει αρρωστήσει μέσα μας ο ψυχικός μηχανισμός που μας βοηθά να δημιουργούμε δεσμούς νοήματος με την πραγματικότητα. Έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει αλλά δεν νιώθουμε να μας ενδιαφέρει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας αρέσει αλλά δεν μας αρέσει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που οι άλλοι θέλουν από εμάς αλλά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Και δεν μπορούμε ούτε να ελπίσουμε ότι σε λίγο καιρό θα νιώθουμε καλύτερα. Έχουμε χάσει την ελπίδα ή καλύτερα η ελπίδα έπαψε να λειτουργεί μέσα μας. Η κατάθλιψη δεν επιτρέπει στην παρούσα φάση της ζωής μας να ελπίζουμε. Δεν υπάρχει μέσα μας η ελπίδα που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την θεραπευτική αλλαγή.
Ακριβώς επειδή έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιδιώκουμε αυτό που είναι ωφέλιμο για εμάς και για τους άλλους νιώθουμε ενοχές και κατηγορούμε τον εαυτό μας για όσα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Είμαστε παγιδευμένοι ανάμεσα στην αδυναμία και την ενοχή. Νιώθουμε κατώτεροι, μειωμένοι, ανάξιοι, άχρηστοι.
Είναι όμως αδύνατο να ελευθερωθούμε από την παγίδα της κατάθλιψης μόνο με τις δικές μας συνειδητές προσπάθειες. Όσο περισσότερο προσπαθούμε τόσο περισσότερο αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Με ποιους τρόπους μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου;

1- Αποδοχή της αδυναμίας.

Εφόσον δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και όλες οι προσπάθειες που κάνουμε επιβαρύνουν τη θέση μας το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε όσο πιο φιλικά γίνεται αυτή τη αδυναμία. Αντί να προσπαθούμε βίαια να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να συμφιλιωθούμε με αυτό που είμαστε, με αυτό που νιώθουμε και με αυτό που μπορούμε. Η θλίψη θα μειωθεί και θα φύγει από πάνω μας αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια πότε ακριβώς θα γίνει αυτό. Η θεραπευτική μας πορεία θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να αλλάξουμε που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Κάθε στιγμή κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Δεχόμαστε όμως ήσυχα και την αδυναμία μας. Ζούμε μαζί της. Συμβιώνουμε όσο πιο αρμονικά γίνεται με την κατάθλιψη μας μέχρι να απαλλαγούμε από αυτήν. Δεν μας αρέσει η κατάθλιψη αλλά καταλαβαίνουμε ότι είναι μάταιο να την πολεμούμε δυναμικά αφού άλλωστε στην παρούσα φάση της ζωής μας αυτό που μας λείπει είναι η δύναμη, η αποφασιστικότητα και η αγωνιστικότητα. Δεχόμαστε όσο πιο ήρεμα γίνεται όσα διαδραματίζονται μέσα μας και γύρω μας και περιμένουμε να επιστρέψουν οι δυνάμεις μας ώστε να μπορέσουμε να συμπεριφερθούμε και πάλι δυναμικά. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε δυναμικές προσπάθειες είναι καλύτερα να συμβιώνουμε αρμονικά με τη θλίψη μας.

2- Αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Παρά το γεγονός ότι έχουμε κάθε λόγο να αποφεύγουμε την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων στην περίπτωσή μας τα αντικαταθλιπτικά αποτελούν μια πολύ καλή λύση. Επειδή δεν μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, επιτρέπουμε στην επιστήμη να μας βοηθήσει με τη χρήση των κατάλληλων φαρμάκων.
Τα αντικαταθλιπτικά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Πιο συγκεκριμένα αλλάζουν τη δράση των χημικών ουσιών (νευροδιαβιβαστές) οι οποίες χρησιμοποιούνται για να επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Σημαντικοί νευροδιαβιβαστές τους οποίους προσπαθούμε να επηρεάσουμε για τη θεραπεία της κατάθλιψης είναι η σεροτονίνη και η νοραδρεναλίνη.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι σχετικά αθώα φάρμακα. Δεν προκαλούν εξάρτηση, δεν έχουν σημαντικές παρενέργειες και είναι δυνατόν να μας προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Ο στόχος δεν πρέπει να είναι να λύσουμε γρήγορα και ολοκληρωτικά το πρόβλημά μας αλλά να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τον εαυτό μας να νιώσει καλύτερα. Για να ρυθμίζουμε σωστά το είδος και την δοσολογία των αντικαταθλιπτικών είναι σημαντικό να επικοινωνούμε τακτικά με το γιατρό, να τον ενημερώνουμε για την πορεία μας και να λύνουμε τις τυχόν απορίες μας σχετικά με τη δράση των φαρμάκων. Αν κάποιος τύπος αντικαταθλιπτικού μας ενοχλεί με κάποια παρενέργεια ή δεν μας βοηθά αρκετά, ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να μας προτείνει ένα άλλο φαρμακευτικό τύπο. Είναι προτιμότερο να πειραματιστούμε κάνοντας μερικές αλλαγές που θα μας προτείνει ο γιατρός μας παρά να ψάχνουμε για κάποιον άλλο γιατρό ο οποίος θα μας απαλλάξει από την οδύνη με μαγικό τρόπο. Δεν υπάρχει ένα σούπερ φάρμακο που θα μας το δώσει κάποιος σπουδαίος, επώνυμος γιατρός. Το καλύτερο είναι να ανακαλύψουμε με τις οδηγίες ενός καλοπροαίρετου ψυχιάτρου τον τύπο φαρμάκου και την δοσολογία που καλύτερα ταιριάζει στην δική μας περίπτωση. Ένα καλό κριτήριο για να καταλάβουμε το αν έχουμε απευθυνθεί στον κατάλληλο ψυχίατρο είναι να νιώσουμε ασφαλείς κοντά του έχοντας την αίσθηση ότι σέβεται την προσωπικότητά μας και το πρόβλημά μας.

3 - Ψυχοθεραπεία - Συμβουλευτική.
Η κατάθλιψη μας δείχνει ότι μέσα μας υπάρχουν προβλήματα σε ένα βαθύτερο επίπεδο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή ασθένεια αλλά για μια μορφή επικοινωνίας για ένα μήνυμα που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε. Μας συμφέρει να αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη σαν μια αφορμή αυτογνωσίας και σαν κίνητρο για αλλαγές στον ψυχικό μας κόσμο και τις σχέσεις μας.
Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τους ψυχολογικούς λόγους οι οποίοι συμβάλλουν στη δημιουργία των καταθλιπτικών αισθημάτων και να μας υποστηρίξει στην πορεία της θεραπευτικής μας αλλαγής.
Η ψυχοθεραπεία μπορεί να μας βοηθήσει:
- Nα ερευνήσουμε σκέψεις και συμπεριφορές που συμβάλλουν στη δημιουργία αισθημάτων απογοήτευσης, μειονεκτικότητας και ενοχής τα οποία συνοδεύουν ή βρίσκονται στη ρίζα της κατάθλιψης.
- Nα κατανοήσουμε ποια από τα προβλήματα που μας απασχολούν μπορούμε να επιλύσουμε και με ποιο τρόπο και ποια δεν μπορούμε να επιλύσουμε αλλά οφείλουμε να συμβιώσουμε αρμονικά μαζί τους.
- Να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
- Nα ξαναβάλουμε σταδιακά στη ζωή μας ευχάριστες δραστηριότητες που μπορούν να ξυπνήσουν μέσα μας τη χαρά της ζωής. .
- Να εκφράζουμε τα αληθινά μας συναισθήματα όταν θέλουμε πραγματικά να επικοινωνήσουμε ακόμη και όταν αυτά είναι αρνητικά. (θυμός, πλήξη, επιθετικότητα, θλίψη).
- Να διεκδικούμε τα δικαιωματά μας και να μην υποχωρούμε από φόβο στις απόψεις των άλλων..
- Να στηρίζουμε τις επιλογές μας στις δικές μας αξίες και τις δικές μας επιθυμίες.
- Να ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
- Να βάζουμε ρεαλιστικούς στόχους για το μέλλον που μπορούν να μας δώσουν νόημα και να αναλαμβάνουμε το ρίσκο και την ευθύνη αυτών των επιλογών.

Όσο πιο σοβαρή είναι η κατάθλιψη που μας βασανίζει τόσο πιο δύσκολο είναι να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα μετά από μια συνάντηση με τον ψυχοθεραπευτή. Αυτό γίνεται διότι η ίδια η κατάθλιψη δεν μας αφήνει να νιώσουμε καλύτερα, να δούμε τον εαυτό μας πιο αισιόδοξα, να ελπίσουμε σε κάποια αλλαγή. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να μας βοηθήσουν ούτε τα άτομα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Ότι και να μας λένε εμείς το παίρνουμε στραβά. Δίνουμε σε όλα αρνητικό νόημα. Βλέπουμε μόνο την κακή όψη των πραγμάτων.
Ο ψυχοθεραπευτής εξάλλου δεν θέλει απλά να μας παρηγορήσει αλλά να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Είναι λοιπόν πιθανόν να βάλλουμε και τον ψυχοθεραπευτή στην κατάθλιψή μας και να νομίσουμε ότι δεν είναι αρκετά καλός και ότι δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να πάρουμε βοήθεια μέσα από τον θεραπευτικό διάλογο είναι καλύτερα να απευθυνθούμε σε κάποιον ψυχίατρο και να περιμένουμε να ξεκινήσει μέσα μας μια αλλαγή με την βοήθεια του φάρμακου. Το αντικαταθλιπτικό μπορεί να δημιουργήσει μέσα μας τις προϋποθέσεις για να είναι δημιουργική και γόνιμη η ψυχοθεραπευτική δουλειά.. Μπορεί να μειώσει το άγχος μας και να βελτιώσει τη διάθεσή μας ώστε να αρχίσουμε μετά μια πορεία θεραπευτικής αλλαγής στην ψυχολογική και την κοινωνική μας ζωή..
Όσο πιο υγιείς και δυνατοί αισθανόμαστε τόσο πιο εύκολα μπορούμε με τη βοήθεια του ψυχοθεραπευτή να δουλέψουμε σε ένα βαθύτερο επιπεδο με τον εσωτερικό μας κόσμο για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να μάθουμε τεχνικές αντιμετώπισης των αρνητικών σκέψεων και αισθημάτων. Η αυτογνωσία και η καλλιέργεια των ψυχολογικών μας δεξιοτήτων θα μας βοηθήσει να χειριζόμαστε σωστά τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αντιξοότητες ώστε να μην ξαναζήσουμε ποτέ πια στο μέλλον άλλη καταθλιπτική περίοδο.

Τηλεοπτική εκπομπή
για την κατάθλιψη

5 - Η Αγάπη.
Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη κατά την περίοδο της κατάθλιψης είναι η αποδοχή, ο σεβασμός και η αγάπη των άλλων. Δεν χρειαζόμαστε συμβουλές και παροτρύνσεις αλλά άνευ όρων αγάπη. Έχουμε ανάγκη από λόγια ενίσχυσης και υποστήριξης και κυρίως από στοργή, τρυφερότητα, χάδια και αγκαλιές. Η γλώσσα του σώματος είναι αυτή που καλύτερα μπορούμε να καταλάβουμε. Ακόμη και τότε που θέλουμε να μείνουμε μόνοι, εγκαταλλειμένοι στο πηγάδι της θλίψης μας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε την καλή διάθεση των αγαπημένων μας προσώπων και να παρηγορηθούμε από την στάση και την παρουσία τους. Ακόμη και όταν η εκδήλωση της αγάπης τους δεν είναι αρκετή για να μας αλλάξει άμεσα τη διάθεση πάντοτε ασκεί μέσα μας θεραπευτική ενέργεια και παίζει σημαντικό ρόλο στην θεραπευτική μας πορεία.

-----------

Η Βοήθεια του Θεού:
- Αν πιστεύεις στο Θεό ή θέλεις να μάθεις τρόπους με τους οποίους θα μπορούσες να πάρεις βοήθεια και στήριξη από τον Θεό διάβασε το κείμενο Τακτικές «πνευματικής» αυτοβοήθειας.
- Αν πιστεύεις στο Θεό αλλά νιώθεις αμαρτωλός και νομίζεις ότι ο Θεός δεν θα σε βοηθήσει διάβασε το κείμενο Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη

Copyright (C) 2009 psyche.gr - Νικήτας Καυκιός

Ευτυχία

Εδώ

Ευτυχία

Από Βικιφθέγματα
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βλέπε και:


  • Αγνή καρδιά και καλή χώνευση κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο
  • Αλίμονο, η θύρα της ευτυχίας δεν ανοίγει προς τα μέσα, και σε τίποτα δεν ωφελεί να πέσει κανείς πάνω της για να την παραβιάσει• ανοίγει προς τα έξω. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε Κίρκεγκωρ Σαίρεν
  • Αν αναζητάς την επιδοκιμασία μόνο από τους άλλους, ξένοι κρατάνε την ευτυχία σου στα χέρια τους Κλαυδιανός Κλαύδιος
  • Αν δεν έχεις αυτά που θέλεις, σκέψου αυτά που δε θέλεις και δεν έχεις Ουάιλντ Όσκαρ
  • Αν είπες: "είμαι ευτυχής", είσαι ευτυχής στ' αλήθεια. Αν είπες: "έγινα σοφός", άσοφος είσαι ακόμα Μάλαμας Λ.
  • Αν θέλεις 1 χρόνο ευημερίας, καλλιέργησε στάρι. Αν θέλεις 10, καλλιέργησε δέντρα. Αν θέλεις 100 καλλιέργησε ανθρώπους
  • Αν θες χαρά μιας ώρας, έναν υπνάκο πάρε. Αν θες χαρά μιας μέρας, για ψάρεμα να πας. Για τη χαρά ενός μήνα, να πας να παντρευτείς. Για τη χαρά ενός χρόνου, κληρονομιά να πάρεις. Για μιας ζωής χαρά, τον άλλο να βοηθάς Κινέζικο ρητό
  • Αναπόφευκτη στη ζωή μας η αλλαγή και η απώλεια. Η ευτυχία και η ελευθερία μας εξαρτώνται από την προσαρμοστικότητα και την ευκολία μας στην αλλαγή Βούδας
  • Απ' όλους τους θεούς, η Αγάπη είναι ο καλύτερός μας φίλος, αρωγός και γιατρευτής στα βάσανα που μας κλείνουν το δρόμο για την ευτυχία Πλάτωνας
  • Αυτή η ανθρωπότητα που περιπλανιέται στο σκοτάδι αιώνια αναζητάει την ευτυχισμένη ζωή με τρόπο τελειοποιήσεις της δομής της κυβέρνησης και της κοινωνίας, ενώ το έξω γίνεται καλύτερο μόνο με την τελειοποίηση του έσω. Αουρομπίντο Σ.
  • Αυτό που σε κάνει περισσότερο μακάριο είναι η μόνη ηθική. Αυτό που σε κάνει δυστυχισμένο είναι η μόνη αμαρτία Όσσο
  • Αυτοί που κάτι πάντα τους ανησυχεί, τον κόσμο να χαρούνε δεν μπορούν Λαο Τσι
  • Αυτός που θέλει να συμβάλει στην παγκόσμια ευτυχία, πρέπει να αδιαφορήσει για το κοντινό του περιβάλλον Κάστρο Φιντέλ
  • Βίος ευτυχής δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο μέρες ευτυχείς Ουγκώ
  • Βίος ευτυχισμένος δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο ευτυχισμένες μέρες
  • Δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το μέλλον του κόσμου, γνωρίζω μόνο ένα πράγμα: οι μόνοι που θα είναι αληθινά ευτυχισμένοι θα είναι όσοι αναζητήσουν και βρουν τον τρόπο να προσφέρουν Σβάιτσερ
  • Δεν επιτρέπεται στον άνθρωπο να διασφαλίζει την ευτυχία του με το έγκλημα Αλφιέρι
  • Δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώνουμε την ευτυχία, όταν δεν την παράγουμε Σω Μπ.
  • Δεν ξέρω εάν το χρήμα φέρνει την ευτυχία. Το σίγουρο είναι ότι η έλλειψή του φέρνει τη δυστυχία
  • Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή, υπάρχουν μόνο ευτυχισμένες μέρες Τεριέ Α.
  • Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να πεθάνει κανείς τον καιρό που ευτυχεί Σωκράτης
  • Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να πεθάνει κανείς τον καιρό που ευτυχεί Σωκράτης
  • Δεν υπάρχει μεγαλύτερη λύπη, παρά να θυμάται κανείς τον ευτυχισμένο του καιρό, όταν είσαι δυστυχισμένος Δάντης
  • Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πικρία από το να θυμάται κανείς τον ευτυχισμένο του καιρό, όταν είναι δυστυχισμένος Δάντης
  • Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να θυμάται κανείς στην δυστυχία του μέρες ευτυχίας Δάντης
  • Διαφορετικοί άνθρωποι κυνηγούν την ευτυχία με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικά μέσα, και έτσι φτιάχνουν για τον εαυτό τους νέους τρόπους ζωής και είδη διακυβέρνησης Αριστοτέλης
  • Εάν θέλετε να σας χαμογελάσει η ζωή, πρώτα χαρίστε της, την καλή διάθεσή σας Σπινόζα Β.
  • Είναι πολύ εύκολο να είσαι ευτυχής. Αρκεί να έχεις γνωρίσει μεγάλη δυστυχία Τολστόι
  • Είναι προσβολή για τους θεούς να ευτυχούν οι κακοί Μένανδρος
  • Εκείνοι που δε γνωρίζουν τα βάσανα, δε γνωρίζουν και την ευτυχία Μπελίνσκι Β.
  • Εκείνος που πιστεύει είναι ευτυχισμένος, εκείνος που αμφιβάλλει είναι σοφός Ουγγρική παροιμία
  • Ένα είδος απόλαυσης είναι και το να μην τη μοιράζεσαι με τους άλλους Γουάλλας Έντγκαρ
  • Ευτυχία δεν είναι πάντα η πραγματοποίηση της επιθυμίας Σκουτής Σπύρος (blogger "Lockheart")
  • Ευτυχία είναι απόλαυση χωρίς μετάνοια Άγνωστος
  • Ευτυχία είναι να τρακάρεις με τη Ράκελ Γουέλς πολύ πολύ αργά Ανώνυμος
  • Ευτυχία είναι όταν ό,τι σκέπτεσαι, ό,τι λες και ό,τι κάνεις βρίσκονται σε αρμονία Γκάντι Μαχάτμα
  • Ευτυχισμένος είναι εκείνος που κατόρθωσε να γνωρίσει τις αιτίες των πραγμάτων Βιργίλιος
  • Ευτυχισμένος να είσαι και με τη μικρότερη επιτυχία. Σκέψου πως κι αυτή έχει την αξία της Μάρκος Αυρήλιος
  • Έχει παρατηρηθεί πως οι ευτυχέστερες στιγμές της μύτης είναι, όταν χώνεται σε ξένες υποθέσεις Μπηρς Αμβρόσιος
  • Ζήτησε από την αρετή να σου προδώσει το μυστικό της ευτυχίας Ουγκώ
  • Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στις αναμνήσεις και στις ελπίδες Δροσίνης Γ.
  • Η ανάμνηση είναι η σκιά της ευτυχίας
  • Η άποψη ότι ο θρήσκος είναι πιο ευτυχισμένος από τον άθεο είναι το ίδιο άτοπη όπως και η διαδεδομένη πεποίθηση πως ο μεθυσμένος είναι πιο ευτυχισμένος από τον νηφάλιο Σω Μπ.
  • Η αρετή είναι ανταμοιβή από μόνη της και μαζί φέρνει την αληθινή και μεγάλη ευτυχία. Αν όμως την επιζητούμε μόνο για την ευτυχία, είμαστε εγωιστές, όχι θρήσκοι, και ποτέ δε θα την επιτύχουμε, διότι δεν έχουμε την αρετή Νιούμαν Τζον Χένρι
  • Η αυτοκυριαρχία είναι η βεβαιότητα της ευτυχίας
  • Η γυναίκα είναι μια πρόσκληση προς την ευτυχία Μποντλέρ Σ.
  • Η ειλικρίνεια είναι ο θεμέλιος λίθος της ευτυχίας Τόμπερτ
  • Η ειλικρίνεια προσφέρει την ευτυχία και η ευτυχία την ειλικρίνεια Τολστόι
  • Η ενεργητικότητα ίσως δεν φέρει πάντοτε ευτυχία, αλλά δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς ενεργητικότητα Βου Βου Γιάο
  • Η ευτυχία ανήκει στους ολιγαρκείς Σωκράτης
  • Η ευτυχία βαδίζει πολύ αργά Αραβική Παροιμία
  • Η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα. Φτάνει να ξέρεις πώς να τη βγάλεις Κομφούκιος
  • Η ευτυχία γεννιέται μόνο από την ανθρώπινη αποτυχία Ζιονο Ζαν
  • Η ευτυχία δε βρίσκεται στη γνώση, αλλά στην απόκτηση της γνώσης Πόε Έντγκαρντ Άλαν
  • Η ευτυχία δεν είναι ακριβής πλάστιγγα. Η δυστυχία είναι η μόνη πλάστιγγα με την οποία ζυγίζονται οι φίλοι Πλούταρχος
  • Η ευτυχία δεν στέκει στη λαιμαργία της κοιλιάς, αλλά της αρκεί η μετριότητα Ευριπίδης
  • Η ευτυχία είναι μια όαση, που τη βρίσκουν μόνο οι καμήλες που ονειρεύονται Σοφία των Βεδουίνων
  • Η ευτυχία είναι το ιδανικό, όχι του νου, αλλά της φαντασίας Καντ Ι.
  • Η ευτυχία ευεργετεί το σώμα, ενώ η λύπη αναπτύσσει την δύναμη του νου Ράσκιν
  • Η ευτυχία θεραπεύει το σώμα, μόνο η θλίψη αναπτύσσει τη δύναμη του νου Προυστ Μ.
  • Η ευτυχία μας εξαρτάται από εμάς Αριστοτέλης
  • Η ευτυχία μοιάζει με την πεταλούδα, που όταν την κυνηγάς ποτέ δεν φτάνεις, μα όταν ήρεμα καθίσεις, μπορεί επάνω σου να έρθει Χόθορν Ναθάνιελ
  • Η ευτυχία μπορεί να σε απογοητεύσει. Η προσδοκία της ποτέ Κιρκεγκααρντ Σορεν
  • Η ευτυχία της καρδιάς βρίσκεται στην εμπιστοσύνη Γκράμπε
  • Η ευτυχία των άλλων μπορεί να μελαγχολήσει και τον πιο πρόσχαρο άνθρωπο Καπότε Τρούμαν
  • Η ευτυχία, νομίζω, συνίσταται από δύο πράγματα: πρώτον, να ζεις εκεί όπου ανήκεις και δεύτερο και σημαντικότερο, να περνάς άνετα την καθημερινή σου ζωή, δηλαδή να κοιμάσαι καλά τα βράδια και να μη σε χτυπάνε τα καινούρια σου παπούτσια Φοντέιν Θιοντορ
  • Η ευχαρίστηση κρατιέται από την πλάνη, η ευτυχία βασίζεται στην αλήθεια Ντε Σαμφόρ
  • Η ζωή μας θα ήταν αληθινός παράδεισος, αν οι γονείς ήταν πάντοτε νέοι και τα παιδιά δεν μεγάλωναν ποτέ Ουγκώ
  • Η ηθική είναι η επιστήμη της ευτυχίας Ουγκώ
  • Η ηθικότητα μαθαίνει όχι πως να γίνεις ευτυχισμένος, αλλά πώς να γίνεις άξιος ευτυχίας Καντ Ε.
  • Η καλύβη έχει τόπο για τόση ευτυχία, όση και το ανάκτορο Μποσουέ
  • Η καριέρα είναι ωραίο πράμα, αλλά κανένα δε θέρμανε σε μια κρύα νύχτα Μονρόε Μ.
  • Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η εκπλήρωση του καθήκοντος Σοφοκλής
  • Η οικονομία είναι η ασφαλέστερη πηγή της αρετής και της ευτυχίας στην οικογένεια και στην πολιτεία Κικέρων
  • Η ομορφιά είναι μόνο και μόνο υπόσχεση ευτυχίας Στένταλ Φ.
  • Η πειθαρχία είναι η μητέρα της ευτυχίας Αισχύλος
  • Η πραγματική γυναίκα περισσότερο ονειρεύεται για να προξενεί ευτυχία, παρά για να γίνει ευτυχισμένη η ίδια Γκόλτς Α.
  • Η τελειοποίηση της σοφίας και ο στόχος της αληθινής φιλοσοφίας είναι να συσχετίσουν τις επιθυμίες με τα κεκτημένα μας, τις φιλοδοξίες με τις δυνατότητές μας και μόνο τότε θα είμαστε ευτυχείς και ενάρετοι Τουέην Μαρκ
  • Η χαρά δε βρίσκεται στην υπερπροσπάθεια και στη θέληση. Θα τη βρεις στην ανάπαυλα και την ανάπαυση Ρινποτσε Λάμα Γκεντουν
  • Θα ήθελα να ζω σε απομόνωση, μακριά από τους άλλους. Όχι για κάποιο μου αδίκημα, αλλά για να κοιτάζω τη σελήνη εκστατικός, σαν ποιητής εξόριστος, σε χρόνους παλαιούς Μπάσο Ματσούο
  • Θυσιάζουν την ευτυχία τους για την πρόοδο μόνο οι μικρόμυαλοι. Η πρόοδος είναι μόνο και μόνο ένα εργαλείο που θα έπρεπε να μας βοηθήσει στο να είμαστε πιο ευτυχισμένοι Τσέστερτον Γκ.
  • Καλοπροαίρετος είναι όχι αυτός που δεν στενοχωριέται για όσα δεν έχει, αλλά αυτός που χαίρεται για όσα έχει Δημόκριτος
  • Κοίταξε τα δέντρα και τα πουλιά, κοίταξε τα σύννεφα και τα αστέρια… κι αν έχεις μάτια, θα δεις πως όλη η πλάση είναι ευτυχισμένη. Τα πάντα είναι χαρούμενα. Τα δέντρα είναι ευτυχισμένα χωρίς λόγο. Δε θα γίνουν πρόεδροι και πρωθυπουργοί, ούτε θα πλουτίσουν, ούτε θα αποκτήσουν τραπεζικό λογαριασμό. Κοίταξε τα λουλούδια -χωρίς λόγο. Είναι απίστευτο πόσο χαρούμενα είναι τα λουλούδια Όσσο
  • Μηδένα προ του τέλους μακάριζε (Κανένα να μην καλοτυχίζεις πριν να δεις το τέλος της ζωής του) Σόλων
  • Μην καταφέρεσαι ποτέ εναντίον της ευτυχίας των άλλων. Σκέψου ότι θα μπορούσε να είναι δική σου Ίψεν Ερρίκος
  • Μια ζωή γεμάτη ευτυχία! Κανείς δε θα την άντεχε (A lifetime of happiness! No man alive could bear it) Σω Τζωρτζ Μπέρναρντ
  • Μια καρδιά ευτυχισμένη είναι η καλύτερη γιατρειά Παροιμίες 17,22
  • Μια ωραία ανάμνηση είναι πιο ωραία από την ευτυχία που την προκάλεσε Μυσσέ
  • Μόνον ένας τόπος υπάρχει για να πετύχεις την ευτυχία σ’ αυτόν τον κόσμο κι αυτός είναι να έχεις καθαρή συνείδηση ή να μην έχεις καθόλου Νας Ο.
  • Ο άνθρωπος που εξαρτά την ευτυχία του από τον εαυτό του και όχι από τους άλλους, έχει υιοθετήσει τον καλύτερο τρόπο για μια ευτυχισμένη ζωή. Είναι ένας άνθρωπος σώφρων, ένας άνθρωπος με σιδερένιο χαρακτήρα και σοφία Πλάτωνας
  • Ο καλύτερος οδηγός προς την ευτυχία είναι η φρόνηση Σοφοκλής
  • Ο φθόνος είναι η λύπη για τους αναξίως ευτυχούντες Αριστοτέλης
  • Οι ευτυχισμένοι πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους ότι όσο πιο γεμάτο είναι ένα ποτήρι, τόσο πιο εύκολα χύνεται Τουέην Μαρκ
  • Οι φιλόσοφοι πρέπει να λάβουν υπόψη τους, ότι η αρχή της "κατά το δυνατόν μεγαλύτερης ευτυχίας" εύκολα μπορεί να γίνει αφορμή για την επιβολή μας φιλάνθρωπης δικτατορίας. Θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια αρχή, πιο συγκρατημένη και ρεαλιστική -την αρχή κατά την οποία ο αγώνας εναντίον της δυστυχίας πρέπει να είναι ο στόχος της κοινωνικής πολιτικής. Η δε ευτυχία ας παραμείνει μέλημα κυρίως της ιδιωτικής πρωτοβουλίας Πόπερ Καρλ
  • Όλα τα ζώα, εκτός από τον άνθρωπο, γνωρίζουν πως σκοπός της ζωής είναι η απόλαυσή της Μπάτλερ Σάμουελ
  • Όλες οι χαρές και οι δυστυχίες του ανθρώπου δημιουργούνται από τις σκέψεις του. Χουν Τζι Τσαν
  • Όποιος είπε ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία δεν ήξερε που να πάει για ψώνια Ντέρεκ Μπο
  • Οποιος μπορεί να αναφωνήσει “Δόξα τω Θεώ, έκανα το καθήκον μου”, μπορεί να πει ότι έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την ευτυχία Νέλσον
  • Όσο καιρό έχω επιθυμία, έχω και λόγο υπάρξεως. Η ικανοποίηση είναι θάνατος
  • Όσοι λοιπόν ευτύχησαν εύκολα, χωρίς να κοπιάσουν, συνήθως γίνονται περήφανοι. Μένανδρος
  • Όταν δυστυχούμε είναι φυσικό να πλησιάζουμε το Θεό. Το σπουδαίο και θαυμαστό είναι να μας διακρίνει ευλάβεια όταν ευτυχούμε Ιωάννης ο Χρυσόστομος
  • Όταν μεν ευτυχείς, να είσαι μετριοπαθής, όταν δε δυστυχείς, συνετός Περίανδρος
  • Όταν οι άλλοι είναι χαρούμενοι, πρέπει να τους προειδοποιούμε, πως όλα τα θετικά έχουν και την ανάποδή τους Σαγκάν Φρανσουάζ
  • Πιστέψτε με: το μυστικό για μια ζωή γεμάτη και ευτυχισμένη είναι ένα -το ζην επικινδύνως Νίτσε
  • Πλάστης του κόσμου ο πόλεμος, όραμα η ευτυχία Παλαμάς Κωστής
  • Πολλά παιδιά, πολλές φροντίδες. Κανένα παιδί, καμιά ευτυχία
  • Πόσο πικρό είναι να βλέπουμε την ευτυχία με τα μάτια του άλλου Σαίξπηρ
  • Ποτέ δε θα χαρείς σωστά τον κόσμο, αν δεν τρέξει η θάλασσα στις φλέβες σου, αν δεν ντυθείς τους ουρανούς, αν δε στεφανωθείς με τα άστρα, αν δεν καταλάβεις πως εσύ κληρονομάς την πλάση […] Αν στο Θεό δεν τραγουδάς, δεν αγαλλιάς μαζί του και δεν χαίρεις, σαν τον φιλάργυρο με το χρυσό, τους άρχοντες με το θρόνο, ποτέ δε θα χαρείς τον κόσμο Τρέιχερν Τομας
  • Ποτέ δεν είμαστε όσο χαρούμενοι ή όσο δυστυχισμένοι νομίζουμε Λαροσφουκώ
  • Πρέπει να μοχθούν όσοι θέλουν να ευτυχήσουν Ευριπίδης
  • Σε κάθε χτύπημα της μοίρας, πιο άτυχος είναι αυτός που κάποτε ήταν ευτυχής Βοήθιος
  • Σκέψου πως ό,τι έχεις τώρα, κάποτε γι' αυτό είχες ελπίσει Επίκουρος
  • Στη δυστυχία, στην ευτυχία, ο σοφός παραμένει ο ίδιος. Είτε τον σέβονται είτε τον προσβάλλουν, ο σοφός παραμένει ο ίδιος Όσσο
  • Στο καλύβι μου, αυτή την άνοιξη, δεν υπάρχει τίποτα και υπάρχουν όλα Σοντο (Ιαπωνία, 1641-1715)
  • Συγγενείς είναι το συλλογικό όνομα για μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι όταν μεν ευτυχείς σου ζητούν δανεικά, όταν δε δυστυχείς σου λένε πως φάνηκες βλάκας Σω Μπερναρ
  • Σύμφωνα με τον Οράτιο, "αυτοί που πέρα από τις θάλασσες πετάνε, ουρανούς αλλάζουν κι όχι την ψυχή τους". Συχνά προσπαθούμε να βρούμε την εσωτερική μας γαλήνη, αλλάζοντας περιβάλλον, όμως όπου και να ταξιδέψουμε, κουβαλάμε μαζί μας, σαν σε βαλίτσα, όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Όπως υποδηλώνει και ο Οράτιος, το πραγματικό ταξίδι προς την ευτυχία και τη γαλήνη είναι το ταξίδι της αυτογνωσίας Οράτιος
  • Τα απλά πράγματα φέρνουν τη μεγαλύτερη ευτυχία Βούδας
  • Τα εμπόδια είναι τα θεμέλια της ευκολίας και οι πίκρες οι προπομποί της ευτυχίας Ρούμι Τζαλάλ
  • Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, και δεν την φέρνουν όσο ανήκουν σε άλλους Σω Μπέρναρντ
  • Τη γνωρίζω την ευτυχία των ψαριών μες στο ποτάμι, μέσα απ' τη δική μου ευτυχία, όταν κι εγώ στην όχθη περπατώ Ζουαγκτσι (κίνα, περ.360-275 π.Χ.)
  • Τίποτα πιο υποτιμημένο από το καθήκον να είμαστε χαρούμενοι Στίβενσον Ρόμπερτ Λιούις
  • Τις μέρες που ζήσαμε ευτυχισμένοι, γίναμε σοφοί
  • Το απόβαθρο κάθε ευτυχίας είναι η υγεία Χαν
  • Το μυστικό της ευτυχίας είναι να μπορείς να χαίρεσαι με τα λάθη των άλλων Ντενινγκ Γκύντερ
  • Το να εκνευρίζεις τον εαυτό σου είναι διασκέδαση. Το να εκνευρίζεις τους άλλους είναι ευτυχία Λι Ταϊ Πο
  • Το να χαίρεσαι την κακοτυχία των άλλων, σε βοηθάει να ανανεώσεις τη δική σου επιτυχία Γκαϊμπελ Εμανουελ
  • Το πιο επώδυνο που μπορεί να σου συμβεί είναι να έχεις γύρω σου καλοδιάθετους ανθρώπους Λασκυ Μέλβιν
  • Το πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν στη στεριά, το αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν βυθίζεται το πλοίο Σενέκας
  • Το σπουδαίο είναι να επιθυμεί κανείς ό,τι μπορεί να αποκτήσει Αντρέ
  • Τρία είναι τα συστατικά της ευτυχίας: με κάτι να ασχολείσαι, κάτι να αγαπάς, σε κάτι να ελπίζεις Άντισον Τζόζεφ
  • Υμών μακάριοι οι οφθαλμοί, ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών, ότι ακούουσιν [Ματθ. ιγ’΄16] Ματθ.ιγ'`16
  • Υπάρχει κάτι σαν καταφύγιο ανάμεσα στην ευτυχία και στην δυστυχία. Αυτό που εξασφαλίζει η μετριοπάθεια
  • Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικρύνει. Όπως το κερί έτσι και η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει όταν μοιράζεται Βούδας

Δώρο στην Φωτεινή και στον Νίκο Ντακάκη



...

Πήγα στο βιβλιοπωλείο. Όχι που δεν θα πήγαινα, να κάνω καδράκι το κυκλαμινάκι μου με την παραπονεμένη βιβλιοθηκούλα μου!

...Κι εκεί που περίμενα την μεγένθυση, την πλαστικοποίηση, κι ενώ χάζευα γύρω μου τίτλους από βιβλία,

(τι πιο φυσικό! Είδα τίτλους γνωστούς και αγνώστους σε μένα, πολλά βιβλία που αφορούν και Πήλιο και Βόλο)

και κει που διάβαζα μεν, αλλά από μέσα μου σκεφτόμουνα :
"Τι να σας κάνω; Αυτή τη φορά δεν είναι μόνο τα λεφτά, είναι και θέμα χρόνου"
και φυσικά εκείνα δεν απάντησαν,

βλέπω την "Αδελφότητα των στεναγμών" του φίλου μου του Νίκου του Ντακάκη! (ΛΙΒΑΝΗΣ)

"Α, η αδελφότητα!" φώναξα και με κοίταζαν οι άνθρωποι σαν χαζοί!

"Είναι Κρητικός και φίλος μου! Είναι πολύ καλός! Αχ! την μηχανή.... Την έχω μαζί μου; Να πάω να την πάρω; Την έχω! Θα μου επιτρέψετε να το φωτογραφήσω εκεί όπως είναι;"

Παραμίλαγα, μόνη μου! "Ναι!" μου είπε ο άνθρωπος.
Τι να έλεγε; Είδε την χαρά μου!

Του εξήγησα πως χάρηκα που υπάρχει γύρω μου, χωρίς να το παραγγείλω! (Αυτός είναι που κάποτε είχε και το μάννα στην παραλία!)

Ντακάκη, Φωτεινή, τυχαίο;

Φωτεινή, μέσω εσένα και σε σένα, γιατί δικαιούσαι μερίδιο χαράς!

Αυτό το λένε "δικαίωση" !!!

...Κι είναι στην αρχή της!

Πολλά φιλάκια με αγάπη από Βόλο!

Σύντομα πράγματα! (και λόγω ώρας!)

Υγ. Ώρα δύο και είκοσι δύο! Ο Πικάσα ή μου κάνει κόλπα, ή κάτι άλλαξε κι εγώ δεν το κατέχω! Έχω άλλες δυο, φαίνεται το κεφάλι μου και δεν μπορώ να το κόψω! Οπότε, λαμβάνετε δύο, δημόσια!

Είχε και καθρέφτη, βλέπεις! Εκεί να δεις χαμόγελο!

Δώρο στην Γιώτα Στρατή - Σπανού

Άφησα τρεις κενές αναρτήσεις για παλιά ύλη (ημερολογιακή- λόγω έλλειψης χρόνου), δεν ξέρω αν θα μου φτάσουν. Θα δείξει.

Πάμε στην Γιώτα που της έταξα ένα δώρο το απόγευμα στα σχόλιά μου, σε προηγούμενη ανάρτηση.

...Τσικνοπέμπτη ήταν, δεν είχα ιδιαίτερα κέφια, μα επειδή εφαρμόζω συχνά αυτό το γνωστό "η φτώχεια θέλει καλοπέραση" ή αλλιώς "ρίξ' το έξω και το κέφι μη χαλάς", πετάχτηκα από νωρίς κι αγόρασα σερπαντίνες, καραμούζες (μικρές) και δυο μάσκες".

...Γκρίνιαξαν οι πρώτοι φίλοι πελάτες, εγώ δεν "άκουγα", είχα ανάγκη από ατμόσφαιρα και παιδευόμουνα μόνη μου, να πετάξω τις σερπαντίνες ψηλά, ώστε να κρέμονται απ' τα φώτα, ν' αλλάξει λίγο η ατμόσφαιρα, γιατί με κούρασε εκείνο το σταθερό παράθυρο και όλα γενικώς, αλλά δεν προλαβαίνω, ούτε και μπορώ εύκολα μες τον χειμώνα να τ' αλλάξω.

Οι άντρες μου (φίλοι - πελάτες) που στην αρχή ήταν ένας, μετά έγιναν δυο, τρεις, κ.λ.π., βρέθηκαν να κοριδεύουν εμένα και τον πρώτο, που τελικά πήδαγε σαν το κατσίκι να πετύχει να φτάσουν ψηλά οι σερπαντίνες, μετά τον δεύτερο που έλεγε ιδέες πιο έξυπνες, τον τρίτο που προσπαθούσε με την σκούπα, τον τέταρτο που φύσσαγε την καραμούζα και του έρχονταν στα μούτρα και να μην τα πολυλογώ (τι να κάνω τέτοια ώρα, που θέλει και πρόλογο;) βρέθηκα σ' ένα μαγαζί με μια παρέα αντρών που ήταν ή καλύτερα: έκαναν χειρότερα από παιδιά!

Τους χάρηκα, τόοοοοσο πολύ! Το μαγαζάκι μου δεν είχε να ζηλέψει τίποτα απ' τα άλλα μαγαζιά! (Δεν έχω χρόνο να περιγράψω σκηνές- κρίμα!)

...Εκεί που είχαν όλοι ματσάκια σερπαντίνες στα χέρια κι ό ένας είχε στόχο τον απέναντι και το καφενέδάκι μου θύμιζε νυχτερινό κέντρο, βλέπω τον Γιάννη, δεν έπαιζε! Εγώ είχα αποσυρθεί στον νεροχύτη μου, τους άφησα να παίζουν και νόμιζα πως ο άνθρωπος διάβαζε εφημερίδα!
"Καλά! Ο Γιάννης δεν θέλει να παίξει!" σκέφτηκα, και μετά το ξέχασα. Κάποια στιγμή που κάποιος πελάτης έφυγε, βλέπω τον Γιάννη, διάβαζε απορροφημένος το βιβλίο της "Γιώτας Στρατή, Γραμμένα με αίμα!" Τρελάθηκα! Αυτός κόντευε να το τελειώσει! Ήταν στο τελείως, αλλού!

Φόραγα τα γάντια, έπρεπε να συνεχίσω την δουλειά μου, του είπα όμως δυνατά:
"Γιάννη, δυο λεπτά, να φωτογραφήσω τουλάχιστον τα χέρια σου να κρατάνε αυτό το βιβλίο, να το στείλω στην Γιώτα στην Αμερική να χαρεί! Είναι φίλη μου, έτσι κι έτσι τα βραβεία της, έτσι κι έτσι το έγραψε για τον άντρα της!"

Έκανα την βιβλιοπαρουσίασή μου δυνατά, μια χαρά, με τα γάντια στα χέρια.
Ο Γιάννης ντράπηκε, δεν ήθελε φωτογραφία, μάλλον, δεν επέμενα κι εγώ, άλλωστε μου έφτανε η χαρά που πήρα απ' την συγκεκριμένη στιγμή και σκηνή και τον άφησα ήσυχο.

Οι σαπουνάδες απ' τα γάντια είχαν πέσει ήδη στο πάτωμα, μου άνοιξαν κι άλλη δουλειά, πριν την ώρα του, κι έτσι, ξαναξεχάστηκα.

Όταν καθάρισα μηχανές κ.λ.π. κοιτάζω κι ο Γιάννης είχε ένα θεατρικό της Γιώτας στα χέρια του (Γιώτα, το κίτρινο - τον Γελωτοποιό από σόι!) και διάβαζε πάλι, ενώ οι άλλοι έπαιζαν με τις χρησιμοποιημένες πια σερπαντίνες, ενώ οι καραμούζες ήταν πέντε (ευτυχώς που έτυχε να πάρω χωρίς σφυρήχτρα!)

Δεν είπα τίποτα. Ανακάλυψα κι άλλες δουλειές (ποτέ δεν τελειώνουν! επιβάλλονται) και κάποια στιγμή έρχεται ο ίδιος στην κουζίνα και μου λέει:

"Είναι πολύ καλή Κατερίνα, με απορρόφησε και με βάρυνε όμως! Εγώ θέλω να μου δώσεις ένα βιβλίο με ερωτική ποίηση, ή να μου προτείνεις ν' αγοράσω, για να διαβάζω ερωτικά ποιήματα στην κοπέλα μου! Πολύ ωραία τα λέει η φίλη σου για την πατρίδα κ.λ.π. αλλά εμένα με έχουν κουράσει οι πατρίδες και τα δράματα και θέλω για έρωτα!"

Τ' ακούς, Γιώτα; Ο Γιάννης θέλει τώρα ποιήματα μόνο για έρωτα! Δηλώνει ερωτευμένος, φουλ!

"Μα και η Γιώτα έχει έρωτα! Δεν βρήκες;" τον ρώτησα.
"Βρήκα, αλλά θέλω απ' τον άλλον, τον χαρούμενο..."

Γιώτα, έχεις σε "τέτοιο", για τον Γιάννη;
Για πάνω από μια- (μιάμιση;) ώρα, πάντως, σε διάβαζε κι απ' ότι φαίνεται, μελαγχόλησε. Όχι, αδίκως, αφού τα γραφόμενά σου δεν είναι για "τσιφτετέλια"!...

Γι' αυτό, σου βγάζω το καπέλο και χάρηκα για πάρτη σου! Αν δεν τον άγγιζες πολύ, θα έπαιζε κι εκείνος μαζί με τους άλλους, γιατί γενικά, είναι άνθρωπος της παρέας και του χαβαλέ.

Αυτό ήταν το δώρο μου, Γιώτα! Τώρα, δεν ξέρω τι θα καταλάβεις, έτσι βιαστικά που το έγραψα, γιατί είπαμε: "Εγώ ότι σκέφτομαι το γράφω κατευθείαν στον αέρα και φεύγει. Δεν διαθέτω χρόνο να το δουλέψω. Μου αρκεί να δώσω την ουσία κι εσύ να την πάρεις, δημόσια!"
Φιλάκια κι αγάπη!

(Αύριο συμπληρώματα, λιγκ κ.λ.π. Πήγε μία και σαράντα οκτώ!)

Προσεχώς -3




Προσεχώς -3

Στιγμές Τσικνοπέμπτης

Προσεχώς -2










Προσεχώς -2

Ο Γιάνναρος ήταν η αφορμή να διακοσμήσω καλύτερα την βιβλιοθήκη μου...
Τα άλλα τα έγραψα σύντομα και σκόρπια.
Δεν με βοηθάει ο Πικάσα, δεν πειράζει! Έχω άλλωστε τόσο υλικό που δεν έχω δημοσιεύσει!
Απλά, εδώ ας μείνει στίγμα της επόμενης ημέρας!...

Προσεχώς -1


Προσεχώς -1

Να παραμείνει ώς έχει η άνάρτηση!

Την δικαιούται μια φίλη για το αισιόδοξο σκεφτικό της!

επειδη εριξα μια ματια στο blog ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΑ -1. -2, -3...........
Ε, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΟΛΑ
ειπα να σου τα πω και γω αναποδα!!!
-3 ΣΗΜΕΡΑ, -2 αυριο. -1 ΜΕΘΑΥΡΙΟ!!!
ΚΑΙ....................
μετάάάάάάάάάά


A N O I Ξ Η !!!!

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Της συγκίνησης...






Μεσημεράκι ήταν χθες, όταν τηλεφωνήθηκα με τον γιο μου. Είπαμε τα δικά μας και κάποια στιγμή μου λέει:
"Μαμά, η ΘΕΣΣΑΛΙΑ έχει φωτογραφία την βιβλιοθήκη σου!"
Τρελάθηκα! Πήγε απόγευμα μέχρι να την δω και να διαβάσω και τον σχολιασμό της! Για το σχόλιο ο Τάσος δεν μου είχε πει, τίποτα. Μόνο στην ερώτησή μου : "Ποιος υπογράφει;" μου είπε: "Ο Γιάνναρος που φωτογραφίζει τα καλά και τα κακά της πόλης!" Μετά μου το έκλεισε γιατί είχε παραγγελίες και τηλεφώνησα στον άντρα μου.
"Έχει φωτογραφία της βιβλιοθήκης μου η ΘΕΣΣΑΛΙΑ;" τον ρώτησα.
"Ναι, στην τελευταία σελίδα!" μου είπε κι εκείνος και βιαζόταν, γιατί ήθελε να βγάλει τηλεφωνική κάρτα για πελάτη και έπρεπε να κλείσω.

Να μην τα πολυλογώ, χάρηκα, συγκινήθηκα πολύ και είχα μεγάλη αγωνία και λαχτάρα μέχρι να φτάσει η εφημερίδα στα χέρια μου.
Μετά, η συγκίνηση μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ. Σκέφθηκα πολλά, όχι όμως για το μαγαζί, αλλά σχετικά με τα δικά μου τα καταπιεσμένα μεράκια...
Εκεί ένιωσα πως ήρθε μια δικαίωση απ' το πουθενά και χωρίς κόπο. Εκεί είπα μέσα μου: "Να, Κατερίνα που κάποιο στίγμα σου άγγιξε και άρεσε..."

Να μην τα πολυλογώ, ήμουνα πολύ συγκινημένη και χαρούμενη μέχρι το βράδυ που ήρθε ένας νέος πελάτης (και στην ηλικία) και με τσίγγλισε...
"Τι μέσον είχες κ.λ.π. κ.λ.π." Στεναχωρέθηκα τόσο πολύ!Πλάκα έκανε ο φίλος, μα ένιωσα σα να μου ισοπεδώνουν μια απ' τις αξίες που κουβαλάω μέσα μου και που νωρίτερα είχα χαρεί τόσο πολύ που κάποια απ' αυτές αναγνωρίστηκε!
Ήταν μια δεύτερη σκέψη ενός ανθρώπου που εγώ απλά, δεν θα έκανα ποτέ εύκολα. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος που μπορεί μεν να υπάρχει στο κάθε νόμισμα, εγώ όμως δεν τα πήγα ποτέ καλά με τα νομίσματα, ούτε με τις δεύτερες ή σκηνοθετημένες κινήσεις, γι' αυτό θα παραμείνω εκεί που πράγματι είμαι. Δεν ήξερα, δεν έβαλα κανένα μέσον, δεν είχα καμιά πρόθεση να προβάλλω μ' αυτόν τον τρόπο το καφενείο μου, δεν συνηθίζω να κινούμαι έτσι και όλα τα "δεν" του κόσμου, μέσα είναι!

Παρακολουθώ πάντα τις φωτογραφίες του Γιάνναρου, μ' αρέσουν πολύ (σε άλλα μπλογκ μου έχω αναρτήσει και κάποιες, παλιότερα που είχα χρόνο) θαυμάζω πολύ την φωτογραφική του ματιά, καθώς και τους σχολιασμούς του και θεώρησα φυσικό κι ακόλουθο αφού συνάντησε στον δρόμο του την πρόχειρη βιβλιοθηκούλα μου, να την φωτογραφήσει. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ, χωρίς να με νοιάζει αν είναι μαγαζί, ποιος το έχει, αν θεωρηθεί "διαφήμιση" (που μου είπε και ο φίλος!) ή όχι.

Τι άλλο να πω; Και πολλά είπα. Η ουσία είναι ότι θέλω να ευχαριστήσω δημόσια αυτόν τον δημοσιογράφο- φωτογράφο και συνάμα καλλιτέχνη! Θέλω να του πω ένα μεγάλο μεγάλο "Ευχαριστώ" γι' αυτή την μεγάλη έκπληξη και απρόσμενη για μένα δικαίωση που έδωσε στο μέσα μου, χωρίς να το ξέρει και του εύχομαι τα καλύτερα στην ζωή του και στην επαγγελματική του καριέρα!

Ίσως αυτή η συγκυρία να είναι και η αφορμή να τον γνωρίσω από κοντά και να μάθω περισσότερα, όχι μόνο γι' αυτόν, αλλά και για την στιγμή που στάθηκε στην τζαμαρία μου και ένιωσε την ανάγκη να την φωτογραφήσει!

Επίσης, ένα κύριο "ΕΠΙΣΗΣ", "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" από ψυχής την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ που χωρίς την δική της απλοχεριά, αυτή την "λεπτή" φωτογραφία της ζωής μου, που συνάμα είναι και "ακτινογραφία" δεν θα την είχα ποτέ στα χέρια μου...

Γιατί για μένα, "κυκλάμινο, βιβλία και χνάρια" είναι συστατικά του σώματος και της ψυχής, συνάμα... και ο Γιάνναρος χτύπησε φλέβα!...

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Η "Σχεδία" του Έκτου Λυκείου Καλλιθέας

Η "Σχεδία" του Έκτου Λυκείου Καλλιθέας.

Η Ιωάννα και η Ελληνογερμανική φιλία.

Διάλεξα δυο τίτλους (εσείς θα βρείτε τους υπόλοιπους) που παραπέμπουν σ' ένα παλιό, γνωστό, αγαπημένο στέκι, ΟΧΙ όμως και ξεχασμένο!

Απλά, χάθηκα... μέσα στους δρόμους της δικής μου θάλασσας.




Άκουσα όμως ένα κάλεσμα, πραγματικά πριν χαράξει η νέα μέρα και βρέθηκα στο λιμάνι. Εκεί είδα φίλους και γνωστούς καθηγητές και νέα παιδιά να σαλπάρουν στ' ανοιχτά με μια νέα "Σχεδία"!

"Α, γι' αυτό μου μύρισε θάλασσα νυχτιάτικα!" σκέφτηκα, μα δεν το είπα.

"Ει!" τους φώναξα! "Είμαι κι εγώ εδώ! Θέλω να με πάρετε μαζί σας! Να με ταξιδέψετε! Δεν θέλω να είμαι άλλο μόνη!"

Μου χαμογέλασαν χωρίς πολλές πολλές κουβέντες και ένιωσα σα να με περίμεναν πάντα, όχι μόνο εμένα, αλλά όλο τον κόσμο! Άλλωστε η "Σχεδία" τους είναι ανοιχτή. Δεν έχει πόρτες, παράθυρα, ούτε θέσεις πρώτης και δευτέρας κατηγορίας. Έχει μόνο πάτωμα, που όλο και μεγαλώνει για να κάθονται όλοι οι φίλοι που θέλουν να ταξιδέψουν παρέα. Έχει σταθερούς και γυμνασμένους κωπηλάτες και πολλά κουπιά για όσους θέλουν να ταράξουν τα ήσυχα νερά της θάλασσας, αυτής που τελικά θα αρμενίσουμε...

Μου θύμησε ΑΡΓΩ...

Να μην αργώ, όμως! Ξημέρωσε και το ταξίδι της "Σχεδίας" μας άρχισε!
Είμαι ήδη μέσα, ταξιδεύω μαζί τους, κουνάω μαντήλι και στους έξω, σκουπίζω και πότε πότε τα δάκρυα συγκίνησης που έρχονται στα μάτια μου, χωρίς να με δουν, (κι αν δουν, όλοι το ίδιο μου φαίνεται κάνουν, τάχα μας δρόσισαν οι σταγόνες και η αλμύρα της θάλασσας...)
"Έι, εσείς, εκεί έξω! Ελάτε! Προλαβαίνετε!" τους φωνάζω, "Μην αγχώνεστε! Όλοι χωράμε! Γίνονται συνεχείς στάσεις! Μπορείτε να ξεχάσετε τις βαλίτσες σας, όχι όμως και την ελεύθερη ψυχή σας! Ελάτε!Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους και για πανιά, κόντρα στον άνεμο, είναι οι ανοιχτές αγκαλιές και οι καλές προθέσεις, όλων μας!"


Καλό μας Ταξίδι, παιδιά!

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Τα όνειρα καπνίζουν - Χαριτίνη Ξύδη



Τα όνειρα καπνίζουν - Χαριτίνη Ξύδη

Πρόσκληση



ΛΕΣΧΗ ΒΟΛΟΥ
"ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΗ"

Πρόσκληση

Η Λέσχη Βόλου, συνεχίζοντας τις Καλλιτεχνικές - Λογοτεχνικές βραδιές που διοργανώνει:

"... με μουσικές εξαίσιες με φωνές..."

Σας προσκαλεί να παρακολουθήσετε την εκδήλωση για τον βραβευμένο συμπολίτη μας, ποιητή και συγγραφέα Παυσανία Γκάλιο, στις 28 Φεβρουαρίου 2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 8μ.μ., στην "Εξωραϊστική" Λέσχη Βόλου (Ι. Καρτάλη 3, τηλ. 24210 23365).

Για το έργο του θα μιλήσουν ο Βασίλης Αναγνωστόπουλος και ο Κώστας Λιάπης.
Αποσπάσματα από το έργο του διαβάζουν και απαγγέλουν ο Βασίλης Μητσάκης, η Αμαλία Γκιζά και τραγουδούν δημιουργίες ελλήνων συνθετών.
Συνοδεύει με την κιθάρα του ο Γιώργος Φουντούλης.

Για το Δ. Σ.
η Πρόεδρος
Μαρία Γαλανού

Πρώτη ανάρτηση 17/2/11 1:07

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Εργαστήρια γραφής και όχι μόνο!

Είναι μια ανάρτηση παλιά που απ' ότι είδα, δεν την είχα δημοσιεύσει!
Αφορά τα εργαστήρια γραφής.

Εδώ είναι η σελίδα που σας ενδειαφέρει.

Book Press

Κική Δημουλά

Με αφορμή τη βράβευσή της με το Μεγάλο Βραβείο για το σύνολο του έργου της στα πρόσφατα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία, (ξανα)διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε η ποιήτρια στον Κώστα Κατσουλάρη.

Περισσότερα...

Οι ποιητές "εκδίδονται" στο Dasein

Του Γιώργου Χαντζή

Σε μια ασυνήθιστη και διαδραστική ποιητική παράσταση, βασισμένη στην σκηνοθεσία και τον αυτοσχεδιασμό σύγχρονων ποιητών από τη Βαρκελώνη και την Ελλάδα, θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν όσοι παραβρεθούν στις 11 και 12 Μαρτίου 2011 στον πολυχώρο Dasein στα Εξάρχεια.

Περισσότερα...

Για μια θεωρία της δημοκρατίας

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Αναζητώντας έναν στοχαστή που να μην υποτάσσεται ούτε στην πολιτική ορθότητα -δηλαδή στην ανοησία- της άκρας αριστεράς, ούτε στον λαϊκισμό της κεντροδεξιάς (που κολακεύει τις ιδέες της αριστεράς) ανακάλυψα τον Τζοβάνι Σαρτόρι, τη «Θεωρία της δημοκρατίας» και τα κείμενά του για τη μετανάστευση.

Περισσότερα...

Για τη μετάφραση

Του Γιώργου Βέη

Ο Ezra Pound, ως γνωστόν, αρεσκόταν να μεταφράζει Κομφούκιο από το σινικό πρωτότυπο χωρίς να ομιλεί ή να γράφει τη γλώσσα των μανδαρίνων. Πρόκειται για δήθεν μετάφραση, παρανόηση, παράφραση ή επινόηση κειμένου; Ο Πολ Ρικέρ...

Περισσότερα...


Όταν η δημοκρατία κάνει νερά...

Του Πάρι Κωνσταντινίδη

...χρειαζόμαστε διαφάνεια. Η διαφάνεια, όμως, δεν είναι αυτονόητη στις δημοκρατίες μας. Εάν ήταν, το Wikileaks δεν θα είχε τόση απήχηση σήμερα και το χθεσινό...

Περισσότερα...

Νέος κύκλος εργαστηρίων Γραφής & Ανάγνωσης της Book Press

Περισσότερα...



Ω, εκεί, μόλις βρήκα και μια συνέντευξη της Κικής Δημουλά! Ήταν η μέρα της σήμερα!

Κική Δημουλά

E-mail Εκτύπωση

dimoula_mikro«Ποίηση, αόρατη κάμερα στην οροφή των γεγονότων»

H Κική Δημουλά μιλάει στον Κώστα Κατσουλάρη για την Ελλάδα και τη σχέση της με τα «βαριά» ονόματα της εγχώριας ποίησης. (σκίτσο Έφη Ξένου)

«Μέσα στα πολλά που αμφισβητώ, φρόντισα πρώτη και καλύτερη να περιέχομαι»

Το 2010 είναι για εσάς χρονιά βραβεύσεων στο εξωτερικό, σημαντικών μεταφράσεων του έργου σας. Αισθάνεστε ότι, με κάποιο τρόπο, «εκπροσωπείτε» την Ελλάδα, ή βλέπετε την ποιητική σας δουλειά ως μια υπόθεση πιο ατομική;

Όχι, δεν αισθάνθηκα τίποτε τόσο μεγάλο, αν και η στιγμή θα το συγχωρούσε. Μπορώ να πω μάλιστα ότι με προέτρεπε να αντιπαρατεθώ σθεναρά με αυτή τη βράβευση στους μύδρους, και στην άγρια δυσφήμιση που εκμηδένιζαν την Ελλάδα. Αν τώρα από τη μεγάλη προσωπική ευχαρίστηση που σαφώς μου έδωσε αυτή τη απροσδόκητη αναγνώριση πήρε αυτόματα το ποσοστό της και η χώρα μου, το εύχομαι, είθε να ήταν και μεγάλο το ποσοστό, και να δρούσε σαν μερική έστω εξάλειψη της ταπεινωτικής βοής που την αμαύρωσε.
Αλλά η ποίηση δεν εξαλείφει. Λειτουργεί απλώς σαν μια αόρατη κάμερα, κρυμμένη κάπου στην οροφή των γεγονότων, ώστε να καταγράφει και να συλλαμβάνει τα ασύλληπτα. Πλην του δράστη. Όπως και να ’ναι, ομολογώ ότι κατά τη στιγμή της βράβευσης, και της αιτιολόγησής της, ακούγοντας τους ξένους ομιλητές να προτάσσουν την υποστηρικτική υπενθύμιση, ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη, παμπάλαια πατρίδα του φωτός και του πολιτισμού, κι από αυτήν ηλεκτροφωτίστηκε και είδε ο σκοτεινός κόσμος, ναι μεν συγκρατήθηκα και δεν φώναξα: «Για την Ελλάδα βρε… παιδί μου», όμως το πατριωτικό μου φίλτρο κάπως το ένοιωσα να σκιρτά εντός μου. Γι’ αυτό και παρασύρθηκα στην όχι ασυνήθιστη και χωρίς κόστος γενναιοδωρία, να αφιερώσω το βραβείο στην Ελλάδα, και στον ενάρετο Παρθενώνα της, αυτό τον αιώνιο συνήγορό της και καθημερινό μάρτυρα υπεράσπισής της.

Όταν ξεκινήσατε να γράφετε μεσουρανούσαν οι Σεφέρης και Ελύτης. Αισθανθήκατε ποτέ τη σκιά τους να βαραίνει πάνω σας, την ανάγκη να διαχωρίσετε τη θέση σας από αυτή την, ας την ονομάσουμε, «μεγάλης πνοής» ποίηση;

Όχι, μάλλον ως προστατευτική απολάμβανα τη σκιά τους, καθώς υπήρξα ευρύτατα ευσεβής άνθρωπος, με την έννοια ότι γράφοντας δεν απέβλεπα να εκτοπίσω Θεό ή Θεούς. Εξ ου και ποτέ δεν λάθεψα να με ονομάσω δημιουργό. Ούτε τις αγωνιώδεις προσπάθειές μου να ξεπεράσω, γράφοντας, τερατώδεις δυσκολίες, ούτε το αποτέλεσμα των προσπαθειών μου ονόμασα ποτέ δημιουργία. Ό,τι μπόρεσα, κι όσο ήταν, μου δόθηκε μισοτελειωμένο, μισοέτοιμο, σαν περίσσευμα από κάποια άλλη, ξένη, άφθονη, ανώτερη δημιουργία.
Θα πάω αρκετά πίσω, στα παιδικά μου χρόνια, στα παιχνίδια που παίζαμε τα γειτονόπουλα, γύρω από τα σπίτια μας, στους ωραίους δικούς μας χωματόδρομους. Ένα από τα παιχνίδια αυτά ήταν το Κουτσό: Σχηματίζαμε στον έδαφος με κιμωλία μεγάλα τετράγωνα ενωμένα μεταξύ τους και με το ένα πόδι μας έπρεπε να πηδάμε από το ένα τετράγωνο, στο κενό του, μέσα στο επόμενο, χωρίς να πατήσουμε τη διαχωριστική τους γραμμή. Αν την πάταγες «καιγόσουν», έβγαινες από το παιχνίδι.
Μιμούμενη λοιπόν εκείνη την παλιά ισορροπία μου στο ένα πόδι, ας πούμε ότι ένα παράταιρο παιχνίδι έπαιζα και παίζω γράφοντας. Αλλά με ανάποδο κανόνα: προσπαθώ δηλαδή να πετύχω να πατήσω επάνω στη διαχωριστική γραμμή, για να μην πέφτω στο κενό…
Με λίγο πιο ώριμα λόγια, διαφύλαξα και εμπιστεύτηκα, τη θαρραλέα, φιλόδοξη εκείνη… μικρότητά μου.

Αισθάνεστε μέρος μιας παράδοσης; Επιγόνους έχετε ήδη κάμποσους επίδοξους, ποιους λογίζετε ως «προγόνους» σας – αν υπάρχουν;

Μα είναι δυνατόν να υπάρξουμε χωρίς προγόνους; Γεννηθήκαμε απ’ όλους. Από επιφανείς και αφανείς. Άλλο θέμα σε ποιους μοιάζουμε. Δεν φαίνεται, επειδή αυτά τα κληρονομημένα χαρακτηριστικά υπόκεινται σε αέναους μετασχηματισμούς. Έτσι, ποιος μου κρατάει το χέρι όταν γράφω και μου υπαγορεύει, δεν αναγνωρίζεται. Ένας πάντως δεν είναι. Όπως καλά γνωρίζετε, κάνουν βάρδιες, εναλλάσσονται οι επιρροές, ανάλογα με το σημείο που βρίσκεται το σώμα του γράφοντος, σε σχέση με τη θέση και το μέγεθος του ήλιου, επάνω στο στερέωμα του χρόνου…
Όσο για τους επιγόνους, τέτοιο θέμα δεν ταιριάζει να απασχολεί τη… μικρότητά μου. Πέρα όμως απ’ αυτό, αργεί τόσο να φυτρώσουν και να καρπίσουν οι επίγονοι, που δεν έχει τη χαρά να το πληροφορηθεί ο γεωργός-σπορέας.

Πώς αισθάνεστε όταν διαβάζετε νέες ποιήτριες ή νέους ποιητές που «δημουλίζουν» – το ύφος τους δηλαδή θυμίζει έντονα το δικό σας; Τι θα τους συμβουλεύατε;

Μου λένε ότι συμβαίνει. Εγώ η ίδια δεν το αντιλαμβάνομαι. Μειδιώ όταν το ακούω. Στο κάτω κάτω όλοι μας, λίγο πολύ στην αρχή, έτσι, όλο… ίζοντας, πότε Καβαφίζοντας, πότε Παλαμίζοντας, έτσι, μέσα από τους ανοιγμένους δρόμους ψάχναμε να διανοίξουμε τον δικό μας δρόμο. Το περίεργο είναι ότι αυτή η μίμηση δεν μας είναι συνειδητή. Ούτε μας περνάει από το νου ότι υποβασταζόμαστε από τη φωνή κάποιου άλλου. Μια ακόμα άγνοια, που ίσως κι αυτή να υποκρύπτει σαν τις άλλες, τις απώτερες ωφέλειές της ή τις τιμωρίες της, ποιος ξέρει.
Με ρωτάτε τι συμβουλεύω τους νέους ποιητές. Θα χρησιμοποιήσω σαν απάντηση τη ρήση του Νικηφόρου Βρεττάκου που την αγνοούσα. Η Ιωάννα Καρυστιάνη μου την ανέφερε, σε μια συζήτηση που είχαμε πρόσφατα περί του πού οδηγείται το ήθος. Είπε λοιπόν ο Βρεττάκος: «Αρνούμαι να γίνω οδηγός έστω κι ενός ανθρώπου, όταν δεν ξέρω πού πάω…»
Μια συμβουλή μόνο τόλμησα να δώσω στους νέους: να μην ζητάνε τη γνώμη των φτασμένων. Φτασμένοι δεν υπάρχουν. Όλα τα στάδια, μια αρχή είναι. Αν αγαπάνε την ποίηση οφείλουν να πέσουν χωρίς να ξέρουν κολύμπι στα άπατα. Αν ξαναβγούν στην επιφάνεια, αυτό ίσως να είναι ο μόνος αντικειμενικός κριτής, πιθανώς και ευοίωνος.

Εντάσσετε την ποιητική σας δουλειά σε ένα «πρόγραμμα», έχετε κάποιο ποιητικό όραμα, ή δουλεύετε τη μια συλλογή μετά την άλλη σαν μια ξεχωριστή κι αυτοτελή δουλειά;

Κανένα πρόγραμμα, και ένα καθόλου ηχηρό, ήσυχο, ειλικρινές όραμα: Μέσα απ’ αυτά που γράφω, να βρουν τη λυτρωτική λαλιά τους, οι σιωπηλές ανάγκες και οι τυραννίες και κάποιων άλλων ψυχών, όχι μόνο η δική μου. Όχι τόσο διότι «αγαπάτε αλλήλους», αλλά επειδή το χάρισμα ή το ταλέντο, όπως θέλετε πείτε το, δεν μπαίνει στην περιπέτεια να υπάρξει, ούτε στον τρόμο τού να εκδηλωθεί, αν δεν έχει την υποστήριξη του οράματος, ότι θα υπάρξει αναγνώστης, φίλος ή και εχθρός ακόμα. Το διάλογο επιζητούμε γράφοντας, αποφεύγοντας όμως έτσι να έχουμε το εμπόδιο της παρουσίας του συνομιλητή, που εκθέτει σε μόλυνση την ιερότητα και του νεορού. Όσο για το αν δουλεύω με κάποιο πρόγραμμα, όχι. Δεν έχω δεδομένη την ικανότητα να προετοιμάζω τι θα με ενδιαφέρει αύριο, και τι θα μου ανατρέψει τις θέσεις μου. Αυτό το πολύ δύσκολο που λέγεται «σύνθεση» ή μάλλον «ενότητα θεμάτων», δεν το ξέρω. Παρατηρώ τις στενές σχέσεις των πραγμάτων, πάντα μέσω εκείνης της ασύλληπτης στιγμής που έρχεται και που απλώς αγγίζοντάς τα, τα κάνει άσχετα μεταξύ τους.
Το μόνο που προγραμματίζω εντατικά είναι να αγωνιώ αν θα ξαναγράψω, και να προγραμματίζω να φοβάμαι, μήπως απρόσεκτα ή σκόπιμα, προσπεράσω τη δική μου αυστηρή προειδοποίηση –όχι των άλλων– ότι ήρθε η στιγμή να σωπάσω. Μήπως την προσπεράσω και συνεχίσω να γράφω παρακούοντας τη σκληρή συνειδητοποίηση – δεν αντέχεται εύκολα.

dimoula_photoΜια μερίδα της κριτικής σας αντιμετωπίζει, ακόμη, με κάποια επιφύλαξη. Θα συνδέατε αυτή την επιφυλακτικότητα με το γεγονός ότι είστε γυναίκα ή άλλες εξωλογοτεχνικές σας ιδιότητες (π.χ. εμφανίζεστε στην κουζίνα σας, ως γιαγιά, κάπως «συμβατική» στην εμφάνιση για ποιήτρια μεγάλου μεγέθους);

Θα προτάξω εδώ δύο στίχους που έγραψα κάποτε και που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πληρέστατη απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις σας: «Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι / πόσο καλύτερα παράπονα να φτιάξω;» Επομένως, αφού αποδέχομαι τον διάχυτο ερασιτεχνισμό μου, καθόλου δεν μου χρειάζεται να δώσω εξωραϊστικές ή παρήγορες ερμηνείες, ούτε στην επιφυλακτικότητα των αρμοδίων ούτε καν στην απόρριψη. Εγώ η ίδια αυτο-τίθεμαι υπό τον έλεγχο μιας ανελέητης αυστηρότητας για ό,τι παράγω. Γιατί όχι οι επαΐοντες. Στη μαλθακότητα της σιγουριάς δεν έχω περιπέσει. Μέσα στα πολλά που αμφισβητώ, φρόντισα πρώτη και καλύτερη να περιέχομαι. Θωρακίζομαι έτσι. Άλλο θέμα αν η αχίλλειος πτέρνα μου ανησυχεί έως και θλίβεται. Δεν με μειώνει που δεν ήμουν ποιήτρια-ψώνιο. Ήμουν χρόνια υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος και δεν ήταν τίποτε τόσο διαφορετικό από το ότι παραμένω κατώτερη υπάλληλος του εαυτού μου, του χαρακτήρα μου και των προθεσμιών. Έγινα μάνα και γιαγιά με τη θέλησή μου αλλά και ως υπάλληλος της φύσης και του σώματός μου. Κι έχω έτσι, σε ποιους φυσικούς δικαιούχους να κληροδοτήσω, το πέρασμα από τη ζωή, της ξέχειλης αγάπης μου για τη ζωή τους και τη ζωή.
Βεβαίως και έπλενα καμιά φορά πιάτα και ευγνωμονώ την ανάμνηση, ότι μέσα από τις λίγδες, αναδύθηκαν κάποιοι πολύ αγαπημένοι σε μένα στίχοι. Ο Άθως Δημουλάς εξ’ άλλου, με ήθελε ποιήτρια. Κι αυτό, έπλενε και λαμπικάριζε κάθε αντιποιητική ασχολία μου και εικόνα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο αταίριαστη σε μια γυναίκα ποιήτρια αυτή η ασχολία. Το να πλένεις πιάτα είναι ένα απλό συμπέρασμα: ότι έφαγες. Είναι ντροπή αυτό; Μα η πείνα γενικά είναι το βασικό ερέθισμα των ροπών μας, όλων. Για ένα χόρτασμα αγωνίζεται το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, η αδικία, η τέχνη και η ποίηση.
Όσο για την εμφάνισή μου, διαλέχτηκε να είναι συμβατική, σύμφωνη με την κατασκευή μου και το αντι-επιδεικτικό της γούστο. Σύμφωνο κι αυτό με το χαμηλό μπόι της καμιάς επάρσεως, και με το καθημερινό φθαρτό ανάστημα των εκπλήξεων. Τις σύμφωνες με την ποίησή μου, γέννημα κι αυτή της καθεμέρα δύσκολης πραγματικότητας, της ασουλούπωτης, που όπως κι εγώ, δεν ξέρει κι αυτή πώς να ντυθεί: ξεφωνίζοντας ή πνίγοντας με λέξεις τις χιλιάδες αλήθειες, τις εκατομμύρια αλήθειες: έκαστος κι η αλήθεια του…
Α, ιστορίες γι’ αγρίους, καθημερινούς…

Πώς αισθάνεστε που η σημερινή Ελλάδα εμφανίζεται ως χώρα χρεοκοπημένη, αποτυχημένη, λίκνο απατεώνων και τεμπέληδων; Μας αδικεί αυτή η εικόνα ή μήπως θα ήταν ωφέλιμο ένα ναρκισσιστικό σοκ για να «πάμε μπροστά»;

Πώς να αισθάνομαι; Σαν όλους εκείνους που ναυάγησαν στην ύστατη, συνταξιούχο ξηρά της εντιμότητά τους….
Ας σοβαρευτώ. Απάνθρωποι οι χαρακτηρισμοί που μας λιθοβολούν, ως ακραίοι. Η δε γενίκευσή τους, όχι απλώς είναι άδικη και βάρβαρη αλλά εμπαθώς και επιμελώς, θα έλεγα, απερίσκεπτη.
Δεν φτάνει δηλαδή που κοντά στα «ξερά» κάηκαν και τα «χλωρά», πρέπει κι από πάνω να τιμωρούνται τα χλωρά που κάηκαν…
Με τι να «πάμε μπροστά»; Το επίδομα των ψευδαισθήσεων, όπως ξέρετε, κόπηκε κι αυτό. Εκτός πια αν μας δώσει κανένα δάνειο η ελπίδα. Αλλά κι αυτή έχει κατακλέψει την αλήθεια…


Book Press