Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Όταν όλα "μιλάνε"...





Κάθε άνθρωπος έχει και την ιστορία του.
Κάθε αντικείμενο έχει κι αυτό την ιστορία του...

Όταν αυτά τα δυο σμίγουν και "μιλάνε" μεταξύ τους οι ιστορίες ενώνονται και γίνονται μία καινούργια.

Ευχαριστώ από καρδιάς τον Κωνσταντίνο Μπελμέζο που χθες ένωσε πολλές ιστορίες με την φωνή του και ζωντάνεψε πληθώρα αναμνήσεων, όχι μόνο σε μένα, αλλά και στους φίλους που ήταν εκεί!

Τι να γράψεις; Οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που δεν γράφτηκαν ποτέ!

Συστάσεις φίλων

Καιρός να κάνω συστάσεις. Μπορεί να είναι νέοι στην μπλογκόσφαιρα, είναι πολύ παλιά "μαστόρια" όμως, στην γραφή!

Γιάννης Τσίγκρας

Γιάννης Μαλαμούσης

Χαρούλα Φράγκου

Μάγια Μποντζώρλου

Προς το παρόν τους κάνω μαθήματα και τους βοηθάω να μάθουν τα κουμπάκια...

Μακάρι εκείνοι να μπορούσαν να μου μάθουν την τέχνη τους!

Ταξιδεύοντας








Να ταξιδεύεις με Τάκη Καραθάνο, ν' ακούς Γιώργο Νταλάρα 6 ώρες, να βλέπεις Ανατολή και την ατέλειωτη λευκή γραμμή του δρόμου, δε θέλεις άλλο τίποτα!

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Γινήκαμε άλλοι.

Γινήκαμε άλλοι. Αφεύκτως. Μα τη ζήσαμε ασυλλόγιστα αυτή τη μεταμόρφωση, χωρίς να τη στοχαστούμε, να τη ζυγίσουμε, να κρατήσουμε νήματα. Ωστε όταν τέλειωσε ο μετεωρισμός στην εικονική χλιδή, η πτώση ήρθε οδυνηρή, πάνω στο κάγκελο, μες στον κουβά – του χρηματιστηρίου, των δανεικών, των υπερτροφικών προσδοκιών, της ματαίωσης.
Γινόμαστε άλλοι. Σχοινιασθήκαμε....

Περισσότερα, εκεί!

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ταξιδεύοντας

Καθυστερημένη εξήγηση

Ηταν κάτι που έπρεπε να το είχα κάνει απ' την αρχή.
Νόμιζα πως θα ήταν κατανοητό, αλλά μάλλον, δεν ήταν!
Ένας κύριος προχθές με ρώτησε αν δίνω βραβεία, επαίνους, χρήματα, κ.λ.π.
Του εξήγησα του ανθρώπου...
Του είπα για την τρέλα μου, ότι μόνο χρέη έχω, ότι δεν είμαι πλούσια και συνάμα, ούτε καν τρύπα φλογέρας, οπότε... τα χνάρια μου είναι μόνο για μεράκια και μερακλήδες κι αυτά με δυσκολία, γιατί δεν με παίρνει για πολύ να δουλεύω σκληρά, χωρίς καν, μεροκάματο!
Δύσκολες εποχές για "ποιητές" και όχι μόνο!
Μακάρι να κερδίσω το λαχείο και τότε να δεις βραβεία!
Στον δρόμο θα μοιράζω τα λεφτά, όπως ο Κωνσταντίνος!
Μόνο που εκείνος είχε χάσει το λαχείο...
Είχε Φύγει η μάνα του...
Εξηγώ λοιπόν πως τα χνάρια, ώς καφενείο, προέκυψαν στη ζωή μου και ήταν καθαρά θέμα πεπρωμένου.
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, ούτε πως θα εξελιχθεί.
Είδωμεν!



Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο...

...πάντως, εγώ τα δίνω.

Δεν είχα σκοπό να τα ανεβάσω, μα με προκάλεσε ο Γιάννης Τσίγκρας που έλεγε κάτι για "πεταλούδες"...
Κι εγώ πεταλούδες είδα, όταν πήγα να δοκιμάσω τι μπορώ να κάνω, αν χρειαστεί... για να μη γίνω ρεζίλι.
Πλησίαζε η μέρα της εκδήλωσης και δεν έβλεπα οργανωμένα τα πράγματα και αγχώθηκα πολύ.
Ετσι που τα ανακατεύω εγώ, όλα μαζί, έτρεχα και δεν έφτανα.
Ήταν Παρασκευή τέσσερις και μισή, είχα τελειώσει την λάτζα μου, την καθαριότητα για τ' απόγευμα και κάθισα να κάνω ένα τσιγάρο, γιατί όρθια καπνίζω συνέχεια. Εγώ και το φουγάρο, ένα και το αυτό.
Κοίταζα τις εκτυπώσεις μου.
Στάθηκα στον Ρίτσο. (Πάντα εκεί στέκομαι περισσότερο. Ο Χριστόφορος μετά το τέλος της βραδιάς με ρωτούσε τα "γιατί". Ώρα του εξηγούσα. Θα τα γράψω άλλη στιγμή.)
"Δεν δοκιμάζω να το απαγγείλω μια φορά, να δω τι θα μπορέσω κι εγώ να κάνω, αν προκύψει;" αναρρωτήθηκα.
Έβαλα και το βιντεάκι να καταγράφει, γιατί τουλάχιστον ακούγοντάς το θα εντόπιζα τα λάθη μου, πιο εύκολα και χωρίς χασομέρι.
Κλείδωσα να μη μ' ενοχλούν οι περαστικοί κι άρχισα να "μιλάω" μόνη μου.
Σε όσους μου χτύπαγαν το τζάμι, ή με κοίταζαν περίεργα, τους έκανα νοήματα με τα χέρια. Μετά εξήγησα, τουλάχιστον στους γείτονες, μη με περάσουν και για τρελή!
Ξεκίνησα. Εύκολη ήταν η αρχή. Μετά, μανίκι. Πολύ μεγάλο. Ατελείωτο και η ώρα περνούσε. Σε λίγο θα άνοιγα πάλι. Δεν είχα χρόνο για πολλές πρόβες.
Το διάβαζα χωρίς ανάσες, μονορούφι. Η γλώσσα μπερδεύονταν. Έβλεπα πουλάκια. Πήδαγαν οι γραμμές κι εγώ μαζί τους. Είχα πείσμα όμως και χαζά χαζά, το διάβασα όλο και μετά άνοιξα το μαγαζί. Συχνά μου έβγαιναν αναστεναγμοί, συχνά μελαγχολούσα συνειδητοποιώντας πως γέρασα, πια! Ήμουνα πολύ κοντά σε κείνη τη γυναίκα, ως ηλικία. Την διευκρίνηση για τον νέο την έκανα στην εκδήλωση, όπως και το ποίημα προέκυψε να το απαγγείλω εγώ, εφόσον ήταν μεγάλο και η αγαπημένη μου Μαρία, δεν το τολμούσε!
Μου πρότεινε να το απαγγείλει η Στέλλα, αλλά της είπα:
"Άσε μη γίνεις εσύ ρεζίλι! Άσε να γίνω εγώ! Δυο φορές το διάβασα και έκανα του κόσμου τα λάθη. Θέλει πολύ πρόβα, κόματα, προετοιμασία και η εκτύπωση που έχω είναι χύμα."
Την γλύτωσα την κοπέλα, απ' το δικό μου ρεζίλι...
Αν και όλοι με άκουγαν...
Αν κι εκεί παθιάστηκα, περισσότερο απ' ότι φανταζόμουνα. Είχα βρεθεί στη θάλασσα και έπρεπε να κολυμπήσω. Αν δεν έσερνα εγώ τον χορό, τότε, ποιος;
(Τι να εξηγώ για το πως ήμουνα; Μόνο σε βιβλίο στα γεράματα... αν έρθουν ποτέ! Με την ψυχή στο στόμα να δουλεύω και συνάμα να είμαι έτοιμη για όλα. Αφού δεν έπεσα ακόμα ξερή, δεν έχω ανάγκη!)
Ο Μάκης είπε:
"Μπράβο Κατερίνα! δεν σου φαινόταν!"
"Δεν είχα κάνει πρόβες, Μάκη! Συγγνώμη για τα λάθη μου!"
"Φαντάσου και να είχες κάνει!"
Η Στέλλα μου είπε:
"Δεν έπαιρνες καλές ανάσες. Ήθελε πολλές πρόβες."
"Σε τα μένα τα λες, Στέλλα; Έτσι είμαι εγώ. Χωρίς ανάσες, χωρίς διάφραγμα! Θέλει μαγκιά να μπορείς να γίνεις ρεζίλι... Να μπορείς να δίνεις στους άλλους, ότι έχεις, όπως το μπορείς, βάση συνθηκών. Αν ήταν αλλιώς, δε θα ήμουνα καφετζού!"

Κι άλλοι, κι άλλα είπαν. Καλά. Όλα καλά!

"... μονάχα που δεν ξέρω να τα δώσω - όχι τα δίνω, μονάχα που δεν ξέρω αν μπορούν να τα πάρουν, πάντως εγώ τα δίνω. Γιάννης Ρίτσος"

Κι αυτή η αρκούδα...
Πόσο της έμοιαζα!

Να γελάς και να κλαις... μαζί!



Εξετάσεις Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας

Εξετάσεις Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας Β' έτους

Υπεύθυνος καθηγητής: Λάζαρος Γωργακόπουλος



























Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας Φον Καντ, Ο ματωμένος γάμος και το Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα είναι σε άλλες αναρτήσεις.

Όταν με το καλό έρθει η Λένα μου, θα με βοηθήσει να ενημερώσω σωτούς τίτλους και ονόματα ηθοποιών).

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα



Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα

Εξετάσεις Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας

Υπεύθυνος καθηγητής Λάζαρος Γεωργακόπουλος

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΕΡΘΑ

ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Γκόλντι Μπέρθα Λένα Κορίτσι (Δωμάτιο στην «Κοιλάδα», τη γνωστή περιοχή με τα πορνεία, δίπλα στο ποτάμι, στο ανατολικό Σαιν Λούις. Στο κέντρο ένα μπρούντζινο, ξέστρωτο κρεβάτι με μαξιλάρια και σκεπάσματα, όπου κάθεται ανήσυχη η Μπέρθα, μια μεγαλόσωμη, ξανθιά πόρνη. Στο δεξιό τοίχο μια βαριά, παλιομοδίτιχη τουαλέτα με επίχρυσα πόμολα, φανταχτερό μεταξωτό κάλυμμα και πάνω του δυο κούκλες. Φτηνοπεριοδικά πεταμένα στο πάτωμα. H ταπετσαρία του τοίχου υπερβολικά ζωηρόχρωμη -μεγάλα τριαντάφυλλα- και σχισμένη ή ξεκολλημένη σε μερικά σημεία. Στο ταβάνι μεγάλοι, κίτρινοι λεκέδες, ένας παλιομοδίτικος πολυέλαιος με κόκκινα, κρεμαστά γυαλάχια στο κέντρο του ταβανιού. Η Γκόλντι μπαίνει από την πόρτα που είναι στον αριστερό τοίχο. Φοράει ένα λερωμένο, ασπρόμαυρο φόρεμα από σατέν, που κολλάει πάνω στο σχεδόν άσαρκο κορμί της. Στέκεται στο κατώφλι της πόρτας καπνίζοντας και κοιτάζει ανυπόμονα τη Μπέρθα, που τώρα έχει ξαπλώσει μπρούμυτα) ΓΚΟΛΝΤΙ: Λοιπόν, Μπέρθα, αποφάσισες τι θα κάνεις; (Προς στιγμή, καμία απάντηση) ΜΠΕΡΘΑ: (Μουγκρίζει) Δεν ξέρω. ΓΚΟΛΝΤΙ: Πρέπει ν' αποφασίσεις. ΜΠΕΡΘΑ: Δεν μπορώ ν' αποφασίσω τίποτα. ΓΚΟΛΝΤΙ: Γιατί; ΜΠΕΡΘΑ: Είμαι φοβερά κουρασμένη. ΓΚΟΛΝΤΙ: Αυτό δεν είν' απάντηση. ΜΠΕΡΘΑ: (Στριφογυρίζει εκνευρισμένη) Ε, αυτή να κάτσω εδώ ξαπλωμένη και να είναι η μόνη απάντηση που ξέρω. Θέλω ξανασκεφτώ την όλη κατάσταση. ΓΚΟΛΝΤΙ: Δυο βδομάδες τώρα αυτό χάνεις - κάθεσαι ξαπλωμένη και σκέφτεσαι. (Η Μπέρθα δίνει μια απάντηση που δεν ακούγεται) Πρέπει ν' αποφασίσεις. Η κοπέλα το θέλει το δωμάτιο. ΜΠΕΡΘΑ: (Με βραχνό γέλιο) Να το πάρει! ΓΚΟΛΝΤΙ: Πώς να το πάρει μ' εσένα μέσα; ΜΠΕΡΘΑ: (Χτυπάει την παλάμη της στο κρεβάτι) Ωχ, Θεέ μου! ΓΚΟΛΝΤΙ: Σύνελθε επιτέλους, Μπέρθα. (Η Μπέρθα στριφογυρίζει πάλι και μουγκρίζει) ΜΠΕΡΘΑ: Τι έχω πάθει; ΓΚΟΛΝΤΙ: Είσαι άρρωστη. ΜΠΕΡΘΑ: Έχω φοβερό πονοκέφαλο. ΓΚΟΛΝΤΙ: Δυο βδομάδες τώρα κάθεσαι ξαπλωμένη και λες αηδίες. Το πιο λογικό είναι να πας στο σπίτι σου ή... ΜΠΕΡΘΑ: Δεν πάω πουθενά! Θα μείνω εδώ μέχρι να στυλωθώ στα πόδια μου. (Στρέφει αλλού το κεφάλι πεισμωμένη) ΓΚΟΛΝΤΙ: Η γειτονιά μας δεν είναι ό,τι καλύτερο για κοπέλες στην κατάστασή σου. Και

χρειαζόμαστε και το δωμάτιο. ΜΠΕΡΘΑ: Άσε με ήσυχη, Γκόλντι. Θέλω να ξεκουραστώ λιγάκι προτού ξαναπιάσω δουλειά. ΓΚΟΛΝΤΙ: Μπέρθα, αποφάσισε! (Η εντολή πλανάται για αρκετές στιγμές στην ατμόσφαιρα. H Μπέρθα στρέφει αργά το κεφάλι προς τη Γκόλντι) ΜΠΕΡΘΑ: (Αχνά) Τι ν' αποφασίσω; ΓΚΟΛΝΤΙ: Πού θα πας όταν φύγεις από δω. (Η Μπέρθα την κοιτάζει σιωπηλή για λίγο) ΜΠΕΡΘΑ: Πουθενά. Άσε με, Γχόλντι. Πρέπει να ξεκουραστώ. ΓΚΟΛΝΤΙ: Αν σ' αφήσω, θα μείνεις και θα χάσκεις ξαπλωμένη ως τη Δευτέρα Παρουσία. (Η απάντηση της Μπέρθα δεν ακούγεται καθαρά) Αν δεν αποφασίσεις τώρα αμέσως, θα φωνάξω το ασθενοφόρο να σε πάρει. Το καλό που σον Θέλω, αποφάσισε! ΜΠΕΡΘΑ: (Το σώμα της τσιτώθηκε λίγο με την απειλή) Δεν μπορώ ν' αποφασίσω τίποτα. Είμαι πολύ κουρασμένη - λιώμα είμαι! ΓΚΟΛΝΤΙ: Καλά, λοιπόν. (Ανοίγει το πορτοφόλι της και βγάζει ένα κέρμα) Παίρνω τηλέφωνο τώρα αμέσως. Θα τους πω ότι έχουμε εδώ ένα άρρωστο κορίτσι, που δεν παίρνει από λόγια. ΜΠΕΡΘΑ: (Βαριά) Κάνε ό,τι θες. Δεν με νοιάζει ό,τι και να πάθω τώρα. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Αλλάζει τακτική) Γιατί δεν ξαναγράφεις σ' εκείνον που -τι κάνει; -πουλάει κουζινικά ή κάτι τέτοιο στο Μέμφις; ΜΠΕΡΘΑ: (Ξαφνικά ζωηρεύει) Τον Τσάρλι; Να μην τον πιάνεις στο βρομόστομά σου! ΓΚΟΛΝΤΙ: Ωραία μας τα λες! Από καλοσύνη σε κρατάω, κακομοίρα μου! Δυο βδομάδες έχεις να φέρεις φράγκο εδώ μέσα! Πού νομίζεις... ΜΠΕΡΘΑ: Ο Τσάρλι είναι πολύ γλυκός. Ο Τσάρλι είναι... (Η φωνή της γίνεται λυγμός) ΓΚΟΛΝΤΙ: Αφού «είναι», ένας παραπάνω λόγος να του γράψεις να έρθει και να σε βγάλει απ' το λούκι! ΜΠΕΡΘΑ: (Έντονα) Δεν μπορώ να του ξαναζητήσω ούτε δεκάρα! Κατάλαβες; Μ' έχει βγάλει απ' το μυαλό του, δεν θέλει να θυμάται ούτε τ' όνομά μου, ούτε τίποτα. (Κατεβάζει αργά το χέρι και χάίδεύει το κορμί της) Κάποιος με χάραξε με μαχαίρι την ώρα που κοιμόμουνα. ΓΚΟΛΝΤΙ: Σύνελθε, Μπέρθα. Αν έχει λεφτά, μπορεί να σου στείλει κάτι να ξανασταθείς στα πόδια σου. ΜΠΕΡΘΑ: Λεφτά έχει. Αφού έχει μαγαζί με κουζινικά. Εκεί δεν δούλευα; Και μου 'λεγε τότε, κορίτσι μου, άμα χρειαστείς λεφτά, πες το στον Τσάρλι... Την είχαμε βρει πολλές φορές στο αποθηκάκι πίσω από το μαγαζί! ΓΚΟΛΝΤΙ: Ε, τότε, δεν θα σ' έχει ξεχάσει. ΜΠΕΡΘΑ: Έμαθε όλες τις βρομιές που έχω κάνει από τότε που τον παράτησα κι ήρθα στο Σαιν Λούις. (Χτυπάει το κρεβάτι με την παλάμη της) ΓΚΟΛΝΤΙ: Σιγά, μωρέ. Πάω στοίχημα ότι δεν ξέρει τίποτα. ΜΠΕΡΘΑ: (Γελάει αδύναμα) Εσύ τον τα 'γραψες! Όλες τις βρομιές που νομίζεις πως έχω κάνει! Το βρομόστομά σου δεν μαζεύεται με τίποτα! ΓΚΟΛΝΤΙ: Μπέρθα! (Η Μπέρθα μουρμουρίζει χυδαία που δεν ακούγεται) Εγώ, που σου 'χω σταθεί... ΜΠΕΡΘΑ: Κι είναι και παντρεμένος τώρα. ΓΚΟΛΝΤΙ: Γράφ' του μια κάρτα και πες του ότι έχεις κάτι δυσκολίες. Θύμισέ του ότι είχε προθυμοποιηθεί να σε βοηθήσει όποτε θα τον χρειαζόσουν. ΜΠΕΡΘΑ: Άσε με να ησυχάσω λίγο, Γκόλντι. Νιώθω πολύ απαίσια. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Προχωρεί μερικά βήματα, πλησιάζει και κοιτάζει τη Μπέρθα εξεταστικά) Θες να φέρω γιατρό; ΜΠΕΡΘΑ: Όχι. (Παύση) ΓΚΟΛΝΤΙ: Παπά; ΜΠΕΡΘΑ: (Τα δάχτυλά της σφίγγουν το σεντόνι) Όχι. ΓΚΟΛΝΤΙ: Τι θρήσκευμα είσαι; ΜΠΕΡΘΑ: Τίποτα. ΓΚΟΛΝΤΙ: Νόμιζα πως μου είχες πει ότι είσαι Καθολικιά. ΜΠΕΡΘΑ: Μπορεί να σ' το είχα πει, και;

ΓΚΟΛΝΤΙ: Αν θυμηθείς, μπορεί να σου βρούμε κάνα τάγμα καλογριών να σου δώσουν ένα δωμάτιο, όπως έγινε με τη Ρόζα Κράμμερ. Να αναρρώσεις και να στυλωθείς στα πόδια σου - ε, Μπέρθα; ΜΠΕΡΘΑ: Δεν θέλω κανένα τάγμα και καμιά καλόγρια να μου δώσει τίποτα! Θέλω να μ' αφήσεις ήσυχη. Και θα γίνω καλά εδώ. ΓΚΟΛΝΤΙ: Μα, είσαι πολύ άρρωστη. ΜΠΕΡΘΑ: (Μετά από μικρή παύση) Πολύ; ΓΚΟΛΝΤΙ: Ναι. Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά... ΜΠΕΡΘΑ: (Βραχνά) Δηλαδή, πεθαίνω; ΓΚΟΛΝΤΙ: (Μετά από στιγμιαία σκέψη) Δεν είπα κάτι τέτοιο. (Παύση) ΜΠΕΡΘΑ: Όχι, αλλά αυτό εννοούσες. ΓΚΟΛΝΤΙ: Πρέπει να σκεφτόμαστε και το μέλλον, Μπέρθα. Δεν είναι σωστό ν' αφήνουμε τα πράγματα να κυλάνε μόνα τους. ΜΠΕΡΘΑ: (Κάνει προσπάθεια να σηκωθεί) Αν πεθαίνω, θέλω να γράψω στον Τσάρλι. Εχω να του πω κάτι. ΓΚΟΛΝΤΙ: Αν εννοείς εξομολόγηση, αγάπη μου, μήπως ο παπάς είναι ΜΠΕΡΘΑ: Όχι παπά, τον Τσάρλι θέλω. ΓΚΟΛΝΤΙ: Ο πατήρ Κάλλαχαν θα μπορούσε... ΜΠΕΡΘΑ: Όχι! Όχι! Θέλω τον Τσάρλι! ΓΚΟΛΝΤΙ: Ο Τσάρλι είναι στο Μέμφις. Έχει το μαγαζί με τα κουζινικά. ΜΠΕΡΘΑ: Ναι. Στην Κεντρική Λεωφόρο. Στο 563. ΓΚΟΛΝΤΙ: Θες να του γράψω και να του εξηγήσω την κατάστασή σου; ΜΠΕΡΘΑ: (Παύση. Σκέφτεται) Όχι... Να του γράψεις μόνο ότι του στέλνω χαιρετίσματα. (Στρέφει το πρόσωπό της στον τοίχο) ΓΚΟΛΝΤΙ: Πρέπει να του γράψω κι άλλα. ΜΠΕΡΘΑ: Όχι. Μόνο αυτό θέλω να του πεις. Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα. ΓΚΟΛΝΤΙ: Μα, δεν θα βγάλει νόημα. ΜΠΕΡΘΑ: Θα βγάλει και θα παραβγάλει. Στον Τσάρλι, χαιρετίσματα από τη Μπέρθα, με πολλή αγάπη. Λες ότι δεν θα βγάλει νόημα; ΓΚΟΛΝΤΙ: Ε, βέβαια. ΜΠΕΡΘΑ: Κι όμως, θα βγάλει! ΓΚΟΛΝΤΙ: (Στρέφει, πάει προς την πόρτα) Θα πάρω το νοσοκομείο και θα πω να στείλουν ασθενοφόρο. ΜΠΕΡΘΑ: Όχι! Καλύτερα να πεθάνω, παρά να το δω κι αυτό. ΓΚΟΛΝΤΙ: Δεν κάνει να μείνεις εδώ. Πρέπει να είσαι σε σίγουρα χέρια για... ό,τι μπορεί να συμβεί. (Έξω από το δωμάτιο, ίσως στη ρεσεψιόν, κάποιος βάζει ένα δίσκο στο γραμμόφωνο. Τα «Μπλουζ του Σαιν Λούις». Μια βραχνή, αντρική φωνή τραγουδάει παράλληλα όταν αρχίζει το ρεφρέν, ακούγεται ηχηρό γέλιο και κλείσιμο πόρτας) ΜΠΕΡΘΑ: (Μετά από μικρή παύση) Μη μου τα λες αυτά εμένα, κούκλα μου. (Ανασηκώνει τους ώμους) Τους ξέρω τους όρους του παιχνιδιού! (Κοιτάζει τη Γκόλντι με λαμπερά μάτια και απόμακρο βλέμμα) Όταν φύγεις, φεύγεις και δεν γυρνάς ποτέ! (Κουνάει το κεφάλι και ξαπλώνει αργά. Σφίγγει τη γροθιά της και χτυπάει αρκετές φορές το κρεβάτι. Μετά το χέρι της χαλαρώνει και γλιστράει στο πλάι του κρεβατιού) ΓΚΟΛΝΤΙ: Άσ' το σ' εμένα, Μπέρθα. Θα σου βρω ένα δωμάτιο καθαρό και περιποιημένο, με καλό φαγητό κι ένα άνετο κρεβάτι να κοιμάσαι. ΜΙΙΕΡΘΑ: Να πεθάνω, θες να πεις! Βόηθα με να σηκωθώ. (Προσπαθεί να σηκωθεί) ΓΚΟΛΝΤΙ: (Πηγαίνοντας προς το μέρος της) Μην ταράζεσαι, Μπέρθα. ΜΠΕΡΘΑ: Βοήθα με να σηκωθώ. Πού είναι το κιμονό μου; ΓΚΟΛΝΤΙ: Μα, δεν χάνει να σηκωθείς - εσύ δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου! ΜΠΕΡΘΑ: Σκάσε, γαμώτο! Πες στη Λένα να έρθει εδώ. Θα με βοηθήσει να φτιάξω τα πράγματά μου. ΓΚΟΛΝΤΙ: Τι θες να κάνεις;

ΜΠΕΡΘΑ: Να φύγω. ΓΚΟΛΝΤΙ: Να πας πού; ΜΠΕΡΘΑ: Αυτό δεν σε νοιάζει. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Μετά από παύση) Καλά, πάω να φωνάξω τη Λένα. (Η Μπέρθα έχει σηκωθεί με μεγάλη προσπάθεια και σέρνεται με δυσκολία προς την τουαλέτα της) ΜΠΕΡΘΑ: Περίμενε μια στιγμή. Κοίτα κάτω από κείνο το δίσκο με τη χτένα και τη βούρτσα των μαλλιών. (Καταρρέει λαχανιασμένη στην κουνιστή πολυθρόνα) Θα βρεις πέντε δολάρια. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Πηγαίνει, κοιτάζει) Δεν έχεις τίποτα κάτω απ' το δίσκο. ΜΠΕΡΘΑ: Θες να πεις ότι δεν έχω καθόλου λεφτά; ΓΚΟΛΝΤΙ: Καθόλου, εδώ και δέκα μέρες. Από τότε που αρρώστησες, έμεινες άφραγκη. ΜΠΕΡΘΑ: Είσαι ψεύτρα! ΓΚΟΛΝΤΙ: (Θλιμμένη) Άσε τους χαρακτηρισμούς, ρε Μπέρθα! (Κοιτάζονται. Μια κοπέλα με σατέν φόρεμα εμφανίζεται στο κατώφλι της πόρτας και κοιτάζει με περιέργεια. Κάνει ένα μορφασμό και χάνεται) ΜΠΕΡΘΑ: (Τελικά) Πες στη Λένα να έρθει. Εκείνη λέει αλήθειες. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Πηγαίνει στην τουαλέτα) Κοίτα και μόνη σου. Κοίτα για να βεβαιωθείς. Βλέπεις τίποτα κάτω από το δίσκο; Μόνο μια κάρτα είναι - αυτή που σου 'χει στείλει ο Τσάρλι. ΜΠΕΡΘΑ: (Αργά) Με κλέψανε. Ναι, με κλέψανε! (Όλο και πιο γρήγορα) Με είδαν άρρωστη και κουρασμένη κι ανήμπορη, και με κλέψανε. Αν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ξέρεις τι θα 'κανα; Θα τα 'ψαχνα όλα εδώ μέσα, μέχρι να βρω τα λεφτά μου! Γιατί θα τα βρω τα λεφτά που μου 'κλεψες, θα βρω πού τα 'χεις παραχώσει, παλιο... ΓΚΟΛΝΤΙ: Με τα τελευταία σου λεφτά αγόρασες τζιν. Δεν θυμάσαι; ΜΠΕΡΘΑ: Όχι! ΓΚΟΛΝΤΙ: Την Τρίτη το βράδυ, το βράδυ που αρρώστησες, πήγες κι αγόρασες ένα λίτρο τζιν. Μα το Χριστό, Μπέρθα! ΜΠΕΡΘΑ: Και το χέρι σου στο Ευαγγέλιο να βάλεις, δεν σε πιστεύω. Φέρε μου τη Λένα! Κάποια σκευωρία έγινε εδώ μέσα! (Σηκώνεται και πηγαίνει τρεχλίζοντας προς την πόρτα) Λένα! Λένα! Φώναξε την αστυνομία! ΓΚΟΛΝΤΙ: (Ανταριάζεται) Όχι, Μπέρθα! ΜΠΕΡΘΑ: (Δυνατά) ΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ! (Στηρίζεται αδύναμη στο κούφωμα της πόρτας και κλαίει με λυγμούς καλύπτοντας τα μάτια με το ένα χέρι της. Απ' έξω ακούγεται και πάλι το γραμμόφωνο και θόρυβος κάποιων που χορεύουν) ΓΚΟΛΝΤΙ: Ηρέμησε, Μπέρθα. Κάτσε και ηρέμησε. ΜΠΕΡΘΑ: (Στρέφεται προς το μέρος της) Μη μου λες εμένα να ηρεμήσω, βρομοθήλυκο! Φέρε εδώ την αστυνομία, γιατί θα σου...! (Η Γκόλντι την αρπάζει από το μπράτσο, αλλά η Μπέρθα καταφέρνει και της ξεφεύγει) Θα σας καρφώσω στην αστυνομία ότι με κλέψατε! Εσένα σ' έχω ικανή να κλέψεις και δεκάρες από αράπη ζητιάνο! Και μετά έρχεσαι εδώ και πας να με καλμάρεις με παπάδες κι εξομολογήσεις, αλλά εγώ - ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ... ! (Χτυπάει τα χέρια της στον τοίχο και κλαίει με λυγμούς) ΓΚΟΛΝΤΙ: (Δεν ξέρει τι να κάνει) Θες ηρεμιστικό! Τράβα να ξαπλώσεις, αγάπη μου, και θα σου φέρω ηρεμιστικό κι ένα κουτί ασπιρίνες. ΜΠΕΡΘΑ: (Γρήγορα, με μάτια κλειστά, το κεφάλι γερμένο και τις γροθιές σφιγμένες) Να μου φέρεις τα είκοσι πέντε μου δολάρια, που μου τα βούτηξες κάτω από το δίσκο! ΓΚΟΛΝΤΙ: Μα, Μπέρθα... ΜΠΕΡΘΑ: (Χωρίς ν' αλλάξει θέση) Φέρ' τα, αλλιώς θα σου κάνω μήνυση! (Τα χείλη της τρέμουν. Ελάχιστο σάλιο τρέχει ως το πιγούνι της) Έχω πολλούς φίλους σ' αυτή την πόλη! Έχω μέσα! Δικηγόρους, πολιτικούς! Θα σε κάνω να φτύσεις αίμα! (Με τα μάτια ορθάνοιχτα) Θα ασκήσω τα συνταγματικά μου δικαιώματα! (Το γέλιο της σβήνει, πηγαίνει τρεχλίζοντας στην κουνιστή πολυθρόνα και καταρρέει. Η Γκόλντι την κοιτάζει κατατρομαγμένη. Μετά περνάει προσεχτικά κοντά από τη Μπέρθα και βγαίνει από την πόρτα μ' έναν αναστεναγμό ανακούφισης) Άχ, Τσάρλι, Τσάρλι, είσαι τόσο γλυκός, τόσο γλυκός! (Το κεφάλι της κουνιέται μπρος πίσω και στα χείλη της ένα

χαμόγελο γεμάτο αγωνία) Μου έκανες κι εσύ τις παλιοδουλειές σου, Τσάρλι! Με παράτησες και παντρεύτηκες εκείνη την πιτσιρίκα, τη χορεύτρια! Ω Θεέ μου! Σ' αγαπώ τόσο πολύ, που μου πονάει η ψυχή όταν κοιτάω το Θεϊκό πρόσωπό σον στη φωτογραφία! (Η έκστασή της σβήνει και στο πρόσωπό της πάλι αυτή η σχιζοφρενική φιλυποψία) Πού πήγε αυτή η σκρόφα; Πού είναι τα δέκα μου δολάρια; Έι, εσύ! ΕΣΥ! Φέρε μου τα λεφτά μου! Θα σ' ανοίξω το κεφάλι, αν σε πιάσω να τριγυρνάς με τα δικά μου τα λεφτά! Ω, Τσάρλι! Έχω φοβερό πονοκέφαλο, Τσάρλι. Όχι, αγάπη μου, να μη βγούμε απόψε. (Σηκώνεται από την κουνιστή πολυθρόνα) Έι, εσύ! Φέρε μου πάγο να βάλω στο κεφάλι μου -πάει να σπάσει από τον πόνο! Έχω ένα σκατοπονοκέφαλο -απ' το μεθύσι θα 'ναι! (Γελάει) Θέλω το δικηγόρο μου! Έχω μέσα εγώ σ' αυτή την πόλη! Μάλιστα! Έχω βύσμα σ' όλους τους πετρελαιάδες της -της- Νεβάδας! (Γελάει) Ναι, ναι! (Μπαίνει από την πόρτα η Λένα, μια καστανή Εβραιοπούλα με σατέν παντελόνι και μπλούζα. Η Μπέρθα την κοιτάζει με μισόκλειστα μάτια) Ποια είσ' εσύ; ΛΕΝΑ: H Λένα. ΜΠΕΡΘΑ: Α, η Λένα, ε; Κάτσε κάτω. Τσιγάρο, αγάπη μου; Δεν είμαι καλά. Δεν έχω καθόλου τσιγάρα. Μου τα πήρε η Γκόλντι. Μ' αρπάζει ό,τι έχω και δεν έχω. Κάτσε και πάρε... ΛΕΝΑ: (Στο κατώφλι της πόρτας) H Γκόλντι μου είπε ότι δεν είσαι πολύ καλά, κι ήρθα να σε δω. ΜΠΕΡΘΑ: Πλάκα μου κάνεις; Μια χαρά είμαι. Απόψε θα ξαναβγώ για δουλειά. Σίγουρα. Πάντα τα καταφέρνω -έτσι δεν είναι, μικρή; Με ξέρεις εμένα να το βάζω ποτέ κάτω; Μπορεί να είμαι καμιά φορά άτυχη, αλλά δεν το βάζω κάτω! (Σταματάει σαν να περιμένει συγκατάνευση) Έτσι δεν είναι, Λένα; Δεν είμαι γριά. Έχω ακόμα πέραση. Έτσι δεν είναι; ΛΕΝΑ: Ούτε να το συζητάς. (Παύση) ΜΠΕΡΘΑ: Γιατί αυτός ο μορφασμός; ΛΕΝΑ: Ποιος μορφασμός; ΜΠΕΡΘΑ: (Χαμογελάει ελαφρά) Νόμισα ότι στράβωσες τη μούρη σου που είπα ότι έχω ακόμα πέραση. ΛΕΝΑ: (Μετά από παύση) Όχι, Μπέρθα, δεν είδες καλά. ΜΠΕΡΘΑ: (Βραχνά) Άκου, γλύκα μου, εγώ ξέρω το δήμαρχο. Δεν είναι λίγο. Μπορείς να μου φέρεις τη βαλίτσα μου; Πού είναι; Μ' έχουνε διώξει κι από καλύτερα μέρη -αυτό εδώ σαν δώρο μου 'ρχεται. (Σηκώνεται, προχωρεί με δυσκολία στο δωμάτιο, τελικά καταρρέει στο κρεβάτι) Αχ, Θεέ μου, είμ' εξοντωμένη. Θα μείνω τέζα μέχρι να μου περάσει ο πονοκέφαλος. (Η Γκόλντι εμφανίζεται στο κατώφλι της πόρτας. Αυτή και η Λένα ανταλλάσσουν ματιές με νόημα) ΓΚΟΛΝΤΙ: Λοιπόν, Μπέρθα, τι αποφάσισες; ΜΠΕΡΘΑ: Τι ν' αποφασίσω; ΓΚΟΛΝΤΙ: Τι θα κάνεις. ΜΠΕΡΘΑ: Παράτα με. Είμαι πολύ κουρασμένη. ΓΚΟΛΝΤΙ: (Αδιάφορα) Πήρα το νοσοκομείο. Στέλνουν ασθενοφόρο. Θα σε βάλουνε σ' ένα καλό και καθαρό δωμάτιο. ΜΠΕΡΘΑ: Πες τους να με πετάξουνε στο ποτάμι - θα κάνουνε κι οικονομία στο κράτος. Αλλά, μπορεί να φοβούνται ότι θα βρομίσω το νερό. Μάλλον θα με κάψουνε, για να μη μεταδοθεί η αρρώστια μου. Είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να εξαφανίσουνε το κουφάρι μου! Κοίτα τη, κοίτα τη, Λένα, την αλανιάρα που θέλει να λέγεται Γκόλντι! Νομίζει πως είναι και μεγαλόψυχη! Πλάκα δεν έχει; Το καλύτερο που έχει πάνω της, είναι αυτό που κάθεται πάνω του! Ναι, η κουφάλα! Έρχεται εδώ και μ' αρχινάει τα καλοπιάσματα, να φωνάξει παπά και να με χώσει στο νοσοκομείο! Αλλά, τα μασάω εγώ κάτι τέτοια; ΓΚΟΛΝΤΙ: (Με ελεγχόμενο θυμό) Να προσέχεις τα λόγια σου. Θα σου βάλουνε ζουρλομανδύα, αν λες τέτοια! ΜΠΕΡΘΑ: (Ξαφνικά σηκώνεται) Άει στο διάολο από δω μέσα! (Πετάει ένα ποτήρι στη Γκόλντι, η οποία ουρλιάζει και φεύγει τρέχοντας. H Μπέρθα στρέφει στη Λένα) Κάτσε να μου γράψεις ένα γράμμα. Έχει χαρτί εκεί, στην τουαλέτα. ΛΕΝΑ: (Κοιτάζοντας στην τουαλέτα) Όχι, δεν έχει. ΜΠΕΡΘΑ: Δεν έχει! Με κλέψανε πάλι! (Η Λένα προχωρεί στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι και πιάνει ένα σημειωματάριο)

ΛΕΝΑ: Νά, θα γράψω εδώ. ΜΠΕΡΘΑ: Εντάξει. Γράφε. Προς κύριο Τσάρλι Ώλντριτς, μεγαλοκαταστηματάρχη, Μέμφις. Το 'γραψες; ΛΕΝΑ: Διεύθυνση. ΜΠΕΡΘΑ: Είναι, Κεντρική Λεωφόρος, αριθμός 563. Το 'γραψες; Ναι, αυτή είναι. Και τώρα, γράφε ό,τι σου λέω. Αγαπητέ Τσάρλι. Κανονίζουνε να με κλείσουνε σε τρελάδικο. Και χωρίς να 'χουνε το δικαίωμα από το νόμο. (Η Λένα σταματάει να γράφει) Εγώ είμαι μια χαρά στα μυαλά μου. Το ρετιρέ μου λειτουργεί μια χαρά, όπως πάντα. (Η Λένα προσποιείται ότι γράφει) Γι' αυτό, Τσάρλι μου, έλα, σε παρακαλώ, να με πάρεις από δω μέσα. Χάρη στο ζητάω, αγάπη μου, για τις στιγμές που περάσαμε κάποτε μαζί. Φιλάκια και πολλές αγάπες, η λατρευτή σου Μπέρθα... Μια στιγμή... Βάλε υστερόγραφο και ρώτα πώς είναι η γυναίκα του και - Όχι! Σβήσε το υστερόγραφο, δεν κολλάει! Σβήσ' τα όλα - σκατά είναι! (Βαριά σιωπή. H Μπέρθα αναστενάζει και στριφογυρίζει στο κρεβάτι, γέρνοντας πίσω το ιδρωμένο κεφάλι της) Πάρε άλλο χαρτί. (Η Λένα σηκώνεται και παίρνει καθαρό χαρτί από το σημειωματάριο. Ενα Κορίτσι βάζει το κεφάλι στην πόρτα) ΚΟΡΙΤΣΙ: Λένα! ΛΕΝΑ: Έρχομαι. ΜΠΕΡΘΑ: Πήρες χαρτί; ΛΕΝΑ: Ναι. ΜΠΕΡΘΑ: Ωραία. Γράφε. Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα - στον Τσάρλι - με πολλή αγάπη. Το 'γραψες; Γράψε χαιρετίσματα από τη Μπέρθα - στον Τσάρλι... ΛΕΝΑ: (Σηκώνεται και ισιώνει τη μπλούζα της) Ναι. ΜΠΕΡΘΑ: ...Με πολλή... αγάπη... (Η μουσική στο διπλανό δωμάτιο ξαναρχίζει) ΤΕΛΟΣ

Ο ματωμένος γάμος



Ο ματωμένος γάμος
Εξετάσεις Δραματικής Σχολής Δήμου Αγίας Βαρβάρας, Β' έτους, υπεύθυνος καθηγητής Λάζαρος Γεωργακόπουλος

Ματωμένος Γάμος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ματωμένος Γάμος ή Ματωμένα Στέφανα, όπως είναι επίσης γνωστό στα ελληνικά είναι ο τίτλος θεατρικού έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. (ισπ. Bodas de Sangre). Ο Λόρκα εμπνεύστηκε από ένα άρθρο εφημερίδας που ανέφερε ένα έγκλημα στην ανδαλουσιανή πόλη Níjar. Ο Ματωμένος Γάμος είναι ένα από τα τρία τραγικά θεατρικά έργα της "ισπανικής υπαίθρου" του συγγραφέα. Τα άλλα δυο είναι η "Γέρμα" και "Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα". Και τα τρία έργα υπογραμμίζουν την πειθήνια υποταγή των γυναικών που αποζητούν ελευθερία στην παραδοσιακή κοινωνία της ισπανικής υπαίθρου, η οποία τους αρνείται την κοινωνική ή ερωτική ισότητα.

[Επεξεργασία] Κύριοι χαρακτήρες

  • La madre: Μητέρα του Γαμπρού, έχασε τον άνδρα της και το μεγαλύτερο γιο της, που δολοφονήθηκαν από τους Φελίξ. Ο γάμος του γιου της συμβολίζει γι' αυτή την απέραντη μοναξιά μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της.
  • El Novio: Ο Γαμπρός, νεαρός κι ευκατάστατος, με την οικονομική άνεση να πετύχει έναν καλό γάμο.
  • La Novia: Η Νύφη, νέα κοπέλα από καλή οικογένεια, που ζει με τον πατέρα της λίγο παράμερα από το υπόλοιπο χωριό.
  • Léonardo: Ο Λεονάρντο είναι ο μόνος χαρακτήρας "με όνομα". Είναι παντρεμένος κι έχει ένα μικρό γιο με την ξαδέρφη της Νύφης. Είναι της οικογένειας των Φελίξ και παλιά ήταν αρραβωνιαστικός της Νύφης, αλλά δεν την παντρεύτηκε ελλείψει χρημάτων.
  • La Luna: To Φεγγάρι
  • La Muerte: Ο Θάνατος, με τη μορφή μιας ζητιάνας


[Επεξεργασία] Υπόθεση του έργου

Η Μάνα, πικραμένη από το θάνατο του συζύγου και του μεγαλύτερου γιου της από το χέρι των Felix, δίνει την ευχή της στο μικρότερο γιο της για να παντρευτεί μια κοπέλα που ζει κοντά στην πόλη και δηλώνει την επιθυμία της να δει εγγόνια. Μια γειτόνισσα συζητάει με τη Μάνα και της αποκαλύπτει πως η Νύφη ήταν παλιά αρραβωνιασμένη με το Λεονάρντο, συγγενή των Felix που σκότωσαν την οικογένειά της. Ο Λεονάρντο είναι τώρα παντρεμένος με την ξαδέρφη της Νύφης και μένει μαζί με τη γυναίκα του και την πεθερά του. Όταν γυρίζει σπίτι από τη δουλειά, τις ακούει να νανουρίζουν το μικρό γιο του. Όταν ένα μικρό κορίτσι καταφτάνει και τους λέει τα νέα για τις προετοιμασίες του γάμου του Γαμπρού με τη Νύφη, ο Λεονάρντο όλο οργή ορμάει έξω από το σπίτι. Η Μάνα επισκέπτεται το σπίτι της Νύφης, όπου συζητά μαζί της και με τον Πατέρα της. Η Υπηρέτρια μένει κάποια στιγμή μόνη με τη Νύφη, την πειράζει για τα δώρα του Γαμπρού, ενώ της αποκαλύπτει ότι ο Λεονάρντο έρχεται τα βράδια κάτω από το παράθυρό της. Εκείνο το βράδυ, τη συναντά και της εκμυστηρεύεται τον πόθο του και το λόγο που δεν την παντρεύτηκε παλιότερα. Η Νύφη επιχειρεί να τον κάνει να σωπάσει, αλλά δεν αρνείται ότι ακόμα έχει αισθήματα γι' αυτόν. Η υπηρέτρια διώχνει το Λεονάρντο, ενώ καταφτάνουν οι καλεσμένοι για το γάμο. Όλοι κατευθύνονται προς την εκκλησία, ενώ η Νύφη ικετεύει το Γαμπρό να την προστατέψει.

Μετά το γάμο, όλος ο κόσμος γυρίζει στο σπίτι της Νύφης για το γαμήλιο γλέντι. Εκεί, αναζητούν τη Νύφη και το Λεονάρντο, αλλά ανακαλύπτουν ότι το έσκασαν με το άλογο. Ο Γαμπρός εξοργισμένος βγαίνει να κυνηγήσει και να σκοτώσει το Λεονάρντο, ενώ η Μάνα διατάζει όλους τους καλεσμένους να χωριστούν σε ομάδες και να ψάξουν το ζευγάρι.

Στο δάσος, όπου βρίσκονται ο Λεονάρντο και η Νύφη, εμφανίζονται τρεις Ξυλοκόποι που συζητούν τα γεγονότα, λέγοντας ότι το ζευγάρι θα ανακαλυφθεί μόλις βγει το φεγγάρι και φωτίσει το δάσος. Το Φεγγάρι εμφανίζεται σαν χαρακτήρας και σε ένα μονόλογο πενθεί τη μοναξιά του και δηλώνει την επιθυμία του να χυθεί αίμα, προκειμένου να τιμωρήσει τους ανθρώπους που το άφησαν έξω από τα σπίτια τους. Ρίχνει το φως του στο δάσος, ενώ συνοδεύεται από μια ζητιάνα, που είναι ο Θάνατος προσωποποιημένος: μαζί συμφωνούν το θάνατο των ζηλιάρηδων ανδρών.

Ο Γαμπρός μαζί με μια κοπέλα ψάχνουν στο σκοτεινό δάσος. Τους εμφανίζεται ο Θάνατος, σαν γριά ζητιάνα και τους λέει ότι θα τους οδηγήσει στο Λεονάρντο. Λίγο πιο μακριά, ο Λεονάρντο και η Νύφη αγκαλιάζονται και σκέφτονται το μέλλον τους, ρομαντικοί αλλά με ένα ασίγαστο και σκοτεινό πάθος ο ένας για τον άλλο. Ακούγονται βήματα: πλησιάζει ο Γαμπρός με το Θάνατο, ο Λεονάρντο φεύγει από τη σκηνή και δυο κραυγές ακούγονται μες στο σκοτάδι.

Πίσω στην πόλη, οι γυναίκες έχουν μαζευτεί κοντά στην εκκλησία και συζητούν για τα γεγονότα. Ο θάνατος εμφανίζεται σαν ζητιάνα και δηλώνει ότι θάνατος απλώθηκε στο δάσος. Θυμωμένη και πικραμένη η Μάνα βλέπει τη Νύφη να γυρίζει, με το νυφικό της γεμάτο αίματα από τους δυο άνδρες που αλληλοσκοτώθηκαν στο δάσος. Η Μάνα την ανακηρύσσει πόρνη και πάει να τη σκοτώσει, αλλά τελικά απομακρύνεται και προσεύχεται. Η αυλαία πέφτει, όσο η Νύφη και η Μάνα απαγγέλλουν την τραγωδία του Ματωμένου Γάμου.

[Επεξεργασία] Παραστάσεις

Το έργο είχε δημοσιευτεί ήδη το 1945 με τον τίτλο Ματωμένα Στέφανα, σε μετάφραση Γιώργου Σεβαστίκογλου. Παρουσιάστηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε παράσταση στις 8 Απριλίου 1948 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, μετάφραση Νίκου Γκάτσου, σκηνικά του Γιάννη Τσαρούχη και μουσική και τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Τη Νύφη ερμήνευσε η Έλλη Λαμπέτη και το Λεονάρντο ο Βασίλης Διαμαντόπουλος.

"Γραμμένα με αίμα" της Γιώτας Στρατή









ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ

ΓΙΩΤΑ ΣΤΡΑΤΗ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

"... όλο το κόκκινο στις μέρες μας, είναι αίμα! Γιάννης Ρίτσος"




Δεν συνηθίζω να κάνω κριτική.
Όταν "γράφει" η Γιώτα, εγώ πρέπει να σωπαίνω.
Απ' την πολλή σιωπή όμως, προέκυψε η ανάγκη να μιλήσω.(λόγω χρόνου και μόνο -της Γιώτας, της τα είπα αμέσως!)
Με την Γιώτα δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα, νιώθω όμως πως την ξέρω πολύ καλά.
Νιώθω πως την αγαπάω, την θαυμάζω και την καταλαβαίνω αφάνταστα.
Την θεωρώ κάτι παραπάνω από φίλη ή αδελφή. Την θεωρώ πολύ ταλαντούχα, ξέρω ότι είναι πολύ ευαίσθητη, όπως ξέρω κι ότι δίνεται στους φίλους της απλόχερα.
Γι' αυτό λέω πως την καταλαβαίνω απόλυτα.
Γι' αυτό και την συγχωρώ που στη νέα της ποιητική συλλογή που εξέδωσε μόνη της με στερήσεις και με λόγια "γραμμένα με αίμα", συμπεριέλαβε και ύλη απ' το μπλογκ της, σχόλια, λόγια και θέματα άσχετα με τις τότε δύσκολες στιγμές της.
Ξέρω ότι το έκανε για να ευχαριστήσει τους φίλους της κι ας της στέρησε αυτό την ευκαιρία να δουν το φως του ήλιου και άλλα ποιήματά της που έχει τρυπωμένα στα συρτάρια της.
Εγώ από πλευρά μου θέλω να την ευχαριστήσω που με τίμησε με το ποίημα της μάννας, να την συγχαρώ και αν και είναι μεγαλύτερή μου, αν και κατέχει πολύ καλά από βιβλία, θα της πρότεινα να μην το ξανακάνει!
Στα υπόλοιπα βιβλία της που εύχομαι να είναι πολλά και μάλιστα από Εκδοτικό Οίκο, γιατί το αξίζει, να μην μας ξαναβγάλει απ' την ροή των λέξεων και των εικόνων που φέρνουν στην σκέψη μας τα ποιήματά της!
Κι επειδή την θεωρώ φίλη που δεν θα με παρεξηγήσει, (της τα έχω πει και προφορικά εδώ και καιρό) θα της έλεγα και δημόσια, να μην ξοδεύει τον πολύτιμο χρόνο της στα μπλογκ, γιατί αδικεί η ίδια τον εαυτό της, όταν εξηγεί πόσο άνισσα και άδικα είναι την σημερινή εποχή τα πράγματα στον χώρο του βιβλίου και γενικά.

Ζήσε, Γιώτα μου, γράφε και απλά: αγάπα μας! Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους, όπως και η δικαίωση για ότι η καρδιά και ο νους σου, "έγραψε"!
Να είναι γερός ο Δημήτρης σου και να χαίρεστε την οικογένειά σας!

Το μπλογκ της Γιώτας είναι εδώ:

Ο "καθυστερημένος" ποιητής Κωνσταντίνος Μπελμέζος



Τον Κωνσταντίνο Μπελμέζο τον γνώρισα τελευταία.
Ήρθε μια μέρα τυχαία στο μαγαζί, μου είπε ότι του αρέσει η αύρα μου και από τότε έχουμε γίνει φίλοι.
Δεν μπόρεσε να έρθει στην εκδήλωση το Σάββατο κι έτσι του πρότεινα να απαγγείλει τώρα, έστω και "καθυστερημένα" τα ποιήματά του!
Το δέχτηκε και του άρεσε αυτό το: "καθυστερημένος", γιατί μόνο ο Κωνσταντίνος είναι τόσο "φευγάτος", ώστε να δίνει άλλη διάσταση στη λέξη!
Απολαύστε τον!

Τα πικρά Δάκρυα της Πέτρας Φον Καντ






Εξετάσεις Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας, Β' έτους.

Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας Φον Καντ

Καμιά φορά είναι ν' απορείς με τις συμπτώσεις της ζωής.

Για κάποιο λόγο, προέκυψε στη ζωή μου η πέτρα. (στο βιβλίο μου και στο θέατρο της Λένας μου) Διαφορετικές οι Πέτρες, έτσι κι αλλιώς, μα δεν παύουν να είναι πέτρες...

Σίγουρα καρμικό.
Οι Πέτρες πάντα γύρω μας και δίπλα μας!

Η κοκκινομάλλα είναι η Λένα μου, (Παπαθεοδώρου).
Η άλλη ηθοποιός (στον ρόλο της Πέτρας) είναι η Μαριάννα, μόνο που δεν πρόλαβα να ρωτήσω επίθετα και ονόματα απ' τα παιδιά.
Υπεύθυνος καθηγητής: Λάζαρος Γεωργακόπουλος
(Θα κάνω τις ενημερώσεις εν καιρώ.)

Θέλω να συγχαρώ όλα τα παιδιά της Σχολής, ένα ένα ξεχωριστά, όπως και τους καθηγητές.
Κάνουν πολύ καλή δουλειά! Εύγε!

Υποσχέθηκα ότι θα ανεβάσω όλα τα βιντεάκια που κατέγραψα, μόνο λίγη υπομονή, γιατί δουλεύω πολλές ώρες κι αυτά απαιτούν πολύ χρόνο για να ανέβουν.

Περισσότερα για το έργο:


. Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ.
(κλικ)

"Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ" - "Die Bitteren Traenen Der Petra", 1972
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ

"Ο πολύ γνωστός, και στο πλατύ κοινό μετά το θάνατό του, και μετά τη μεγάλη του τηλεοπτική επιτυχία "Βερολίνο, Αλεξάντερπλατς", Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, το 1971 που γυρίζει την δέκατη τέταρτη ταινία του Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ, ήταν 29 ετών και είχε στο ενεργητικό του πολλές επιτυχίες τόσο στο σινεμά όσο και στο λεγόμενο "αντιθέατρο"...
Τα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ είναι ένα φιλμ γυρισμένο σε σενάριο του ίδιου του σκηνοθέτη που βασίζεται στις θεωρητικές αρχές του "αντιθεάτρου". Και παρόλο που "αφηγείται" τα της διαπροσωπικής λεσβιακής ερωτικής σχέσης μιας αστής και μιας προλετάριας, στην πραγματικότητα, πολύ μικρή σχέση έχει με τον έρωτα: Είναι ένα φιλμ καθαρά πολιτικό, και θα δούμε γιατί."




"Η Πέτρα φον Καντ είναι μια πλούσια αστή σχεδιάστρια μόδας, καλλιεργημένη και εστέτ. Είναι 35 ετών, διαζευγμένη και μητέρα μιας κόρης γύρω στα δεκαοχτώ Χώρισε τον άντρα της για λόγους "αισθητικούς", και στην πραγματικότητα γιατί... ήταν άνδρας. Που σαν τέτοιος, πρέπει να έμπαινε εμπόδιο στα εξουσιαστικά της σχέδια: Η ομοφυλοφιλία της Πέτρα δεν είναι τάξεως ορμονικής-βιολογικής-ψυχολογικής. Είναι τάξεως κοινωνικής. Της επιτρέπει να αναπαράγει άνετα το εξουσιαστικό μοντέλο της ανδροκρατίας και να το μιμείται. Συνεπώς, η Πέτρα δεν είναι ούτε "φεμινίστρια" ούτε λεσβία. Είναι ένας ευνούχος - φαλλοκράτης χωρίς φαλλό, δηλαδή χωρίς το έμβλημα της ανδρικής εξουσίας, αλλά με ανδρική εξουσία, ωστόσο..."







"Η Πέτρα (την παίζει η πολύ μεγάλη ηθοποιός Μαργκίτ Γκάρστενσεν), έχει πάντα μαζί της μια βουβή υπηρέτρια για όλες τις δουλειές, έναν τέλειο σκλάβο... Στο τέλος του φιλμ η Πέτρα θα ελευθερώσει τη σκλάβα με καθυστέρηση σχεδόν 150 χρόνων σε σχέση με μια ανάλογη ιστορική πράξη του Λίνκολν και η σκλάβα (Ιρμ Χέρμαν) θα της φιλήσει το χέρι πριν ριχτεί στη μεγάλη περιπέτεια της ελευθερίας, με την οποία και τελειώνει η ταινία. Για να πάρει αυτή την απόφαση η πολύ λογική, ψύχραιμη και σκληρή Πέτρα (το όνομά της, μέσα στην αλληγορική διάσταση της μυθοπλασίας δεν είναι καθόλου τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαίο και το επώνυμο "Καντ" που παραπέμπει απευθείας στον Εμμάνουελ Καντ, δημιουργό του κατεξοχήν συμβιβαστικού και "συνυπαρξιακού" φιλοσοφικού συστήματος), για να γίνει λοιπόν φιλελεύθερη αστή χάνοντας έτσι, τον έτσι κι αλλιώς αταβιστικό τίτλο του "φον", έπρεπε να μεσολαβήσει ένας έρωτας, στην κυριολεξία καταλυτικός: Μπροστά στη φύση - κι ο έρωτας είναι φύση - δεν υπάρχει αφέντης και σκλάβος. Κάλλιστα, ο αφέντης μπορεί να ερωτευθεί το σκλάβο του. Κυρίως όταν είναι πολύ όμορφος όπως, η Χάνα Σιγκούλα. Λοιπόν η Πέτρα ερωτεύεται την Κάριν... Γυναίκα πολύ ταλαιπωρημένη η Κάριν και "ολίγον πόρνη"... ενδίδει στις καταρχήν κατακτητικές ορέξεις της Πέτρα, που αμέσως μετά θα γίνουν και ερωτικές ορέξεις. (Ξέρετε πολλούς αστούς, ή μικροαστούς που δεν αρχίζουν μια ερωτική ιστορία ως κατακτητές; Άλλωστε, κατάκτηση δεν λέγεται στην αστικά βεβαρυμένη γλώσσα η ερωτική επιτυχία; Και το φλερτ δεν είναι ένα είδος στρατηγικού σχεδίου που κατέστρωσε μεθοδικά ο κονκισταδόρος ερωτιδεύς; Γιατί άραγε το φλερτ το λέμε και "ερωτική πολιορκία";...)
Λοιπόν η αστή προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στην προλετάρια με όπλο την οικονομική της ισχύ, δηλαδή την υπόσχεση που της δίνει πως θα την κάνει διάσημο μανεκέν. Αλλά... Η Κάριν εκτός του ότι "απατά" την Πέτρα με άνδρες, την κοπανάει μια ωραία πρωία και επιστρέφει στον σύζυγό της. Ομοφυλοφιλία τέλος όνειρα για άνετη ζωή δια της απάτης της μόδας τέλος. Τέλος επίσης, και στην εξουσιαστική μανία της Πέτρα, που θα χύσει δάκρυα πικρά στο τέλος. Επιτέλους το τέρας εξανθρωπίστηκε μέσα από την ερωτική κάθαρση."




"Στο φιλμ δεν υπάρχει άνδρας ούτε για δείγμα. Παρά μόνο ζωγραφιστός στην κυριολεξία: Στο ντεκόρ δεσπόζει ένας κολοσσιαίος πίνακας του Νταβίντ αν δεν απατώμαστε, που υπογραμμίζει τη μετάθεση της εξουσίας του άντρα στο χώρο του μύθου, καθώς και την παρουσία του φαλλού ως μυθικού - εξουσιαστικού συμβόλου.
Όλο αυτό το καθόλου δραματικό "δράμα" θα παιχτεί "κεκλεισμένων των θυρών" μέσα στους τέσσερις τοίχους του ροκοκό σπιτιού της Πέτρα... Μέσα σε αυτό το εντελώς εκπληκτικό ντεκόρ, που στην κυριολεξία πρωταγωνιστεί, υπάρχει το κρεβάτι της Πέτρα. Η δράση θ' αρχίσει σ' αυτό, θα τελειώσει σ' αυτό και κατά τα τρία τέταρτα θα διαδραματιστεί πάνω ή κοντά σ' αυτό, δίπλα σε κούκλες-μανεκέν. Αυτό το κλασικό σύμβολο της αστικής ανίας και συχνά της αστικής αντίληψης για την Ιστορία, στο σινεμά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ με εξυπνότερο και λειτουργικότερο τρόπο. Και το τετριμμένο σύμβολο της κούκλας θα πλαισιώσει έξοχα το σύμβολο του κρεβατιού.
Τούτο το πάρα πολύ σπουδαίο φιλμ, περισσότερο "ακούγεται" παρά βλέπεται..."

(Βασίλης Ραφαηλίδης, "Κινηματογραφικά θέματα", τόμος 1ος, Εκδόσεις Αιγόκερως)




Αναρτήθηκε από desapoin3ison4 στις 4:47 μ.μ.

α' ανάρτηση: 26/6/10 11:58

Μεσημβρινές Συνευρέσεις - Εύα Στάμου








ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΕΣ ΣΥΝΕΥΡΕΣΕΙΣ

ΕΥΑ ΣΤΑΜΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ μελάνι

"Το σώμα μου είναι ένας χάρτης."




Μπορεί να αργώ, αλλά δεν λησμονώ!

Δεν έχω χρόνο πια, για να γράψω πολλά.
Δεν έχω χρόνο πια, για να γράψω καλά.
Έχω όμως την ευκαιρία να πω έστω και με δυο λόγια, ένα μεγάλο "Εύγε" στην Εύα Στάμου!
Ένα τόσο δα μικρό βιβλίο και λέει τόσες αλήθειες!

Εύα μου, σ' έχει πολλή μεγάλη ανάγκη ο χώρος του βιβλίου! Να γράφεις και να μας προβληματίζεις μέσα απ' τις εμπειρίες σου και την ξεχωριστή γραφή σου!

Το μπλογκ της Εύας Στάμου είναι εδώ:

Βιβλιοπαρουσίαση

Συνέντευξη στο protothema.gr, με κύριο αντικείμενο το επόμενο βιβλίο:

http://www.protothema.gr/life-style/media/article/?aid=72235

Χρήστος Φασούλας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

... "αναψυχή καρδιάς" κάθε Τετάρτη από οκτώ μ.μ. - έως ότου!
(εφ' όλης της ύλης ενδιαφέροντα: ποίηση, βιβλία κ.λ.π.)

Καλώ φίλους εθελοντές που ξέρουν να ζωγραφίζουν, "ν' ανοίγουν" το παράθυρο του τοίχου των Χναριών. Το παράθυρο θ' αλλάζει παραστάσεις, ανάλογα με την προσφορά. (Έτσι κι αλλιώς υπάρχει τοίχος!)

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Διαγωνισμός

Maria Limen 26 Ιουνίου στις 10:38 μ.μ. Απάντηση
1ος ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ» ΕΤΑΙΡΙΑΣ «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ»

ΠΟΙΗΣΗ * ΔΙΗΓΗΜΑ * ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η Πολιτιστική Εταιρία «ΔΙΟΤΙΜΑ Κ ΜΟΥΣΕΣ» προκηρύσσει τον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό στις παρακάτω κατηγορίες:
1) ΠΟΙΗΣΗ 2) ΔΙΗΓΗΜΑ 3) ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
1) Στο διαγωνισμό μπορούν να πάρουν μέρος οι κάτοικοι της Ελλάδος και όσοι κατάγονται από αυτήν, όπου και αν διαμένουν.
2) Γίνονται επίσης δεκτά έργα γραμμένα σε οποιαδήποτε ξένη γλώσσα με συνημμένο το μεταφρασμένο κείμενο στην ελληνική.
3) Κάθε δημιουργός μπορεί να πάρει μέρος σε δύο το πολύ κατηγορίες του διαγωνισμού.
4) Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να στείλουν έναν φάκελο στη διεύθυνση: μη κερδοσκοπική «Πολιτιστική» Εταιρία «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ»
υπ. Κ. ΜΑΡΙΑΣ ΑΡΦΕ’
ΗΠΕΙΡΟΥ 28, 38 333 ΒΟΛΟΣ
Στο φάκελο αυτόν θα πρέπει να υπάρχουν:
1) Το έργο σε τρία δακτυλογραφημένα αντίγραφα, τα οποία θα υπογράφονται στο τέλος με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντος χωρίς καμιά άλλη ένδειξη.
2) Ένας μικρότερος φάκελος, που εξωτερικά θα αναφέρει το ψευδώνυμο και το λογοτεχνικό είδος, εσωτερικά δε τα παρακάτω στοιχεία: Ψευδώνυμο, όνομα, επώνυμο, ηλικία, επάγγελμα, τόπο γέννησης, διεύθυνση κατοικίας, τηλέφωνο, e-mail. Πρέπει να περιλαμβάνεται και η απόδειξη καταβολής χρημάτων συμμετοχής.
3) Όσοι συμμετέχουν σε δύο κατηγορίες, θα πρέπει να εσωκλείσουν και δεύτερο μικρό φάκελο –ένα για κάθε κατηγορία– με το ίδιο όμως ψευδώνυμο.
Σημειώνουμε ότι έλλειψη οποιουδήποτε από τα ανωτέρω στοιχεία σημαίνει αποκλεισμό του συμμετέχοντα από τον διαγωνισμό.
Τα έργα δεν θα επιστραφούν.
4) Τα έργα θα πρέπει να είναι πρωτότυπα και αδημοσίευτα.
5) Σύντομο βιογραφικό.
7) Δήλωση ότι το έργο είναι δικό του δημιούργημα και ότι ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται τους όρους της παρούσας προκήρυξης.
8) Το ποσό καταβολής κάθε συμμετοχής (για κάλυψη εν μέρει του κόστους οργάνωσης και γραμματειακής υποστήριξης ) ανέρχεται σε 20 ευρώ. Στην περίπτωση που ο δημιουργός πρόκειται να συμμετάσχει σε δύο κατηγορίες χρειάζεται να καταβάλει 5 ευρώ επιπλέον. Το ποσό πρέπει να κατατεθεί έως τις 30 Ιουλίου 2010 στο λογαριασμό της εθνικής τράπεζας με αριθ..781/313180-79 IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ GR 7001107810000078131318079 (BIC) ETHNGRAA
Επισημαίνεται ότι οι μαθητές έως 18 ετών απαλλάσσονται από την καταβολή του ποσού συμμετοχής στο διαγωνισμό.
7) Προθεσμία υποβολής: 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010.
8) Για περισσότερες πληροφορίες καθώς και το κείμενο της προκήρυξης μπορείτε να απευθυνθείτε στην Πρόεδρο κ. Μαρία Αρφέ, στο τηλέφωνο 6977439358 (ώρες γραφείου)
e- mail: maria.arfe@hotmail.gr
ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
Κατηγορία A) ΠΟΙΗΣΗ: Κανένας περιορισμός στη μορφή του στίχου. Κάθε δημιουργός μπορεί να στείλει μέχρι τρία (3) ποιήματα. Θέμα: ΑΓΑΠΗ
Κατηγορία Β)ΔΙΗΓΗΜΑ: Ένα διήγημα μικρής έκτασης (μέχρι πέντε σελίδες). Θέμα: ΑΓΑΠΗ
Κατηγορία Γ) ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Ένα διήγημα μικρής έκτασης (μέχρι πέντε σελίδες) Θέμα: Ελεύθερο
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
Η Ποίηση, το Διήγημα και η Παιδική Λογοτεχνία θα κριθούν από καταξιωμένους λογοτέχνες και καθηγητές φιλολογίας.
Οι αποφάσεις της κριτικής επιτροπής είναι οριστικές και αμετάκλητες.
Η κριτική επιτροπή αποτελείται από τρία εξωτερικά μέλη και δυο μέλη της μη κερδοσκοπική «Πολιτιστική» Εταιρία «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ»

ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ: κύπελλο
Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα
Γ’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ: κύπελλο
Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα
Γ’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα

ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ: κύπελλο
Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα
Γ’ ΒΡΑΒΕΙΟ: πλακέτα

Για νέους κάτω των 18 ετών θα υπάρξει ξεχωριστή βράβευση για τον πρώτο κάθε κατηγορίας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Με την ευκαιρία της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, θα διοργανωθεί λογοτεχνική βραδιά, κατά την οποία θα διαβαστούν τα βραβευμένα έργα και θα απονεμηθούν τα βραβεία.
Η μη κερδοσκοπική «Πολιτιστική» Εταιρία «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ» διατηρεί το δικαίωμα δημοσίευσης σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθώς και έκδοσης σε βιβλίο, μέρους ή του συνόλου των έργων που θα υποβληθούν, χωρίς υποχρέωση (απαίτηση ανταμοιβής) έναντι των δημιουργών.
Εννοείται ότι όλα τα πνευματικά δικαιώματα των έργων παραμένουν στην ιδιοκτησία των δημιουργών τους.
Η απονομή των βραβείων θα γίνει το Σάββατο 25 Σεπτέμβριου 2010 σε μέρος που θα ανακοινωθεί αργότερα.
Η συμμετοχή σας θα πρέπει να σταλεί μέχρι τις 30 Ιούλιου 2010
Διεύθυνση αποστολής της συμμετοχής σας:
μη κερδοσκοπική «Πολιτιστική» Εταιρία «ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ»
υπ.ΜΑΡΙΑ ΑΡΦΕ’
ΗΠΕΙΡΟΥ 28
38 333 ΒΟΛΟΣ
ΤΗΛ. 6977439358
Ε ΜΑΙΛ: maria.arfe@hotmail.gr

Στιγμές

Με την ποιητική βραδιά δεν τελείωσα, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν τελειώνει η ποίηση, ούτε οι ποιητές!
Έχω τόσα θέματα να ανεβάσω, δε με βοηθάει όμως το Γιουτιούμπ. Τέσσερις με πέντε ώρες θέλει να ανεβεί το ένα βιντεάκι, κι εγώ έχω καμιά πενηνταριά!
Είδωμεν!
Όπου μας βγάλει και όταν μας βγάλει!...

Στιγμές

Η Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Ξύπνησα Πέμπτη πρωί και είναι Σάββατο απόγευμα! Επιβάλλεται ύπνος. Καλό Σαββατοκύριακο!

6 ώρες πριν · ·
Θάλασσα καί Ουρανός
Θάλασσα καί Ουρανός
Καλή ξεκούραση!! ♥
Πριν από 8 λεπτά · ·
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
Ξύπνησα τώρα θαλασσουρανέ μου! Έχω "δουλίτσες" πολλές. Σ' ευχαριστώ!
Πριν από 3 λεπτά · · 1 άτομο ·
Θάλασσα καί Ουρανός
Θάλασσα καί Ουρανός
Χαίρομαι! Να είσαι καλά! Φιλιά!
Πριν από 2 λεπτά · ·
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
Κι εσύ και όλος ο κόσμος, θαλλασουρανέ μου!
Λίγα δευτερόλεπτα πριν · ·

Υγ. Όσοι ξέρουν με ρωτούν: "Πώς αντέχεις;"
Κι απαντώ: "Όταν θέλεις κάτι πολύ, κι όταν πρέπει, αντέχεις!"

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ραντεβού τις Τετάρτες

Είπα: "Θέλω να πετάξω!"
... και πέταξα!
Πήγα κι ήρθα!
Ξανά στην βάση.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

... και μέρα συγκέντρωσης "φίλων" στα χνάρια, ορίστηκε η Τετάρτη 8μ.μ. έως ότου -

(Εφ' όλης της ύλης συζητήσεις, εκτός από πολιτικές! Ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, άσημοι και διάσημοι, ελάτε να γνωριστούμε!)

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Ο Γιάννης Τσίγκρας, υπέγραψε...

Όσο για τον Γιάννη Τσίγκρα... φορές φορές σωπαίνω, άλλες φορές "κελαηδάω".
Απόψε είμαι της σιωπής...

ΜΙΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

Γράφει ο Γιάννης Τσίγκρας

Όλα καταδείκνυαν την πορεία προς μια παταγώδη αποτυχία της εκδήλωσης που διοργανώναμε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, 19 Ιουνίου, στο παραδοσιακό καφενείο ΧΝΑΡΙΑ.

Η εποχή και η μέρα ελάχιστα βοηθούσαν, ο χώρος ήταν μικρός και άγνωστος, , η τα πάντα συγχωρούσα και, σαν τις πατερίτσες του Νταλί, υποβοηθούσα το έργο τέχνης πανσέληνος ήθελε μέρες να ανατείλει-πού να φανεί άλλωστε το φεγγάρι και τα άστρα στο κέντρο της πόλης-οι μουσικοί κούρδιζαν τις κιθάρες τους γι αλλού.

Και, το κυριότερο, πίσω μας δεν υπήρχε ο πανίσχυρος φορέας ο Δήμος, η Νομαρχία, ο Εκδοτικός Οίκος.

Τίποτε.

Μόνο δυο παλαβοί, ο ένας από τη φύση του απαισιόδοξος κι η άλλη το αντίθετο.

Και το θαύμα έγινε:

Το καφενείο γέμισε κόσμο, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.

Οι στίχοι πεταλούδες,, οι στίχοι πουλιά, οι στίχοι αιμάτινες σταγόνες, τινάχτηκαν με το άνοιγμα βιβλίων, παλιών τετραδίων, φωτοτυπιών ακόμη και ..κινητών, κυρίως όμως αθώων λευκών χαρτιών που κάποια στιγμή μουτζουρώθηκαν αποτυπώνοντας τις αμέτρητες διαστάσεις της Στιγμής που συμπίπτει με την Αιωνιότητα,

Επιπλέον, μας τίμησαν οι σημαντικότεροι ποιητές της πόλης μας, παρ όλο που ο τίτλος της εκδήλωσης έμοιαζε να προκρίνει για συμμέτοχους μόνο τους άσημους, εκείνους που δεν αξιώθηκαν να δουν τυπωμένους τους στίχους τους.

Το σημαντικότερο απ ΄όλα είναι ότι δεν χάθηκε ούτε η παρεϊστικη διάθεση ούτε η δίψα να αναδειχθεί η βραδιά σε μυσταγωγία, μέσω μιας συζήτησης υψηλού επιπέδου για την ποίηση , τον ποιητή, τον ακροατή - συνένοχο και συνδημιουργό.

Δεν υπήρξε διάλεξη με επωδό το στείρο και δυσερμήνευ τ ο χειροκρότημα, ούτε εισήγηση με τις επακολουθούσες ερωτήσεις στις οποίες απαντά ο σοφός εισηγητής.

Εδώ είχαμε ένα παιγνίδι αισθαντικών, όπως προσφυώς ειπώθηκε, μια αποκρυπτογράφηση, ένα ξεκλείδωμα, μια λύση και ταυτόχρονα μια νέα δημιουργία, ένα καινούργιο ποίημα, μια στοχαστική σύνθεση.

Η απουσία της μουσικής, από ένα σημείο και πέρα ηθελημένη, αναδείκνυε το πυκνό, και απαλλαγμένο από τον όποιο ατμοσφαιρικό βιασμό, μυστικό μέλος ενός λόγου ο οποίος "λογικοποιεί το χάος και, εν τέλει, ανάγει τα πάντα στον ένα Λόγο".

Μια βαθμιαία αναγωγή από το πάνδημο στο ουράνιο.

Ανακαλύψαμε, αλλά δεν το ομολογήσαμε, την κρυμμένη εντός μας Διοτίμα.

Ανιχνεύτηκαν αισθητικά της ποίησης προβλήματα όπως το διφυές της αισθαντικότητας και της στοχαστικότητας, η με τον τρόπο του Βαλερύ (ο λύκος είναι φτιαγμένος από αφομοιωμένο πρόβατο) νόμιμη πρόσληψη και μεταστοιχείωση του ξένου, πώς δηλαδή ο Ρωμανός ο Μελωδός εμπεριέχεται στον Ελύτη, ο Καβάφης στον Έλιοτ κι τελευταίος στον Σεφέρη. Ακούστηκε και ο σχετικός στίχος της Μαστοράκη "μέσα μας κουβαλούμε τους μεγάλους".

Τι κι αν δεν ήλθαν κανάλια και δημοσιογράφοι κοσμικών στηλών;

Εμείς κάναμε το κέφι μας και σε δύσκολους καιρούς αναζητήσαμε το καρυωτακικό καταφύγιο και την αναψυχή της καρδιάς μας.

Ελπίζω ότι η ιδιοκτήτρια του Παραδοσιακού Καφενείου ΧΝΑΡΙΑ θα βρει μια μέρα για τις συγκεντρώσεις μας.

Ελπίζουμε ακόμη ότι αυτοί οι θύλακες πνευματικής ανάσας θα πολλαπλασιαστούν σε τούτη την πόλη που εδώ και καιρό ζει το πνευματικό της κενό.





Ευχαριστώ, Γιάννη, μέσα απ' την καρδιά μου!!!
Υγεία σου εύχομαι, πρώτα απ' όλα και κάθε ευτυχία με την οικογένειά σου και τα όνειρά σου!
Αξίζεις! Πάντα άξιζες!
Ήσουνα για μένα ο πρώτος δάσκαλός μου!
Τιμή μου που σε γνώρισα πολύ νωρίς, κι ακόμα μεγαλύτερη, που μ' έχεις ακόμα σε εκτίμηση, παρόλο που κατέφυγα στο ίντερνετ...!

(Κάποτε... με μάλωσες γι' αυτό! Κι όμως, σ' έφερα κι εδώ! Να δεις! Οι άνθρωποι γεννιούνται! Δεν αλλάζουν! Ίδιοι παραμένουν! Ίσως ποιο ώριμοι...)



Έλεγα να είμαι κλειστά Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα, για καμιά δραπεύτευση στην θάλασσα, στην Ζαγορά, θύμωσαν γι' αυτό κάποιοι φίλοι - πελάτες, κι έφυγαν, άλλαξαν στέκι, μα με αφορμή εσάς, κι εκείνους, αν το θέλουν, χαλάλι σας οι Τετάρτες!
Απόγευμα! Ε; Να πούμε οκτώ- ως όπου πάει;
Μπας και προλαβαίνω και λίγο θάλασσα;
Απ' την επόμενη βδομάδα, όμως!
θα το συζητήσουμε και με τους άλλους και βλέπουμε!
(Μόνο, μη με ξαναμαλώσεις για τα θαυμαστικά! Μου περισσεύουν αυτή την εποχή! Είσαι κι εσύ μια αφορμή...)

Βρεμμένα κι άβρεχα...

Δεν προλαβαίνω, όσο και να θέλω, να ολοκληρώσω απόψε την ύλη μου!
Μια και αναφέρθηκα στα βρεμμένα της θάλασσας, να γράψω τώρα, πως:
βράχηκαν τα:
"Γραμμένα με αίμα", ποιήματα της Γιώτας Στρατή
"Το γράμμα που λείπει" της Ελένης Γκίκα
και άλλα δικά μου...

Στην εκδήλωση ακούστηκαν ποιήματα της Γιώτας Στρατή, της Ελένης Γκίκα, της Κικής Δημουλά κ.λ.π.
Για κάποια έχω αποδείξεις. Δεν είναι εκεί, το θέμα!

Στο "τραπέζι" υπήρχαν κι ότι βιβλία έχω με ποιήματα, όπως η Ανθολογία, Η βιογραφία του Ρίτσου, της Αγγελικής Κώττη, εκτυπώσεις απ' το ίντερνετ, το Φεις μπουκ, κ.λ.π.

Όλοι οι ποιητές, χωρίς διακρίσεις, είχαν τη θέση τους εκεί!

Η βραδιά "γεννούσε" συζητήσεις και ανάλογα πορευτήκαμε.
Αν τα διαβάζαμε όλα, ίσως ήμασταν ακόμα εκεί, για πολύ καιρό!

Φυσικά και δεν τελείωσε το αφιέρωμά μου στην βραδιά!
Μόνο που πήγε ξημέρωμα Τρίτης...

Γιάννης Μαλαμούσης - Ευαίσθητος



Τον Γιάννη Μαλαμούση είχα τον χρόνο να τον "μελετήσω" περισσότερο και ως γραφή και ως άνθρωπο. Ήταν απ' τους πρώτους που εκδήλωσε ενδιαφέρον για την βραδιά μας.
Άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες. Με συγκίνησε πολύ. Δεν ήταν τυχαίο που δυο κύματα μ' έκαναν μούσκεμα στην θάλασσα και μετά στέγνωνα μαζί με τα βιβλία του (και κάποιων άλλων) μακριά απ' την ακροθαλασσιά...
Στον Γιάννη θα μάθω υπολογιστή κι επιφυλάσσομαι για περισσότερα στο δικό του μπλογκ, όπως και των άλλων, όσοι το θελήσουν.

Άνευ Πτυχίου Άνευ Ειδικότητος...