Η πρώτη εκδήλωση στα Χνάρια έγινε. Αν και καλοκαίρι, αν και Σάββατο, αν και Καφενείο, αν και μικρός ο χώρος, αν και απευθυνόταν ελεύθερα στο κοινό και δεν είχε καλεσμένους, αν και τα εμπόδια έδιναν και έπαιρναν (τα έκτακτα υγείας φίλων και ο ψυχολογικός πόλεμος κάποιων), όλα πήγαν πολύ καλά!
Δεν θα πω για τις εντυπώσεις των άλλων, που ευτυχώς για μένα ήταν πολύ καλές, θα πω μόνο πως εγώ ένιωσα πολύ ζεστά και οικεία και αυτό δεν ωφείλεται στον δικό μου χώρο, αλλά στην θετική αύρα που εξέπεμπαν όλοι όσοι παρεβρέθηκαν. Ακόμα και κάποιοι που έμειναν λιγότερο (γιατί δεν το ήξεραν, γιατί είδαν φως και μπήκαν, γιατί κάτι άλλο είχαν προγραμματισμένο), είχαν μια καλή κουβέντα να πουν, κι αν μερικούς εγώ δεν τους πρόσεξα ιδιαίτερα, (δεν ήταν εύκολο - είδα τα χνάρια τους μετά) ας με συγχωρήσουν!
Τους "Ευχαριστώ" όλους, έναν έναν!
Ακόμα κι αυτούς που δεν ήρθαν, γιατί δεν μπόρεσαν, γιατί το ξέχασαν ή γιατί ντρέπονταν... (όπως μου είπαν κάποιοι!) ή γιατί πραγματικά δεν το ήθελαν, είτε σαν θέμα, είτε γιατί το είδαν ως κίνηση που αποσκοπεί κάπου!
Πάντα θα υπάρχουν λόγοι, πάντα θα υπάρχουν εξηγήσεις για όλα.
Την απάντηση την έδωσα προφορικά σε εκείνον που με ρώτησε, την δίνω και γραπτά:
Αποσκοπώ στο να γνωρίσω κόσμο που έχουμε κοινά σημεία για συζήτηση, αποσκοπώ στο να αγαπήσουν εμένα και την γωνιά μου, αποσκοπώ στο να το κάνουμε στέκι (εφόσον εγώ δεν μπορώ να φύγω από κει) αποσκοπώ, φυσικά, και στο να μάθει και ο κόσμος το μαγαζί μου!
Αν είναι δυνατόν! Αν ήταν διαφορετικά, θα έκανα τα μπάνια μου! Είχα τρόπο αν ήθελα να αποκτήσω ¨δόξα"! Προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου, κέφι μου! Να με κρατάει εκεί και κάτι παραπάνω απ' το να κάνω μόνο ένα καφέ!
Αυτά είναι τα ενδιαφέροντά μου, τα δείχνω!
Δεν ντρέπομαι, ούτε που τρέχω στους δρόμους με τον δίσκο, ούτε που σφουγγαρίζω, σκουπίζω ή κάνω λάντζα σε δημόσια θέα, πόσο μάλλον για τα πνευματικά μου ενδιαφέροντα!
Αυτή είμαι, ήμουνα και θα μείνω!
Υγ. Βγήκε πρώτο, πράγμα που σημαίνει πως έπρεπε να το πω.
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου