Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Χαμογελαστός ήλιος

Nikos Parasiannis 05 Ιουνίου στις 5:48 μ.μ. Απάντηση
Ειδα στον ουρανο, ενα καραβενιο συννεφο
να ταξιδευει αναμεσα απο τις αστραπες,
κι οσο οι βροντες δυναμωναν
τοσο μεγαλωνε η ταχυτητα.
Στα πλαινα ειδα γραμμενη
τη νοσταλγια της επιστροφης.
Αερας δεν φυσουσε, τα πανια ηταν μαζεμενα
μονο οι μηχανες βουιζαν,
οπως οι μελισσες γυρω απ την κηρηθρα.

Ειδα κι ενα χερι, σαν πυξιδα εμοιαζε
εδειχνε το δρομο,
μα στον ουρανο δεν υπαρχουν στροφες
δεν υπαρχουν κατηφοριες,
μα υπαρχουν πικρες που ξομειναν
δεν προφτασαν να τις παρουνε τ ατερια.
Με προσοχη τις απεφευγε
μην τυχον κι αγγιξει καποια
και μαζι του την παρει,
του εφτανε η μοναξια
πουκρυβε στ αμπαρια.

Μα οσο και να θλιβει η μοναξια
στο λιμανι θα την ξεφορτωνε
γι αυτο χαμογελουσε καρτερικα.
Και να το καραβοσυννεφο εδεσε στ απανεμο λιμανι,
το ταξιδι της μοναξιας τελειωσε.

Σ ολη τη διαδρομη,
πικρες δεν αγγιξε
την μοναξια ξεφορτωσε
και μια ζεστη αγκαλια
γεματη ελπιδες κι ονειρα περιμενε.

Κεινο το πρωι ο ηλιος
ανετειλε χαμογελωντας.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΙΗΣ.

Το ποιημα αυτο το εγραψα πριν απο λιγο. Εβρεχε, μερικες σταγονες ειχαν μεσα τους λιγη εμπνευση. Την αρπαξα και την εκανα λεξεις. Το δημοσιευω χωρις διορθωσεις.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΗΣ. "ΕΡΩΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ" ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΚΟΡΝΗΛΙΑ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ" ΤΗΛ. 2310 239836.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΑΝΤΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: