Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως ο κόσμος είχε γνωριστεί μεταξύ τους, εφόσον όλους τους σύστησα εγώ και η συζήτηση μεταξύ τους ήδη είχε ανοίξει και αφορούσε, τι άλλο; την ποίηση, την ιδέα, την χαρά γι' αυτή την συνάντηση.
Έτσι, όταν πήγα εγώ δίπλα στον Γιάννη, θεώρησα περριτό να κάνω προλόγους, κι έτσι διάβασα το νυχτερινό μου ημερολόγιο, μιας και με το τόσο τρέξιμο, δεν πρόλαβα να γράψω κάτι καλύτερο το μεσημέρι.
Ξημέρωσε το Σάββατο 19 Ιούνη 2010.
Πάλι παλεύω με τον χρόνο μου και τα χνάρια.
Ίσως και με τα χνάρια του χρόνου μου…
Μπερδεμένα τα πράγματα.
Με λίγα λόγια, ο ελεύθερος χρόνος μου δεν μ’ αφήνει να γράψω και ν’ αφήσω κι εγώ τα δικά μου χνάρια, σ’ αυτή την δίδυμη βραδιά που ετοιμάζω εδώ και μέρες στο μαγαζί μου.
Και να, έφτασαν οι ώρες! Μέχρι να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις, να πας για δουλειά, να συμμαζέψεις ότι προλάβεις, για να υποδεχτείς τους καλεσμένους σου, να ‘σου και πάει 8 και τσουπ, αρχίζει η εκδήλωση!
Τι θα πεις, Κατερίνα; Εδώ σε θέλω! Δεν πρόκαμα;
Δε δικαιολογείσαι με τίποτα!
Άκου με λοιπόν, σαν μια καλή φίλη.
Πρώτα θα καλωσορίσεις το κοινό. Πέντε θα είναι, δέκα θα είναι, εσύ θα πρέπει να τους ευχαριστήσεις έναν έναν που σε τίμησαν με την παρουσία τους. Κοίτα μη σταθείς μόνο στους επίσημους, κακομοίρα μου! Το καλό που σου θέλω! Κι αν κάποιον δεν ξέρεις, ρώτα! Μη κολλήσεις και κοίτα μη πεις τίποτα για τρακ, γιατί αυτό ανήκει σ’ εκείνους που κατέχουν κι εσύ είπαμε: είσαι καφετζού! Κοίτα μην παρασυρθείς απ’ το κλίμα…και συγκινηθείς, δε σε παίρνει.
Μόνο έναν πρόλογο μικρό θα κάνεις και θα παραδώσεις το μικρόφωνο, α ναι, ξέχασα! Δεν θα έχεις απ’ αυτό, γιατί σε προσγείωσαν όλοι ότι δεν θα έχεις κόσμο και θα είναι περριτό έξοδο… Γι’ αυτό, κάνε κράτει. Ζούμε και δύσκολες εποχές. Αν σου περρισεύουν, πάρε κανένα ορθοπεδικό παπούτσι, γιατί με τόση ορθοστασία, δεν βγαίνει καλή μου.
Γέρασες! Παν’ τα νειάτα, Κατερίνα! Μη γλυκοκοιτάζεις την σονάτα του Ρίτσου, και μην την προβάρεις (ξέρεις εσύ) δεν κάνεις για απαγγελίες, ούτε σου πάει το «άφησέ με να ρθω μαζί σου», γιατί εσύ, ευτυχώς, έχεις μαζί σου τον άντρα σου που αξίζει για δέκα νέους σαν του Ρίτσου!
Ούτε το Μονόγραμμα του Ελύτη!
Άκου, εκεί!...
Πάμε τώρα παρακάτω. Παραδέξου το. Έκανες μεγάλη γκάφα που έβαλες μαζί αυτά τα δύο θέματα. Και τα δύο σε πονάνε. Ούτε από ποίηση ξέρεις, κι αν έγραψες και κάποιο στιχάκι, αυτό δε σε κάνει και ποιητή!
Ούτε από πατέρα ξέρεις. Τον δικό σου δεν πρόλαβες να τον γνωρίσεις. Μπουσουλούσες όταν έκείνος Έφυγε, μετά πήγες να «κλέψεις» τον πατέρα του άντρα σου, δεν σου Έμεινε ούτε Εκείνος, τι κι αν έγραψες 500 σελίδες γι’ αυτόν, η ουσία του πατέρα, ούτε εκεί βγήκε.
Γι’ αυτό, θα κάνεις πάσα στους άλλους.
Πρώτη μπαλιά στον Γιάννη Τσίγκρα. Τον θεωρείς φίλο και δάσκαλο. Εκείνος θα σε ξελασπώσει. Ξέρει πολλά, γράφει λίγα, αλλά καλά και δυνατά, μετά τον λόγο έχουν οι άλλοι, ένας ένας, με τη σειρά που τους γνώρισες και στη ζωή σου.
Αυτό ήταν. Η αρχή έγινε. Τώρα θα είναι όλα πιο εύκολα.
Πήγε δυο παρά είκοσι κυρά μου. Μη το παιδεύεις άλλο. Όλοι όσοι θα έρθουν εκεί, εκτιμούν αυτή την κίνησή σου. Δεν χρειάζεται να τους πεις πως αυτό είναι το πρώτο δειλό σου χνάρι, κι ούτε ότι αυτό θα δείξει τα επόμενα.
Θα τα καταλάβουν όλα από μόνοι τους.
Θυμήσου μόνο να τους πεις πως αυτή η βραδιά άξιζε, γιατί σε έφερε κοντά με ανθρώπους που δεν ήξερες και χάρηκες που ταυτόχρονα γνώρισες και την ψυχή τους, γιατί στα ποιήματά τους, έτσι κι αλλιώς, αυτή επικρατεί.
Πες Καλή Επιτυχία στα όνειρα όλων των ποιητών και να γίνουν γρήγορα δοξασμένοι, όπως τους πρέπει και τους αξίζει.
Πες Χρόνια Πολλά σε όλους τους πατεράδες του κόσμου και σε όσους λείπουν… Αιωνία τους η μνήμη.
Έτσι κι αλλιώς, εσύ έχεις κενά σ’ αυτά τα θέματα. Άσε τους καλεσμένους σου να τα καλύψουν.
Κι έπειτα… έχεις και τόσες εκτυπώσεις… Ξύπνησες τόσους ποιητές αυτές τις μέρες!
Μην ανησυχείς!
Όλα θα πάνε καλά! Όμορφα πράγματα κι απλά. Σαν μια παρέα που μαζεύτηκε σε μια ζεστή γωνιά γιατί «κρυώνει» και έχουν όλοι την ίδια ανάγκη, χωρίς τίτλους και διακρίσεις.
Και που είσαι;
Μην ξεχάσεις να τονίσεις τα εισαγωγικά στο κρύο…και μην ξεφύγεις απ’ τον στόχο σου που είναι να ενωθούν τα χνώτα και τα χνάρια όλων σας, ακόμα κι αν δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.
Η βραδιά εκεί θα κριθεί.
Καλή επιτυχία λοιπόν κι από μένα!
Ο δεύτερός σου εαυτός.
2:19
Ύπνο, Κατερίνα!
Ει! Αυτό μη το διαβάσεις εκεί! Εκεί είπαμε θα είστε όλοι «ξυπνητοί!»
Έτσι γίνεται στις γέννες, κι εσύ την βραδιά αυτή την είπες «γέννα» απ’ την αρχή. Κανένας δεν ξέρει τι παιδί θα βγει, όλοι όμως το λαχταρούν και το θέλουν «γερό»!
Θυμήσου… εσύ είσαι η μαμή κι οι ποιητές μανάδες και πατεράδες της ποίησης!
Όλοι μαζί θα φέρετε ένα νέο «παιδί» στον κόσμο!
Υγ. κι εδώ μην ξεχάσεις να τονίσεις τα εισαγωγικά!
Υγ.1 τώρα. Ενώ διάβαζα, διέκοπτα και έκανα ακριβώς ότι με συμβούλευε ο δεύτερός μου εαυτός. Τότε έμαθα και όλα τα ονόματα των μέχρι στιγμής παρεβρισκομένων και μάλιστα τότε έκανα και τις σημειώσεις μου!
Υγ.௨ τώρα. Τώρα πείστηκα πως το μικρόφωνο ήταν απαραίτητο τελικά, κι άλλη φορά δεν θα ξανακούσω την γνώμη των άλλων, με τίποτα! Τι κι αν προσπάθησα να εκτοπίσω κάθε θόρυβο; Θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ καλύτερο ήχο! (Έβγαλα και την πρίζα του ψυγείου των αναψυκτικών - παραλίγο να πίνει ζεστά αναψυκτικά ο κόσμος την Δευτέρα, γιατί την ξέχασα εκτός! Η πόρτα ήταν ανοιχτή συνέχεια, άλλος έβγαινε για τσιγάρο, άλλος έφευγε, άλλος έρχοταν.Κράτησε και πάνω από τρεις ώρες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου