Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Νέο παράθυρο (ατάλαντο!)



Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος...
Στον δρόμο μου ήρθανε τα χνάρια.
Έτσι, ξαφνικά!
Τον βαδίζω, λοιπόν!
Γυρίζοντας απ' την Ζαγορά, εκεί πήγα πρώτα.
Εκεί άφησα όλα τα λουλούδια της αυλής μου.
Εκεί κάνει στάση η ζωή μου, τώρα.
Το δέχομαι, το σέβομαι και το ζω.
Τ' αγαπώ κιόλας!
Ίσως πάντα τ' αγαπούσα ένα τέτοιο περιβάλλον.
Απλά, δεν το ήξερα.
"Η Κατερίνα είναι γεννημένη για μαγαζί", είπε κάποιος που ξέρει από μαγαζιά στον άντρα μου!
Να, ένα ταλέντο που δεν το ήξερα!
"Όσο ζω, μαθαίνω!"

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
...θα δεις χαρές και ηλιαχτίδες, σίγουρα!
Θα δεις και...συννεφιές, μα είναι μέρος της όλης δημιουργίας ΣΟΥ!
Σκέψου, ποίηση, μικρά διηγήματα, βιβλιοπαρουσιάσεις, μονόπρακτα...
Εσύ κινείς το χώρο, άσε το χρόνο να κυλά όπως έρχεται...
Καλή Αρχή,
Κυκλαμινό μου,
πάντα με αγάπη
Υιώτα
αστοριανή... ΝΥ

τα χνάρια είπε...

Τον αφήνω, Γιώτα μου, γιατί αυτός "γράφει", έτσι κι αλλιώς! Καλά να είμαστε και Σ' ευχαριστώ!
Φιλάκια! Εσύ είσαι η πρωταγωνίστρια τώρα, μη με χασομεράς!