Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ο "καθυστερημένος" ποιητής Κωνσταντίνος Μπελμέζος



Τον Κωνσταντίνο Μπελμέζο τον γνώρισα τελευταία.
Ήρθε μια μέρα τυχαία στο μαγαζί, μου είπε ότι του αρέσει η αύρα μου και από τότε έχουμε γίνει φίλοι.
Δεν μπόρεσε να έρθει στην εκδήλωση το Σάββατο κι έτσι του πρότεινα να απαγγείλει τώρα, έστω και "καθυστερημένα" τα ποιήματά του!
Το δέχτηκε και του άρεσε αυτό το: "καθυστερημένος", γιατί μόνο ο Κωνσταντίνος είναι τόσο "φευγάτος", ώστε να δίνει άλλη διάσταση στη λέξη!
Απολαύστε τον!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...είχες δεν είχες...
τον ¨στρίμωξες¨ τον ποιητή, σε χρόνο... παράταιρο..., ν απαγγείλει ευαισθησίες που μαυρίζουν τη καρδιά κι αναζητούν το φως ...
Με φόντο τον τοίχο με την ανθοφορία της χαρούμενης τέχνης των Χναριών, μοναδική παρουσίαση!
Να είστε, λοιπόν, πάντα καλά και μ¨ εμπνεύσεις,
Υιώτα, φίλη από μακρόθεν, μα πιστή,
ΝΥ

Τα χνάρια είπε...

Ο Κωνσταντίνος, Γιώτα μου, είναι η αδυναμία μου!
Δεν τον στρίμωξα! Ήθελε! Άλλωστε, ήταν και είναι τόσο μέσα στα πράγματα, δεν κολλώνει!
Από εμπνεύσεις, άλλο τίποτα, Γιώτα μου!
Κότσια μου λείπουν!
Φιλάκια, πιστή μου φίλη!
Μη χασομεράς με μένα, ρε Γιώτα!Εγώ ανεβάζω την ύλη μου, γιατί όλο και κάποιοι την περιμένουν!