Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

«…καταβροχθίζουν τα χειρόγραφά μου»

ΤΑΧΥΔΡΑΜΑ

Αγαπώ κάθε παράξενη σκηνή διανυκτερεύοντος φαρμακείου
«Ποντίκια είπατε;» ο υπάλληλος νυστάζει πίσω από
πολύχρωμες γυάλες.
«Ναι, ξέρετε, οι αρουραίοι» ο πελάτης είναι ωχρός
«…καταβροχθίζουν τα χειρόγραφά μου».
Ο πελάτης είναι ωχρός και φοράει γυαλιά.
«Μμ, πάρτε το μυοθνήξ. Αντιαλλεργικό. Δεν προκαλεί
γαστρίτιδα».
Ακούγεται ο κούκος του ρολογιού.
«Πρόκειται για εξόχως εμβριθή τρωκτικά αγαπητέ μου κύριε».
Οι πολύχρωμες γυάλες περιέχουν κολώνια.
Ο πελάτης ζυγίζεται.
Κι άξαφνα «…έχουν τάσεις εξπρεσσιονιστικές».
Πλησιάζει την πόρτα. «Εννοείται τα χειρόγραφά σας;»
Ανοίγει την πόρτα. «Εννοώ τα ποντίκια. Καληνύχτα».
Αγαπώ κάθε ωχρόν άνθρωπο που φοράει γυαλιά
και τριγυρίζει έρημους βραδινούς δρόμους
έχοντας στην τσέπη ένα φακελλάκι ανώφελο μυοθνήξ.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Χωρίς εξηγήσεις...

Eleni Harlafti-Prospathopoulou
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές
ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την
ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.
Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον

...Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ'
αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα
ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν
πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά
και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα
γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν
ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay
θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε
κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι
είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα
προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις
βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να
φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια
θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον
αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.
Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay
νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον
γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο
γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε
ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας
όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν
με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.
Προς το τέλος του ένατου
γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς
έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο
Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.
Σ' αυτό το
κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει,
και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου
έκπληξη, ...τον άφησαν!
Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο
Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το
ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο
αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε
την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί
αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον
βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.
Στην πρώτη
προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος
παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο
απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε
τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν
αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος
όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση,
βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά,
πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες
του.
Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν,
"Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν
έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με
ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να
καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...
Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay,
τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα,
έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο
δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης
ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα
μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε
έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές,
και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.
Ο Shay έτρεξε
πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν
κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"
Ο Shay
έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης
βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον
Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο
δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων
και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα
τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα,
κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να
νικήσει η ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα
αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα
κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια
ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν
τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να
ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα,
και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό
της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.
Και τώρα, ...κυρίες, ...κύριοι, ...ο
επίλογος..
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet,
χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με
επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά
άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την
ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους
εργασιακούς χώρους μας.
Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο,
πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ
προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη
διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να
καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά
τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια
επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή
παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό
κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς
μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"
Να έχεις μια χαρούμενη
ημέρα, να έχεις μια "Shayday!"
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη
μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο
συμπονετικός, πιο αγνός..
...και, χαμογέλα!!!...μας παρακολουθούν
παιδιά."
Δείτε περισσότερα

Απολογία

Καλά είμαι. Μην κοιτάτε την ώρα. Απλά είχα πάθει στέρηση... και βγήκα για κλέψιμο στα πεταχτά.
Καλή σας ημέρα!

Λέω να πεταχτώ!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ , ΑΘΗΝΑΙΟΙ !

Ευχαριστώ, Αθηναίοι!
Φίλες και Φίλοι μου,
Καλή εβδομάδα!
Τα "Ευχάριστα Νέα!"
Χαρούμενη, σας παρουσιάζω την ανακοίνωση
του Συλλόγου Αθηναίων Νέας Υόρκης
για την τιμητική παρουσίαση με τίτλο:
Γιώτα Στρατή: "Δημιουργίες μιας ζωής"
με αποσπάσματα από την ποίηση, τα θεατρικά και τις μικρές ιστορίες της।
Θα αποδοθούν τραγούδια από το θεατρικό της: "Γελωτοποιός από ..."Σόι",
το νέο ποιητικό της βιβλίο: "Γραμμένα με Αίμα"
και θα υπάρξει
Έκθεση Φωτογραφιών της
στην κάτω αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου
της Ιεράς Αρχιεπισκοπής,
την 5η Ιουνίου, 2010
ώρα 7.30 μ.Μ.
Είστε όλες και όλοι καλεσμένοι!
Λεπτομέρειες, θ' ακολουθήσουν...
Θα σας περιμένω!
Υιώτα

ΥΓ.ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΓΙΩΤΑ! Πες πως είμαι εκεί!

Κλοπή 6

Όχι στη φίμωση των bloggers!

Φημολογείται ότι η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει διαδικασίες για την ψήφιση νομοσχεδίου, σχετικού με την οριοθέτηση της ελευθεροτυπίας που πρέπει να υπάρχει στα bloggs. Όπως ακούγεται, για να λειτουργεί το κάθε blogg, θα πρέπει να έχει δηλωθεί το όνομα κάποιου ο οποίος θα είναι νομικός υπεύθυνος!

Κλοπή 5

Η κλεμμένη κούραση (της Ρωξάνης Βασιλειάδου)
......Ναι, τελικά έχω καταπιεί πολλούς πληθυντικούς στη ζωή μου. Από αφηρημάδα, από δειλία, από βαρεμάρα, από αδιαφορία, από συνήθεια. Ο χτεσινός όμως, να εδώ μου κάθισε.

Κλοπή 4

Η Χρυσοβίτσα λέει όχι στο ρατσισμό με το δικό της τρόπο

Κλοπή 3

«Πώς θα προσφέρουμε στα παιδιά την ενθάρρυνση που χρειάζονται»
(όπως δημοσιεύτηκε στο http://www.alfavita.gr )
της Κατερίνας Τριανταφύλλου

….καλοί τρόποι για να ενθαρρύνουμε τα παιδιά είναι:
Εκει!

Κλοπή 2

Βλέπετε; Πολύς Καβάφης, πολλή Αλεξάνδρεια.
Η έκθεση θα μας περιμένει μέχρι το Σεπτέμβρη.
Καμία βιασύνη. Είναι εκεί, στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης
Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12,

Αθήνα (Κεραμεικός), Τηλ: +30-210-3251311-2, http://www.benaki.gr/collections/islamic/gr/

Περισσότερα, εκεί!

Κλοπή 1

Δέηση

Απλώνω τα χέρια
στον κήπο που κάηκε.
Δάκρυ του χρόνου
το μυστικό μου,
ακόμα κρατώ.
Γυμνά τα πόδια
στου ήλιου τις σάλπιγγες,
χρυσό κλωνάρι
φιλί μου παλιό.
Απλώνω τα χέρια
σε κάτι που χάθηκε.

ποίηση : Διονυσία Ντάλιου, από την ποιητική της συλλογή "Ασέληνος Νυκτωδία" (Εκδ. Ομήγυρις, 2009)
μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
τραγούδι : Θέλμα Καραγιάννη

Περισσότερα, εκεί!

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Διαγωνισμός φωτογραφίας

http://www.faf.gr/contest/fafcontest_app.cgi/show_photo?p=1182

ψηφίζω την φωτογραφία του Αργύρη Ζαφειρίδη!

Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε!

Ώρα λέω στον εαυτό μου: "Κατερίνα, σήκω και φύγε απ' τον υπολογιστή. θα ξυπνήσεις νωρίς αύριο", μα τίποτα! Εδώ είμαι ακόμα!
Μετά θυμήθηκα αυτό το τραγούδι και χαμογέλασα...



Θα σας πω την ιστορία, εν συντομία:
Έρχεται ένας πελάτης και πίνει καμιά μπυρίτσα, έχει τον καημό του ο άνθρωπος, αλλά ήρθε κοντά στο κλείσιμο.
Εγώ στον νεροχύτη, ως συνήθως, ειδικά πριν φύγω!
Έλεγε λοιπόν στο ραδιάκι μου η Τζένη Βάνου, "σήκω και φύγε, σήκω και φύγε" μια δυο τρεις, πέντε, αμάν είπα, θα μου διώξει τον πελάτη πριν την ώρα του!
Δεν μ' έπαιρνε και να τ' αλλάξω! Είχα και σαπουνάδες στα χέρια! Στο μόνο που ήλπιζα ήταν να μην ακούγεται στο τραπέζι του.
Ε, τελικά, έφυγε ο άνθρωπος, πριν τελειώσει το τραγούδι και εγώ σχόλασα νωρίς!
Φιλιά σας, καλά να περάσετε αύριο!
Τώρα, ΕΦΥΓΑ!

Καλά!Με το "πριν μου πάρεις το μυαλό", δεν είχα πρόβλημα! Το δικό μου το μυαλό, έτσι κι αλλιώς, φευγάτο είναι, αλλά όχι με τα ερωτικά!

Γιάννης Τσίγκρας

Μ' αρέσει η γραφή του και η σκέψη του!

Αξίζει να τ' ακούσεις!

http://greekrider.blogspot.com/2010/05/blog-post_21.html

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

"Άμα δε κλάψ' του πιδί, δεν τ' δίν' η μάνα τ' β'ζί!"



Θεσσαλία



Μαγνησία



Ταχυδρόμος

Μπορεί εδώ κι ένα μήνα να έγινα καφετζού, ( η ανάγκη το έκανε κι όχι από χόμπυ!) μα ψωμί έτρωγα εδώ και είκοσι χρόνια απ' το περίπετρο. Τώρα πάμε για απεργίες πείνας...
Έτσι κι αλλιώς, "πεινάμε"!
Όλος ο κόσμος πεινάει, γενικώς!
Τι να λέμε, τώρα;

Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ' ότι λέμε, όλοι μας!
Όσο αντέξουμε, κι όποιος αντέξει!

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αγώνες.
"Άμα δεν κλάψει το παιδί, δεν του δίνει η μάνα του βυζί!" έλεγε η μάννα μου και για την ακρίβεια: "Άμα δε κλάψ' του πιδί, δεν τ'δίν' η μάνα τ' β'ζί!"

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, παιδιά!

Ένα καράβι για την Γάζα

Ήταν για την συναυλία "ένα καράβι για την Γάζα"
Πήγα κι ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, παρόλο την πολύ κρύα βραδιά, λες και ήταν χειμώνας!
Εδώ σ' αυτή την ανάρτηση χρωστάω κάποια βιντεάκια ενθύμια, τα οποία όμως, για κάποιον λόγο δεν ανεβαίνουν. Ίσως ξεπερνούν το δεκάλεπτο, γι' αυτό. Θα τα ξανακάνω, γιατί πρώτα απ' όλα, θέλω εγώ να θυμάμαι εκείνη την υπέροχη βραδιά!
Και πάλι Θερμά Συγχαρητήρια, σε όλους τους συντελεστές, αλλά κυρίως στο πλήρωμα που ταξιδεύει για κει!

Απ' τα σημαντικά χαμένα μου...

Ήταν σήμερα. Ήθελα να πάω, αλλά...
Κάτι έγραφα χθες για κάτι "κότσια"...
Ξέρω ότι έχασα πολλά.
Θα ταξίδευα, θα μάθαινα, θα έβλεπα, θα ένιωθα, θα θαύμαζα, θα... πολλά "θα"!
Κι εκείνοι οι πελαργοί άραγε, τι να κάνουν;

ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Ήταυρος: Παράσταση και ημερίδα για το μύθο της Κάρλας

Έχασα:
ΟΛΑ! Τι να τα γράφω;

Συνέντευξη στην Θεσσαλία της Πέρσας Κουμούτση



Συνέντευξη στην Θεσσαλία της Πέρσας Κουμούτση, Καφέ Κλεμέντε και Βόλος.

και Μαγνησία

Ταξίδεψε η καρδιά...



Ήταν μια μέρα δύσκολη...
Τα καράβια μου έφευγαν.
Το νερό είχε κοπεί απ' το πρωί και κουβαλούσα με τον κουβά...
Τα βιβλία μου ήθελαν βόλτα...
Οι πελάτες απαιτούσαν να είμαι εκεί.
Εγώ κάποια στιγμή ξέφυγα...
Με ένα δίσκο όμως!
Κρίμα!
Τα ιστιοφόρα μου ετοιμάζονταν να φύγουν.
Δεν μ' άφηναν να φωτογραφήσω.
Τα τηλέφωνα με καλούσαν να γυρίσω γρήγορα...

ΤΑΞΙΔΕΨΕ Η ΚΑΡΔΙΑ, κι ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ!

REGATTA και βιβλία

Καφέ Κλεμέντε - Πέρσα Κουμούτση



Μόνο γι' αυτό τραγουδώ:
Γιατί μ' αγαπήσατε!

Καφέ Κλεμέντε, Πέρσα Κουμούτση, Σωτήρης Πολύζος, Κατερίνα Αντωνακάκη,

Καφέ Κλεμέντε - Πέρσα Κουμούτση



Κάποια βιντεάκια δεν ανεβαίνουν εύκολα! Υπομονή, κορίτσια!
Καφέ Κλεμέντε- Πέρσα Κουμούτση

Όλα τζάμπα!




Μ' άρεσαν και θέλησα να τα φωτογραφήσω.
Κάποιος με ρώτησε: "αν θα βγάλω λεφτά!"
Κουφάθηκα!

Λεμόνια διακόσμησης


Τα λεμόνια μου τα έφερε ο κύριος Στάμος απ' την Πλατανιά.
Θα πάω μια μέρα, όπωσδήποτε!
Τις τιμές τις ανέβασα λιγάκι, γιατί δεν βγαίνει μεροκάματο με τίποτα!
Οι πελάτες κλώτσησαν κι εγώ το φυσσάω και δεν κρυώνει γενικώς, για την δύσκολη εποχή που βρήκα ν' ανοίξω μαγαζί!
Θα δείξει!

Θαμμώνες και φίλοι




Παναγιώτης, Νίκος και Σπύρος!
Ζουμ στα ωραία μάτια του!
Τον λέω γκρινιάρη, γιατί είναι!
Τον αγαπάω όμως πολύ, γιατί ταίζει εδώ και χρόνια ( κάθε μέρα) τα περιστέρια που ζουν αδέσποτα! (Τα έχω φωτογραφήσει πολλές φορές και είναι στα άλλα μου μπλογκ.)

Ο κυρ Νίκος, ο ψαράς!





Ο κυρ Νίκος, νέος φίλος μου! Θα με πάει και βαρκάδα με την κυρά Μαρία του!

Αμ, πως;






Ήρθαν και στην βιβλιοπαρουσίαση του Καφέ Κλεμέντε της Πέρσας Κουμούτση!
Αμ, πως;
Μ' όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!

Άνεση...



Στον Παναγιώτη αρέσει η Πριγκηπέσσα, το ριγέ σακκάκι και το κελί τριάντα τρία!
Πελάτες μου!
Ο καθένας θέλει ένα τραπέζι και τέσσερις καρέκλες, δικές του!
Αυτό θα πει στέκι!

ΟΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!




ΟΒΕΛΙΣΤΗΡΙΟ
ΟΛΑ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ
Είναι απ' τις ιστορίες που γράφει η ζωή...
Με τον Γιάννη (δεξιά) θα πηγαίναμε στο Μόντρεαλ του Καναδά να δουλέψουμε.
Εκείνος πήγε και γύρισε, γιατί ήταν δύσκολη η προσαρμογή εκεί.
Εμείς ανοίξαμε το καφενείο κι εκείνος ένα μαγαζί παραπέρα ... σουβλατζίδικο.
Σουβλάκι με ένα ευρώ!
Είμαστε δίπλα και φίλοι!
Καλές δουλειές, παιδιά!
ΚΟΥΤΑΡΕΛΙΑ, μεταξύ Δημητριάδος και Ιάσωνος, ΒΟΛΟΣ

Για γέλια και για κλάμματα


Γέλασα όταν έβγαλε να με πληρώσει με το σακουλάκι...
Πελάτες μου!

Το φίδι




Έγινε κι αυτό! Πελάτες και φίλοι μου φέρνουν πολλά δώρα στο μαγαζί. Συνήθως λουλούδια.
Ο "αγριάνθρωπος" και πολυαγαπημένος φίλος Απτουλ, μια μέρα μου έφερε ένα φίδι!
Ακόμα τον κυνηγάω!
"Στην χώρα του τα τρώνε" , λέει και δεν τα φοβάται!
Βρε, τον φίλο μου!

Τα ιστιοφόρα μου








Τα ιστιοφόρα μου...

Πόσο μου λείπουν!...
Regatta

Τα τελευταία παραθύρια μου...


Δουλειά δεν είχε ο διάολος...
Του μπογιατζή...

Τα κορίτσια στον Κάβουρα




Τσιπουράκι στον Κάβουρα!
Στην υγειά όλων μας!
Ελένη Γκίκα, Πέρσα Κουμούτση, Κική

Τα κορίτσια στα χνάρια













Τα κορίτσια στα χνάρια μου!

Τιμή μου και καμάρι μου!

Ελένη Γκίκα, Πέρσα Κουμούτση και η Κική, φίλη της Πέρσας!