Χτυπήσαν κάποια τηλέφωνα।
Βρήκαν άνθρωπο να θυμίσουν ότι αύριο είναι η γιορτή της μητέρας!
"Έλα παππού μου..." λέει μια παροιμία!
Όχι, παππού, δεν σε φώναξα! Κάτσε εκεί που είσαι... Δεν είναι η στιγμή σου। Τώρα είναι η στιγμή των γυναικών... Των μαννάδων και μανάδων। Γιορτάζουν αύριο।
Προταιρεότητα είχε το Λενιώ σου, ή Άλλη μάνα μου, η μάνα του γιού σου, γιατί είχε τα γενέθλια της απουσίας της... Πάνε δυο χρόνια τώρα! Σα νεράκι πέρασαν, αλλά έχουν κατεβάσει τόσο νερό τα ποτάμια...
Εσείς εκεί πάνω, ξέρετε καλύτερα πως το κολύμπι στο ποτάμι είναι σπορ επικίνδυνο।
Μάθαμε κι απ' αυτό, κι ακόμα κολυμπάμε।
Δύσκολη η ζωή παππού। Εκεί πάνω, τι λέει; Είναι καλύτερα;
Πες το Λενιώ σου να μη μου θυμώσει που έβρασα το σταράκι στο μπρίκι στο καφενείο...
Ούτε που έστειλα τον γιο της να το διαβάσει, γιατί εγώ δούλευα।
Αρκεί που δεν την ξέχασα...
Ξέρω πως χάρηκε που για άλλη μια φορά της έστειλα τον γιο της...
Ήταν στο μόνο που μου έλεγε "μπράβο" και όταν ζούσε।
Χαιρόταν που της έστελνα συχνά τον γιο της...
"Είσαι μάνα και καταλαβαίνεις!" μου έλεγε।
Ναι, την καταλάβαινα...
Κι ακόμα την καταλαβαίνω...
Μάνα, κι εγώ βλέπεις!...
Εσύ, πατέρας! Μη μιλάς! Αργεί η δική σου γιορτή.
"Γιορτάζουμε" εμείς, λέει αύριο!
Δηλαδή σε λίγο...
Τι μου λένε, τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου