Έγινε κι αυτό! Πελάτες και φίλοι μου φέρνουν πολλά δώρα στο μαγαζί. Συνήθως λουλούδια.
Ο "αγριάνθρωπος" και πολυαγαπημένος φίλος Απτουλ, μια μέρα μου έφερε ένα φίδι!
Ακόμα τον κυνηγάω!
"Στην χώρα του τα τρώνε" , λέει και δεν τα φοβάται!
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου