Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Αντίο στα ιστιοφόρα...







Τα ιστιοφόρα φεύγουν...
Μελαγχολία.
Στίχοι Χαρούλας Φράγκου

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

... όταν τα ιστιοφόρα αναχωρούν... ξεριζώνοντας τη χαρά και τη θέα της μεγαλοπρέπειας στο καλόδεκτο λιμάνι... ας τους στείλουμε φιλί, μπορεί να το μεταφέρουν στην "άλλη όχθη"... μπορεί να περάσουν κι από το δικό μας λιμάνι, να χαιρετίσουν το άγαλμα της ελευθερίας... να μας πούν ότι η πατρίδα μας θυμάται κι ότι εμείς, την αγαπούμε...
Αχ, Κατερίνα μου! ήταν μια γνήσια ομορφιά, τα μικρά σου βίντεο, μια θλίψη για το γαλάζιο που δεν βλέπουμε. Μια δόση φαρμάκι με πολλά δάκρυα.
Η δε μουσική, πολύ καλή.
Σε φιλώ, νιώθοντας σαν να τα έφτιαξες μόνο για μένα...
Χθες, έδωσα τις σελίδες του βιβλίου, θα το έχω μισοβδόμαδα, ελπίζω... Φιλάκια, κορίτσι μου θαυμαστό!
Υιώτα
αστοριανή

τα χνάρια είπε...

Γιώτα μου, με το καλό το βιβλίο σου! Το περιμένω, εννοείται, να με ταξιδέψεις και να το ταξιδέψω! Αν δεν έχω ιστιοφόρα, θα βρω βαρκούλα! Όκευ;
Είχα μια υπέροχα γεμάτη μέρα με την Ελένη, την Πέρσα, το Καφέ Κλεμέντε και την συναυλία "ένα καράβι με την γάζα".
Αν όχι αύριο, από μεθαύριο ελπίζω να τα πούμε και να βάλω σε μια σειρά και το "υλικό" μου, όσο είναι φρέσκο. Ακόμα έχω πολλά ιστοφόρα που με περιμένουν.
Φιλάκια και μην μελαγχολείς.
Αγάπη και ευχές για ότι καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου! Τα λέμε και εννοείται περιμένω επειγόντως το βιβλίο σου, αμέσως μόλις γεννηθεί!