Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Μ' ένα τραγούδι

Μπορεί οι ρυθμίσεις μου να είναι μπάχαλο σ' αυτό το μπλογκ...
Μπορεί η ζωή μου να έχει γίνει ένα μπάχαλο...
Όπως και η Ελλάδα... περίπου.
Μπορεί ο χρόνος να τρέχει γρήγορα και να με πιέζει σε όλα αυτά που θα ήθελα να σας πω ή να σας δείξω...

Πολλά μπορεί...
Όμως δεν μπορεί τίποτα να μ' εμποδίσει να γράψω, πόσο υπερήφανη και συγκινημένη ένιωσα χθες για μια φίλη ποιήτρια την Χαρούλα Φράγκου που άκουσα μελοποιημένα κάποια απ' τα ποιήματά της, από τον Γιάννη Καρκάλα!

Κατάφερα να πάω στην συναυλία της Πολυφωνικής Χορωδίας του Δήμου Βόλου στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής και ένιωσα πως ήμουνα στο Μέγαρο Μουσικής!

Μ' αυτή την σύντομη ανάρτηση (προς το παρόν), θέλω να συγχαρώ όλους τους συντελεστές αυτής της τόσο ποιοτικής βραδιάς, έναν προς έναν!

Έχω τις κάτι τι, αναμνήσεις απ' αυτή την βραδιά και επιφυλάσσομαι για τα καλύτερα με την πρώτη ευκαιρία।

Δεν υπάρχουν σχόλια: