Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Κλοπή 1

Δέηση

Απλώνω τα χέρια
στον κήπο που κάηκε.
Δάκρυ του χρόνου
το μυστικό μου,
ακόμα κρατώ.
Γυμνά τα πόδια
στου ήλιου τις σάλπιγγες,
χρυσό κλωνάρι
φιλί μου παλιό.
Απλώνω τα χέρια
σε κάτι που χάθηκε.

ποίηση : Διονυσία Ντάλιου, από την ποιητική της συλλογή "Ασέληνος Νυκτωδία" (Εκδ. Ομήγυρις, 2009)
μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
τραγούδι : Θέλμα Καραγιάννη

Περισσότερα, εκεί!

Δεν υπάρχουν σχόλια: