Βιβλιοπαρουσίαση
«Καφέ Κλεμέντε»
«Καφέ…», λέει. Τον είχα κόψει εδώ και κάποια χρόνια, γιατί μου έφερνε υπερένταση και αϋπνία, κυρίως όταν τον έπινα τις απογευματινές ώρες।Τότε … και κόλα να έβαζα στα μάτια, δεν έκλειναν με τίποτα.Γι’ αυτό το είπα και το έκανα: «Καφέ εγώ ξανά στο στόμα μου, ποτέ!» είχα πει μέσα μου.Πού να το φανταστώ πως ότι απαρνήθηκα για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ότι θα μ’ έφερνε τόσο κοντά στα χνάρια του; Έτσι παραδέχτηκα για άλλη μια φορά τα λόγια του σοφού λαού που λένε: «Ποτέ μην πεις, ποτέ!»
Τελευταία τα έφερε έτσι η ζωή που όχι μόνο πίνω καφέ, αλλά να σερβίρω κιόλας! Όχι, παίζουμε!Σήμερα άρχισα να τον "διαβάζω" κιόλας! Όχι, δεν λέω το φλιτζάνι. Αυτό ακόμα δεν το έμαθα (ούτε τολμώ να πω και «ποτέ») αλλά τον διαβάζω σε ένα βιβλίο.
«Καφέ Κλεμέντε» ο τίτλος του.Τι να λέει αυτό το βιβλίο; Περίεργη είμαι, μα οι πελάτες με τους καφέδες δεν μ’ αφήνουν ελεύθερο χρόνο να τον διαβάσω. Το έχει γράψει η φίλη μου η Πέρσα Κουμούτση. Είναι μυθιστόρημα και έχει γεύση από μια γηραιά γυναίκα που θυμάται τα νιάτα της στην Αλεξάνδρεια και στο Παρίσι την εποχή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ελισάβετ την έλεγαν και διχάστηκε ανάμεσα σε δυο άντρες. Ήταν ηθοποιός, λέει. Μόνο για τον καφέ Κλεμέντε δε μου λέει τίποτα κι αυτό με κάνει να ανυπομονώ να το διαβάσω ακόμα πιο πολύ. Πόσο ρόλο να έπαιξε αυτό το καφέ Κλεμέντε στην ζωή αυτής της γυναίκας; Ο κόσμος να χαλάσει, εγώ θα το μάθω, κι αν έχω κι άλλες απορίες μετά το διάβασμα, είμαι τυχερή γιατί το Public Βόλου (Όγλ 28) κάλεσε την Πέρσα Κουμούτση την Τρίτη στις 18 Μαΐου, στις 7 η ώρα, τ’ απόγευμα, να μας μιλήσει για το βιβλίο της. Να θυμηθώ να πάω. Να μην ξεχάσω ότι θα μιλήσει γι’ αυτόν τον «Καφέ Κλεμέντε» και η Ελένη Γκίκα που είναι μεγάλη μαστόρισσα όλων των γραπτών «καφέδων»! (Είναι και βιβλιοκριτικός!) Καλά, η Ελένη έχει και πλούσια δική της πρώτη ύλη (μυθιστορήματα, δοκίμια, συνεντεύξεις, ποιήματα), δεν το συζητάμε! Θα πάω! Πες πως είμαι ήδη εκεί!
Παρουσιαστής θα είναι ο αγαπημένος και άγνωστος γνωστός για όλους μας, Σωτήρης Πολύζος!
Είναι δυνατόν να μην πάω; Μπορεί όλοι να μου είναι γνωστοί, μα όλο και κάτι παραπάνω θα μάθω.
Για την Πέρσα Κουμούτση ξέρω πως γεννήθηκε στο Κάϊρο. Σπούδασε στο Αιγυπτιακό Πανεπιστήμιο και ήρθε στην Ελλάδα όταν τελείωσε τις σπουδές της. Στην αρχή δίδαξε στην ανώτερη εκπαίδευση, αλλά μετά την κέρδισε η λογοτεχνία. Μετάφρασε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Αιγύπτιου νομπελίστα Ναγκίμπ Μαχφούζ από τα αραβικά, μετάφρασε κι άλλα έργα Αράβων, όπως και ποίηση, ως και το Κοράνι, γι’ αυτό το Αιγυπτιακό κράτος το 2006 της απένειμε μετάλλιο τιμής για την προσφορά της. Το 2001 δε, τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη για το σύνολο των μεταφράσεών της.
Απ’ τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί επίσης και το μυθιστόρημά της με τίτλο «Δυτικά του Νείλου» (Μεταξύ μας, εκείνο μιλάει για μια γέφυρα, μα τι γέφυρα!)
Να μην τα πολυλογώ και σας κουράζω! Θα πάω! Εσείς;
Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου
Το μπλογκ της Πέρσας Κουμούτση είναι εδώ!
2 σχόλια:
Αυτό σου έλειπε!!! Να μην πας!!!
Υποθέτω πως μόνο (χτύπα ξύλο) αν είσαι στο νοσοκομείο, δεν θα είσαι εκεί.
Εγώ πάλι, μόνο αν διακτινιστώ μπορεί να παραβρεθώ. Αλλά η σκέψη? Ποιος την εμποδίζει αυτή? Εκεί θα είναι. Στη γωνία. Να παρακολουθεί σιωπηλά.
Φιλιά πολλά
ΥΓ. Τι έγινε? Έβαλες και πίνακα ανακοινώσεων στο καφενείο με τα πολιτιστικά?
Καλώς το κορίτσι της Κρήτης! Εγώ έγινα της θάλασσας... και με μουσική επένδυση. Αυτές τις μέρες με τα ιστιοφόρα με ψάχνανε στην θάλασσα.
"Πάλι πήγες στην θάλασσα;" με ρωτούσαν.
"Πάλι πήγες στα καράβια;"
Κόντεψα να μπαρκάρω χωρίς φυλλάδιο... Φωτεινούλα μου! Ιστορία! Τι να σου λέω;
Πάμε τώρα στην βιβλιοπαρουσίαση. Αν δεν το έπαιρνα είδηση, κι αν δεν με ενημερώνανε τα κορίτσια, θα συνέβαινε κι αυτό. Μόνο να είμαστε καλά. Δεν υπήρχε περίπτωση, ακόμα κι αν δεν με θέλανε να είμαι εκεί!
Καλά, άσε την σκέψη! Εμένα μέχρι την Κυριακή θα βρίσκεται στην Αθήνα. Δεν θα πάω τελικά. Δεν έχω κότσια και δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι όπου θα ήθελα, την ώρα που πρέπει.
Εννοείται πως πρώτη θέση θα έχει ότι μ' αγγίζει!
Έχω κάνει τους πελάτες ξεφτέρια, σε ότι ξέρω, τουλάχιστον! Πού να πιάσει και χειμώνας! Στόχος μου να κάνω κι εγώ βιβλιοπαρουσιάσεις, ποιητικές βραδιές (για λίγα άτομα- όσα χωράνε) και ότι άλλο μου κατεβαίνει στο κεφάλι.
Πάρε τον Ντακάκη μόλις βγει το βιβλίο και ελάτε. Σας καλούν τα χνάρια!
Φιλάκια και μιλάω σοβαρά! Αυτό το μαγαζάκι θα το αφήσω με ιστορία πίσω μου. Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν κάπου. Όπου μας βγάλει. Ο καθένας μας καλεί τους φίλους του. Διαφορετικά τα ενδιαφέροντα της οικογένειας, ποικίλα και τα θέματα. Λες να έρθει και ο ΠΑΟΚ;
Ουντέζε όμως, είχαμε!
Φιλάκια, πρέπει να κοιμηθώ! Έχω τόση ιντερνετική δουλειά, δεν μου φτάνει όλο το καλοκαίρι! Κότσια και χρόνο δεν έχω. Ιδέες και ύλη, άπειρες! Τι να το κάνεις; Καλύτερα να μην είχε ανοίξει το μυαλό μου. Τώρα δεν το κρατάει κανένας!
Δέστε με! Πριν είναι αργά!
Δημοσίευση σχολίου