...
Πήγα στο βιβλιοπωλείο. Όχι που δεν θα πήγαινα, να κάνω καδράκι το κυκλαμινάκι μου με την παραπονεμένη βιβλιοθηκούλα μου!
...Κι εκεί που περίμενα την μεγένθυση, την πλαστικοποίηση, κι ενώ χάζευα γύρω μου τίτλους από βιβλία,
(τι πιο φυσικό! Είδα τίτλους γνωστούς και αγνώστους σε μένα, πολλά βιβλία που αφορούν και Πήλιο και Βόλο)
και κει που διάβαζα μεν, αλλά από μέσα μου σκεφτόμουνα :
"Τι να σας κάνω; Αυτή τη φορά δεν είναι μόνο τα λεφτά, είναι και θέμα χρόνου"
και φυσικά εκείνα δεν απάντησαν,
βλέπω την "Αδελφότητα των στεναγμών" του φίλου μου του Νίκου του Ντακάκη! (ΛΙΒΑΝΗΣ)
"Α, η αδελφότητα!" φώναξα και με κοίταζαν οι άνθρωποι σαν χαζοί!
"Είναι Κρητικός και φίλος μου! Είναι πολύ καλός! Αχ! την μηχανή.... Την έχω μαζί μου; Να πάω να την πάρω; Την έχω! Θα μου επιτρέψετε να το φωτογραφήσω εκεί όπως είναι;"
Παραμίλαγα, μόνη μου! "Ναι!" μου είπε ο άνθρωπος.
Τι να έλεγε; Είδε την χαρά μου!
Του εξήγησα πως χάρηκα που υπάρχει γύρω μου, χωρίς να το παραγγείλω! (Αυτός είναι που κάποτε είχε και το μάννα στην παραλία!)
Ντακάκη, Φωτεινή, τυχαίο;
Φωτεινή, μέσω εσένα και σε σένα, γιατί δικαιούσαι μερίδιο χαράς!
Αυτό το λένε "δικαίωση" !!!
...Κι είναι στην αρχή της!
Πολλά φιλάκια με αγάπη από Βόλο!
Σύντομα πράγματα! (και λόγω ώρας!)
Υγ. Ώρα δύο και είκοσι δύο! Ο Πικάσα ή μου κάνει κόλπα, ή κάτι άλλαξε κι εγώ δεν το κατέχω! Έχω άλλες δυο, φαίνεται το κεφάλι μου και δεν μπορώ να το κόψω! Οπότε, λαμβάνετε δύο, δημόσια!
Είχε και καθρέφτη, βλέπεις! Εκεί να δεις χαμόγελο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου