Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Ανέκδοτα μάννας

Τώρα, αφού το ρίξαμε στα ανέκδοτα που τελικά, δεν είναι μόνο φαντασία, αλλά βγαίνουν απ' την ίδια την ζωή, θυμήθηκα την μάννα!

Έλεγε πολλά "χαζούλικα"... ίσως γιατί ήταν αγράμματη, ίσως γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει την εξέλιξη της ζωής.

Θα σας πω ένα γεγονός που το είχα στείλει κάποτε και στην εκπομπή του Ίωνα Τιρτέου. (Έτσι γράφεται; Δεν θυμάμαι καθόλου!)

Είχα χάσει την διεύθυνση του αδελφού μου στην Αμερική και η μάννα με μάλωνε να του γράψω να μου την στείλει!

Κι άλλα:
Όταν της έδειχνα στον χάρτη πόσο μακριά είναι η Αμερική και η Αφρική που ήταν τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι την κοροιδεύω, κι αν ήταν θα τα 'βλεπε καθέ μέρα! "Είναι πολύ κοντά!" έλεγε!
Το ράδιο της γειτόνισσας έλεγε ειδήσεις, ενώ το δικό μας όλο τραγούδια!
Οι μπαταρίες μας δεν ήταν καλές!
Να κλείσουμε την τηλεόραση ή το ράδιο, να κοιμηθούμε και θ' ακούσουμε αύριο την συνέχεια!
Να μην ξεντύνομαι μπροστά στην τηλεόραση γιατί με βλέπουν!

Ού, τι μου θύμησαν τ' ανέκδοτα!

Δε γελάω όμως μ' αυτά...
Μου φέρνουν μια γλύκα, μια νοσταλγία...
Α, ρε μάννα, ξεφύτρωσες πάλι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: