Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Μάρτυρες ζωής κι ελπίδας τα κλειδιά;

Το "Καφενείο" μου... έχει μια συνέχεια από εδώ:

Χθες Σάββατο, 8 μέρες μετά την Φυγή του Νίκου... παραλάβαμε τα κλειδιά...

Ανοίξαμε, δεν ήταν εκεί...
Το κεράκι έκαιγε ακόμα απ' την Τετάρτη... στην γωνιά...
Θα καίει για μέρες και πριν σβήσει θα το ανανεώσω.
Φτάνει όμως αυτό;

Κλειδιά...
Κάποιος κλείδωσε για τελευταία φορά.
Κάποιοι δικοί του άνοιξαν...
Κάποιοι φίλοι μπήκαν...
Κάποιοι φίλοι τα παρέλαβαν...

Όλα έγιναν... με τα ίδια κλειδιά!

Άραγε αυτά τα κλειδιά κρατούν τα μυστικά της ζωής μας;

Δεν υπάρχουν σχόλια: