Είναι σχόλιο που το έγραψα στο μπλογκ του Σπύρου και θα καταλάβετε:
Σπύρο, αν και ξαναμπήκα σήμερα στην σελίδα σου, άργησα "να βγάλω σπυράκι..." (δηλαδή να σχολιάσω) όπως γράφεις τόσο χαριτωμένα στα σχόλιά σου!
Αν και αργά, είχα μια μέρα εκτός από κουραστική, έως και πολύ παράξενη, θέλω να σου γράψω πως χάρηκα πολύ που με αφορμή τα βιβλία σας βρήκα και ελπίζω πως δεν θα χαθούμε!
Χαίρομαι για όλα αυτά που διάβασα, εύχομαι Καλή επιτυχία στην ομάδα σας που ίσως στο μέλλον καταφέρω να γίνει και "μου"!
Μ' αρέσει που έψαχνα τον κύριο Λεϊμονή για την εκδήλωση, είχα τις καλύτερες συστάσεις γι' αυτόν, μα ο τηλεφωνικός κατάλογος που έψαχνα δεν με βοήθησε καθόλου στο να βρω τον ίδιον και εγκαίρως, όχι μόνο αυτόν, αλλά και πολλούς άλλους!
Δεν πειράζει, όμως! Μερικά πράγματα στη ζωή είναι για να γίνονται έτσι! Η ζωή ξέρει καλύτερα πως τα φέρνει. Έχει τους λόγους της.
Θα τα ξαναπούμε σίγουρα, Σπύρο και γράφε όπως σου υπαγορεύει η ψυχή σου! Αυτή κι αν ξέρει! Ακόμα και στους δασκάλους, αυτή υπαγορεύει! Αλλιώς, πώς;
2 σχόλια:
Πόσο μεγάλη η τιμή που μου κάνεις.... Μένω έκπληκτος και άφωνος...
Θα παραθέσω κι εδώ την απάντησή μου στο σχόλιό σου και να ξέρεις ότι εννοώ κάθε μου λέξη και υπόσχεση...
Drmakspy είπε...
Τα χνάρια
Κατερίνα μου...
Καλωσόρισες... Τα βήματά μου έπρεπε δυό φορές να έχουν αφήσει κάποια χνάρια στο όμορφο και φιλόξενο καφενείο σου... Δυό φορές έμαθα για τις συγκεντρώσεις σας εκεί ένα κτι πιο αργά από ότι έπρεπε για να έρθω... Εγώ χάρηκα διπλά... Δεν θα χαθούμε σίγουρα!
Χαίρομαι πιο πολύ για μια παράξενη σύμπτωση που δεν μοιάζει ούτε αυτή τυχαία... Στο διήγημά μου αυτό, χρησιμοποιώ την λέξη χνάρι με μεγάλη σημασία για την συναισθηματική απόδοση της στιγμής... "Εκεί που ακουμπούσε τώρα το χνάρι του μόνο...". Κι έρχεσαι εσύ και αφήνεις ακριβώς σε αυτό το πρώτο χνάρι σου... Η ομάδα μας θα γίνει και δική σου σίγουρα όπως και εμείς θα κάνουμε και δική μας την δική σου..
Όσο για τον Διονύση Λεϊμονή τώρα τον βρήκες για τα καλά!!!! Χαίρομαι πολύ γι αυτό...
Όντως η ζωή ξέρει καλύτερα πως τα φέρνει και σίγουρα έχει λόγους σοβαρούς!
Περιμένω να γνωριστούμε από κοντά και να περνάμε υπέροχα διαβάζοντας, γράφοντας, ακούγοντας, αγγίζοντας ψυχές και κάνοντας καταθέσεις ψυχής στην τράπεζα του πνεύματος...
1 Οκτωβρίου 2010 10:55 μ.μ.
Τα χνάρια είπε...
Σπύρο μου, μόλις είδα το σχόλιό σου και κατασυγκινήθηκα... Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στη ζωή, Σπύρο! Πιστεύω πολύ σ' αυτό!
Δεν πειράζει που έχασες τα δυο προηγούμενα χνάρια... Ήταν τα πρώτα βήματα της προσαρμογής σ' ένα αλλιώτικο δρόμο και τρόπο επικοινωνίας.
Ήταν κάπως δειλά, μα είχαν πολύ βάθος! Ελπίζω στο μέλλον σε καλύτερα, σε πιο δυνατά και συχνά, ώστε να μην σβήνονται με κανένα πέρασμα του χρόνου!
Χαίρομαι πραγματικά που σας βρήκα όλους κι εγώ, και με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να σας συναντήσω κι από κοντά για να χαράξουμε όλοι μαζί μια καλή πορεία αναζήτησης του πνεύματος, όπως λες!
Μ' αρέσει η γραφή σου Σπύρο κι ακόμα περισσότερο το συναίσθημα που βγάζουν οι λέξεις σου! Λίγο σπάνιο για άντρα της σημερινής εποχής! Μπράβο γι' αυτό που είσαι, πρώτα και μετά για την μεταφορά του στο χαρτί!
Περισσότερα από κοντά. 32602 το τηλέφωνο για να συννενοηθούμε πότε θα είμαι εκεί, να μην περάσεις άδικα! Εντάξει;
3 Οκτωβρίου 2010 7:59 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου