Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Κλεμμένα

Στον "αγέννητο"

Νόμιζα θά 'ρθεις...
Θυμάμαι τότε που αχνοφάνηκες...
Κοίταξα την εικόνα μου στον καθρέφτη
μέσα στο ασανσέρ... Άλλαζε...
Έφτασα στο ισόγειο ένας άλλος...
Πιο ώριμος και δυνατός...
Χάθηκες μια μέρα στο αίμα...
Δεν ήρθες ποτέ...
Είναι στιγμές που σε νοιώθω στο στήθος
να ακουμπάει η σάρκα σου στη δική μου
όπως ξαπλώνω ανάσκελα -γλυκό βάρος-
και το μικρό σου χέρι να κρατιέται
απ' το δικό μου...
Δεν ήρθες ποτέ γιατί ποτέ δεν έζησες...
Δεν θά 'ρθεις ποτέ γιατί δεν έχεις μάνα...

Αργοναύτης
Βόλος 30-01-08

Έκλεψα τον αγέννητο. Το ζεϊμπέκικο και όλα τα άλλα τα άφησα εκεί, στον Σπύρο, να τα διαβάσετε μόνοι σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: