Κι επειδή δεν μπορώ χωρίς λουλούδια...
Αυτό το λουλουδάκι, ούτε ξέρω πως το λένε, εγώ το λέω: "Ελπίδα", ήταν παραμελειμμένο εδώ και χρόνια στον κήπο μου και ανήκε (για μένα) στην κατηγορία πρασινάδα...
Φέτος, μια ωραία μέρα, εκεί που διαπίστωσα ότι τα λουλούδια μου αντέχανε την απουσία μου μεν, διψούσανε πολύ δε, το βλέπω γεμάτο ροζ λουλουδάκια!
Τρελάθηκα απ' τη χαρά μου και αμέσως το ανέβασα πάνω στην άδεια σκάλα μου (πια, γιατί μια σκάλα με λουλούδια καθώς και τα μπαλκόνια, θέλουν φροντίδα και προδέρμ κι εγώ όλο έλειπα, λείπω, στο μέλλον δεν ξέρω...), για να το βλέπω και να το φροντίζω.
Κάποια ωραία μέρα όμως, είδα πως είχαν ξεραθεί όλα του τα ανθάκια. Έτσι, το πήρα κοντά μου, στο μαγαζί.
Εκεί στην αρχή, το ένιωσα ζαλισμένο, είπα "θα μου πεθάνει, το κούρασα" και άρχισαν να χλωμιάζουν και τα πράσινα φύλλα του.
Ως που μια ωραία μέρα ανακάλυψα το πρώτο ροζ λουλουδάκι κοντά στο φως!
Χάρηκα, τόσο πολύ! Το είπα σε όλους! Σε γείτονες και πελάτες.
Αυτές τις μέρες δε, που άνθισε και δεύτερο και μάλιστα κοίταζε προς τα μέσα του μαγαζιού...
Τι να σας πω;
Πετάω!
Η Ελπίδα μου, ζει! Αντέχει, ακόμα!
5 σχόλια:
Θηρίο μου έχεις και κεράκι;;;;;;;;;;;
Xάρηκα εγώ που έχω να τ δω από μικρή πόσο μάλλον εσύ
ΧΑΡΑ και ΕΛΠΙΔΑ να έχεις ΠΑΝΤΑ
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου, γλυκιά κι αγαπημένη!
Κι αν δεν την έχω ή την χάνω κάποιες φορές, ένα σημαδάκι φτάνει για να την ξαναβρώ, κορίτσι μου, γιατί επιβάλλεται! Χωρίς αυτή, δεν μπορείς να πας παρακάτω. Καταρρέεις. Τώρα εγώ αν κατέρρευσα κι από κούραση, αυτό είναι άλλη υπόθεση!
Γλαρένια μου, εννοείς το λουλούδι μου κεράκι; Πάντως φέτος δεν τα πήγα καλά με τα κεράκια και μου στοίχησε. Ήταν σκόρπια η οικογένεια. Θα τα κάνω όμως στις γιορτές που θα είμαστε όλοι μαζί, ελπίζω!
Ναι, αν είμαι καλά, πενήντα θα σβήσω κι ας λιώσει και η τούρτα!
Το ήξερες αυτό το λουλούδι, γλαρένια μου; Πώς το λένε; Εύχομαι να έχει καλό όνομα!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες από δω! Τι να σου χαρίσω;
Α, βρήκα!
Καλά! Γλαρένια μου, μ' έχεις στείλει απόψε!
Έχεις και τα σχόλια κλειστά!
Περαστικά κορίτσι μου στον γλάρο σου! Άργησα πολύ να το μάθω, γράψε με όμως στους δικαιολογημένους και όχι στους αδιάφορους.
Άμα σου πω γι' αυτή την μπλε φούσκα! Χρόνια λατρεμένο αγριολούλουδο και αυτές τις μέρες το είδα σε μια αυλή και σκεφτόμουνα ... με την πρώτη ευκαιρία να τους χτυπήσω την πόρτα.
Δεν παίρνω όμως το μηχανάκι (μετά την λαχτάρα στον περιφερειακό) και είναι λίγο δύσκολο να πάω εκεί, ειδικά νορμάλ ώρες.
Καλύφθηκα με τις δικές σου, μην ενοχλήσω και ξένο κόσμο!
Φιλάκια, σ' αγαπάω, κι ας χανόμαστε!
Ακριβώς έτσι είναι η κοινή του ονομασία. Για τα υπόλοιπα σου έχω το λινκ.
Από μικρό παιδί το θυμάμαι να αναρριχάται την εσωτερική σκάλα της μαμάς μιας γειτόνισσας που τώρα όλες τους μαζί με τη δική μου και τη δική σου μάνα μας "βλέπουν" από ψηλά.
Εσύ νομίζεις δε με έστειλες με τόσες αναρτήσεις;
ΤΙΜΗ ΜΟΥ από ένα πνευματικό άνθρωπο με ψυχή διαμάντι όπως εσύ και Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Σίγουρα μας βλέπουν, γλαρένια μου!
Γι' αυτό έβρεξε πολύ απόψε! Τα λέγανε...
Χαίρομαι που σου ξύπνησα και δικές σου αναμνήσεις!
Είδες τι γλυκά νιώθεις, όταν πας πολύ πίσω, κάπου εκεί κοντά στις βάσεις;
Δεν ζυγίζονται οι αναρτήσεις γλαρένια μου, με το μαντάτο που μου έφερες ότι το λένε: "ΚΕΡΑΚΙ!"
Σου χρωστάω πολλά, ακόμα!
Τώρα άμα λες για τιμές και πνευματικούς... σκύβω κεφάλι και ζήτα μια συγγνώμη απ' τους πραγματικά πνευματικούς, γλαρένια μου!
Εγώ, "Σ' Ευχαριστώ", κορίτσι μου και να θυμάσαι ότι "Σ' αγαπάω" και δε μου ξεφεύγει γλάρος, χωρίς χαιρετίσματα!
Φιλάκια κι από μένα, να πεταχτώ στην Γιώτα, γιατί δε μπορεί, κάτι θα ανέβασε!
Έχω ανακατέψει και όλο το σπίτι, αλλά μάλλον θα κοιμηθώ, για να έχω κότσια για αύριο.
Δημοσίευση σχολίου