Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Κι αυτό το είχα σε πρώτη ζήτηση, να το βρω, μόλις αδειάσω! Έφαγα τιμωρία κάποτε γι' αυτό από έναν καθηγητή και η τάξη μου έχασε ένα διάλλειμά της.
Των αναμνήσεων, απόψε! Καλημέρα μας και Καληνύχτα μας, μαζί!
ριτα σακελλαριου,τελευταια ωρα ,rita sakellariou http://palia-laika.blogspot.com/
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Πολύ ωραίο τραγούδι! Δεν το ήξερα. Το βρήκα προχθές.
Στενά μου σύνορα που πια δεν με χωράτε τ' απομεσήμερα ο νους μου συλλογάται μα την απάντηση που μάταια γυρεύει, πώς να τη βρει που εδώ κανένα δεν βολεύει Ανάγκη πού 'γινες φιλότιμο να ζήσεις να ζητιανεύω τις δικές μου αναμνήσεις είν' η κατάληξη μα πια δεν με κρα...τάει, τούτο τ' ασπρόμαυρο που...
Δείτε περισσότεραΠριν από 5 λεπτά · · · Κοινοποίηση
2 σχόλια:
Κάποιος μεγάλος και αγαπημένος μου είπε χθες:
"Δεν σου αξίζει εσένα..."
κάτι (που δεν θέλω να το γράψω)
και με σκλάβωσε!
Ας τον έχει ο θεός καλά, εκεί που βρίσκεται πάλι αυτές τις μέρες!
Ευτυχώς που κάποιοι σωστοί εκεί στο Γιουτιουμπ, γράφουν και τα λόγια!
Στενά μου σύνορα που πια δεν με χωράτε
τ' απομεσήμερα ο νους μου συλλογάται
μα την απάντηση που μάταια γυρεύει,
πώς να τη βρει που εδώ κανένα δεν βολεύει
Ανάγκη πού 'γινες φιλότιμο να ζήσεις
να ζητιανεύω τις δικές μου αναμνήσεις
είν' η κατάληξη μα πια δεν με κρατάει,
τούτο τ' ασπρόμαυρο που πλέον δεν μου πάει
Αυτό τον κόσμο θα γκρεμίσω
σπάζω του χρόνου το κλειδί,
πληγές και γέφυρες θα κλείσω
κανείς μπροστά μου μη σταθεί
Φτάνουν τα ψέμματα που καίνε
οι ψευδαισθήσεις που πονούν
άλλο τα μάτια μου δεν κλαίνε
τα χείλη μου άλλο δε σφαλούν
Τόσο καιρό μεσ' στον ιστό σας μπερδεμένος
ποτέ δεν πίκρανα μα πάντα πικραμένος
Τα όνειρά μου χρόνια αντίκριζα απ' το πλάι
εδώ κατάματα κανένας δεν κοιτάει
Μα τώρα μια και δυο τα πόδια μου στην πλάτη,
κι ίσια τραβώ για το κρυφό μου μονοπάτι
Δε στρέφω πίσω μου το βλέμμα μου καθόλου,
μέρος δεν είμαι πια και θύμα του συνόλου
Αυτό τον κόσμο θα γκρεμίσω
σπάζω του χρόνου το κλειδί,
πληγές και γέφυρες θα κλείσω
κανείς μπροστά μου μη σταθεί
Φτάνουν τα ψέμματα που καίνε
οι ψευδαισθήσεις που πονούν
άλλο τα μάτια μου δεν κλαίνε
τα χείλη μου άλλο δε σφαλούν
Μετά τη στάση εδώ του Μητροπάνου, αυτό έκλεισε ως αγαπημένο μου τραγούδι, μετά τα πενήντα!
Δημοσίευση σχολίου