"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" την δασκάλα ΖΩΗ ΤΑΚΤΙΚΟΥ!
Είχα δέκα τουλάχιστον χρόνια να την δω! Ούτε με γνώρισε, ούτε την γνώρισα!
"Ποια κυρία είστε;"
"Η Ζωή Τακτικού!"
Τι να πω; Αγαπημένη, χαμένη, μα τόσο τρανή εκτίμηση η μία για την άλλη!
Είπε και κάτι λόγια! Ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί!
Η Ζωήτσα είναι ποιήτρια, συγγραφέας, μόνο για φίλους και ανάμεσά τους είμαι κι εγώ!
Μεγάλη η τιμή και η έκπληξη! Της τηλεφώνησα, μου είπε ότι δεν μπορούσε να έρθει, ότι θα περνούσε άλλη μέρα και ήρθε με κάτι γραφούμενα....!
Τι να λέω; Τι να πω τέτοια ώρα, κι αύριο δουλεύω;
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου