Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Χνάρια από κολοκύθες κι αγάπες!

Και πάμε στην Γιώτα μου, που πάντα απλόχερα χαρίζει την αγάπη και τον χρόνο της, ενώ βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική στιγμή της ζωής της!
Μου έχει έτοιμα τα κολοκυθένια παππουτσάκια... για το παραμύθι της Σταχτοπούτας!
Το ένα θα με στενεύει, μα το άλλο θα απαλύνει τον πόνο!
Φιλάκια, Γιώτα μου!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
"ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ" στην εκδήλωση των ΑΘηναίων, εκεί!

...ΤΑ "ΧΝΑΡΙΑ" της Κατερίνας και ... εκείνα της Φύσης

Κατερίνα μου,
...αν... νόμισες ότι "τα έχω χάσει!", ιδού και το... δείγμα!
...ένα "παιδικό" !!! τρυφερό κι ... απάτητο !!!
και
το "παραπονιάρικο" !!!
που δεν μπόρεσε να... περπατήσει στο δρόμο των αγκαθιών!!!
και τώρα, εσείς,
Φίλες και Φίλοι μου,
πέστε μου :
ποιος αντιγράφει ποιον!
Η Κατερίνα μας τη Φύση
ή
η Φύση την Κατερίνα μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΥΓ.: ...και δεν είναι μόνο οι..." πατούσες" της Φύσης... είναι και
κάτι ραδίκια, που ξαναφύτρωσαν για δεύτερη χρονιά
τόσο ψηλά,
τα οποία, πιστέψτε με, είναι για το βιβλίο Γκίνες!!!!!!!
Αυτά, βέβαια, άλλη φορά!
Καληνύχτα, για τώρα,
θα τα πούμε σύντομα,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα

Δεν υπάρχουν σχόλια: