Για τον συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή άκουγα πολλά, μα δεν έτυχε να διαβάσω ακόμα τα βιβλία του. Δεν είναι από τα μέρη μας, είναι γαμπρός όμως στην Νέα Ιωνία Βόλου και είναι τιμή για μας που ανεβάζει τον πνευματικό πλούτο της πόλης μας.
Προχθές τον είδα στην εκδήλωση με το αφιέρωμα για τον Παυσανία Γκάλιο, και του μίλησα έτσι αυθόρμητα:
"Είστε ο κύριος Διονύσης Λεϊμονής;" τον ρώτησα.
"Ναι, εσείς;"
Μόλις του είπα τα ονόματά μου, ήταν σα να με ήξερε κι αυτός χρόνια! Μιλήσαμε σαν δυο παλιοί φίλοι. Έχει πολύ ωραία όνειρα που μπορεί και να τα πραγματοποιήσει, πρώτον γιατί έχει θέληση, δεύτερον είναι πολύ νέος και τρίτον είναι άντρας! (Μεγάλη υπόθεση αυτό, γιατί ο άντρας δεν έχει να κάνει ούτε φασίνα, ούτε μαγείρεμα!)
Εύχομαι να τα πετύχει όλα τα όνειρά του, (ήδη είναι πολύ δραστήριος, θα τα πούμε όμως, σιγά σιγά, άλλη φορά) και να παραμείνει έτσι απλός, παρόλα τα βραβεία του και τις επιτυχίες του!
Απόψε, έτσι στα βιαστικά, ήθελα να δώσω ένα στίγμα του και το στέκι του στα μπλογκ, για να μάθετε, όσοι θέλετε, πολύ περισσότερα.
Εκείνο που ήθελα να καταγράψω είναι την σκηνή που γνωριστήκαμε:
Μιλούσα με τον κύριο Κώστα Λιάπη και ήρθε κοντά να τον χαιρετήσει. Τον άκουσα να τον ρωτάει:
"Τώρα γράφετε κάτι; Μας ετοιμάζετε τίποτα;"
"Όταν ασχολείσαι με τους άλλους, παραμελείς τα δικά σου!" του είπε ο Κώστας Λιάπης, ενώ με κοίταζε και μου χαμογελούσε, ξέροντας ότι θα τον καταλάβω.
Μόλις άκουσα να το λέει αυτό, συμφώνησα απόλυτα!
"Έτσι, ακριβώς!" του είπα.
Ένιωσα την βαρύτητα της φράσης του στο πετσί μου.
Σα να είχαμε κάτι κοινό...
Μετά που τον άκουγα να μιλάει για τον συγγραφέα και ποιητή Παυσανία Γκάλιο, θυμήθηκα αυτή την φράση του και χαμογέλασα μόνη μου, ειρωνευόμενη τον εαυτό μου.
Βρήκα την μεγάλη διαφορά...
Το θέμα είναι να ασχολείσαι με τους άλλους, εφόσον έχεις διαβάσει πολύ, ενώ έχεις καταξιωθεί και ο ίδιος και κυρίως, μετράει ο λόγος σου!
Αλλιώς, πώς, Κατερίνα;
Καλό το ίντερνετ, αλλά ...
Αυτά γι' απόψε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου