Δεν το βάζει ο νους του ανθρώπου...

... Έχω ξαναπεί πως είμαι "λίγο" εκτός ειδήσεων, λόγω της δουλειάς, χρόνου κ.λ.π.
Χθες το βράδυ όμως, κάθισα και είδα απ' την αρχή ως το τέλος τον Μάκη.

Έπαθα! Δεν ήταν οι μαζεμένες εικόνες που είδα, δεν είναι τα όσα άκουσα και έμαθα απ' τους καλεσμένους πυρηνικούς, είναι που παρασύρθηκα πολύ κι αφέθηκα κι εγώ μέσ' το τσουνάμι. Η ματιά έφυγε απ' τις εφιαλτικές εικόνες και δούλεψε η φαντασία μου στον μέγιστο βαθμό. Σκέφτηκα τον τρόμο των ανθρώπων... Οικογένειες, μανούλες, παιδιά, εργαζόμενους, νέους, γέρους, πλούσιους, φτωχούς, ζώα, να τα σκεπάζει ένα κύμα, ένα σπίτι ένα αυτοκίνητο...
Φρίκη! Τρόμαξα με την φαντασία μου, και κυρίως με τρόμαξε το ότι ήταν όλα αλήθεια, κι όσο κι αν έκλεινα τα μάτια και η καρδιά μου σφίγγονταν, το μυαλό μου δεν έφευγε από κει, όχι μόνο όσο έβλεπα την εκπομπή, αλλά ακόμα...
Ακόμα δεν έχω συνέλθει, γιατί ο εφιάλτης συνεχίζεται και δυστυχώς θα έχει μεγάλη συνέχεια και μετά από μας. Η ραδιενέργεια βλέπεις, μένει...
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει από χθες, δεν βοηθάνε τα παυσίπονα, δεν βοηθάνε τα νέα δυσάρεστα μαντάτα, δεν με βοηθάει τίποτα καλό, γιατί, εκτός του ότι δεν υπάρχει, δεν μπορεί να νιώθει κανένας καλά, όταν γύρω του συμβαίνουν τόσα!
"Α, εσύ μπήκες πολύ βαθιά", μου είπε ένας φίλος, όταν του είπα πως βρίσκω πολλά πράγματα μάταια.
"Ναι, κι αν μπορείς, βγάλε με!" του είπα.

Φυσικά, δεν μπορούσε! Τον μελαγχόλησα κι αυτόν! Είναι να μην μπεις στο πετσί του ρόλου...
Θέλω να είμαι αισιόδοξη. Πρέπει να είμαι αισιόδοξη, αλλά...
Όταν βλέπω λοιπόν στην τιβι άσχετες συζητήσεις απ' το θέμα αυτό, θυμώνω.
Ναι, εμείς ζούμε μακριά, ναι, καθένας με την μοίρα του, μα είναι δυνατόν να φεύγει απ' το μυαλό σου η εικόνα των χιλιάδων νεκρών; Εδώ ένας είναι άρρωστος ή νεκρός στην γειτονιά σου και επιρεάζεσαι.
Ναι, μπορεί να με πήρε από κάτω. Η ζωή συνεχίζεται και οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά.
Δεν θ' αλλάξει τίποτα, αν εγώ συνεχίσω να τα βλέπω μαύρα.
Ναι, θα προσπαθήσω να βγω απ' αυτόν τον εφιάλτη, για να προσαρμοστώ με τους άλλους, μη με περάσουν και για τρελή!
Αλίμονο!
Τώρα, αν απ' την φαντασία μου έφυγαν οι χιλιάδες νεκροί και έμειναν άνθρωποι τρομαγμένοι κλεισμένοι στα σπίτια τους, φορώντας μάσκες, κι αν κάποιοι εθελοντές ή και υποχρεωμένοι να βοηθήσουν την κατάσταση και για να σώσουν τον υπόλοιπο κόσμο είναι στην πρώτη γραμμή, η ψυχή τους το ξέρει, η δική μου μόνο το φαντάζεται, ας είναι ο" Όποιος" Θεός, μαζί τους!
Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο Θεό, όπως δεν έχουμε όλοι και την ίδια τύχη.
Και αντιδραστήρες δεν είχαμε, αλλά μιλάμε κάθε μέρα γι' αυτούς.
Θα μου περάσει!...
Υπομονή!