Κυριακή, έξι και είκοσι έξι πρωί.
Πράγματι. Μόνο μια τρελλή και άρρωστη σαν κι εσένα θα καθότανε ακόμα στον υπολογιστή, Κατερίνα και το ξυπνητήρι για τις δουλειές της Κυριακής, ήδη μετράει χρόνο!
Χαζή!
Ναι, είμαι. Ήμουνα. Για λίγο χρόνο ακόμα...
για ότι υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στους άλλους.
μετά, τέλος!
Με προδίνουν και οι δυνάμεις μου, άλλωστε, κι έχω υποχρεώσεις και οικογένεια.
Δεν έχω κανένα δικαίωμα να αυτοπροδίνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου