Μπορεί εγώ να λείπω ιντερνετικά, μα ο υπολογιστής μου έμαθε να δουλεύει μόνος του στο αυτόματο (ο καημένος, αν είχε φωνή, θα με είχε βρίσει προ πολλού) και έτσι σήμερα μου ετοίμασε μερικά βιντεάκια. Κάποια βέβαια μου τα απέρριψε, αλλά δεν του κρατάω μούτρα. "Σαββατοκύριακο" μου είπε, "θα κάνει πιο πολύ δουλειά".
Φταίω κι εγώ που δεν έχω ησυχία... αλλά ας μην το συζητήσουμε.
Τώρα θα μου πεις: "Ποιος ο λόγος που κάθεσαι και παιδεύεσαι ρε, Κατερίνα; "
Έλα μου ντε!
Δεν ξέρω. Τι να πω;
"... ανάθεμά με... που δεν λυπάμαι",
και τ' άλλο:
"με τον Θεό παιδεύομαι και τον Θεό, παιδεύω".
Απλά: Μ' αρέσουν πολλά πράγματα παιδιά, θέλω να κάνω πολλά, όχι για μένα, για άλλους και μου βγαίνουν αυθόρμητα ιδέες και κινήσεις που τις αφήνω πια, ελεύθερες και τις κάνω. Γι' αυτό, μη παρεξηγήσετε ότι δείτε στα βιντεάκια μου, κι ούτε να με πείτε "ψώνιο"!
Χαρά ήθελα να δώσω και αν και πέρασαν μέρες, επιμένω πως, δεν ντρέπομαι ποτέ για τις πράξεις μου, γιατί είναι αθώες και χωρίς κίνητρο. Γι' αυτό και θα κάνω και πέντε ξενύχτια παραπάνω, για να μείνουν τα ενθύμιά μου κι όποιος θέλει τα βλέπει.
Έτσι κι αλλιώς, αυτοί που είναι γεννημένοι για να με κρίνουν κακώς, αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Αυτό το: "πού αποσκοπείς;" το έχω ακούσει πολλές φορές στη ζωή μου και κυρίως από ανθρώπους που ότι κάνουν, το κάνουν με σκοπό.
Γι' αυτό, ξανά εξηγώ πως δεν πρόκειται ν' αλλάξω. Είτε με λένε "κυκλάμινο", είτε "Κατερίνα Δε.Στα.Πα", είτε εδρεύω στην "ανηφόρα", είτε "στα χνάρια" η ίδια είμαι και το έχω παραδεχτεί απ' την αρχή.
Με ρώτησε κάποιος: "Ξέρεις πόσους φίλους έχεις;"
Του είπα πως: "Ξέρω πως έχω πολλούς εχθρούς, αλλά δεν βρίσκω τον λόγο".
Μου είπε κάποιος: "Τελικά, ξέρεις πόσοι άντρες σε έχουν αγαπήσει;"
Του είπα: "Δεν με πειράζει, αν δεν με προσβάλλει κι αν ξέρουν να σέβονται το αίσθημά τους. Η αληθινή αγάπη μόνο καλό μπορεί να κάνει".
Μου είπε κάποια: "Κυρία Κατερίνα, εσύ αρέσεις και στις γυναίκες! Δεν ξανάγινε!"
Της είπα: "Έχω μάθει να σέβομαι την αγάπη, ακόμα κι αν προέρχεται κι από ζώο, αρκεί να μη μου κάνει κακό. "
Πολλά μου λένε και τους λέω, αλλά δεν είναι η ώρα για βιβλίο. Στο καφενείο γνωρίζεις κόσμο και κοσμάκι. Καμία σχέση με την επαφή που έχεις με τον κόσμο στο περίπτερο. Στο κεφενείο μου φαίνεται γίνονται οι πιο φιλοσοφικές συζητήσεις. Είναι το καλύτερο σχολείο.
Ναι, από κει, φαίνεται, θα το πάρω το πτυχίο!
Πάμε τώρα στα βιντεάκια και σκεφτείτε πως δεν έκανα διακοπές. Μόνο δυο ωρίτσες μπάνιο και μετά φασίνα στο παραμελειμένο σπίτι και τον κηπουρό, βεβαίως, βεβαίως!
Και σ' αυτές τις δυο ωρίτσες... μεταξύ μπάνιου και μαυρίσματος, έκανα και τον φωτογράφο, κ.λ.π.
Όλα όμως τα έκανα με κέφι και αγάπη.
Αυτό είναι η υπογραφή μου και η σφραγίδα μου!
Και πάντα, ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ, για να μην ξεχνιόμαστε!
Μη ξανακούσω κουβέντα για διαφήμηση και λεφτά, γιατί σκοτώνω άνθρωπο!
Αν ποτέ πεινάσω και αναγκαστώ να δουλέψω επαγγελματικά τα μεράκια μου, τότε, προτιμήστε με! Τώρα, μη μου παραγγέλνετε διάφορα. (π.χ. πόσα παίρνω, να διαφημίσω ξενοδοχεία ή μαγαζιά, επί χρήμασι!)
Κάνω το κέφι μου και κουράζομαι μόνο σε ότι μ' αγγίζει, σε ότι αγαπάω και σε ότι φέρνει δίπλα μου η ζωή.
Αυτά. Πάμε τώρα στα έτοιμα βιντεάκια μου εκ Πηλίου ορμώμενα...
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου