Λόγω του Ζακ, η έκτακτη αποψεινή αρχή της γωνιάς "τα χνάρια των φίλων". Είχα καρφιτσώσει εκεί τις ζωγραφιές του και έπρεπε να τις ανεβάσω, γιατί ήδη άργησα. Θα τις ψάχνει!
Εδώ και μέρες πολλές κατέβασα στο μαγαζί ότι μουσικό όργανο έχω. Κιθάρα, τουμπερλέκι, αρμόνιο, φυσαρμόνικα. Είχα και ένα ντέφι, δεν το βρίσκω! Μάλλον το έσπασε η αρκούδα... χορεύοντας!
Τα έχω εκεί κοντά στο χαζοζωγραφισμένο παραθύρι μου κι όποιος γουστάρει τα γρατζουνάει.
Σταθερός και καλός, ΠΑΝΤΑ, ο Κωνσταντίνος! Αυτός άλλαξε και τις τρεις χορδές της κιθάρας, παρόλο που είναι για καυσόξυλα, ο Κωνσταντίνος την κάνει και κελαηδάει!
Προχθές έπαιζε και τραγουδούσε, μιλούσε με τον Γιάννη, εγώ έκανα την λάτζα μου, άκουγα και ξεχνιόμουνα, ενώ τα χέρια δούλευαν και τα πόδια λυγούσαν...
Η ώρα είχε περάσει από τρεις, έπρεπε να είχα κλείσει ήδη, μα πώς να πεις σε μια ωραία παρέα "φύγετε;"
Κάποια στιγμή γυρίζοντας να πω "μπράβο" στον Κωνσταντίνο, είδα τον Ζακ να ζωγραφίζει τον Γιάννη.
Έβγαλα τα γάντια, σκούπισα τα χέρια, πήγα κοντά του, μετά γύρισα και πήρα και την μηχανή και ξεχάστηκα μαζί τους.
Ντάλα μεσημέρι, ψόφια στην κούραση, μα η καρδιά μου χόρευε μαζί τους, έστω και σε αργούς ρυθμούς...
Κάποιοι είπαν πως θα κάνουν "τα χνάρια" στέκι τους.
Δεν ξέρω...
Άλλα λέει το ταμείον...
Ξέρω όμως πως πολλοί το έχουν κάνει "στάση" τους κι αυτό μου γεμίζει την ψυχή!
Κάποιοι είπαν πως "δεν υπάρχει άλλο τέτοιο μαγαζί στον Βόλο!"
Δεν ξέρω.
Εκείνο που ξέρω είναι πως το μαγαζί δεν απόκτησε την δική μου ταυτότητα ακόμα.
Αν μ' αφήσουν να την δείξω, πολλά θα δουν.
Κάποιοι είπαν πως "ότι θέλεις βρίσκεις. Από τρελλό, έως σοφό!"
Κι εγώ απάντησα:
"Έτσι το θέλω το δικό μου καφενείο! Ελεύθερο για όλους! Να χορεύουν οι καρδιές όλων! Να μην ξεχωρίζουν!"
Τίποτ' άλλο.
Ε, ναι! να παίρνουν και κανένα καφέ, γιατί αλλιώς... δεν έχει χειμώνα! Και τότε, θα είμαστε χαμένοι όλοι μας, γιατί στα πάρκα θα κάνει κρύο!
Ζωγράφισε λοιπόν ο Ζακ, πρώτα τον Γιάννη - τέλειος!- μετά τον Κωνσταντίνο με μπλε αύρα - κι εκείνος τέλειος! μετά χάρισε σε μένα το μπλε παπούτσι (ίσως τον ενέμπνευσαν οι τότε μπλε ορτανσίες μου- γιατί η διακόσμηση αλλάζει πολύ συχνά) και μετά με ζωγράφησε... ως γοργόνα... καθότι ήμουνα πάλι στον νεροχύτη.
Μου εξήγησε "τι εννοούσε ο ζωγράφος" αλλά αυτό ας το κρατήσω για μένα.
Καλό ήταν!
Ευχαριστώ, Ζακ!
Να ξανάρθεις! Θέλω να ζωγραφήσεις το παραθύρι μου, γιατί πάλι στη μέση το άφησα!
Δεν πρόλαβα! Δεν έχει ο Βόλος φαίνεται εθελοντές ζωγράφους!
Δεν πειράζει!
Εγώ θα γίνω και ζωγράφος! Εδώ έγινα καφετζού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου