Όταν είχε έρθει η Ελένη Γκίκα στον Βόλο, για την παρουσίαση του βιβλίου της Πέρσας Κουμούτση "Καφέ Κλεμέντε", είχαν περάσει απ' τα χνάρια, καθότι φίλες "καρδίας", κι ας χαθήκαμε, ελαφρώς!Όπως είναι φυσικό, ανταλλάξαμε δώρα μεταξύ μας.
Η Ελένη ήθελε να έχουμε δυο ακριβώς ίδια πράγματα και φρόντισε εκείνη για τα "ίδια"!
Μου χάρισε ένα μωβ-λιλά ημερολόγιο και χάρηκα τόσο, πολύ!
Ήταν κάτι που από καιρό ήθελα ν' αγοράσω, κι όλο δεν προλάβαινα. Το ήθελα για το μαγαζί. Εμένα μου φτάνουν παλιές αντζέντες, χύμα χαρτιά, μπλοκάκια, χαρτί κουζίνας, τουαλέτας, ότι βρω άμα πνίγομαι, ακόμα και στο σώμα μου έχω γράψει άπειρες φορές, αρκεί να έχω μολύβι...)
Να μην βγαίνω απ' το θέμα μου, όμως, μια και δυο, έδωσα στην Ελένη να μου γράψει!
Η Ελένη το έκανε με μεγάλη της χαρά, κι εγώ ... σα να μου χάρισε όλον τον κόσμο!
Από τότε, σ' αυτό το ημερολόγιο αφήνουν κάποιοι φίλοι - πελάτες τα χνάρια τους. Μερικές φορές τους το ζητάω εγώ, μερικές φορές το ζητούν μόνοι τους, πολύ συχνά δε, το ξεχνάμε όλοι μας, γιατί κάπου είναι κρυμμένο.
Κάθε μεσημέρι το ψάχνω. Περισσότερο μ' ενδιαφέρει αυτό, παρά το αν έκανα ταμείο.
Το ταμείον... (είναι μείον... έτσι κι αλλιώς... κι αλλιώτικα... ποτέ δεν με συγκινούσε - άσχετα αν πρέπει να βγαίνει το μεροκάματο! Το χρήμα πολλοί εμίσησαν... κ.λ.π.)
Το κουβαλάω κι αυτό κάθε μέρα μαζί μου. Η προίκα μου!
Το άλλο δίδυμο ημερολόγιο που έχει η Ελένη, δεν ξέρω πως το χρησιμοποίησε και αν. Εύχομαι εκεί να γράψει το καλύτερό της βιβλίο!
Ευχαριστώ, Ελένη μου!
Το παρουσιάζω απόψε, γιατί δικαιούται κι αυτό την γωνιά του στα χνάρια και σιγά σιγά θα ανεβάσω όλες του τις σελίδες και τα γραφούμενά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου