Στο τασάκι ήταν αναμμένα δυο τσιγάρα.
Κι ένα στο χέρι.
Έχει ξανασυμβεί.
"Πειράζει;" που λέει και ο Κωνσταντίνος.
Κωνσταντίνε μου, ξέρω σήμερα σε στεναχώρεσα. Έπρεπε όμως. Κάποιος έπρεπε να το κάνει.
Στη ζωή δεν πρέπει να παραδίνεσαι.
Να σκοντάφτεις, να πέφτεις, μα μόνος σου πρέπει να βρίσκεις τη δύναμη να σηκωθείς.
Αν περιμένεις να σε σηκώσουν οι άλλοι, το έχασες το παιχνίδι!
Δικό σου το χρέος, απέναντι στον εαυτό σου.
Ας είμαι η "αναδυομένη" σου που δεν θέλεις να ξαναδείς, αρκεί να σταθείς εσύ στα πόδια σου!
Οι πραγματικοί φίλοι μερικές φορές μας πονάνε, γιατί και οι ίδιοι πονάνε για μας.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, γιατί το αξίζεις!
Τριγύριζες κι εσύ στο μυαλό μου σήμερα, μαζί με όλα τα άλλα.
Μου έπεσε βαριά η Τετάρτη.
Ακόμα να χωνέψω.
2 σχόλια:
Σας νοστάλγησα ο αργοκίνητος.
Αλλά αυτό δικαιούται να το λέει μόνον η Γιώτα- που δεν το λέει- η οποία βρίσκεται κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Εγώ, αν και το ξέρεις ότι δύσκολα είναι και τα εσωτερικά ταξίδια, είμαι αδικαιολόγητος.
Το Λενάκι σου είναι κουκλί. Του εύχομαι, όπως και του Τάσσου( κοίτα, δίνω ευχές σα παππούς, ενώ είμαι μόνο γέρος),εξίσου λεβέντη,να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Να, είσαι καλά, Γιάννη μου! Ευχαριστώ εκ μέρους των παιδιών μου για τις ευχές! Θα τις αναμεταδώσω. Κι εσύ να χαίρεσαι τον Γιώργη σου! Μακάρι να πιάσουν τα όνειρά τους και να τα δούμε εμείς οι γονείς ευτυχισμένα! Τι άλλο θέλουμε; Αυτά είναι η ζωή μας και η συνέχειά της...
Αν ήταν έτσι οι αργοκίνητοι, Γιάννη μου! Ξέρω ότι δεν βολεύει, τόσο εσένα, όσο και τους άλλους, ειδικά αυτή την εποχή με τόση ζέστη. Μη μου στεναχωριέσαι! Δεν τους μετράω έτσι τους φίλους εγώ. Μου αρκεί που ξέρω πως μ' αγαπάτε και μ' εκτιμάτε.
Μη μου ξανακατηγορήσεις λοιπόν τον Γιάννη! Υπομονή και μάζευε δυνάμεις για το φθινόπωρο, γιατί τότε θα είσαι απαραίτητος. Εντάξει;
Δημοσίευση σχολίου