Η παρέα μας σ' αγαπάει! Να μην το ξεχάσεις, ΠΟΤΕ!
ΔΕΗΣΗ
Στους αυχμηρούς καιρούς μας
Χρειάζομαι
Το βαμμένο στην ευλογία σου
Δάκτυλό του
Τους φρυγμένους μου κροτάφους να αγγίσει.
Στείλτον μου, Κύριε.
Πέταξε μια μέρα μακριά μου
Όπως τα πουλιά
Όταν ακούσουν
Ένα κρυμμένο στις φυλλωσιές πυροβόλο.
Τον τρόμαξε ο βούρκος μου
Οι άδειες νυχτερινές κραυγές μου.
Αλλά και στο φως της μέρας
Σίγουρα
Σκέπαζε τα μάτια
Να μη βλέπει τον πηλό μου να σκουριάζει,
Να μη μετράει τα σκωληκόβρωτα
Της ψυχής μου έλκη.
Μη μου στερήσεις, Κύριε, το φως του …
Είναι κατασκότεινο τούτο το δάσος
(του Κωνσταντίνου Μπελμέζου που μου ζήτησε κάτι παρόμοιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου