άμα χάσω τα όνειρα...

Άμα χάσω τα όνειρα
τι τις θέλω τις νύχτες;

Απόψε που θα φύγεις, άνθρωπέ μου...

Ήταν μια μέρα αποχαιρετισμού. Το τραγούδι αναφέρεται στον έρωτα. Καμία σχέση. Στη ζωή μας αποχαιρετάμε πολλούς ανθρώπους, πότε θέλοντας και πότε όχι. Μόνο γιατί πρέπει ή γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

"Πάμε πάλι απ' την αρχή..." είπα στον ευατό μου και προσπαθώ ν' αλλάξω διάθεση.
Κοντεύω να κλείσω τα πενήντα κι όλο με την αρχή σκοντάφτω.
Με το τέλος τα καταφέρνω καλύτερα.
Νόμιζα.
Αν ήταν αλλιώς... θα τριγύριζε στο μυαλό μου άλλο τραγούδι, κι εγώ θα είχα δει σήμερα την θάλασσα.
Την είδα όμως πλαστικοποιημένη στα μαγαζιά και την αγόρασα.
"Σόπινγκ θέραπι", λέει, το λένε.
Είναι ένας τρόπος κι αυτός.
Δίπλα μου την έχω, μόνο που δεν μπορώ σωματικά να κολυμπήσω...
Κολύμπησα νοερά όμως, τ' απόγευμα.
Δε μετράει αυτό το μπάνιο.
Ήταν γεμάτο αλμύρα.
Όχι της θάλασσας.
Της αρχής.

ΥΓ. Τώρα είναι βράδυ. Εύχομαι "Καλές αρχές" να έχουμε όλοι μας. Μπορεί με κάποιους ανθρώπους να χωρίζουν οι δρόμοι μας, μα αν είναι τίμιος και ειλικρινής ο αποχαιρετισμός, προχωράμε χωρίς βάρη, φτάνουμε ίσως πιο μακριά, και κάπου εκεί στις διασταυρώσεις, ποιος ξέρει;
Μπορεί να συναντηθούμε πάλι.

Αρκεί που θα έχουμε προχωρήσει.
Αρκεί που θα έχουμε προσπαθήσει.
Αρκεί που θα έχουμε μάθει.
Αρκεί που θα έχουμε κλάψει...