Τρεις απ' το "παζάρι". Διαλέχ'τε!

Όπως λένε:
... η αλεπού στο παζάρι...

Τα ΝΕΑ


Τι γυρεύει ο συγγραφέας στο facebook;
Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Επικοινωνούν με τους χιλιάδες διαδικτυακούς «φίλους» τους μέσω εμπρηστικών status (ελληνιστί η σκέψη της ημέρας), κάνουν post (αναρτούν) φωτογραφίες, βιντεάκια, άρθρα, δέχονται comments (σχόλια) και requests (αιτήματα φιλίας), αλλά δεν κάνουν add όποιον να ΄ναι. Οι έλληνες συγγραφείς αναδεικνύονται στην πιο δυναμική φυλή των facebookers
ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (5.003 φίλοι)
Βρισίδι, σχόλια και... ψηφιακό ξύλο
Τα status του Πέτρου Τατσόπουλου δεν αφήνουν τους facebookers σε χλωρό κλαρί: «Μη σας πω ότι έχω αρχίσει να νοσταλγώ την παλιά καλή σωματική επαφή, όταν πλακωνόμασταν στο ξύλο, τις ανοιγμένες μύτες, τις δαγκωνιές, τα σκισμένα γόνατα. Μέσα σ΄ αυτό το γαμημένο φατσομπούκι μπορούμε να σκοτώσουμε άνθρωπο με τα σχόλιά μας χωρίς καν να τον έχουμε αντικρύσει».

Νοσταλγείτε τη σωματική βία; Απ΄ ό,τι βλέπω εδώ,η λεκτική κάνει καλύτερη δουλειά.

Στο facebook συμπεριφερόμαστε σαν τους χαρτοπαίκτες όπως ήμουν κι εγώ κάποτε. Σιγά- σιγά πας με τους ομοειδείς. Οι πολύ χειρότεροι από σένα δεν σε καλούν στο καρέ γιατί θα χάσουν τα λεφτά τους, εσύ δεν καλείς τους καλύτερους γιατί θα χάσεις εσύ τα λεφτά σου. Υπάρχει το comme il faut facebook, υπάρχει ένα άλλο που μοιάζει με πίνακα ανακοινώσεων, υπάρχει κι ένα τρίτο στο οποίο οι συγγραφείς εντρυφούν με κέφι. Είναι το χαοτικό facebook, μια κατάσταση ανεξέλεγκτη που ομολογώ ότι τις περισσότερες φορές το βρίσκω διασκεδαστικό, όσο βίαιο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Εκεί υπάρχει μεγάλη ανοχή, ανάλογα με τα όρια του καθενός. Μερικοί σπάνε, μερικοί κλαίνε, μερικοί ζητάνε συγγνώμη μερικοί οργίζονται. Είναι ένα είδος αρένας που δεν μπορείς να βρεις αλλού.

Πριν από δέκα μέρες η σελίδα του γέμισε από ευχές για την ονομαστική του εορτή. Ευχαριστώντας τους πάμπολλους φεϊσμπουκικούς του φίλους ο Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε: «Μετά από αυτή την ιλαρά εορταστικών μηνυμάτων, ελπίζω από σήμερα να επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς: γαμοσταυρίδια, προσβλητικά σχόλια, παρανοήσεις κ.ο.κ. Μου έλειψαν οι χολερικοί και οι ευέξαπτοι».

Μα τι είναι αυτά που γράφετε κύριε Τατσόπουλε; Μοιάζει σαν διευκόλυνση σε αλλότρια ακολασία. Ναι είναι, είναι. Βαριέμαι θανάσιμα το είδος του facebook που είναι κάτι σαν σαβουάρ βιβρ. Αγαπούλα μου τι κάνεις κ.λπ. Η αντίστοιχη λογοτεχνία και η αντίστοιχη συμπεριφορά μου προκαλούν κατάθλιψη. Πάντοτε προτιμούσα τους ανθρώπους που θα με βρίσουνε, αρκεί να είναι κι αυτοί διαθέσιμοι. Να, ας πούμε με έβρισε μια κοπέλα πριν από λίγο. Μου έγραψε «Ολο μαλακίες γράφεις. Δεν σε υποχρεώνει και κανένας. Γιατί τις γράφεις;». Εγώ της απάντησα «πολύ σωστά, εσένα όμως ποιος σε υποχρεώνει να τις διαβάζεις;». Θέλω να πω ότι αν είσαι έτοιμος να παίξεις επί ίσοις όροις ψηφιακό ξύλο, είσαι ευπρόσδεκτος. Εγώ δεν έχω διαγράψει κανέναν για τις απόψεις του, αντίθετα, εμένα με έχουν σβήσει πολλοί... Μου λένε «πώς μπορεί ένας συγγραφέας να μιλάει έτσι;». Τους συγγραφείς και τους ευνούχους τούς έχουν, φαίνεται, στην ίδια κατηγορία.

Οι 5.003 «φίλοι» σας είναι σαν μια μικρή πόλη.

Αυτό είναι το όριο. Δεν μπορείς να έχεις παραπάνω από 5.000 φίλους στο ίδιο προφίλ. Πρέπει να ανοίξεις καινούργια σελίδα. Δεν έχω σκοπό να το κάνω, δεν είμαι πρεζόνι του facebook.

ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ (1.367 φίλοι)
Γνωστές μούρες στη γύρα
Η σελίδα της στο facebook εκπέμπει αυθεντικότητα και πικρό χιούμορ. Γράφει σε ένα από τα τελευταία status της: «11 φίλοι μου ψάχνουν ματαίως για δουλειά τσεκάροντας αγγελίες σε 8 διαφορετικές εφημερίδες, επί 88 ώρες. Σύνολο 11 + 8 x 88 = 11888. Τυχαίο; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!» Αναρτά ατάκες του Νικόλα Ασιμου, ειδοποιεί για τις συναντήσεις της με αναγνώστες σε βιβλιοπωλεία, πρόσφατα ποστάρισε ένα ωραιότατο remix με τον «Θανατηφόρο πυρετό» της Μελίνας Τανάγρη, ενώ στον φάκελο Lena and friends οι 1.367 «φίλοι» της μπορούν να δουν φωτογραφίες της από το πικνίκ στο Τerra Vibe περιμένοντας τον Μπομπ Ντίλαν να βγει στη σκηνή. «Μπήκα σχεδόν αμέσως στο facebook» μάς λέει «γιατί το είδα σαν ένα είδος φαντασιακής αυλής της γειτονιάς, όπου όλες οι γνωστές μούρες είναι στη γύρα και σχολιάζουν σαν τις γριές στα κατώφλια. Τέλεια φάση δηλαδή. Δεν είχα χρόνο να δείξω στον φίλο μου τις φωτό από την Αιθιοπία, τώρα μπορώ να τις ποστάρω στο facebook και να τις δουν όλοι και να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους».

Δέχεστε όλα τα αιτήματα για «φιλία»; Στην αρχή έκανα φίλους μόνο τους φίλους μου. Μετά μπήκαν και οι γνωστοί μου. Φοιτητές και αναγνώστες κρατήθηκαν μακριά, στο στυλ δεν μιλάω με αγνώστους, είμαι κορίτσι από σπίτι. Μετά κατάλαβα ότι το facebook είναι ένα φοβερό εργαλείο επικοινωνίας με τους αναγνώστες μας για μας τους συγγραφείς. Το έχουμε ανάγκη παρά το γεγονός ότι κυκλοφορεί εκεί μέσα περισσότερη τρελά κι από το Δαφνί. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε τη σχέση μας διαδραστική. Αλλιώς θα μείνει ένας μακρύς μονόλογος από τη μεριά μας. Το εξώφυλλο του τελευταίου βιβλίου μου («Ενα πεινασμένο στόμα») το βρήκα στο facebook. Ηταν μια φωτογραφία που ποστάρισε ένας ηθοποιός με ταλέντο φωτογράφου, ο Ιάκωβος Καμχής. Του το ζήτησα, γνωριστήκαμε, και έχω ένα εξώφυλλο όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί.

Εχετε μπλοκάρει ποτέ κανέναν; Ναι, έχω μπλοκάρει δυο- τρεις ανθρώπους. Αγνωστους «φίλους» που αποδείχτηκαν ψυχάκηδες και θέλουν να τα χώνουν στους ανθρώπους για να ξεδίνουν. «Οχι φίλε μου», σκέφτηκα, έχω αρκετούς δικούς μου τρελούς στη ζωή μου, δεν θα αναλάβω και τους ξένους τώρα...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ (1.529 φίλοι)
Οι ανεπιθύμητοι «τρώνε πόρτα»
Αν υπάρχει ένας αρτίστας του facebook, αυτός δεν είναι άλλος από τον Θανάση Χειμωνά. Χρησιμοποιεί το προφίλ του με εφευρετικότηταπαράδειγμα το γκρουπάκι διαμαρτυρίας που είχε φτιάξει την εποχή που γνωστό φρι πρες με το οποίο συνεργαζόταν τον είχε αφήσει απλήρωτο. Σε χρόνο dt, πάνω 300 «φίλοι» συνυπέγραψαν το αίτημα, τα λεφτά δόθηκαν και το facebook ανακάλυψε τον κοινωνικό του ρόλο. Φανατικός Ολυμπιακός και οπαδός της Νατσιοναλμάνσαφτ (Εθνική Γερμανίας), δεν αναφέρεται ποτέ στη συγγραφική του ιδιότητα, στέλνει όμως συχνά διαδικτυακά ραβασάκια στους ομοτέχνους του. «Ο Θανάσης Χειμωνάς έμαθε μπάλα στον Χωμενίδη» γράφει στις αρχές της ημιτελικής φάσης του Μουντιάλ, ενώ λίγες βδομάδες νωρίτερα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «Εγώ και ο Πέτρος Τατσόπουλος πρέπει κάποια στιγμή να φτιάξουμε ένα γκρουπ στο facebook όπου θα μπινελικώνουμε όλον τον κόσμο». Τα status του δίνουν τον τόνο στους 1.529 «φίλους» του και κάνουν το προφίλ του ένα από τα πιο δημοφιλή του facebook, όμως ο Θανάσης Χειμωνάς δέχεται καινούργιους φίλους με το σταγονόμετρο. «Στο facebοok έχω κάτι σαν “πόρτα”. Κάποιους δικούς μου κανόνες για το ποιους δέχομαι και ποιους όχι» μας λέει. «Δεν θέλω να φτάσω τους 5.000 “φίλους”. Στο προφίλ μου υπάρχουν άτομα που είναι αναγνώστες μου, φίλοι μου, κοπέλες μου, παλιοί συμμαθητές μου, συμφοιτητές μου. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που απλώς έχουν μάθει ότι έχω καλά updates και μ΄ έχουνε κάνει add».

Πότε μπήκατε στο facebook; Στα τέλη του 2007. Πάντα ήθελα να έχω ένα site να γράφω ό,τι μου κατέβαινε, αλλά βαριόμουνα να ανοίξω μπλογκ. Δεν είμαι και πολύ υπέρ των μπλογκ έτσι όπως είναι στην Ελλάδα. Με κάλεσε μια φίλη μου από την Αγγλία και έτσι μπήκα. Μάλιστα στην αρχή ο υπολογιστής μου δεν μπορούσε να το σηκώσει και χρειάστηκε να του κάνω αναβάθμιση.

Βλέπω ότι από εκεί «διαφημίζετε» κυρίως την ιδιότητά σας σαν... μουσικός. Καινούργιο κοσκινάκι;

Ναι γιατί, όσο να ΄ναι, ως συγγραφέας έχω πετύχει κάποια πράγματα, ενώ το «Snob» είναι μια καινούργια προσπάθεια και προσπαθώ να τη διαφημίσω όσο μπορώ. Είναι ένα CD με 11 τραγούδια που κυκλοφορεί κανονικά στα δισκοπωλεία. Το κάναμε με τον Δημήτρη Σωτάκη που είναι επίσης συγγραφέας. Αυτός τραγουδάει κι εγώ παίζω πλήκτρα.

Τι κάνετε με τους ενοχλητικούς;

Εχω μπλοκάρει δυο- τρία άτομα. Είχα γράψει ένα κείμενο για τα ΟΥΚ που φωνάζανε ρατσιστικά συνθήματα για τους Αλβανούς στην παρέλαση. Πήρα τότε δυο υβριστικά σχόλια από αγνώστους, μπλοκάρισα επίσης κι έναν τύπο που με είχε αποκαλέσει φασίστα επειδή τα είχα χώσει στους δολοφόνους της Μαρφίν. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ (4.967 φίλοι)
Συνομιλεί με κάθε καρυδιάς καρύδι
Την ημέρα που ανακοινώθηκε η συμμετοχή του στη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, ο Χρήστος Χωμενίδης έγραψε στο facebοok: «Τα νύχια των ποδιών μου έχουν τόσο μακρύνει, που θα μπορούσα άνετα να κρεμαστώ από το σύρμα της ΔΕΗ...». Η ανακοίνωση του διαδικτυακού Μπάτμαν σχολιάστηκε από τους facebookers με ανάλογη διάθεση, ο συγγραφέας όμως δεν ξαναμπήκε στον διάλογο. Ετσι κάνει συνήθως. Βάζει φιτίλι κι ανάβουν οι 4.967 «φίλοι» του. «Από παλιά ονειρευόμουν να εκδώσω μια καθημερινή εφημερίδα με τίτλο “Ο Χωμενίδης Σήμερα”», μας λέει. «Η ναρκισσιστική αυτή παραδοξότητα θα έβρισκε μέχρι πρόσφατα τη θέση της στο σύμπαν μοναχά του Χόρχε Λούις Μπόρχες, άντε και του Τζόναθαν Σουίφτ, συγγραφέα του “Γκιούλιβερ”. Με την την επέλαση του facebook, κάθε πολίτης του μεταμοντέρνου κόσμου - δηλαδή χρήστης του Διαδικτύου- έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει την προσωπική του εφημερίδα με αναγνώστες όλους τους υπόλοιπους».

Τι κερδίζει όμως ένας συγγραφέας από το facebook, εκτός από το να εκθέτει το καλύτερό του;

Aνοίγονται μπροστά σου σαν βεντάλιες οι ζωές γνωστών κι αγνώστων. Μαθαίνεις ακόμα και τα πιο προσωπικά τους γούστα, τους καμαρώνεις σε φωτογραφίες από διακοπές, μπουζούκια, ειδυλλιακές στιγμές ή από το πασχαλινό τσιμπούσι στο εξοχικό του θείου Τάκη στο Κιλκίς. Τα όρια μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου καθίστανται εντελώς ασαφή. Η σύναψη γνωριμιών και σχέσεων, που προηγουμένως προϋπέθετε την υλική σου παρουσία, τώρα μπορεί να αρχίσει, και να συνεχιστεί ενδεχομένως, ψηφιακά, με το πάτημα ενός κουμπιού.

Δεν σας εκπλήσσουν οι τόσες «σκηνοθετημένες» ταυτότητες; Οι άνθρωποι στο facebook βγαίνουν από το καβούκι τους και εμφανίζονται η άλλη ως βαμπ, ο άλλος σαν βλαχοδήμαρχος ή σαν αμπελοφιλόσοφος που με τις φράσεις του βαυκαλίζεται ότι διδάσκει τα πλήθη. Εκπλήσσομαι λιγάκι με εκείνους που συλλέγουν υπογραφές για να μας δοθεί πίσω η Κωνσταντινούπολη και διασκεδάζω με τους άλλους που ιδρύουν παράδοξα γκρουπ όπως «Η μόνη γυναίκα που ξέρει πού βρίσκεται κάθε βράδυ ο άντρας της είναι η χήρα» ή «Ας τρέξουμε γυμνοί στα λιβάδια»...

Ανοίγετε συζήτηση με διαδικτυακούς αγνώστους;

Α, ναι. Συνομιλώ με κάθε καρυδιάς καρύδι. Απολαμβάνω το «μπάτε σκύλοι αλέστε» του facebook και δεν κρατάω κανενός είδους πόζα.