Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Πατρίδα


Ένας πελάτης με μάλωσε που στο προηγούμενο παράθυρο δεν είχα γράψει αλφαβητικά τα χωριά του Πηλίου και τις θάλασσές μας.
Τι κι αν του εξηγούσα ότι η ψυχή βγαίνει πρώτα;
Αδύνατον να καταλάβει.
Μου θύμωσε.

Τώρα τα έσβησα.
Συνεχίζω να αγαπώ όλο το Πήλιο και τις θάλασσές μας, κι ας μην είναι γραμμένα στον τοίχο μου.

Κι εδώ ... πρώτες αγάπες μου βγήκαν.
Χορευτό και Χάνια. Ξεμείναμε από φρέσκα Ζαγοράς. Τα παιδιά φροντίζουν να ζουν και όχι να φωτογραφίζουν, όπως εγώ.
Αυτά, ξέρουν καλύτερα!

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...χτες, αφησα ενα καρδιακό...σχόλιο...
Δεν το δεχτηκε!
μου αφηνε ένα νουμερο 504___ νομίζω...
το ιδιο και το ιδιο...

κάπου θα ζήλεψε και το...γκουγκλ
Φιλακια του Ιούνη,
Υιωτα

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Το έφαγε ο μπλόγγερ, Γιώτα μου, αν έλεγε 504.
Ας τον να τρώει! Ξέρω πως μ' αγαπάς και με σκέφτεσαι! Φιλάκια! Τα λέμε!