Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Χνάρια και χνάρια...

Ο χρόνος ποτέ δεν ήταν πραγματικός φίλος μου, ώστε να μ' αφήσει, ν' αφήσω καλό "τορό".
Αρκεί όμως το άνοιγμα...
Το πέταγμα.

Κι ας είναι χαμηλές οι πτήσεις...
(ακόμα και της γραφής)

3 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κι όμως, οι στιγμές μου δεν έχουν ίχνος φαντασίας!
Για να μην μπερδεύεστε, όσοι διαβάσετε. Μόνο που δεν υπάρχουν για όλες τις στιγμές μου φωτογραφίες.
Ανεξήγητα πράγματα η επικοινωνία με τα πουλιά!

Αστοριανή είπε...

...αν ήταν όλοι όπως εσύ,
δηλαδή να μην κοιμούνται για να ευχαριστήσουν την/τον εκάστοτε συγγραφέα, δεν θα υπήρχε χρόνος για κανέναν...

Κατερίνα μου,
είσαι άξια πολλών συγχαρητηρίων για ό,τι κάνεις.
Η χαρά είναι αμφίδρομη, το ξέρω.
Απλά, εύχομαι να είσαι καλά και να παίρνεις κάμποση αγάπη από κείνη που προσφέρεις...
Πάντα φίλη,
Υιώτα,
ΝΥ.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

ΑΓΑΠΗ! Τι δύσκολο πράγμα!
Κατά σύμπτωση, χθες βράδυ με ρώτησαν δυο άντρες:
"Τι θέλεις να σου φέρουμε απ' έξω;"
"Λίγη αγάπη!" τους είπα, "αλλά ξέρω πως δεν πουλιέται στα μαγαζιά, οπότε, άκυρον!"

Η καρδιά μου θέλει να κάνει πολλά, Γιώτα μου, πρώτα για μένα και μετά για τους άλλους, γιατί δική μου είναι η ευχαρίστηση, αλλά τα χνάρια μ' έχουν βγάλει πολύ εκτός και δεν είμαι εντάξει, πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με τους άλλους.
ωστόσο, ελπίζω και σε καλύτερα και περισσότερα "δοσίματα" χρόνου, στο μέλλον!