Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Στίγμα στιγμών

...Μιλάμε... ότι η ζωή μου είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!
Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε σας, εγώ πάντως νιώθω πως χάνω τον έλεγχο σημαντικότατων στιγμών και γεγονότων της ζωής μου και δεν προλαβαίνω, ούτε να τα σκεφτώ, ούτε να τα ζήσω, πόσο μάλλον να τα γράψω. Λες και κάποιος μου κάνει πλάκα από ψηλά!
Κι όλα στενάχωρα, αδελφάκι μου! Έλεος!
Μάλλον, πρέπει να μην ζαλίζω άλλο "τα χνάρια μου" με τα της ζωής μου "εκτός χναριών".
Από κεκτημένη ταχύτητα γράφω εδώ.

Εύχομαι σε σας η ζωή να κυλάει σε φυσιολογικά επίπεδα και να είναι όλα ευχάριστα!
Κι όσοι είστε συγγραφείς ή έχετε μεράκια γραφής, γράφ' τε, γιατί χανόμαστε!

Αφήστε εμένα ν' αφήνω μόνο κάποια στίγματα εδώ, (όπου), έστω μόνο, για να θυμάμαι εγώ.

Και πάμε σε κάτι καλό, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

AMHN KAI POTE!!!!!!!!!

Tha mas skaseis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Yiwta,
NY

Τα χνάρια είπε...

ΠΟυ πήγε το μυαλουδάκι σου, Γιώτα μου;
Στην εκδήλωση αναφερόμουνα.
Ότι σας έχω σκάσει, γενικώς, το ξέρω, αλλά, θα τα πούμε εν περιλήψει σε κάποιο τηλέφωνο. Εντάξει;
Τ' άλλα δεν γράφονται δημοσίως, εκτός αν είναι σε άλλο ειδικό μπλογκ, με κλειστό κύκλο φίλων που τέτοιο δεν ξέρω να κάνω, ή εκτός αν διαλέξω άλλο λουλουδάκι, χωρίς υπογραφούλα.
Λες να βρω χρόνο για κάτι τετοιο στο μέλον;
Είδωμεν, Γιώτα μου! Είδωμεν!

Δεν κλεινουν με τίποτα τα μάτια απόψε. Σηκώθηκα για ένα τσιγάρο και τελικά, μου κάνεις και παρέα!
Είναι μια βαριά και σιωπηλή νύχτα απόψε, για την γειτονιά μας. Πρόλαβα την κυρά Ευθυμία, πολύ συγκινητικές και δύσκολες στιγμές, ιερές στιγμές όταν ο άλλος δίνει την μάχη του, αλλά κάτι άλλο με στεναχώρεσε ακόμα περισσότερο, κι ακόμα το σκέφτομαι.Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτές οι στιγμές δεν έχουν την ίδια βαρύτητα σε όλους.Έχω σοκαριστεί. Άστο. Δεν είναι για ανάπτυξη ειδικά, τώρα. Εκείνη δίνει την τελευταία μάχη της και είναι ιερή, την σέβομαι και γι' αυτό και σιωπώ.