Είναι κάποιες στιγμές που ενώ θέλω να πω πολλά, λέω λιγότερα...
Δεν "ξανοίγομαι" που λέει και η Γιώτα! Εκείνη λέει πως σιγά και σταθερά ξανοίγεται, ενώ εγώ φαίνεται, πάω ανάποδα!
Ωστόσο, σας αγαπάω και σας σκέφτομαι! Αυτή είναι η ουσία!
"Καλό Αύριο" σε όλους μας, "Καλή μας Εβδομάδα" και λίγο περισσότερο για μένα...
Ναι;
Ίσως είναι η πρώτη φορά που γίνομαι λιγάκι εγωίστρια...
Σ'χωράτε με!
5 σχόλια:
....ela mou!paraponiara! Ola 8a pane kala!
ki h Olga mas sou stelnei xairetismous...
Mia omorfi Kyriaki giati na mi synexisei na einai kai mia epikodomitiki Deftera!...
H skepsi mas mazi sou,
panta me agapi,
Yiwta kai Olga
NY
Να είσαι καλά, Γιώτα μου! "Όλα θα πάνε καλά" το λέω κι εγώ ψωμοτύρι, αλλά ξέρω καλά μέσα μου, πως όλα για τους ανθρώπους είναι! Η ζωή συνεχίζεται και μια θα κλαίει, μια θα γελάει. Κάτι σαν τον ήλιο και σαν το φεγγάρι, αν θέλεις, μια και είδα ότι έχει πανσέληνο! Μια γεμίζει, μια αδειάζει.
Κάπως έτσι.
Ήταν η σκέψη σας μαζί μου και το ξέρω! Σας ευχαριστώ και η δική μου είναι κοντά σας, το ξέρετε!
Όλους "σας κουβαλάω" μαζί μου, κι αυτό το ξέρετε, κι όσοι δεν το ξέρετε, μάθετέ το!
Μου είπε ένας φίλος στο τηλέφωνο: "Αυτό το έγραψες για να δεις πόσοι σ' αγαπούν;"
Γέλασα. Είναι η αλήθεια! Όχι μόνο πόσοι, αλλά και "πόσο" φίλε μου! Η αγάπη είναι ανάγκη για όλους μας! Είναι και τζάμπα, δεν στοιχίζει, γιατί λοιπόν να την τσιγγουνευόμαστε;
Ναι, όταν έγραφα αυτές τις γραμμές ήμουνα πολύ χάλια. Το κακό με τα μπλογκ πια είναι ότι δεν εκφράζουμε το πως νιώθουμε την συγκεκριμένη στιγμή. Είναι μια βιτρίνα μας... ενώ στο Φεις, (παρόλο που δεν πάω) εκτονώνεις το "τώρα". Μεγάλη υπόθεση!
Ωστόσο, κάθε φορά νιώθω πως η ανάρτηση που μένει παγωμένη για μέρες, η τελευταία μου δηλαδή, μπορεί να είναι και η πραγματικά τελευταία, χωρίς να σημαίνει πως είμαι απαισιόδοξη, γι' αυτό και δίνω ένα στίγμα πιο δικό μου.
Καλώς, κακώς, προκύπτει, ειδικά όταν ταξιδεύω, πόσο μάλλον όταν το ταξίδι μου περιέχει γιατρούς.
Τώρα γύρισα και μπορώ και μιλάω μαζί σας! Το χαίρομαι και συγκινούμαι, συνάμα! Θα ξαναφύγω όμως και θέλω πολύ να ξαναγυρίσω και να είναι όλα καλά, για όλους! Όχι μόνο για μένα!
Αλλά... είπαμε: "Άλλος είναι ο Συγγραφέας... Οφείλουμε να Τον υπολογίζουμε"
Φιλάκια, Γιώτα μου! Μου έδωσες ευκαιρία να πω κάτι παραπάνω, λίγο μπερδεμένα βέβαια, όπως μπερδεμένη είμαι κι εγώ.
Έχω να ετοιμάσω και κάτι βαλιτσάκια που όλο τα αναβάλω, αλλά επιβάλλεται το "σέρβις" που λέγαμε... Ελπίζω να μείνω για λίγο στο "συνεργείο"...και να υπάρχουν "ανταλλακτικά".
Καλά "μαστόρια", βρήκα. Έχω κι Έναν σταθερό... Εκείνος, ξέρει!
Το άφησα στον αέρα χωρίς διορθώσεις, γιατί ίσως έκοβα τα μισά. Δεν μετανιώνω. Δεν είναι ντροπή το να λέμε ότι είμαστε άρρωστοι ή κουρασμένοι ή ανησυχούμε για την υγεία μας ή ακόμα και φοβόμαστε!
Αυτά!
Κατερίνα μου,
Δεν ζυγίζεται η αγάπη! και είναι φορές που απορώ γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο τσιγγούνηδες... δεν αδειάζει το πηγάδι της αγάπης. Δίνεις, κι επιστρέφει, ανανεωμένο, πολύτιμο... έστω κι αν δεν φαίνεται αμέσως....
Κι εμείς πήγαμε για τρίμηνο "τσεκ-απ", όλα καλά!
Το ίδιο και σε σένα. ΟΛΑ θα πάνε καλά. Αρκεί να έχεις εκείνη τη κρυφή δύναμη, την εσώτερη Πίστη!
Μεσάνυχτα και σου στέλνουμε ευχές! και φιλία. ..και φιλιά...
Υιώτα
ΝΥ
Πάντα να είναι καλά τα νέα σας, Γιώτα μου! Η αγάπη υπάρχει σε όλους μας, αλλά συνήθως την σκεπάζει ο εγωισμός, οι κακές μας στιγμές ή ο ίδιος ο χρόνος που είναι "λίγος". Ανάλογα απ' το υλικό της αγάπης που διαθέτει ο καθένας μας,μπορεί και να ξεπεράσει ένα ένα τα εμπόδια, είτε αυτά είναι τρία Γιώτα μου, είτε πολύ περισσότερα.
Όπως λες κι εσύ, "η αγάπη δίνοντας αυξάνεται", σε αντίθεση με το χρήμα.
Την εσώτερη δύναμη δεν την αποχωρίζομαι ποτέ, Γιώτα μου, απλά, κάτι τέτοιες στιγμές, δεν γίνομαι πολύ εγωίστρια. Ξέρω ότι έχουν γίνει πολλά θαύματα στη ζωή μου, όσον αφορά την υγεία μου, οπότε... λιγοστεύω το "θράσσος" που έχει η προσωπική προσευχή πολλές φορές. Ακόμα και οι "παρατάσεις"... κάποια στιγμή τελειώνουν. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι Άλλος αποφασίζει και όχι εμείς. Να το θυμόμαστε και να είμαστε έτοιμοι πάντα, σαν η κάθε μέρα μας να είναι η τελευταία, κάνοντας όμως όνειρα και για το Αύριο!
Μπερδεμένα στα λέω, μα κάπως έτσι σκέφτομαι εδώ και κάτι χρόνια, κι ακόμα ΖΩ και σας παιδεύω!
Όμως, κάποιοι άλλοι Φεύγουν και κανείς δεν μένει αιώνια εδώ. Είναι θέμα σειράς προτεραιότητας... Το "χαρτάκι" που λένε στις Τράπεζες, μα προτιμάς το μεγαλύτερο νούμερο, για να καθυστερήσεις στο Ταμείο.
Φιλιά, γιατί η μαυρίλα μου εξωτερικεύεται και δεν μου πάει πολύ.
Φιλία, σταθερότατη!Και αγάπη! Και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Εν αναμονή ενός τηλεφώνου...
Δημοσίευση σχολίου