Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Δυο λόγια

Σ' αυτό το μπλογκ θέλω να πω ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!":

Στους γιατρούς μου που είναι "Πριν τω Θεώ", όπως τους είπα.
Στους φίλους - πελάτες των χναριών.
Στους φίλους μου γενικώς, και φυσικά στην οικογένειά μου!

Είναι χαρά να ξαναγυρίζεις σπίτι σου, έχει πολύ μεγάλη διαφορά το να είσαι συνοδός σε αγαπημένο άρρωστο, απ' το να είσαι ο ίδιος ασθενής. Είδα την διαφορά και βρίσκω πως έτσι πονάει λιγότερο. Το "κουμαντάρεις", δέχεσαι, προετοιμάζεσαι και για τα εύκολα και για τα δύσκολα, όποια κι αν είναι αυτά.
Όλα για τους ανθρώπους είναι, αλλά εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους, να μην χρειάζεται να βρεθούν σε κανενός την θέση!
Εύχομαι ολόψυχα "Περαστικά" στους φίλους που άφησα πίσω μου και σε όλους τους αρρώστους, γενικώς!




Υγ. Κάποιες απ' τις στιγμές μου...
Υγ. Ας με συγχωρήσουν φίλοι που ακόμα δεν τηλεφώνησα ή δεν απάντησα στα μειλ.
Σιγά, σιγά...
Δώστε μου χρόνο...
Λίγο. Δε θα μου πάρει πολύ!

4 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...είναι καλά να μην έχει κάποιος τη δική μου μα και τη δική σου "τρέλα"!

Όταν μιλάς για φιλία, δίνεσαι ολόκληρη! Πας να κάνεις "τσεκ-απ"... και το κομπιουτερ υπό μάλης...
Κατερίνα μου,
κι εγώ σε υπερ-ευχαριστώ,
μα εσύ πρέπει να "κοιτάς" και να φροντίζεις την Κατερίνα Πρώτα!!!!!!!!!!!
κι εγώ, από δω,
με την πανέμορφη χιονοπτωση... το απαίσιο κρύο... τον κρυμμένο πάγο κάτω από το χιόνι...
και την Όλγα μας που πλέον σε θεωρεί φίλη της -εκτός από την αγάπη σου, σου στέλνει εντολή: να προσέχεις την Κατερίνα μας!!!!!!!!!!!!
Αφού μέχρι στιγμής όλα είναι καλά, η μικρή ...συντήρηση δεν βλάπτει!
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα
ΝΥ

Drmakspy είπε...

Γλυκειά μου όταν σε είδα στον δρόμο τις προάλλες έμοιαζες μια χαρά... Ελπίζω να μην ήταν τίποτε σοβαρό και χαίρομαι που το ξεπέρασες τόσο γρήγορα. Θα μου τα πείς από κοντά...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γιώτα μου γλυκειά, ας το πούμε "τσεκ απ"...
Ήθελα ν'αδειάζω τις φωτογραφίες μου, αν και έτρεμε η ψυχή μου μη μου το κλέψουν. Γκάφα έκανα, αλλά τέλος πάντων. Αν ξαναχρειαστεί, δεν θα το πάρω.
Τώρα... θέλοντας και μη, θα την φροντίσω την Κατερίνα, μη φοβάσαι! Είδα τόσα εκεί που φοβήθηκα πολύ.
Να μου φιλήσεις την Όλγα μας, κι εγώ σας θεωρώ συγγενείς όλους σας! Να είστε καλά κι εσείς να προσέχετε!
Μ' αυτά που μου λες με τα χιόνια, δεν σε ζηλέυω πια! Σας έχουν κάνει δύσκολη τη ζωή! Έλεος!
Κι από δω αγάπη, πολλή!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Σπύρο μου, η μάννα έλεγε: "Άνθρωπο βλέπ'ς, ψυχή δε βλέπ'ς!" Κάπως έτσι κι εγώ.
Τι να φανεί;Δεν ξεπέρασα τίποτα, Σπύρο μου, ακόμα.
Ας πούμε ότι μπαίνω σε μια σειρά και είμαστε στο Α. Θα δείξει...
Μου έδωσες ιδέα, απόψε. Ψάχνω ένα φάρμακο και δεν μπορώ να το βρω σε όλον τον Βόλο! Λες να το έχεις εκεί; Ίσως σου τηλεφωνήσω αύριο! Εύχομαι μόνο να έχω το τηλέφωνό σου!
Ευχαριστώ, Σπύρο μου! Να είσαι καλά! Κι όπως είπαμε: "Φάτσα βλέπεις, πρόβλημα δεν βλέπεις!"
Φιλιά!