Τα σχολεία της Ζαγοράς από το 17ο μέχρι τον 21ο αιώνα
Νίκος Διαμαντάκος
Είμαι πολύ συγκινημένη από χθες που έχω την τιμή να κρατάω στα χέρια μου αυτό το βιβλίο!
Είναι πολλές οι συγκινήσεις...
Δεν είναι μόνο η πολυαγαπημένη μου πατρίδα η Ζαγορά!
Δεν είναι οι αναμνήσεις που ξεπηδάνε μέσα απ' τις σελίδες του!
Το κυριότερο για μένα είναι που έχω την τιμή να καμαρώνω εγώ, για τον δάσκαλό μου!
Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε για δάσκαλος!
Για να διδάσκει και μετά την σύνταξή του, με πολύ κόπο, με πολύ μεράκι, με πολλή αγάπη στο να "δώσει" ΚΙ ΑΛΛΟ στον κόσμο της Ζαγοράς!
Κι όχι μόνο ιστορία, ντοκουμέντα και φωτογραφίες, (χωρίς να προβάλλει καθόλου τον εαυτό του και το έργο του, πέρα απ' αυτό της υποχρεωτικής δουλειάς του, ώς δάσκαλος)αλλά να συνεχίζει να διδάσκει με το ήθος του, μια ολόκληρη ζωή!
Τι να πω;
Άμα έχεις τέτοια πρότυπα, "σκοντάφτεις" προσπαθώντας να πεις περισσότερα...
Θα πω, μόνο πως μεγάλη μου τιμή η δωρεά του βιβλίου απ' τα ίδια του τα χέρια!
Θα πω, μόνο πως μπορεί να μην βρήκα χρόνο να το διαβάσω ακόμα, όμως βρήκα τον χρόνο να με ψάξω και να με βρω, κι ας φαίνεται ότι λείπω!
"Περίεργο! Δεν σε βρίσκω πουθενά, μου είχε πει, πέρσι που το δούλευε!"
"Δεν πειράζει, δάσκαλε! Σου ξεφυγα!" του είχα πει, τότε. "Εγώ είμαι μετά..."
"Κυρία Πατρούλα, να του πείτε πως με βρήκα στην σελίδα 182 και 183!" έλεγα στο τηλέφωνο χαρούμενη, χθες!"
Τι να πω; Πολλά είπα γι' απόψε.
Ας πω μόνο, ότι ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!
Ας πω μόνο, ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!
Ας πω μόνο, ένα μεγάλο "ΕΥΓΕ" στον Δήμο Ζαγοράς που στηρίζει τις δικές του προσπάθειες!
Ας πω μόνο, να έχει ο ΘΕΟΣ καλά αυτόν τον Δάσκαλο και όλη την οικογένειά του!
"Πρέπει να σ' είχα κι εγώ!"
"Κι εσείς μ' είχατε κυρία Πατρούλα!"
Κι εγώ χαίρομαι ΤΟΣΟ που είχα τόσο άξιους ανθρώπους και πρότυπα Δασκάλων!
Κρίμα που δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω με λόγια, το πόσο συγκινήθηκα τότε, που τίμησε την εκδήλωσή μου στα χνάρια με θέμα: "Γιατί γράφουμε;".
"Σ' ευχαριστώ" που υπήρξες, υπάρχεις και θα υπάρχεις στη ζωή μου, δάσκαλε!
Τίποτ' άλλο!...
Το ταλέντο... σκαλώνει στο έργο σου. Υποκλίνεται...
Αυτή την ανάρτηση την αφιερώνω με πολλή αγάπη και εκτίμηση για το έργο της στα μπλογκ, σε μια άλλη δασκάλα, την Λίτσα Στάμου ή αλλιώς "αρισμαρί", η οποία είναι κι εκείνη, "εκ Ζαγοράς ορμώμενη"...
Υγ. Με την πρώτη ευκαιρία θα έχουμε να πούμε περισσότερα, Λίτσα! Θα το "ψάξω" καλά!
2 σχόλια:
Κατερίνα μου, συγκινήθηκα κι εγώ πάρα πολύ. Τον κ. Διαμαντάκο δεν ευτύχησα να τον έχω δάσκαλο γιατί δεν ζούσαμε τότε στο χωριό, ξέρεις, αλλά έχω ακούσει πολλά γι αυτόν από τον πατέρα μου που ήταν συνάδελφοι. Με την πρώτη ευκαιρία θα αγοράσω κι εγώ το βιβλίο.
Διάβαζα πρόσφατα ένα κείμενο του Τερζάκη που αναφέρει ότι "κάθε συνωμοταξία ανθρώπων έρχεται μ` ένα δικό της αστέρι στη ζωή, στρατεύεται κάτω από το σημείο του". Κι εσύ λοιπόν Κατερίνα φαίνεται ότι στρατεύτηκες κάτω από πολύ φωτεινά αστέρια γι` αυτό κι ο τόσος πλούτος ψυχής και η διάθεση προσφοράς. Σε ευχαριστώ πολύ από καρδιάς και είμαι κι εγώ τυχερή και περήφανη που σ` έχω φίλη μου.
Λιτσάκι μου, με συγκινείς πολύ, και είναι δύσκολη η νύχτα μου απόψε... Έφυγε ένας πολυαγαπημένος μου ξάδελφος. Λυτρώθηκε, όμως... Υπέφερε.
Δική μου η τιμή, Λίτσα μου που είμαι τόσο κοντά στην "συνωμοταξία" αξιόλογων ανθρώπων!Πολλές φορές ευγνωμονώ τον Θεό γι' αυτό!Μπορεί να μην σπούδασα όσο θα ήθελα στη ζωή μου, μα κοντά σας, νιώθω πως είμαι μαθήτρια κάθε μέρα, κι αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη!
"Με την πρώτη ευκαιρία", θα σου έλεγα πως θα σου το στείλω, Λίτσα μου, αλλά έτσι που έχω μπλέξει, κρατάω μια επιφύλαξη...
Ας είμαστε καλά και θα φτάσει και στα χέρια σου ή καλύτερα: στα μάτια σου!
Το υπέθεσα ότι δεν θα είσαι στο Δημοτικό, αλλά δεν πρόλαβα και να το ψάξω, να το διαβάσω κ.λ.π.
Θα ξαναεπανέλθω σ' αυτό το βιβλίο. Απλά, ήθελα να κάνω τον τελάλη...
Διαμαντάκος, σημαίνει σφραγίδα δασκάλου, Λίτσα μου! Με χαστούκησε για ένα λεύκωμα, γι' αυτό και τον εκτιμάω και τον σέβομαι τόσο πολύ!
Κι εγώ δεν γνώρισα τον μπαμπά σου, τυχερή που έχεις δάσκαλο μπαμπά! (κάτι έλεγες για αστέρια!)
Ραντεβού το καλοκαίρι να μου τον γνωρίσεις, κι αν μου ρίξει κι εκείνος κανένα χαστουκάκι στα γεράματα (που μου χρειάζεται)σίγουρα θα τον αγαπήσω ιδιαιτέρως!
Να είσαι καλά, Λίτσα μου και να "διδάσκεις" παντού, έτσι όπως κάνεις! Οι μαθητές σου θα το εκτιμήσουν μεγαλώνοντας, ενώ εμείς οι μεγάλοι, τώρα!
Το "τώρα" μας, δεν είναι μόνο μια καλή ώθηση για σένα. Είναι και για μας! Κυρίως για μας ή καλύτερα, για μένα, εφόσον μιλάω σε προσωπική βάση.
Θα τα ξαναπούμε, Λίτσα μου! Απόψε είμαι λίγο φευγάτη...
Σ΄ευχαριστώ που άφησες το στίγμα σου κι εδώ!...
Δημοσίευση σχολίου