Διάβασα αυτή την ανάρτηση, κάποια στιγμή, δύσκολη για μένα.
Με συγκίνησε πάρα πολύ, γιατί λέει μεγάλες αλήθειες.
Έχω γνωρίσει γυναίκες πραγματικά "πουτάνες" που πληρώνονται, (γιατί υπάρχουν και άλλες, ελεύθερες που δεν τους φαίνεται - είχαν δει πολλά τα μάτια μου όταν δούλευα ξενύχτια στο περίπτερο) έχω δει και τιμολόγιο και τις έχω παραδεχτεί. Κάποιες γυναίκες απ' αυτές, μέσα τους, ακόμα και απ' έξω τους, είναι πολύ κυρίες! Παραδέχονται πως είναι η δουλειά τους και προσπαθούν να είναι εντάξει με τους πελάτες τους.
Ποτέ μου δεν έχω κατακρίνει αυτές τις γυναίκες. Μόνο εκείνες ξέρουν γιατί κατέληξαν σ' αυτή την δουλειά. Μακάρι, να μην έφταναν εκεί και να πουλούν το κορμί τους! Αυτό νομίζω, δεν πληρώνεται, όσο κι αν γράφει το τιμολόγιο...
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα λοιπόν αυτή την ανάρτηση, καθώς και τις φωτογραφίες.
Ήθελα να σας το πω.
Καλώς; Κακώς; Εσείς θα μου πείτε!
Και η σύμπτωση είναι πως ταξιδεύοντας χθες, άρχισα να διαβάζω το βιβλίο "ΒΑΡΔΙΑ" του Νίκου Καββαδία (ακόμα δεν το τελείωσα όμως) και συνέχεια ερχόταν στο μυαλό μου αυτή η ανάρτηση, γι' αυτό κι απόψε σας παραπέμπω.
Αξίζει να την διαβάσετε!
Υγ. Γενικώς, το καραβάκι έχει πολύ ωραία θέματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου