Τελικά... έχω πολλούς φίλους! Αν αρχίσω να κάνω αναρτήσεις για όλους, θέλω καμιά βδομάδα!
Θά 'θελα να σας μιλάω κάθε μέρα γι' αυτούς που ήδη ξέρετε και δεν ξέρετε, αλλά... δυστυχώς δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε όλα όσα θα ήθελα να δώσω, πραγματικά, γι' αυτό, μη με παρεξηγείτε!
Όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα στα λινγκ μου, είναι ή τουλάχιστον, εγώ τους νιώθω φίλους μου!
Κι άλλοι ακόμα, που απ' ότι είδα, δεν είναι!
Όλα είναι θέμα χρόνου...
Και μην ξεχνάτε, αφού μας ένωσε έστω και μια στιγμή, αυτό σημαίνει κάτι!
Σκέψου μ' εκείνους που μας ένωσαν πολλές!
Να είμαστε καλά, παιδιά!
Όσο γερνάω, τόσο και μοιάζω την μάννα!
Όλους τους θεωρούσε φίλους κι εγώ την μάλωνα...!
Να θυμηθώ να βρω εκείνο το απόσπασμα, "δια τας αποδείξεις..."
Υγ. Ξημέρωσε! Έβγαλα έν "αχ!" σήμερα!
"Σας αγαπάω!" που έλεγε και η Μαρία Αλιφέρη, κάποτε!
Να περνάτε καλά!
Υγ. Είπε κάποιος (κάποια - τι σημασία έχει;) που εκτιμώ, θαυμάζω και αγαπώ πολύ:
" Αχ! μωρέ Κατερίνα!Μόνη σου αδικείς τον εαυτό σου. Δεν σου άξιζε αυτή η ζωή..." όταν με είδε κουρασμένη να γυρίζω με τον δίσκο στον δρόμο.
"Όχι, μην το ξαναπείς! Είμαι ακριβώς εκεί που μου άξιζε! Ήδη απομακρύνθηκα πολύ και ξέρεις ότι ο καρπός πέφτει κάτω απ' το δέντρο..." του απάντησα και δεν πίστευα κι εγώ στ' αυτιά μου, γιατί όλοι μας θέλουμε το καλύτερο και το παραπάνω, σ' αυτή τη ζωή.
"Θέλω να κάνω κάτι για το βιβλίο σου..." συμπλήρωσε μ' αγάπη, μα τον σταμάτησα, για να μην πονέσω ξανά.
"Αυτό κι αν θέλω, να το ξεχάσεις, προς το παρόν!" του είπα. " Εγώ τι μπορώ να κάνω για σένα; Βρήκες δουλειά; Έλα, πάμε να σε κεράσω καφέ, να μου τα πεις..."
Και μου τα είπε. Τα δικά του. Τα δύσκολα της εποχής.
Όταν κυκλοφορούν "τέτοιοι" φίλοι στη ζωή μου, δεν φοβάμαι τίποτα! Ούτε τον Ήλιο!
4 σχόλια:
Έλα μου! Φαίνεται πέρασε λίγο το... κρύο του λαιμού κι άρχισες να κελαηδάς,
Καρδερίνα μου!
Εσύ να είσαι καλά, κι ότι σε αγαπάμε το ξέρεις!
Όσο για τις... γιορτές, κάθε "θαύμα" τρεις... ώρες!
Καλύτερα από πέρυσι!
Ακολουθεί και η Δευτέρα των ...ερωτευμένων, καλά βαδίζουμε στην ...ανηφόρα!
Σε φιλούμε, κούκλα μου, χαιρετισμούς σε όλους,
Υιώτα-Δημήτριος (ο μυροβλ-ί-της!)!!!!
Το κρύο του λαιμού, πάει κι έρχεται φέτος, Γιώτα μου! Απλά, άρχισε και το σκάει λίγο η Καρδερίνα σου, γιατί αλλιώς... δε θα βρεις Κατερίνα όταν έρθεις το καλοκαίρι!
Να τα εκατοστήσετε με γιορτές ανά τρίωρο! Άντε και με κάποιο διάλειμμα μετά! Έτσι κι αλλιώς, οι Δημήτρηδες ξέρουν από χορό και μας μαθαίνουν κι εμάς!
Φιλάκια πρωινά Γιώτα μου!Κι εγώ σας αγαπάω! Αμοιβαία τα αισΤήματα!!!
Δεν ξέρω αν είμαι από τους δίπλα, αλλά τι σημασία έχει… Κατερίνα.
Τι κι αν γνωριστήκαμε μέσα από τούτους τους διαδρόμους του διαδικτύου σερφάροντας σε ιντερνετικά κύματα, τι κι αν η μορφή σου αστραπιαία πέρασε ένα βράδυ εκδήλωσης από μπροστά μου και χάθηκε… τι κι αν ανταλλάξαμε, κάποιες φορές, πίκρες και χαρές…
Από κάθε άνθρωπο που πέρασε από τη ζωή μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα και όλοι τους μ’ έχουν σημαδέψει με το δικό τους τρόπο...
Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια... Κατερίνα, δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν…
Σου στέλνω ένα χαμόγελο και την αγάπη μου!
Να ‘σαι καλά!
Χαμόγελο κι αγάπη, κι από δω, Στράτο μου!
Στα πολύ συγκινητικά λόγια που λες και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, (άσε την μορφή εκείνης της μέρας! Ήταν ψυχο-δράμα όλη η μέρα μου - τότε!) θα συμπληρώσω ότι κι εσύ έχεις σημαδέψει εμένα (και τους άλλους) με τον δικό σου τρόπο!
Και να μην ήσουνα δίπλα, Στράτο μου, είσαι έτσι κι αλλιώς, μέσα μου, οπότε, μην το ψάχνεις!
Θα σου πω κάτι που δεν είδες ποτέ, το "είδε" όμως καλά ο δάσκαλός μου, την βραδιά της εκδήλωσης που διάβασα τα λόγια σου, με θέμα "γιατί γράφουμε":
Μόλις του έδωσα τον λόγο, κι αφού είπε καλά λόγια σχετικά με μένα, κ.λ.π.
είπε:
"Βλέπω πως η Κατερίνα έχει χτίσει μια ιδιαίτερη και δυνατή σχέση με τους ιντερνετικούς της φίλους, κι αυτό με συγκινεί και με παραξενεύει.
Δεν έχω σχέση με το ίντερνετ, μα αυτό που είδα δεν μπορώ να το παραβλέψω. Η Κατερίνα είναι μπροστά, μέσα σε όλα, αυθόρμητη, αληθινή κ.λ.π."
Κάτι τέτοια είπε, βλέποντας την συγκίνησή μου, όταν "σε διάβαζα", κι όταν άκουγε και τα δικά σου λόγια.
Φτάνει αυτό Στράτο μου;
Να σου πω και κάτι που συμβαίνει με τους συγγενείς μου καθώς έμπλεξα με το μαγαζί;
Έχοντας σίγουρη την αγάπη τους και δεδομένη, τους παραμελώ. Δεν τηλεφωνώ συχνά, κι όταν εκείνοι τηλεφωνούν, σχεδόν τους το κλείνω, γιατί δεν με βολεύει η στιγμή να τους μιλήσω. Στο μαγαζί με ακούνε όλοι, εκτός των άλλων, το τηλέφωνο πρέπει να είναι κλειστό για να καλούν για παραγγελίες. (Αν μιλάω, παραγγέλνουν από αλλού!) Τα κινητά μένουν στον πάγκο, οπότε, καταλαβαίνεις!
Απ' το σπίτι, ποιον να πρωτοπάρω; Συνήθως φεύγω κυνηγημένη, κάτι σαν τρελή!
...Γι' αυτό δίνω στίγμα μόνο ότι τους αγαπώ και ρωτάω αν κι εκείνοι είναι καλά.
Κάπως έτσι κάνω και με τα μπλογκ και με τους φίλους που συνομιλώ ιντερνετικά. Για να προλάβω να κάνω τις δουλειές μου, να ξεκουραστώ, να μιλήσω για κάποια Βολιώτικα ή άλλα θέματα,(να κάνω και τα δικά μου, βλέπε: ανάγκη εκτόνωσης) δείχνω ότι σας ξέχασα, μα δεν είναι καθόλου έτσι!
Δεν μ' αρέσει η δεδομένη αγάπη, ξέρω πως τελειώνει κι αυτή, μα το αίμα μου... λέω, δεν μπορεί! Πάντα θα μ' αγαπά!
Ε, στο αίμα μου κυκλοφορείς κι εσύ, Στράτο μου, όπως και κάποιοι άλλοι, κι ας ξέρω πως σε κάποιους δεν κυκλοφόρησα ποτέ στο δικό τους, παρά μόνο για όσο με χρειάζονταν...
Δεν με πειράζει, όμως! Το ξεπέρασα! Τώρα μου αρκεί που κύλησαν στις φλέβες μου και που μου έδωσαν κάποτε ζωή! Τώρα που κι αυτό αραίωσε, παίρνω βιταμίνες! Δεν έχω χρόνο για να δώσω και να ξαναπάρω φυσική ζωή, όπως παλιά.
Τώρα θέλω να μ' αγαπάνε, έτσι, άδεια, όπως ένα πορτοφόλι που το κρατάμε για ενθύμιο, κι ας μη μας χρησιμεύει πια!
(Δεν ξέρω πως μου ήρθε το πορτοφόλι ως παράδειγμα! Αντικείμενο εννοούσα, αλλά, αφού βγήκε πορτοφόλι... (σαν τα καρβέλια του φτωχού!)εδώ να μείνει!
Κυλάς και θα κυλάς, Στράτο μου, ίσως γιατί είσαι αντίθετο φύλλο και δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Εγώ αυτή την λέξη δεν την ένιωσα ποτέ μου, μα την έχω μάθει πολύ καλά στην πράξη!
Φιλάκια πολλά, Στράτο! Κράτα γερά! Στο μέλλον μπορεί να γίνω κάτοικος Αθηνών και θα τα λέμε κάθε μέρα! Ού! Έχουμε να λέμε!Φιλιά στην όμορφη οικογένειά σου!
Γράμμα έγραψα;
Και ποιος το διορθώνει τώρα;
Δημοσίευση σχολίου