Συμπαράσταση στον Χ

Ο Χ (δε θα λέω ονόματα μερικές φορές, για ευνόητους λόγους) είναι ένα πολύ καλό παιδί.
Όμορφος, δυο μέτρα άντρας. Τον γνώρισα περισσότερο στο μαγαζί, αν και μου ήταν αρκετά γνωστός, παλιότερα.
Πολλές φορές τον συμβούλευα να μην πίνει, αλλά ο Χ έδειχνε να μη μ' ακούει.
Στεναχωριόμουνα πολύ γι' αυτόν. Δεν μπορούσα να τον βλέπω να αυτοκαταστρέφεται.
"Πέρασα πολλά, Κατερίνα. Δεν ξέρεις, γι' αυτό μιλάς" με αποστόμωνε.
"Ποιος δεν πέρασε, Χ; Όλοι μας. Εγώ απλά, σου λέω: "Κρατήσου!" Μη σε παίρνει άλλο από κάτω. Είναι κρίμα!"

Γενικά, στεναχωριέμαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους να πίνουν πολύ. Έχω κάνει συζητήσεις και συζητήσεις ένα χρόνο τώρα, μα από κάποιους δεν βλέπω φως. Κάποιους μάλιστα τους έχασα κι από πελάτες, γιατί στο βάθος με ντρέπονταν...

Εδώ και μερικές μέρες ο Χ ερχόταν βράδυ και έπαιρνε καφεδάκι. "Δεν θα έχει λεφτά", σκέφτηκα και έκανα το κορόιδο στην σκέψη να τον κεράσω εγώ κρασί. Όχι για το κρασί, αλλά γιατί δεν ήθελα να τον βλέπω να πίνει αλκοόλ.

Χθες, πήρε πάλι καφεδάκι. Το χάρηκα. Δεν έδειξα όμως, τίποτα. Έδειξα πως ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Ήταν χαμογελαστός και νηφάλιος. Δεν ασχολήθηκα όμως ιδιαίτερα μαζί του, γιατί είχα δουλειά και γιατί δεν ήθελα να τονίσω μια σωστή διαφορά στις συνήθειές του.

Κάποια στιγμή ακούω την παρέα δίπλα του να τον φωνάζει:
"Έλα, βρε Χ! Έλα! Τι μας το παίζεις σκληρός και ακατάδεχτος; Έλα, σε κερνάμε εμείς!"

Ο Χ. τους είχε γυρισμένη πλάτη, έτσι ήταν η θέση του. Τους απάντησε χωρίς να γυρίσει το κεφάλι, στεναχωρημένος.

"Σας είπα παιδιά, ότι έχω δυο μέρες που το έκοψα. Δεν θέλω. Σας Ευχαριστώ!"

Όταν άκουσα τα λόγια αυτά του Χ , κι όταν είδα τις απεγνωσμένες προσπάθειες που έκανε για να μη λυγίσει (κι αυτό το συμπέρανα απ' την γυρισμένη πλάτη...), παράτησα τις δουλειές μου και έτρεξα χαρούμενη κοντά του.

... Μίλησα με τον Χ, του είπα τα "μπράβο μου", του είπα ότι θα είμαι δίπλα του σ' αυτόν τον δύσκολο αγώνα, του είπα και μερικά πράγματα που ξέρω και έμαθα και μέσα απ' τη ζωή και μέσα απ' το ίντερνετ.

Το κλειδί στον αλκοολικό είναι η κίνησή του να αδειάζει το ποτήρι. Το τι θα έχει μέσα αυτό, από ένα σημείο και μετά, δεν τον νοιάζει! Η αρχή είναι δύσκολη. Γι' αυτό τον κέρασα πορτοκαλάδα κι ένα μπουκάλι νερό. Του είπα να το γεμίζει συχνά, χωρίς να κολώνει και να ντρέπεται τους γύρω του.

Ο Χ. με κοίταζε με ελπίδα, μ' άκουγε ... και άρχισε το πείραμα.

...μετά, πήγα και μίλησα στην παρέα. Τους εξήγησα πέντε πράγματα και τους είπα να τον βοηθήσουν.

Εκείνοι έδειχναν να μην καταλαβαίνουν, γιατί κάποια στιγμή είδα ότι τον ξαναφώναζαν τον Χ, ενώ εκείνος έπινε νερό, αφού είχε τελειώσει η πορτοκαλάδα.

...Τότε, παράτησα πάλι την κουζίνα μου, πήγα πήρα τον Χ και τον επέμενα να καθίσει δίπλα τους άνετα, έχοντας το δικό του το ποτό, κι ας ήταν άσπρο! Δεν υπήρχε λόγος να χάνει την παρέα ή τους φίλους του. Έπρεπε να δοκιμαστεί σ' αυτό, τώρα που ήμουνα κι εγώ παρούσα και μπορούσα να τον βοηθήσω.

"Μα, ένα ποτηράκι, δεν πειράζει", επέμενε ο ένας που ξέρει να πίνει το κρασί και όχι εκείνο να τον πίνει.
Τότε, ανέλαβα να εξηγήσω κάποια πράγματα σ' αυτόν και στην παρέα του.
"Πρέπει να σεβαστείτε το πρόβλημα του Χ και αν τον έχετε φίλο, να προσπαθήσετε να τον βοηθήσετε, τώρα, που το πήρε απόφαση!" τους είπα. "Όταν ένας άνθρωπος δε μπορεί να ελέγξει τον αριθμό των ποτηριών, πρέπει να το κόβει μαχαίρι. Μόνο αυτή είναι η λύση. Καταλάβετέ το και προσπαθείστε να τον βοηθήσετε! Αλλιώς, δε θέλετε πράγματι το καλό του! "

Τους είπα πολλά και ευτυχώς με κατάλαβαν και μου είπαν ότι θα τον βοηθήσουν. (Μου το υποσχέθηκαν και μετά που μίλησα με όλους ιδιαιτέρως.)

Ο Χ. κάθισε αρκετή ώρα στην παρέα τους, στην αρχή δύσκολα, μετά είδα ότι άνετα και χωρίς ντροπές γέμιζε το ποτηράκι του με νερό και το χάρηκα ιδιαιτέρως!

Έφυγε νωρίτερα απ' τους άλλους για το σπίτι. Κι αυτό το χάρηκα. Έδειχνε πως θέλει να δώσει μόνος του και χωρίς πειρασμούς την μάχη του.

Βγήκα έξω να τον ξεπροβοδίσω και να του πω κι άλλα δικά μου, κυρίως στο ότι όσο μπορώ, θα είμαι δίπλα του, ακόμα και εκτός μαγαζιού.
Χάρηκε...

"Πες μου, Χ, τι ήταν αυτό που σ' έκανε να το αποφασίσεις;"
"Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν μ' άρεσε..." μου είπε. "Είναι και η μάνα μου που στεναχωριέται και δε θέλει να με βλέπει έτσι..." μου είπε.

Χάρηκα! Χάρηκα που ο Χ έφτασε στον πάτο και το πήρε απόφαση να σηκωθεί. Οι αιτίες στην απόφασή του είναι πολύ δυνατή ώθηση για να το πετύχει!

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να το πετύχει, γιατί του αξίζει μια καλύτερη ζωή! Τον λύγισε η ζωή με απανωτά προβλήματα, λύγισε, είναι και θέμα παρέας, έπεσε πολύ ψυχολογικά, είδε όμως σύντομα πως το αλκοόλ εξευτελίζει, δεν του άρεσε και πήρε πολύ νωρίς την σωστή απόφαση!

Μακάρι, Θε μου, να τα καταφέρει!

Ο Χ δεν είναι η μόνη περίπτωση που μου έτυχε να επέμβω με λόγια και με πειράματα. Δεν κατάφερα όμως τίποτα, γιατί κανένας απ' τους άλλους δεν το είχε αποφασίσει από μόνος του! Εκεί είναι η μεγάλη διαφορά.

Μακάρι ο Χ να τα καταφέρει και να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους άλλους!

Υγ. Να σημειώσω όμως, πως θα μπορούσε και ο Δήμος, αντί να ενδιαφέρεται μόνο για τα ζώα, να ενδιαφερθεί λίγο περισσότερο και πιο ουσιαστικά για τους ανθρώπους (που όλο και πληθαίνουν στην περιοχή μας) που κοιμούνται στους δρόμους κρατώντας στο χέρι ένα μπουκάλι μπύρας ή κρασιού και κινδυνεύει η ζωή τους ανά πάσα στιγμή.

Και Υγ. άλλο, είπα στον Χ πως κι εγώ είμαι εξαρτημένη απ' το τσιγάρο και μόλις το πάρω απόφαση, θα με βοηθήσει κι εκείνος να το κόψω, γιατί εκείνος δεν καπνίζει και είπε: "Ναι!"

Κοίταξα στη γωνία και δυστυχώς είδα πως ακόμα δεν έρχεται!
Αχ! Κατερίνα! Δάσκαλε που δίδασκες....